van
aan
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
Hulpkruiser tot zinken gebracht - Een melkauto omgeslagen te Haarlem
Bezoek van Rotterdam’s Gemeentebestuur aan de Diergaarde „Blij-Dorp”
ife 1
il»
n
n
ff
I HM
H
- ff Ao
ttii
Ri
HAAGSCHE COURANT Vrijdag 6 Dec. 1940
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
I ff',.
w Vs
■-ë
LAATSTE
DE
©OGENBLIKKEN
VAN EEN VWANDELIJKEN
HULPKRUISER. Schuimend komt het water omhoog, terwijl
deze vijandelijke hulpkruiser in de diepte zinkt Het schip werd
door een Duitsch oorlogsschip in samenwerking met een Arado 196-
vliegtuig opgespoord en door eenige welgerichte
(Scherl}
salvo’s vernield.
(Scherf
(Nadruk verboden.)
XWordt vervolgd.^
aantal
omlaag
nog werkeljjk-
een
ITALIAANSCHE VLIEGERS EERDEN DUITSCHE, IN DEN WERELDOORLOG GEVALLEN SOLDATEN.
Een aantal van de aan de Vlaamsche kust liggende Italiaansche vliegers begaf zich naar een gedenkteeken
voor de Duitsche gevallenen in den wereldoorlog, om er een krans neer te leggen. Een overzicht van het
eerekerkhof tijdens de rede van generaal der vliegers Wimmer en van den bevelvoerenden Italiaanschen
generaal. Aan weerszijden de eerecompagnieën van het Duitsche en Italiaansche Luchtwapen. (Scherl)
hieven
jacht
HET VOLTALLIGE GEMEENTEBESTUUR VAN ROTTERDAM was de gast van de directie der Rotter*
damsche Diergaarde, waar het gedeelte van den tuin, dat Zaterdag a.s. wordt geopend, werd bezicb*
tigd. Voor den hoofdingangrechts de burgemeester va n Rotterdam, mr. P. J. Oud, naast hem
jhr. mr. dr. H. A. van Karnebeek. (Polygoon/}
Het was hun geluk, dat een groot
deel van Hla Ma Chood’s aanhangers
door het blusschen van den brand
in beslag werd genomen, zoodat zij
ongehinderd langs de rotsen naar bo
ven konden klimmen.
Intusschen waren ook de door Been
gealarmeerde jongeren aangekomen
en nadat Mary door één hunner naar
de verblijfplaats van Irene was ge
bracht, kon een poging worden onder
nomen om Gucker en Bhagat te be
vrijden.
Dat gelukte evenwel niet Met taaie
vasthoudendheid stelde Hla Ma Chood
zich met zijn mannen te weer en
tenslotte slaagden zij er zelfs in tot
den aanval over te gaan. Telkens
weer bestormden zij over een breed
front de hoogte, waar de Europeanen
zich met hun aanhangers hadden ver
schanst en meer en meer begon het
er i\aar uit te zien, dat dezen op den
duur niet tegen de overmacht bestand
zouden blijken.
De nauwe gangen maakten het vrij
wel onmogelijk zich naar Irene’s do
mein terug te trekken, zoodat er
niets anders overbleef dan zich hier
zoo lang mogelijk te verdedigen.
Reeds eenige uren had de strijd
geduurd, toen Been moedeloos den
arm liet zakken.
Zoo houden wij het niet, profes
sor Floyd. Wij moeten trachten ach
ter elkaar door de gangen te komen,
want anders— i
tieke gepeupel, bij Mary, die hjj ook
thans nog in zijn nabijheid wist...
Half bewusteloos, berustend in het
onvermijdelijke, reeds in het aange
zicht van den dood, hoorden zij plot
seling een luid geroep, dat van boven
scheen te komen en dat gevolgd werd
door een lawaai, alsof een
menschen langs de rotsen
stormde. Was dit
heid, of beteekende het slechts
laatste droom, die hun voorspiegelde
dat hun pijnigers eensklaps van hen
aflieten.
Floyd sloeg zijn oogen op en zag,
dat hij met Mary alleen was.
De volgende seconde snelde iemand
op hem toe, een jonge man in Euro-
peesche kleederdracht boog zich over
hem heen en drukte hem stevig de
hand.
Hallo vrienden! Bent u er erg
aan toe? Wij zullen u onmiddelljjk in
veiligheid brengen Drommels jon
gens, ik geloof, dat het hoog tijd was!
Wie... wie bent u? stamelde
Floyd, die zijn oogen nog steeds niet
kon gelooven.
Mijn naam is Been. En ik moet
mij heel sterk vergissen, als ik in u
niet één der verdwenen onderzoekers
mag begroeten!
Ja, ik ben Floyd, één der beide
passagiers van het verongelukte
vliegtuig. Mijn vriend Gucker is daar
in de macht van dat bruine gespuis.
Wij zullen hem direct wel be
vrijden. Mijn jongens moeten zoo hier
zijn! En hoe staat het met die da
me? Dat arme meisje, zij schijnt er
leelijk aan toe te zijn! Ik ben medi
cus. Permitteert u?
Been knielde naast Mary neer,
beurde haar wat op en onderzocht
haar pols.
Zij sloeg haar oogen op en keek
verwonderd om zich heen. Toen zij
Floyd zag, glimlachte ze.
Been knikte den ander bemoedigend
toe.
Voor zoover ik kan nagaan, is er
geen reden voor ongerustheid! En na
een korte pauze vervolgde hij: Als
Karl Hangen geweten had, dat ik u
zou ontmoeten, had hij zeker ver
zocht u zijn groeten over te brengen.
Hangen onze piloot? Wat zegt
u? Is hij dan nog in leven?
Springlevend! Toen wij hem von
den, was hij weliswaar half verhon
gerd, maar hjj had gelukkig geen let
sel van beteekenis.
Den hemel zij dank, dat ook hjj
tenminste nog leeft!
Been, die intusschen het tooneel
van den strijd niet uit het oog had
verloren, bemerkte, dat zijn metge
zellen voor de overmacht begonnen
te wijken.
Wij kunnen hier niet blijven!
riep hij. Kom mee, wij moeten
ons terugtrekken.
Hij zweeg plotseling en staarde met
open mond van verbazing naar het
einde van de gang. Wat hjj daar za&
grensde inderdaad aan het ongeloof
lijke.
Daar stonden twee vreemde man
nen in uniform, die doodkalm een
machinegeweer opstelden.
Goedenavond! zeiden ze lachend,
terwijl zij Been en prof. Floyd vrien
delijk toewuifden. Het lijkt hier de
vroolijke keuken wel! U neemt ons
niet kwalijk, dat wij meedoen? Die
kerels daar beneden zullen zoo’n han
dig instrumentje nog wel nooit in hun
leven hebben gezien! Alles in orde,
kapitein?
Ga je gang! knikte de andex.
Juist ondernamen de Brahmanen
een nieuwe bestorming van den berg,
doch op hetzelfde oogenblik klonk
het ratelend geknetter van het ma
chinegeweer.
Het resultaat was afgrijselijk. In
lange rijen werden de aanvallers
weggemaaid en door een panischen
schrik bevangen renden de overigen
den berg af, den uitgang van het hol
tegemoet.
Een kwartier later vielen Floyd en
Gucker elkaar in de armen, terwijl
Bhagat zich verdienstelijk maakte
door de hevig geschrokken vrouwen
en meisjes gerust te stellen.
EEN MELK-TANKAUTO VAN „HOLLANDIA” TE VLAARDINGEN KWAM IN BOTSING MET
EEN TRAM OP DEN HOEK VAN DE TEMPELIERSSTRAAT EN KONINGINNEWEG TE HAAR
LEM, DE TANKAUTO KANTELDE. DE OMGESLAGEN AUTO. (Polygoon*
IN DE GILDEKAMER VAN „TYPISCH HOLLAND” AAN DEN HEILIGENWEG TE AMSTERDAM
is een tentoonstelling ingericht, gewijd aan de karpoets, het historische hoofddeksel van onze
visschers en zeelieden. Een Volendamsche schoone bezig met het optuigen van een bottermodeL
(Polygoon}
44
Al haar opgekropte haat tegen de
ze vrouw scheen op dit oogenblik tot
uitbarsting te komen. Met haar kno
kige vuisten sloegen zjj op het weer-
looze meisje in, terwijl anderen haar
de kleeren aan flarden trokken.
Middelerwijl had het vuur fel om
zich heen gegrepen, aangewakkerd
door den sterken luchtstroom, welke
nu ook door dit hol zijn weg had
gevonden. Met razende snelheid laai
den de vlammen langs de tapijten aan
de muren en vervolgens vonden zjj
volop voedsel in het houten keuken
gerei en de houtblokken, die in groo-
te hoeveelheden bij het fornuis lagen
opgestapeld.
Gooi haar in het vuur!
schreeuwde plotseling één der vrou
wen, op Mary doelend, en dit voor
stel vond onmiddellijk algemeenen
bijval.
ja, verbrand haar! Niemand
anders dan zjj heeft ons met haar
MODENIEUWTJE UIT DUITSCHLAND.
EEN CHIQUE NAMIDDAGTOILET VAN
BRUINE WOL.
duivelskunsten die vreemden op ons
dak gestuurd!
Toen Mary zich door ruwe handen
opgetild voelde, slaakte zjj een gil,
waarin al haar doodelijke angst lag
opgesloten. Smerige, bruine vingers
hielden haar mond dicht en op dit
oogenblik, toen het einde onvermijde
lijk scheen, wierp zjj een laatsten
wanhopigen blik op Floyd. Die blik,
waarmee zjj afscheid van hem leek
te nemen, greep hem tot in het
diepst van zijn ziel.
Hij brulde van machtelooze woede.
Neen, zóó niet! Zóó mocht hun einde
niet zijn! Een bovenmenscheljjke
kracht scheen zich van hem meester
te maken. Zijn vuisten schoten uit;
hard als staal troffen zij de gezichten
van zijn tegenstanders, die ver ach
teruit deinsden en hem daardoor ge
legenheid boden zich los te rukken.
Met een paar sprongen bereikte hjj
het meisje, zjjn handen grepen toe,
pakten het slanke figuurtje,
het omhoog en in een wilde
rende hjj met zjjn last naar het an
dere einde van het hol...
Hij kwam niet ver.
Weldra hoorde hjj de wilde horde
achter zich daar struikelde hjj,
kwam ten val, maar onder den regen
van vuistslagen, die op hem neer
daalde, waren zijn gedachten slechts
bi.’ het meisje, dat hij beschermen
moest tegen de wraak van dit fana-
Com
Wil
-
A
'ff
K
CS
ÜÜI
ff.,O
fff
'te
C C
i "4
..ff?
'te
J '«j
w xfe.- 3
i
I
311'
o
o -
VV. '.O. ff*
i
.-te:''.' 3&ÊS
J •••■-?•- X -:ff
f
x. -gp AP - J X” S.
K te.
f
r
.te