in
Jiet opleidingsschip „Pollux” versleept - Het nieuwe stadhuis te Medembhk
aanbouw - Duistere ochtenden - In de Beiersche Alpen is het goed skiën
Mill
■M
KW
s
■Mn
ife lo
Lol
I
Éi
«BilliOli
0
MEN HOOPT
met den bouw
in den a.s. zomer gereed te zijn.
in
een
Het nieuwe stadhuis in de
voor
(Polygoon)
steigers.
(Holland)
FEUILLETON
ant-
tus-
naar
ge-
had
aankeek,
hij
in. Mevrouw, zoo begon hij
er
siaap,
gisteren werd het NIEUWE OPLEIDINGSSCHIP „POLLUX”
van de werf Verschure naar zijn ligplaats aan de Oosterdokskade
te Amsterdam versleept. De fraaie driemaster op weg
naar zijn ligplaats. (Polygoon)
ZON BOVEN DE WOLKENZEE.
EEN BLIK OP HET SKI-PARADIJS IN DE BEIERSCHE ALPEN.
een
deze
naar
zweeg.
com-
naar
een
’het
com-
blik
j van
(Nadruk verboden.)
het lachje in de
GROENE OOGEN
van een vrouwen
open te leggen. U
i mevrouw en is daar
met uw man uit
LWordt vervolgd.),
schemer gehuld,
half elf geheel verdwijnt. De Oude Kerk tien minuten over negen.
(Polygoon)
ik
van
uit.
over
leven! Ook Hilmar, dien ik het vroeg,
ontweek mij.
Wanneer hebt u uw zoon voor
het laatst gezien? vroeg de commis
saris.
^-ssHAAGSCHE COURANT Vrijdag 20 Dec. 1940 TWEEDE BLAD-
De commissaris keek haar nauw
lettend aan. Hij dacht er het zijne
van. Hilmar Vischer wilde dus met
den middagtrein komen. Wel, de com
missaris had hem gisteren reeds een
telegram gestuurd, dan zou het toch
voor de hand hebben gelegen, dat de
jonge Vischer onmiddellijk was ge
komen.
Het is een vreeselijke slag, zei
hij peinzend, en hoewel ik niet ge
trouwd ben, kan ik begrijpen hoe u
zich moet gevoelen. Het is verschrik
kelijk als de beste levenskameraad
op deze wijze van ons wordt wegge
rukt.
De oogen van de kleine vrouw vul
den zich met tranen. Dr. Hellwig voel
de zich erg onbehagelijk. Hij wist, dat
de commissaris met opzet het gesprek
naar dit onderwerp had geleid en
daarom vond hij zich zelf tegenover
de kleine vrouw oneerlijk.
Ik heb heel.veel van hem ge
houden, zeide mevrouw Vischer zacht.
De commissaris keek haar mede
lijdend aan.
Was uw huwelijk gelukkig? vroeg
hij en in zijn stem klonk een onder
toon van menschelijk medegevoel.
Zeer, zeer gelukkig, antwoordde
zij en haar oogen glansden.
De commissaris kuchte alsof
verlegen was.
Neemt u mijn nieuwsgierigheid,
die mijn beroepsplicht is, niet kwa
lijk?
Zij keek hem verbaasd aan.
Spreekt u maar.
te buren te zoeken. Ik bedoel, dat
iemand die er volkomen buiten staat,
geen belang kan hebben bij den dood
van uw man of uw man moet den een
of anderen vijand hebben gehad.
Doch als wij deze mogelijkheid uit
sluiten en dat kunnen wij wel doen,
niet waar, dan blijft er slechts over
om den dader onder de personen te
zoeken, die in eenige verhouding tot
uw man stonden. Ik verdenk niemand,
daar ik tegen niemand een bewijs
heb. Maar ik moet natuurlijk probee-
ren uit te vinden wie en in welke
verhouding die menschen tegenover
uw man hebben gestaan.
Movrouw Hermine Vischer
oplettend geluisterd.
Nu goed, antwoordde zij, ik
wil u alles vertellen wat ik weet. Mijn
man was den laatsten tijd erg boos
op Hilmar. Hilmar had nauwere be
trekkingen aangeknoopt met
meisje en mijn man wenschte
verbintenis niet.
Wie is dit meisje? vroeg Hage-
mann.
Ik weet het niet, mjjn man, die
anders over alles met mij praatte,
heeft het mij niet gezegd. Toen
eens aandrong mij den naam
het meisje te noemen, riep hij
Ónmogelijk, je zoudt het niet
DE ITALIAANSCHE LUCHTMACHT BLIJFT ACTIEF AAN HET FRONT IN ALBANIË. Troepenconcen
traties, colonnes e.d. worden gebombardeerd en veel schade wordt aangericht aan voor den oorlog belang
rijke objecten. Op een vliegveld in Albanië. Monteurs bezig met het in orde maken van de bommen.
(Holland)
Is er nooit verschil van meening
tusschen u en uw echtgenoot geweest?
vroeg Hagemann voorzichtig.
Zij dacht een oogenblik na.
Wij hadden natuurlijk vaak ver
schil van meening, antwoordde zij,
nu en dan waren wij weleens hef
tig, maar wij begrepen elkaar spoe
dig, want wij hielden van elkaar...
De commissaris haalde diep adem.
Ik moet u nog eens de verzeke
ring geven, dat deze vragen voor mij
zeer pijnlijk zijn, maar zoudt u mij
willen zeggen, waarover die meenings-
verschillen liepen?
Mevrouw Hermine Vischer werd een
weinig verlegen.
Het waren privé dingen, familie
aangelegenheden, zooals ze wel bij
iedereen zullen voorkomen.
De commissaris kreeg een idee.
Betrof het misschien uw zoon?
Verschrikt keek zij hem aan.
Ja, zei zij dan. Wij hadden
terwille van Hilmar den laatsten tijd
veel oneenigheid Hilmar... maar dat
heeft hier niets mede te maken.
Dr. Hellwig achtte den tijd nu ge
komen om ook iets te zeggen. Hij
maakte haar duidelijk, dat het er bij
den commissaris om ging een inzicht
te verkrijgen in Vischer’s karakter
en daartoe behoorde hij dus ook de
verhoudingen te kennen, die men
eigenlijk liever voor ieder verborgen
hield..
Ik wil volkomen openhartig zjjn,
legde de commissaris uit, volgens
mijn meening is de dader bij de naas
gemakkelijk was gevallen,
kon den twijfel in haar
begrijpen. Zij sloot haar c
beide mannen hadden moeite
antwoord te verstaan.
Het is waar, fluisterde zij
De commissaris keek vol mede
lijden naar de vrouw, die nu gedwon
gen was, het leed
hart voor hem
hebt dit geweten
ook oneenigheid
voortgekomen?
De kleine teere vrouw, Hermine
'scher, ontving de beide heer en in
gezellige huiskamer van de
k a- De zonderlinge leegte van de
amer viel den commissaris op, aan
e muren hingen geen schilderijen en
klein vloerkleed bedekte den
°nd en op een kleine zijtafel lag
geen kleed.
v D verwondert zich over de leegte
n de kamer, zeide mevrouw Vischer
op e.en lachje. Wij zijn van plan
reis te gaan en hebben daarom
heeste dingen ingepakt.
evrouw Vischer was bleek en zag
vermoeid uit. De kunstmatige
den a’ We^en zij door de zorgen van
stand°^ter 8enoot> k°n toch haar toe-
sDr Van leed niet verbergen. Het
Dr ^aar moeilijk.
op HeUwig bracht het gesprek met
°P persoonlijke dingen.
hoorri? bt u al iets van uw zoon ge-
vroeg hij.
da> knikte zij, hij heeft mij
elegram gestuurd, hij zal hier
eh middagtrein aankomen.
Verleden week Zondag,
woordde mevrouw Vischer.
Uw zoon kwam dus vaak
Berlijn?
Bijna iedere veertien dagen. Hij
kwam dan gewoonlijk Zaterdags
avonds hier en ging Zondags met den
laatsten trein naar Hamburg terug.
De commissaris keek nadenkend
naar zijn schoenen. U hebt den
laatsten tijd dus over niets anders
oneenigheid gehad?
Mevrouw Vischer keek den
missaris verschrikt aan, haar
ging toen naar Hellwig, alsof zij
dezen hulp verlangde.
Dr. Hellwig wilde het gemakkelij
ker voor haar maken.
Wij zijn allen slechts mensch,
zeide hij, ziet u, ik houd erg veel
van mijn vrouw en toch zou ik er
niet mijn hand voor in het vuur wil
len leggen, dat ik in een zwak oogen
blik, dat ieder mensch wel eens
heeft...
De oogen van de vrouw werden
groot, zij keek niet begrijpend
den spreker, die verlegen r--
Ik begrijp niet wat u meent.
Haar stem was plotseling hard. Er
lag opgewondenheid in.
De commissaris mengde zich er
in. Mevrouw, zoo begon hij, wij
hebben aanleiding te meenen, dat er
tusschen uw man en de hier naast
wonende mevrouw Degener... Hij
zweeg, toen hij den hevigen blos zag,
die naar het gezicht van mevrouw
Vischer steeg.
van het stadhuis te Medemblik
DONKERE DAGEN VOOR KERSTMIS. Duisterder dan ooit zijn thans
de wintermorgens. Bruggen, grachten en gevels van oud-Amsterdam blijven
welke slechts aarzelend wegtrekt en niet
U weet de samenkomsten
schen haar... en Werner?
Vol angst klonk de vraag.
Ja, antwoordde de commissaris
verlicht, nu de moeilijke vraag
daan was.
Een lange stilte volgde. De
missaris keek door het raam
het park, dat in volle zomerpracht
bloeide en een bedwelmenden bloemen
geur de kamer inzond. Peter Hage
mann had nu en dan stemmingen,
waarin hij zich hoogst ontevreden
met zijn beroep voelde. Juist op dit
oogenblik voelde hij zich in een der-
gehjke stemming, het viel hem moei
lijk de vrouw in de oogen te zien.
Hij moest haar immers vreeselijk
gekweld hebben.
Toen dr. Hellwig haar aankeek
zag hij een bangen twijfel in haar
oogen. Dat de bezoeken van me
vrouw Degener haar niet onbekend
waren, had zij zoo even duidelijk toe
gegeven. Dr. Hellwig kon het heel
goed begrijpen, dat dit haar niet
maar hy
oogen niet
oogen en de
-haar
3» S'S s.
Mgs»-
MMS-.
HR
-
T.'
^03
10)
J
:Sï -SS
S-
x
S'
O.’
BS
.7
