luchtafweersoldaten van pe eerste ijspret - Tentoonstelling te Berlij Opleiding jn - De „Pollux” bijna gereed Een Italiaansche vliegtuig-basis öh - 3^5 t Mm Rk JR FEUILLETON HAAGSCHE COURANT Maandag 16 Dec. 1940 TWEEDE BLAD- W - W Br VOOR „LADING” IS GEZORGD. ALBANIË. IN ,4/ EEN KIJKJE OP EEN DUITSCHE ARTILLERIE-SCHOOL. EEN ARTILLERIE-WAARNEMER IN DE MAND VAN EEN 6) het HOOFDSTUK 3 voor STELLING GEHOUDEN „GOETHE EN HET PORCELEIN”. EEN PRACHTIGE FRUITSCHAAL UIT HET JAAR 1850 'Holland) f IN HET THÜR1NGERHAUS TE BERLIJN WORDT EEN TENTOON- (Nadruk verboden HEI LACHJE IN DE GROENE OOGEN KONING WINTER HEEFT ZUN INTREDE GEDAAN en het den liefhebbers van het schaatsenrijden mogelijk gemaakt op ondergespoten tennisbanen e.d. hun schoone sport te beoefenen. Een kijkje op de M.ET.S.-banen te Scheveningen, waar het aardig druk was '’Polygoon) Heelemaal nog geen. Het meest verdacht zijn natuurlijk die twee mannen, die Vischer een bezoek heb ben gebracht. Helaas kan noch me vrouw Vischer, noch het dienstmeisje een nauwkeurige beschrijving van hen geven en zij weten ook heelemaal niet, wat die twee bij Vischer kwamen doen. Voorloopig ontbreekt elk motief, daar de twee in geen enkele verhou ding tot Vischer hebben gestaan. In ieder geval meent mevrouw Vischer, dat zij den indruk heeft gehad, dat het aan lager wal geraakte individuen waren en het is niet aan te nemen, dat Vischer zulke menschen tot zijn ken nissen rekende. Ik denk, dat het be zoek van die twee heel gemakkelijk te verklaren zal zijn en dat wij heel ergens anders naar den dader moeten zoeken. Zou het geen roofmoord kunnen zijn? vroeg de advocaat. Bij Vischer werd niets vermist, noch zijn horloge, portefeuille, noch zijn ringen of wat ook, antwoordde de commissaris. Hellwigs gedachten hielden zich ech ter nog bezig met de twee geheim zinnige bezoekers. Zouden het geen tuinlui zijn ge weest, want het is toch opvallend, dat Vischer met hen den tuin inging. Mis schien had hij de een of andere op dracht voor hen en wilde hun deze bui ten uitleggen? De commissaris keek hem lachend aan. Ik heb je tot nog toe voor een DE POLLUX, het nieuwe opleidingsschip, nadert zijn voltooiing en zal volgende week naar de nieuwe ligplaats worden gesleept De laatste hand wordt aan het roer en het kompas gelegd alles moet blinken. (Holland) Wordt vervolgd.^ DE VLJANDEL1JKE VLIEGTUIGTYPEN MOEI MEN PRECIES KENNEN. Soldaten van het luchtafweergeschut uit Mecklenburg in het kustgebied van Noorwegen. Bij mooi weer wordt het onderricht buiten gegeven. Hier worden de rnanschannen seoef^nd in hnt h»rkennnn van dp vüandpliike vliegtuigtypen. zij de tanden op elkaar beet en plot seling bewoog de schroef. Ziezoo, zei zij, dat is elkaar. Kolossaal, verwonderde zich dr. Hellwig, u hebt krachten, welke men niet aan u zou zien. Ik zelf deed zooeven de grootste moeite, zonder succes. Zij lachte zonder op te zien, terwijl zij met de vingers de schroef verder af draaide. Ja, zei hij en 4. wijl de motor zyn zacht lied zong. met dit meisje een onbestemd weg te rijden. werkelijk over iets praat- ni^'Sr‘?UW'"ik jdadelijk daarop werd dr. Hellwig tuige van een hoogst zonderling beuren. Ingeborg Degener zette den schroefsleutel aan. Heel duidelijk zag hij haar rukachtige beweging, zag hoe ^at gaf het meisje aanleiding de van de buren zoo nauwkeurig te b(*ijken? Natuurlijk had zij allang ge- *?erkt, wat hier gebeurd was, het kon As jeugdige nieuwsgierigheid zijn, “aar in verband met wat Hedwig ^°even had gezegd, kreeg het een ’eheel andere beteekenis. Hedwig, waar zit je dan? hoorde j,den commissaris roepen. S) rukte zich uit zijn gepeins los 8ing het huis binnen. bleek, dat de moer bij de laatste rei niging bijzonder vast was aange draaid, zij was niet te bewegen. Hij probeerde het opnieuw en weer ging het niet, juist maakte hij zich gereed om een derde krachtsinspanning te beproeven, toen hij plotseling een hel dere stem naast zich hoorde. Wat is er aan de hand? vroeg de stem. Hij keek verbaasd op en zag Inge borg Degener naast zich staan. Hij was zoo verbluft, dat hij geen woord kon uitbrengen, doch zwijgend op den motor wees. Ingeborg Degener boog er zich over heen. De benzine-leiding? vroeg zij. Waarschijnlijk verstopt, ant woordde hij. Zij greep naar den schroefsleutel, welke naast de geopende kap lag en verlicht zuchtte en den advocaat een dankbaren blik toe wierp. Goed, knikte hij na kort overleg, laten wij gaan... De andere heeren van het parket waren reeds naar de donkere auto, welke op straat stond, geloopen. T- Ik hoop, zei dr. Hellwig bij het afscheid nemen, dat ik je nu vaker bij ons zal zien. Het zal mijn vrouw echt plezier doen. De commissaris dacht aan de kleine scène, welke hij zooeven had gezien en dacht tevens of de advocaat misschien meer belang bij het onder zoek had dan hij wilde bekennen. Morgenavond, begon hij, heb ik tijd, tenminste als er niets onver wachts gebeurt, wat ik nooit vooruit kan zeggen. En natuurlijk alleen als het jou en je vrouw aangenaam is. Absoluut, haastte Hellwig zich te zeggen en het klonk zoo hartelijk, dat de commissaris zijn bezorgdheid een oogenblik vergat. Toen de wagen van het parket al lang verdwenen was, deed dr. Hellwig nog steeds moeite zijn auto op gang te krijgen. Ondanks telkens opnieuw starten, sprong de motor niet aan. Onwillig opende dr. Hellwig de motor kap en overtuigde er zich onmiddellijk van, dat er geen druppel benzine in den vergasser kwam. Klaarblijkelijk was de leiding verstopt. Niet ernstig dus, men behoefde slechts den toevoer los te schroeven en te reinigen. Maar toen hij den schroefsleutel aanzette, advocdat aangezien, maar nu blijkt het, dat je een soort Sherlock Holmes bent. Dr. Hellwig lachte. Het idee lag voor de hand. Jawel, bevestigde de commissa ris, en daarom ben ik er ook al opgekomen. Vischer liet zijn tuin door een tuinman in orde houden. De man die dit deed, woont hier in Kladow en wij hebben hem allang verhoord. Hij was vanmiddag bij Vischer om enkele verbeteringen en veranderingen aan den tuin te bespreken. Denk je niet, dat Vischer hem iets over de twee tuinlui zou verteld hebben, als hij dezen had besteld? Zie je, hij heeft er echter niets van verteld en daarom is je vermoeden helaas hoogst onwaar schijnlijk. Voordat hij het huis verliet, infor meerde hij nog eens bij het dienst meisje, hoe het nu met mevrouw Vischer ging. Hedwig Ahlemann kon hem alleen zeggen, dat zij intusschen een dokter had gehaald, aan wien het gelukt was mevrouw Vischer te doen slapen. Dr. Hellwig keerde zich tot den commissaris. Als je geen al te dringende vra gen hebt, laat die arme vrouw dan nu slapen. Zij zal haar rust hard noodig hebben. De commissaris keek hem even aan, hij zag iets, dat hem nadenkend stemde, hij zag namelijk, dat Hedwig OP EEN ITALIAANSCH VLIEGVELD 2oo, zei commissaris Peter Ha- ^^ann en sloot zijn actentasch, ons werk is hier klaar, wjj kunnen Bu 8aan. Hellwig, die zijn verklaring had Selegj, Waarbü hö alleen het tele- 01 had getoond en niets van het keek^ met Hedwi8 had 8ezeSd> nem vragend aan. X" Welke meening heb je gekregen? ^rntnissaris Hagemann keek zijn o lang aan en zei: Ik doe heel veel aan sport, ver telde zij, ik heb ook al een prijs gewonnen met discuswerpen... Aha, knikte hij bewonderend en terwijl zij zich oprichtte, begon hij zelf de leiding te reinigen en schroef de daarna de stop weer dicht. Toen hij nu den motor probeerde, sprong hij zonder moeite aan. Het jonge meisje stond nog altijd naast den wagen en dr. Hellwig had voor het eerst de gelegenheid Inge borg Degener van dichtbij te zien Zij was hoogstens twintig jaar, haar mooi, slank figuur verri 4 duidelijk dat zij, zooals zij gezegd had, veel aan sport deed. Het gezicht was niet bepaald mooi, maar ongetwijfeld aar dig en iets als roerende teederheid welke er over lag, zou misschien me nig man kunnen binden. U komt uit de gindsche villa? vroeg zij en wees met het hoofd naar het huis van Vischer. zweeg weder, ter- Hij wist niet, waThÜT*-Z°ng* moest praten, maar gevoel belette hem om r— Ingeborg Degener lachte, zij lachte, hoewel zij te, dat elk lachje zou I trj k Ir f t im (Holland) R^T.RATJ ON lolland) 9 ge- ge- B - A

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5