in
HET LACHJE IN DE
GROENE OOGEN
Winterhulp-kinderfeest in den Haag - Drukte op de duibbootwerven
Wandeltocht van den A.N.W.B. - De wedstrijd Blauw Wit-V.S.V. te Amsterdam
Ss
B
■f
Bi
IBB
1
h
ft
o
P s
i i
ld
1940 TWEEDE BLAD
HAAGSCHE COURANT Maandag 30 Der
EEÜILLETUN
zich-
16)
HOOFDSTUK 7
mijnheer Vischer is ge-
£Wordt vervolgdji
van Hellwig waren smal
Wat beteekende dat? De
een
was.
(Nadruk verboden
DE JAPANSCHE ADELBORSTEN OEFENEN. Bij net Yoko-
suka-Marinekorps, dat belast is met de opleiding van de Japah-
sche adelborsten, wordt naarstig geoefend in alles wat een
zeeman moet weten. (Holland)
Den anderen morgen reed dr. Hell
wig reeds vroeg naar Kladow.
Mevrouw Hermine Vischer ontving
hem in de schemerige kamer op de
eerste verdieping, waar zij sedert den
dood van haar man bijna altijd zat.
Tijdens de maaltijden, welke zij alleen
zonder haar zoon, gebruikte, bleef zij
ook in deze kamer.
Ik ben blij, mijnheer Hellwig, zei
zij met haar zachte stem, dat u
mij wilt helpen.
Zij noodigde hem uit plaats te ne
men. Zij zelf nam plaats in den hoek
van een sofa en leunde met den lin
kerarm op de leuning. Dr. Hellwig
kon zien hoe noodig deze steun was,
mevrouw Vischer was aan het eind
van haar kracht. Heel behoedzaam
kwam hij op het doel van zijn komst.
Hij beloofde haar bij den verkoop der
villa behulpzaam te zijn en verklaar
de zich ook bereid dezen verkoop al
leen te willen regelen, als zjj er de
voorkeur aan gaf naar haar familie
in Bremen te gaan. Mevrouw Her-
xnine luisterde zwijgend, alleen door
Zij zweeg vermoeid. Maar dr. Hell
wig wilde nog meer weten.
Hebt u nimmer meer iets van
uw zwager gehoord? vroeg hij.
Zij ontkende.
Wij weten alleen, dat het hem ge
lukt was daarginds een bescheiden be
staan te vinden. Hij is onlangs over
leden. Ik denk, dat het verdriet over
zijn vrouw hem geknakt heeft. Deze
vrouw, mijnheer Hellwig, was zijn
ongeluk. Haar honger naar luxe had
hem er toe gedwongen zijn handen uit
te steken. Toen hij haar de luxe niet
meer kon geven, verliet zij hem, wij
hebben later gehoord, dat hij haar
nog zooveel steunde als hij kon.
En wat is er van zijn vrouw ge
worden? vroeg dr. Hellwig.
In plaats van te antwoorden, brak
zij in een wild snikken los. Hij greep
verschrikt haar hand en probeerde
haar tot kalmte te brengen. Zoo vond
hen het dienstmeisje Hedwig Ahle-
mann, dat verschrikt en doodsbleek
binnen kwam loopen.
HET IS BLAUW WIT BUNA GELUKT V.S.V. EEN NEDERLAAG TOE
TE BRENGEN. Driemaal slaagden de Velsenaren er in gelijk te maken.
V S V. scoort haar eersten gelijkmaker (11). (Polygoon)
Zij droogde haar tranen.
Alstublieft, geef mij een sigaret.
Zij rookte met diepe teugen, welke
haar goed schenen te doen.
De broer van mijn man heeft ja-
ren geleden reusachtige sommen ver
duisterd.
Het was stil in de kamer, griezelig
luid tikte de klok en herinnerde aan
het vergaan van den tijd. Dr. Hellwig
waagde het nauwelijks te ademen.
Ik vermoedde zooiets, zei hij ein
delijk.
Het viel haar niet op, dat de advo
caat zoojuist nog had gezegd, niets
van den broer van haar man te we
ten. Misschien vermoedde zij ook wel,
dat hij alleen uit gevoel van tact de
geruchten verzwegen had, welke de
commissaris hem had verteld.
Mijn man was het, ging zjj voort.
die de fraude ontdekte. Het was zijn
plicht geweest, het onmiddellijk aan
te geven. Maar bedenkt u zich, dat
het zijn eenige broer was. die dan in
de gevangenis zou komen. Hij ver
zweeg de zaak en met behulp van een
kleine erfenis, welke hij pas had ont
vangen, dekte hij de schade en raadde
zijn broer naar Amerika te gaan.
De diefstal werd dus niet ont
dekt?
Neen, toen de broer van mjjn
man verdween, deden er vanzelf ge
ruchten de ronde, maar de revisie
van de kas bracht, dank zij mijn man,
niets aan het licht. Toen moesten de
geruchten wel verstommen.
ONDER HOOGEN DRUK WORDT ER OP DE DU1TSCHE ONDERZEEBOOT-
WERVEN GEWERKT. DUIKBOOT NA DUIKBOOT VERSTERKT
DE DUITSCHE OORLOGSMARINE Holland
EEN BR1TSCHE BOMBARDEMEMSMACtuftc _ro geraakt door
het Italiaansche afweergeschut van een der Marine-afweerbases aan de
Middellandsche Zee. De machine stortte in zee en werd later
door de Italianen geborgen. Holland)
IN DE OMGEVING VAN ARNHEM hield de A.N.W.B. zijn
derden winterwandeltocht met onbekende bestemming. Eenige
deelnemers bij een aardig punt in de bosschen van „het Gelder-
sche Landschap” nabij de Leeren Doedel. 'Polygoon)
Dr. Hellwig liet de hand, welke
mevrouw Vischer willoos in de zyne
had laten liggen, los. Hij sprong op
en wist op hetzelfde oogenblik, dat
Hedwig de bode was die een nieuwe
jobstijding kwam brengen.
Mevrouw Vischer had het hoofd op
geheven, in de behuilde oogen sche
merde een groote angst. Hedwig
Ahlemann was veel te opgewonden
DE WINTERHULP NEDERLAND ORGANISEERDE IN DEN DlE±usi>.-
TUIN TE DEN HAAG EEN GROOT KERSTFEEST VOOR ARME
KINDEREN. EEN OVERZICHT VAN DE VOLLE ZAAL (Polygoon)
een lichte buiging van het hoofd gaf
zij haar instemming te kennen.
Er ontstond een korte stilte, tijdens
welke het gevoel van verlegenheid
bij dr. Hellwig toenam.
Mevrouw, begon hij tenslotte aar
zelend, u kunt er van op aan, dat
ik een vriend van u ben. Ik zou u zoo
graag helpen en ik verlang daarvoor
niets van u dan uw vertrouwen.
Zij richtte haar zwaarmoedige
oogen op hem.
Mijn vertrouwen hebt u, zei zij
eenvoudig.
Hij schoof dichterbij.
Een politieonderzoek, begon hij
na een verlegen kuchje, is altijd
iets onaangenaams. Lang vergeten
dingen komen plotseling aan het dag
licht, dingen, welke iedereen al voor
begraven hield.
Hij zag den angst in haar oogen.
Waarover spreekt u? vroeg zij
bevend.
Over den broer van uw man, zei
hij even zacht als zij.
Een lange stilte ontstond. Hij zag,
hoe zij beefde en dat haar oogen zich
met tranen vulden.
Hij maakte een onwillekeurige be
weging, maar zij weerde hem af.
Dingen, welke wjj voor dood heb
ben gehouden, zei zjj zwak, ja, dat
is het, de broer van mijn man, wat
weet u van hem?
Niets, verzekerde hij haar vol
oprechte deelname, niets anders,
dan dat de politie zich voor hem in
teresseert.
om ergens op te letten. Zij bleef plot
seling staan. Zij kon slechts met
moeite spreken.
De politie, stamelde zij, me
vrouw... daarnet hebben zij een man
gevonden... dood, vermoord.
Dr. Hellwig was met een sprong bij
haar, greep haar bij den arm en riep
Beheersch je en vertel!
Inderdaad kwam Hedwig tot
zelf.
Er was zooeven hier iemand van
de politie, vertelde zij, de commis
saris zal dadelijk ook komen om me
vrouw te ondervragen. Een politie
agent heeft op een stuk land een doo-
den man gevonden.
Dr. Hellwigs gezicht was hard ge
worden.
Nu en?
Het is een man, een vreemde
man en de politie zegt, dat hy ver
moord is.
De advocaat maakte een afwerende
beweging.
Een vreemde man, een onbeken
de dus.
Hij glimlachte gedwongen.
Wat ter wereld wil de politie dan
hier?
Mijnheer, fluisterde zij, de
doode draagt een jas, welke absoluut
van onzen
weest...
De oogen
als spleten,
politie had een doode gevonden,
onbekenden man, die vermoord
En deze doode droeg een jas, welke
aan Werner Vischer had toebehoord.
Hij keerde zich langzaam naar me
vrouw Vischer om, schrok toen en
wenkte het dienstmeisje.
Vlug, hebt u wat eau de cologne
of cognac?
Hedwig Ahlemann wierp een blik
op de bewustelooze vrouw, snelde
naar het naaste vertrek en kwam met
een groote flesch eau de cologne te
rug. Zij wreef het voorhoofd van
mewouw Vischer en toen deze bij
kwam, liet zij haar een glas water
drinken. Mevrouw Vischer viel na
eenigen tijd in slaap. Het dienst
meisje richtte zich op.
Zoo, zei zy, mevrouw zal niet
spoedig wakker worden, er was een
beetje morphine in het water, dat de
dokter haar had voorgeschreven. Het
is, hoop ik, genoeg om haar tot mor
genochtend door te laten slapen.
Bent u dwaas! riep HeÜwig boos.
Hedwig lachte slechts.
Neen, zei zjj dan. Maar het is
beter, dat men mevrouw vooreerst
niet kan verhooren.
Dr. Hellwig wierp een blik op de
slapende en trok toen het meisje mee
naar de naaste kamer.
U weet iets, begon hy, spreek
alstublieft.
Het meisje begon te huilen.
Ik ken den doode, snikte zij.
Hoezoo? vroeg Hellwig verbluft.
Zjj snikte nog steeds.
X
S
S.-<
I SM
W
-
9
w jl
..f
F
r l
4 F"* 1
s
n
