van
van
Puinruimen in de Britsche hoofdstad - Drukte bij de pakketpost - Teelt
boerenkool langs grooten verkeersweg - Paard van verdrinkingsdood gered
o
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
I-7
- 1 ÜL
f- Ml
B
SM
1
HAAGSCHE COURANT Woensdag 27 Nov. 194Ö TWEEDE BLAD
FEUILLETON
A 'W*
MIDDEN IN DEN STRAATWEG AMSTERDAM—DEN HAAG
loopt een breede strook, welke het verkeer van beide rich
tingen scheidt. Deze strook is productief gemaakt
(Polygoon)
de boerenkool „groeit er als ’kool”.
PIONIERS SLOOPEN LONDEN’S PUINHOOPEN. De puinbergen in Londen
worden van dag tot dag grooter. Er zijn geen handen genoeg om ze weg te halen,
stuurd om bij de opruimingswerkzaamheden behulpzaam te zijn.
HOOFDSTUK 29
mee!
*Ro«cK
om den weg vrij te maken. Daarom worden vele duizenden Pioniers er heen ge-
(Scherl)
Hun belagers hadden zij ver achter
zich gelaten; slechts hier en daar ver
ried een enkele donkere schaduw hun
aanwezigheid.
Hoewel men beneden in het dal door
ge
had
den
rijk
die
EEN PAARD WEEK VAN HET RECHTE PAD en kwam
in het water van het Damrak te Amsterdam terecht. De dren
keling wordt door de brandweer op het droge gebracht.
(Polygoon.)
(N-idruk verboden.)
DE SINT NICOLAASPAKKETTEN, welke men per post verzenden wil,
dienen dit jaar in verband met de vervoersmoeilijkheden, de verduiste-
ringsmaatregelen en de beperkte autotractie extra vroeg ter post te
worden bezorgd. De Posterijen hebben het daarom reeds nu overstelpend
druk. Drukte in de pakketafdeeling der Posterijen te Amsterdam.
(Polygoortf
dat goeie gesternte,
ook geen cent voor!
was, maar dat kon ik niet gelooven.
Nou breekt m’n klomp! lachte
Gucker, terwijl hij den arm van zyn
gevangene los liet. Wat zeg je
daarvan, Floyd? Ik geloof, dat we
het beste doen hem maar direct tot
onzen hofmaarschalk te benoemen!
EEN AMSTERDAMSCHE VERKEERSAGENT heeft op zijn drukken
post „assistentie” gekregen van zijn trouwen viervoeter, die mede
een oogje op het verkeer houdt. (Polygoon),
jongen den arm op den rug gebogen en
toen hij dit lichaamsdeel nog wat op
trok, begon de knaap, die niet ouder
dan twintig jaar kon zijn, om erbar
men te smeeken. Zijn lenige gestalte
kromde zich in Gucker’s onbarmhar-
tigen greep.
Floyd had het voorval met intense
verbazing gevolgd.
Maar stamelde hy, je ge
looft toch niet, dat-
Natuurlijk is hij bereid om als
gids op te treden! Nietwaar, mijn
jongen? vervolgde hij in het Hindoe-
stansch. Wij zullen je niets doen,
wanneer je je verstandig gedraagt en
ons langs den kortsten weg bij
premier van dit onderaardsche
brengt, bij Lama Chood of hoe
meneer mag heeten.
De knaap had belangstellend geluis
terd, maar bij het hooren van dezen
naam slaakte hij een kreet van af
schuw.
Niet naar Hla Ma Chood! Nooit!
Hij is onze vijand!
Gucker floot zachtjes door zjjn tan
den.
Jullie vijand? Wil je daarmee
zeggen, dat je tot die groep van oppo
santen behoort, die Siddhab wil ver
laten? Dan ken je zeker ook Visch-
wa?
De jongen keek verrast op.
Vischwa? Leeft ze dan nog?
Ach, ik zoek al dagenlang naar haar.
Ze -hebben my verteld, dat ze dood
36
Vischwa! riep Floyd ontsteld,
maar zijn stem ging verloren in het
geschreeuw van de naderbij stormen
de belagers.
Met de uiterste krachtsinspanning
waren de beide mannen er in geslaagd
het eerste, smalle plateau te bereiken
en nu konden zij dan eindelijk even op
adem komen.
Floyd staarde naar omlaag; hij zag
Vischwa voortrennen, door een fana
tieke bende achtervolgd. Zijn hart
kromp ineen by de gedachte, dat de
kerels haar te pakken zouden kunnen
krijgen. Het leek ondenkbaar, dat het
haar zou gelukken aan haar achter
volgers te ontkomen!
Daar nu hadden de kerels haar
al ingehaald nu nu Neen,
ze was him opnieuw ontweken.
Daarop legde de duisternis zich
over het opwindende schouwspel.
Nu wendde Floyd zich tot Gucker.
Deze was op een steen gaan zitten,
leunde met zyn rug tegen den rots
wand en had zijn oogen gesloten. Zyn
borst ging heftig op an neer.
middel van in alle haast bijeen
brachte fakkels een groot vuur
ontstoken, was het hierboven vrijwel
geheel donker.
Het verwondert me, dat zy het
niet opgeven, zei Floyd. Zij kunnen
zich toch wel indenken, dat wij den
een na den ander, die hier boven durft
komen, een kopje kleiner maken.
Niet allemaal! grijnsde Gucker.
Eén houden wij er hier, om als be
diende en gids op te treden!
Wat? Aha, dat was dus je plan
netje?
Geraden! Wij dwingen den knaap
eenvoudig ons den weg te wijzen en
Zijn Doorluchtige Hoogheid Hola!
Ach, wat een eer, vooruit maar, mijn
jongen! Nou, stil maar, stil maar,
vooral kalm zoo!
Een jongeman, die plotseling van
een smal zypad was opgedoken, maar
nog juist bijtijds door Gucker was
ontdekt, wrong zich worstelend in zyn
greep.
Loopt het ons daar even
lachte hij.
Hoezoo?
Wel, die jongeling komt immers
als geroepen. Wy kunnen hem meteen
als gids engageeren!
Met een forschen ruk had hy
REUZEN IN VUURSTAND. Het schot is gelost, de terugslag van den wagen
opgevangen, seconden lang doet de ontploffing de lucht trillen en een machtige
rookwolk komt over geschut en manschappen. (Holland)
zweeg de spottende opmerking, welke
hem op de lippen lag. Er was trou
wens geen tijd meer om nog langer
van gedachten te wisselen.
Toen de beide Europeanen den berg
beklommen, hadden de holbewoners
de achtervolging gestaakt. Er ont
stond een opgewonden debat, waarbij
men het echter over de vraag, wat er
moest gebeuren, niet eens scheen te
kunnen worden.
Nu evenwel bleek men toch eindelijk
tot een besluit te zijn gekomen.
Het grootste deel verspreidde zich
in verschillende richtingen en de over
geblevenen zetten de achtervolging
voort door van verschillende kanten
'den berg te beklimmen.
Wij moeten hooger op. Hoe hoo-
ger we komen, hoe moeilijker het
wordt voldoende steunpunten te vin
den, zoodat we dan voor een over
macht niet meer bevreesd behoeven
te zijn.
Heel goed. Dat past voortreffe
lijk in mijn plannetje!
Daar zij nu beiden eenigszins uitge
rust waren en als bergbeklimmers be
reids hun sporen hadden verdiend,
kwamen zij vrij snel vooruit, niette
genstaande het klimmen steeds moei
lijker werd en een behoorlijke dosis
moed en kracht vereischte.
Niet zonder groote inspanning en na
een gevaarlijken, steilen rotswand
overwonnen te hebben, bereikten zij
eindelijk het punt, dat Floyd van het
dal uit in het oog had gekregen,
Floyd legde zijn hand op den schou
der van zijn vriend.
Zoo hard als vandaag hebben we,
geloof ik, ons heele leven nog niet ge-
loopen. Zijn we twee behoorlijke
sprinters of niet?
Naarmate zijn ademhalingsorganen
hun functie hervatten, geraakte
Gucker ook weer in het bezit van zijn
gezonden humor.
Ik heb nooit geweten, dat ik tot
zulke krachtsprestaties in staat was.
Als dat zoo doorgaat, hoop ik Siddhab
nog als een volleerd sportsman te ver
laten.
En met een prima slanke lijn,
niet te vergeten! voegde Floyd er aan
toe, maar onmiddellijk daarop werd
hij weer ernstig. Ik maak mij on
gerust over Vischwa. Wat kan ze zoo
ineens van plan zijn geweest’ Als ze
haar eenig leed berokkenen man, ik
zou tot alles in staat zjjn!
En hoe komen we nu bij dien
meneer Hla? Zie jij kans hem zonder
Vischwa te vinden? Er is hier ook
geen enkele verkeersagent, wien je be
hoorlijk den weg kunt vragen.
Wij zullen ons weer eens op ons
goed gesternte moeten verlaten.
Ach wat,
daar geef ik
Gucker staarde eenigen tijd peinzend
voor zich uit. Eureka! riep hij ten
slotte triomfantelijk.
Floyd vertrok zün gezicht tot een
engeloovige grimas, maar hij ver-
Het bleek al spoedig, dat zy in
dezen jongeman een belangryke aan
winst hadden gekregen. Hij heette
Bhagat, was van verschillende dingen
op de hoogte en blaakte van yver om
den Sahibs van dienst te kunnen zyn.
Het eerste, wat hy deed, was bei
den opmerkzaam te maken op een
dreigend gevaar. Er bestond, zoo ver
telde hy, nog een tweede mogelykheid
om den berg, waarop zy zich bevon
den, te beklimmen. Als de Sahibs zich
aan zijn leiding wilden toevertrouwen,
behoefden zy hun achtervolgers niet
eerst af te wachten. Hij wist nog een
zy het ook vrij gevaarlyken
weg, welke naar de vertrekken van
Ma Chood leidde. Op die manier zou
den zy zelfs in staat zijn een verras
sende overrompeling te bewerkstelli
gen.
Prachtig, prachtig! knikte
Gucker waardeerend. Ga ons dan
maar direct voor. Maar wee je ge
beente, als je het in je hoofd zou ha
len ons in een hinderlaag te lokken!
Ik®
WW
F
-
den
- -
j
-
V .s-X
ml
