Gewichtheffen
Bloemen
m
voor
HET LACHJE IN DE
GROENE OOGEN
pe schaatsen onder
de Kerstdagen
Opening viaduct te Utrecht
Minister dr. Göbbels in Noorwegen
IJ
I
l
,.<n
V f
BI
SBB
HAAGSCHE COURANT Maandag 23 Dee
1940 - TWEEDE BLAD
FEUILLETON
VJ
fe' 'x
- ■ijl
0
'u
IN DEN HAAG werd in het Volksgebouw aan de Prinsegracht het
KONING WINTER heeft de vorstperiode ingeluid en het ziet er voor de schaats-enthousiasten
kampioenschap gewichtheffen gehouden. Deze wedstrijd was georgani-
voor het publiek. Jong geleerd, oud gedaan.
vroeg,
weg
£Wordt vervolgAJl
veelbelovend uit. Diverse ijsclubs openden dan ook reeds Zaterdagmiddag weer haar banen
(Polygoon)
(Nadrus verboden
seerd door de Haagsche Gewichtheffersvereeniging.
B. Charité in actie. (Polygoon)
'L-w*
HET VALT NIET TE VERWONDEREN dat Piet Keijzer uit de Lier,
de winnaar van den Elfstedentocht 1940, reeds langen tijd naar de vorst
Beeft gehunkerd. Nu het zoo ver is, heeft Keijzer zijn Noren te voorschijn
gehaald, om ze bij te slijpen. 'Polygoon)
DLTTSCHE GENEESMIDDELEN VOOR DE SPAANSCHE SOCIALE
ZORG. De Duitsche gezant in Madrid, von Stohrer, droeg voor het
gebouw van de sociale zorg ,,Auxilio Social” voor het hulpwerk twee
vrachtwagens vol geneesmiddelen over. (Hoffmann)
MET DE KERSTDAGEN zijn de roode en witte tulpjes en ae witte nyacinten zeer ge
vraagde bloemsoort. De kweekers hebben in hun kassen druk werk om aan de vele aanvragen
te voldoen. De bloemen worden met bol en al uit de kweekbakken gehaald en zorgvuldig van
den overtolligen grond ontdaan
Ik heb u met opzet in mijn wa
gen gebracht, zei hij nu, omdat ik
daarna dadelijk weer naar de stad
moet terugkeeren.
Waarom? vroeg Hilmar Vischer.
U moet immers uw verklaringen
bij den commissaris afleggen.
De jonge man boog zich voorover
en greep den bovenkant van het half
neergelaten raam.
De commissaris? Iets als angst
lag in dit woord. Wat kan ik voor
verklaringen geven? Ik weet immers
niets?
Dr. Hellwig bleef naar den weg kij
ken.
Het is toch heel gewoon, dat alle
familieleden in zulk een geval een ver
klaring afleggen. Interesseert het u
dan niet, iets naders omtrent den dood
van uw vader te hooren?
Hilmar Vischer liet zich langzaam
achteruit zakken.
Ik weet alleen, dat er een moord
is gebeurd...
Ja, bevestigde Hellwig, maar
er ontbreekt voorloopig van den dader
elk spoor en daar er ook geen motief
voorhanden is, meent de politie, dat
de opheldering van den moord alleen
te verklaren is uit de privé omstan
digheden van het slachtoffer. Daarom
hecht zij er groote waarde aan, deze
omstandigheden haarfijn te kennen.
Dr. Hellwig zag, zonder het hoofd
terzijde te keeren, dat de jonge man
zijn zakdoek te voorschijn haalde en
zijn voorhoofd afveegde.
Hilmar keek hem aan en het leek,
alsof hij wilde zien, of dr. Hellwig
hem bespied had.
Moeder voelt zich nog erg zwak,
daarom ben ik niet lang bij haar ge
bleven, antwoordde hij ontwijkend.
Dr. Hellwig lachte. Had Hilmar
Vischer zich niet zooeven verontschul
digd, dat hij hem zoo lang liet wach
ten en nu zei hij, dat hij maar kort
bij zijn moeder was gebleven. Zij re
den naar de stad terug. Onderweg
bood Hilmar Vischer den advocaat
een sigaret aan.
Dank u, ik rook niet, weerde dr«
Hellwig af.
Maar hij keek een seconde naar de
lange, smalle hand, welke hem de si
garet aanbood. Was deze hand een
moordenaarshand, had zij het wapen
tegen den eigen vader gehanteerd?
Dr. Hellwig voelde zich onbehagelijk.
De kamer van commissaris Peter
Hagemann was met zakelijke nuch
terheid ingericht. De actenkast naast
de schrijftafel was zwart, een kleur,
welke zij na dertigjarigen dienst eer
lijk had verdiend.
Hagemann liet Hellwig met zijn
gast dadelijk binnenkomen.
Ik verheug mij, dat u den
naar mij hebt gevonden, begroette hij
Hilmar Vischer en wierp daarna een
vragenden blik op Hellwig.
Hagemann verwonderde zich, dat
Vischer samen met Hellwig kwam<
vader en zoon merkwaardig veel op
elkander geleken. Hij kon zich zeer
goed voorstellen, dat men hen op
straat gemakkelijk kon verwisselen.
Zij hadden dezelfde hooge, statige fi
guur, denzelfden gang en dezelfde ken
merkende bewegingen. Langzaam
wandelde hij verder en dacht aan de
zonderlinge dingen, welke om Hilmar
Vischer waren. Hij vond voorloopig
geen verklaring. De mogelijkheid van
een vadermoord, welken de commis
saris genoemd had, leek hem niet mo
gelijk. Hij kon er niet aan gelooven!
Plotseling echter werd zijn opmerk
zaamheid door iets getrokken. Hij
zag, hoe Hilmar Vischer uit het huis
kwam en voorzichtig om zich heen
keek. Daar dr. Hellwig door struikge
was verborgen was, kon men hem
niet zien. Hilmar Vischer was precies
drie minuten bij zijn moeder geweest.
Hoogst vreemd, meende de advocaat.
Hilmar Vischer ging met haastige
schreden naar het lage hek, dat tus-
schen dezen en den buurtuin lag. En
daar bewoog zich plotseling iets. Een
gestalte trad naar voren en liep enkele
stappen naar Hilmar Vischer toe.
Ingeborg Degener!
Nu stonden zij tegenover elkaar en
dr. Hellwig kon duidelijk zien, dat In
geborg den jongen man om den hals
viel. Zij hielden elkaar lang omvat.
Tenslotte sloeg Hilmar Vischer zijn
arm om het jonge meisje heen en liep
eenige stappen met haar voort. Nu
kon dr. Hellwig hen niet meer zien.
Dat wat hij zooeven had gezien, was
ongetwijfeld het hoogtepunt van alle
merkwaardigheden, welke hij totnutoe
bij Hilmar Vischer had vastgesteld.
Hilmar Vischer en Ingeborg Degener
hielden van elkaar!
Dr. Hellwig ging langzaam naar
het huis terug. Op deze verrassing
was hij niet voorbereid geweest. Hij
herinnerde zich, dat mevrouw
Vischer gesproken had van betrekkin
gen van Hilmar tot een meisje, waar
van haar man niets wilde weten. Of
Werner Vischer daarbij aan Ingeborg
Degener had gedacht?
Hij liep door het huis en dacht er
een oogenblik aan, naar boven, naar
mevrouw Vischer te gaan. Maar me
vrouw Vischer had voorheen gezegd,
dat zjj niet wist om welk meisje het
ging en Hilmar had haar er ook nooit
over gesproken. Dit was in de gege
ven omstandigheden misschien ook
maar het beste. Dr. Hellwig begaf
zich naar zijn auto, stapte in en bleef
op Hilmar Vischer wachten. Er ging
meer dan een kwartier voorbij, eer
Hilmar verscheen.
Neemt u mij niet kwalijk, dat ik
u zoo lang liet wachten, zei hij en
maakte een beweging, alsof hij er nog
iets aan wilde toevoegen.
De advocaat keek hem aan. De ze
nuwachtige onrust, welke Hilmar
Vischer eerst had getoond, was vol
komen verdwenen, hjj was kalm en
leek bijna vrooljjk.
Uw moeder heeft er zich zeker
over verheugd, dat u nu bij haar zult
blyven? vroeg hjj.
12)
Opnieuw was dr. Hellwig hoogst
verwonderd. Deze jonge man had op
eens een groote haast om bij zijn moe
der te komen, terwijl hij toch eerst
veel tijd verknoeid had om over het
testament te praten.
Wanneer hebt u eigenlijk het te
legram van den commissaris ontvan
gen? vroeg hij.
Ik vond het vanmorgen
antwoordde hij mechanisch.
Onwillekeurig nam dr. Hellwig den
voet van het gaspedaal en trapte op
de rem.
Vanmorgen pas? En het tele
gram werd gistermiddag al aan u ge
zonden.
De ander keek verward op.
Gistermiddag, natuurlijk, neemt
U mjj niet kwalijk. Ik vergat u te zeg
gen, dat ik gisteren met een paar
Vrienden uit was en vanmorgen vroeg
Pas terug kwam. Het telegram heeft
Urenlang in mijn kamer gelegen.
Dr. Hellwig reed door. Maar steeds
kerker kwam de zekerheid bij hem
°P. dat er vreemde dingen met Hil-
^r Vischer gaande waren.
Natuurlijk, mompelde hij daarbij
halfluid. Natuurlijk!
De begroeting tusschen Hilmar
Vischer en Hedwig Ahlemann was
van beide zijden koel en haastig. Het
dienstmeisje verwonderde er zich al
leen maar over dr. Hellwig opnieuw
te zien, die immers een uur geleden
samen met den commissaris de villa
verlaten had.
Mevrouw is heelemaal van
streek, vertelde zij, zjj is boven op
haar kamer en huilt.
Merkwaardig genoeg stormde Hil
mar Vischer niet onmiddelljjk naar
boven, zooals Hellwig verwacht had.
De jonge man wierp een blik op zijn
armbandhorloge en zei aarzelend:
Ik blijf niet al te lang, waarna
hij langzaam naar boven ging.
Dr. Hellwig was opeens alleen. Het
dienstmeisje was zwijgend wegge
gaan. Waarschijnlijk had zij van me
vrouw Vischer gehoord, welke vragen
de commissaris haar had gedaan en
vermoedde natuurlijk hoe de commis
saris daarop was gekomen. Zij zag
daar vanzelfsprekend een woordbreuk
van dr. Hellwig in, dien zjj nu eenvou
dig alleen liet staan. De advocaat
wist niet wat hij beginnen moest.
Hij wilde de ontmoeting tusschen
moeder en zoon niet storen, dus ging
hjj naar het park. Hij bleef een oogen
blik nadenkend staan op de plek, waar
den vorigen dag het Ijjk van Vischer
had gelegen. Hij zag nog eens het
vreeselijke voor zich en tegelijkertijd
kwam de gedachte bij hem op, dat
ZATERDAG naa te Utrecnt by den Cathrijnensingel de opening plaats
van een voor het verkeer uiterst belangrijk viaduct. Achter het Politie-
muziekcorps. burgemeester en wethouders van Utrecht Links met bolhoed,
de burgemeester van Utrecht, mr. dr. G. A. W. ter Pelkwijk. Polygoon
RIJKSMINISTER DR. GÖBBELS IN NOOR
WEGEN. Rijksminister dr. Göbbels in gesprek
met den stadscommandant in Oslo.
Hoffmann)
HM
h
I
w
■-
- - j
X 4
jt a
X
■S S
s
Mm
