den Raad
voor
van
Gewonde soldaten
aan
Arbeid
de hoofdstad
m
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
het werk - Nieuw gebouw
- Vlas repelen - Italiaansche bommenwerpers
iiilS
E»
s®
W
H
3ITT 3
A
tweede blad
ga-
is
w
FEUILLETON
HAAGSCHE COURANT DonSer'dag
5 Dec. 1940
1 I
1
4 1
Uw
BliB
o
SAMENWERKING IN DEN STRIJD TEGEN ENGELAND.
(Polygoon)
(Nidruk verboden.)
te-
HOOFDSTUK 33
gaan
was
zoo
MAQUETTE VAN HET NIEUWE GEBOUW VAN DEN RAAD VAN ARBEID TE AMSTERDAM. DAT GEBOUWD ZAL WORDEN OP
HET TERREIN VAN HET VOORMALIGE WEESPERPOORTSTATION AAN DE MAURITSKADE BIJ DEN
NIEUWEN BOULEVARD NAAR HET AMSTELSTATION.
43
Hangen! Eén van zijn collega’s
stond voor het veldbed, waarop de
gewonde piloot was neergelegd.
Beroerde kerel, wat spook je
toch allemaal uit?
Hij drukte zijn vriend zóó stevig
de hand, dat Ellen Boyard zich ge
noodzaakt zag in te grijpen.
Eén van zijn armen is al gtebles-
seerd! lachte ze. Ik geloof niet,
dat het noodig is om ook den tweeden
nog onbruikbaar te maken!
Voorloopig bood de keuken achter
het verblijf van Hla Ma Chood vol
doende gelegenheid om zich te ver
dedigen. Bhagat en Gucker hadden
in alle haast uit een paar losse rots
blokken een soort barricade opgewor
pen, welke hen niet alleen bescherm
de tegen hun belagers, maar ook te
gen de naar binnen lekkende vlam
men.
Professor Floyd had zich al spoe
dig van zijn zwakheid hersteld en
maakte nu een inspectietocht door
OOK ZIJ HADDEN HET KOUD..._ De beelden van het Rijksmuseum te
Amsterdam hebben hun winterpakje aangekregen, als voorbereidenden maatregel
tegen stukvriezen. (Holland)
DE STRIJD AAN HET GRIEKSCHE FRONT. Twee Italiaan-
sche bommenwerpers gooien bommen op militaire doelen te
Larissa. Duidelijk ziet men de projectielen vallen. (Holland),
HANDWERK VAN SOLDATEN. Om den langen verpleegtijd te dooden, hebben
de in het Militaire Hospitaal te Arnhem verpleegde zieke en gewonde soldaten
zich op de huisvlijt geworpen. Terwijl de een de figuren uitzaagt, zorgt de ander
voor een laagje verf. (Polygoon)
het hol om alle mogelijkheden voor
een verdere verdediging te onderzoe
ken.
Bhagat’s overredingskunst had ten
minste weten te bewerkstelligen, dat
het grootste deel der jonge vrouwen
en meisjes zich met eerlijke geest
drift aan de zijde der vreemdelingen
schaarde, terwijl de ouderen zich,
zooal niet direct vijandig gezind, dan
toch van elke toenadering afkeerig
toonden.
Floyd was juist met groote verba
zing voor een bronvormige schacht
blijven staan, toen uit het halfduister
een slanke, zeer knappe jonge vrouw
op hem toetrad.
U bent verrast hier een bron te
vinden? sprak zij hem, zonder eenig
accent, in zijn landstaal aan.
Floyd was door de onverwachte
verschijning in deze, louter door in
landers bewoonde, lugubere omge
ving, zóó verbluft, dat het even duim
de, vóór hij een antwoord vond.
Wie bent u? vroeg hij stame
lend. Ik ben nog meer verrast on
der de vrouwen van Hla Ma Chood
een dame aan te treffen.
Het ontging hem niet, dat zij zich
slechts met groote moeite wist te be-
heerschen.
Ik ben Mary Austen. Mijn vader,
officier bij de lanciers, is in een ge
vecht tegen opstandige woestijnstam-
men gesneuveld. Mijn moeder was
een Perzische. Zij stierf...
Een snik welde op in haar keel.
Professor Floyd voelde zich tot in
het diepst van zijn ziel getroffen.
Ik begrijp, wat u zeggen wilt.
Laat u die droeve herinneringen rus
ten. Vertelt u mij liever hoe komt
u hier?
De aanvoerder der opstandelin
gen leverde mij aan den Maharadja
uit. Om te voorkomen, dat ik hem
tegenover de autoriteiten zou verra
den, liet hij mij naar de holen van
Siddhab brengen. Sinds twee jaren
leef ik hier onder de strenge bewa
king van Hla Ma Chood. Van harte
hoop ik, dat uw onderneming met
succes zal worden bekroond. Ik sta
u met mijn zwakke krachten gaarne
ten dienste, al is er dan in die we
reld daarbuiten niemand meer, die
op mjj wacht...
Ontroerd nam Floyd haar hand in
de zijne. Een smalle, welverzorgde
vrouwenhand met lange, lenige vin
gers.
Welk een zeldzame speling van
het lot, zei hy haperend, dat ik u
hier moest vinden, juist op dit oogen-
blik! U geeft mij weer moed, ik dank
u zeer!
Mary Austen was zichtbaar verle
gen.
Mjj is het, of ik een voorgevoel
heb gehad van deze ontmoeting.
Ze keek hem openhartig aan, ter
wijl haar hand nog steeds in de zijne
rustte. Daarna vervolgde ze, kenne
lijk met het doel het gesprek ëen an
dere wending te geven.
«-> Ik heb me, zoo goed en
WERD VROEGER HET VLAS VAN DEN WIERINGERMEER-
POLDER in Zuid-Holland en Zeeland gerepeld, thans doet
men dit in de Wieringermeer zelf. Om de menschen met dit werk
vertrouwd te maken, heeft men een cursus in het leven geroepen.
Een groep arbeiders, die in opleiding zijn, aan het repelen. (Pol.)
kwaad als dat ging, zooveel moge
lijk van de menschen hier afgezon
derd, maar onder de jongeren zijn er
velen, die mij een goed hart toedra
gen. Ik heb hun verteld van de we
reld tegen het troostelooze bestaan,
dat zij hier gedoemd zijn te lijden.
Ja, u hebt voortreffelijk werk
verricht; dat hebben wij reeds kun
nen constateeren. Als die anderen er
niet waren, die oude vrouwen...
Ja, daar moet u voor oppassen.
Haar fanatisme kan gevaarlijk wor
den.
Toen hij daarop trachtte te verhin
deren, dat zij haar hand uit zijn
greep losmaakte, trad even een pijn
lijk zwijgen in. Tenslotte echter staak
te zij met een verlegen lachje haar
pogingen.
Verstond ik dat zoo juist goed?
vroeg hij, om het gesprek weer op
gang te brengen. Is dit werkelijk
een bron?
Zij knikte slechts, niet in staat een
woord uit te brengen. De aanwezig
heid, de aanraking van een mensch,
die uit haar eigen wereld kwam,
scheen een machtigen indruk op haar
te maken.
Een zeer belangrijke ontdekking,
die waterader! Wanneer zou blijken,
dat zij rijk genoeg is om het dal
daar buiten tot vruchtbaar land te
maken, zou dat wel een zeer geluk
kige oplossing zijn voor de jeugd
van Siddhab!
O u denkt aan kolonisatie?
Ja, dat zou heerlijk zijn.
Floyd zette zijn onderzoekingen
voort. Mary bleef voortdurend aan
zijn zjjde; haar hand rustte nog
steeds in de jjzne.
Ze bevonden zich nu in het uiter
ste einde van het hol. Het schijnsel
der fakkels vermocht nauwelijks tot
hier door te dringen.
Daar in dien hoek heb ik ge
leefd! zei Mary fluisterend. Voor
zoover men dan dit bestaan leven kan
noemen. Meer dan eens heb ik ern
stig overwogen... o, u mag my niet
meer verlaten!
De herinnering aan alles, wat zij
had moeten doorstaan, werd haar
plotseling te machtig. Zy verborg
haar hoofd aan zijn schouder en
barstte in snikken uit. Floyd begreep,
dat woorden hier niets vermochten.
Hij liet haar rustig uithuilen, maar
de krachtige druk van zijn handen
om haar schouders schonk haar de
overtuiging, dat zij op zyn steun zou
kunnen rekenen.
Vooraan, bij het haardvuur, weer
klonk. eensklaps een kreet.
Zijn hoofd omwendend, ontwaarde
Floyd een aantal spookachtige gestal
ten, die heen en weer renden tusschen
laaiende vlammen.
Hij schrok op, onmiddelljjk het ge
vaar beseffend, waarin zy verkeer
den.
Kom Mary, wij moeten
zien, wat daar gebeurd is.
Zij renden door het hol. Er
geen twijfel mogelijk het vuur had
zich een weg gebaand over de bar
ricade heen en het was nu duide
lijk te zien bij den ingang van
het verblijf der vrouwen was een wild
handgemeen ontstaan.
Floyd probeerde het meisje
rug te houden.
Verberg je in je schuilplaats!
Als alles afgeloopen is, kom ik je
halen!
Zijn waarschuwing was echter ver
geef sch: Zij klemde zich hardnekkig
aan zijn arm vast en weigerde hem
alleen te laten.
Plotseling zagen zy zich door een
horde oudere vrouwen omringd. Kry-
schend en tierend trachtten dezen
zich van het meisje meester te ma
ken, maar door een paar welgerichte
vuistslagen wist Floyd haar voor
loopig nog op een afstand te houden.
Direct daarna echter volgden de
gebeurtenissen elkaar met koorts
achtige snelheid op.
Hla Ma Chood was door ?yn aan
hangers bevryd. Gucker en Bhagat
waren overrompeld en door de inmid
dels naar binnen gedrongen lijfgarde
van Siddhabs heerscher gevangen
genomen.
Toen de professor de situatie in
haar vollen, hopeloozen omvang over
zag, was het te laat. Reeds zag hy
zich door zyn belagers omringd. Er
was geen uitweg meer.
Daar hij zijn beide vuisten noodig
had om zich de vijanden van het
lijf te houden, gelukte het den vrou
wen eindelijk Mary van zyn zyde
weg te sleuren, gWordt PervolpdJ
De
eskader-commandant van het luchtwapen geeft den Marine-waar-
nemingsofficier de laatste aanwijzingen. (Holland)
w
1
ov
iW
tw
1’
dfe i
MM 5
ydërwg*. ’"n
I
4
z-x
-
•K
S’
w
