van aan NOODLANDING IN DE WOESTIJN Hulpkruiser tot zinken gebracht - Een melkauto omgeslagen te Haarlem Bezoek van Rotterdam’s Gemeentebestuur aan de Diergaarde „Blij-Dorp” ife 1 il» n n ff I HM H - ff Ao ttii Ri HAAGSCHE COURANT Vrijdag 6 Dec. 1940 TWEEDE BLAD FEUILLETON I ff',. w Vs ■-ë LAATSTE DE ©OGENBLIKKEN VAN EEN VWANDELIJKEN HULPKRUISER. Schuimend komt het water omhoog, terwijl deze vijandelijke hulpkruiser in de diepte zinkt Het schip werd door een Duitsch oorlogsschip in samenwerking met een Arado 196- vliegtuig opgespoord en door eenige welgerichte (Scherl} salvo’s vernield. (Scherf (Nadruk verboden.) XWordt vervolgd.^ aantal omlaag nog werkeljjk- een ITALIAANSCHE VLIEGERS EERDEN DUITSCHE, IN DEN WERELDOORLOG GEVALLEN SOLDATEN. Een aantal van de aan de Vlaamsche kust liggende Italiaansche vliegers begaf zich naar een gedenkteeken voor de Duitsche gevallenen in den wereldoorlog, om er een krans neer te leggen. Een overzicht van het eerekerkhof tijdens de rede van generaal der vliegers Wimmer en van den bevelvoerenden Italiaanschen generaal. Aan weerszijden de eerecompagnieën van het Duitsche en Italiaansche Luchtwapen. (Scherl) hieven jacht HET VOLTALLIGE GEMEENTEBESTUUR VAN ROTTERDAM was de gast van de directie der Rotter* damsche Diergaarde, waar het gedeelte van den tuin, dat Zaterdag a.s. wordt geopend, werd bezicb* tigd. Voor den hoofdingangrechts de burgemeester va n Rotterdam, mr. P. J. Oud, naast hem jhr. mr. dr. H. A. van Karnebeek. (Polygoon/} Het was hun geluk, dat een groot deel van Hla Ma Chood’s aanhangers door het blusschen van den brand in beslag werd genomen, zoodat zij ongehinderd langs de rotsen naar bo ven konden klimmen. Intusschen waren ook de door Been gealarmeerde jongeren aangekomen en nadat Mary door één hunner naar de verblijfplaats van Irene was ge bracht, kon een poging worden onder nomen om Gucker en Bhagat te be vrijden. Dat gelukte evenwel niet Met taaie vasthoudendheid stelde Hla Ma Chood zich met zijn mannen te weer en tenslotte slaagden zij er zelfs in tot den aanval over te gaan. Telkens weer bestormden zij over een breed front de hoogte, waar de Europeanen zich met hun aanhangers hadden ver schanst en meer en meer begon het er i\aar uit te zien, dat dezen op den duur niet tegen de overmacht bestand zouden blijken. De nauwe gangen maakten het vrij wel onmogelijk zich naar Irene’s do mein terug te trekken, zoodat er niets anders overbleef dan zich hier zoo lang mogelijk te verdedigen. Reeds eenige uren had de strijd geduurd, toen Been moedeloos den arm liet zakken. Zoo houden wij het niet, profes sor Floyd. Wij moeten trachten ach ter elkaar door de gangen te komen, want anders— i tieke gepeupel, bij Mary, die hjj ook thans nog in zijn nabijheid wist... Half bewusteloos, berustend in het onvermijdelijke, reeds in het aange zicht van den dood, hoorden zij plot seling een luid geroep, dat van boven scheen te komen en dat gevolgd werd door een lawaai, alsof een menschen langs de rotsen stormde. Was dit heid, of beteekende het slechts laatste droom, die hun voorspiegelde dat hun pijnigers eensklaps van hen aflieten. Floyd sloeg zijn oogen op en zag, dat hij met Mary alleen was. De volgende seconde snelde iemand op hem toe, een jonge man in Euro- peesche kleederdracht boog zich over hem heen en drukte hem stevig de hand. Hallo vrienden! Bent u er erg aan toe? Wij zullen u onmiddelljjk in veiligheid brengen Drommels jon gens, ik geloof, dat het hoog tijd was! Wie... wie bent u? stamelde Floyd, die zijn oogen nog steeds niet kon gelooven. Mijn naam is Been. En ik moet mij heel sterk vergissen, als ik in u niet één der verdwenen onderzoekers mag begroeten! Ja, ik ben Floyd, één der beide passagiers van het verongelukte vliegtuig. Mijn vriend Gucker is daar in de macht van dat bruine gespuis. Wij zullen hem direct wel be vrijden. Mijn jongens moeten zoo hier zijn! En hoe staat het met die da me? Dat arme meisje, zij schijnt er leelijk aan toe te zijn! Ik ben medi cus. Permitteert u? Been knielde naast Mary neer, beurde haar wat op en onderzocht haar pols. Zij sloeg haar oogen op en keek verwonderd om zich heen. Toen zij Floyd zag, glimlachte ze. Been knikte den ander bemoedigend toe. Voor zoover ik kan nagaan, is er geen reden voor ongerustheid! En na een korte pauze vervolgde hij: Als Karl Hangen geweten had, dat ik u zou ontmoeten, had hij zeker ver zocht u zijn groeten over te brengen. Hangen onze piloot? Wat zegt u? Is hij dan nog in leven? Springlevend! Toen wij hem von den, was hij weliswaar half verhon gerd, maar hjj had gelukkig geen let sel van beteekenis. Den hemel zij dank, dat ook hjj tenminste nog leeft! Been, die intusschen het tooneel van den strijd niet uit het oog had verloren, bemerkte, dat zijn metge zellen voor de overmacht begonnen te wijken. Wij kunnen hier niet blijven! riep hij. Kom mee, wij moeten ons terugtrekken. Hij zweeg plotseling en staarde met open mond van verbazing naar het einde van de gang. Wat hjj daar za& grensde inderdaad aan het ongeloof lijke. Daar stonden twee vreemde man nen in uniform, die doodkalm een machinegeweer opstelden. Goedenavond! zeiden ze lachend, terwijl zij Been en prof. Floyd vrien delijk toewuifden. Het lijkt hier de vroolijke keuken wel! U neemt ons niet kwalijk, dat wij meedoen? Die kerels daar beneden zullen zoo’n han dig instrumentje nog wel nooit in hun leven hebben gezien! Alles in orde, kapitein? Ga je gang! knikte de andex. Juist ondernamen de Brahmanen een nieuwe bestorming van den berg, doch op hetzelfde oogenblik klonk het ratelend geknetter van het ma chinegeweer. Het resultaat was afgrijselijk. In lange rijen werden de aanvallers weggemaaid en door een panischen schrik bevangen renden de overigen den berg af, den uitgang van het hol tegemoet. Een kwartier later vielen Floyd en Gucker elkaar in de armen, terwijl Bhagat zich verdienstelijk maakte door de hevig geschrokken vrouwen en meisjes gerust te stellen. EEN MELK-TANKAUTO VAN „HOLLANDIA” TE VLAARDINGEN KWAM IN BOTSING MET EEN TRAM OP DEN HOEK VAN DE TEMPELIERSSTRAAT EN KONINGINNEWEG TE HAAR LEM, DE TANKAUTO KANTELDE. DE OMGESLAGEN AUTO. (Polygoon* IN DE GILDEKAMER VAN „TYPISCH HOLLAND” AAN DEN HEILIGENWEG TE AMSTERDAM is een tentoonstelling ingericht, gewijd aan de karpoets, het historische hoofddeksel van onze visschers en zeelieden. Een Volendamsche schoone bezig met het optuigen van een bottermodeL (Polygoon} 44 Al haar opgekropte haat tegen de ze vrouw scheen op dit oogenblik tot uitbarsting te komen. Met haar kno kige vuisten sloegen zjj op het weer- looze meisje in, terwijl anderen haar de kleeren aan flarden trokken. Middelerwijl had het vuur fel om zich heen gegrepen, aangewakkerd door den sterken luchtstroom, welke nu ook door dit hol zijn weg had gevonden. Met razende snelheid laai den de vlammen langs de tapijten aan de muren en vervolgens vonden zjj volop voedsel in het houten keuken gerei en de houtblokken, die in groo- te hoeveelheden bij het fornuis lagen opgestapeld. Gooi haar in het vuur! schreeuwde plotseling één der vrou wen, op Mary doelend, en dit voor stel vond onmiddellijk algemeenen bijval. ja, verbrand haar! Niemand anders dan zjj heeft ons met haar MODENIEUWTJE UIT DUITSCHLAND. EEN CHIQUE NAMIDDAGTOILET VAN BRUINE WOL. duivelskunsten die vreemden op ons dak gestuurd! Toen Mary zich door ruwe handen opgetild voelde, slaakte zjj een gil, waarin al haar doodelijke angst lag opgesloten. Smerige, bruine vingers hielden haar mond dicht en op dit oogenblik, toen het einde onvermijde lijk scheen, wierp zjj een laatsten wanhopigen blik op Floyd. Die blik, waarmee zjj afscheid van hem leek te nemen, greep hem tot in het diepst van zijn ziel. Hij brulde van machtelooze woede. Neen, zóó niet! Zóó mocht hun einde niet zijn! Een bovenmenscheljjke kracht scheen zich van hem meester te maken. Zijn vuisten schoten uit; hard als staal troffen zij de gezichten van zijn tegenstanders, die ver ach teruit deinsden en hem daardoor ge legenheid boden zich los te rukken. Met een paar sprongen bereikte hjj het meisje, zjjn handen grepen toe, pakten het slanke figuurtje, het omhoog en in een wilde rende hjj met zjjn last naar het an dere einde van het hol... Hij kwam niet ver. Weldra hoorde hjj de wilde horde achter zich daar struikelde hjj, kwam ten val, maar onder den regen van vuistslagen, die op hem neer daalde, waren zijn gedachten slechts bi.’ het meisje, dat hij beschermen moest tegen de wraak van dit fana- Com Wil - A 'ff K CS ÜÜI ff.,O fff 'te C C i "4 ..ff? 'te J '«j w xfe.- 3 i I 311' o o - VV. '.O. ff* i .-te:''.' 3&ÊS J •••■-?•- X -:ff f x. -gp AP - J X” S. K te. f r .te

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5