Nieuwe Zuidslavische
enetië onder een sneeuwkleed - De eerste lammeren
postzegels - Militaire wielrijders oefenen - Goede wenschen voor den Führer
O
HET LACHJE IN DE
GROENE OOGEN
I
i
o
HAAGSCHE COURANT Woens'dag 8 Jan. 1941 TWEEDE BLAD
FEUILLETON
Wordt wrvoladj)
1 A-
9 W
-
f V
(Holland)
(Holland)
da-
1
GEMAKKELIJK VOOR DE BEOEFENAARS VAN DE WINTERSPORT.
DE LIFT ZORGT ER VOOR, DAT MEN
NAAR BOVEN KOMT.
EEN WIELRIJDERSESKADRON OEFENT.
AFSTAPPEN BIJ SLECHTEN TOESTAND VAN DEN WEG.
(Hoffmann)'
VAN HET
(Stapf)
vertrek
OP
(Nadruk verboden
DE EERSTE LAMMETJES IN 1941. Een dezer dagen zijn op een boerderij in
de omgeving van Opmeer de eerste lammetjes geboren. Reeds dadelijk waren de
lammetjes speelkameraadjes voor de jeugd. De beide dieren op een slee,
maar moeder schaap houdt een oogje in het zeil. (Polygoon)
tiOODE KRUIS POSTZEGELS IN ZUID-SLAVIË.
IN ZUID-SLAVIË IS DEZE FRAAIE SERIE VAN OPDRUK VOORZIEN EN TEN GUNSTE
ROODE KRUIS UITGEGEVEN.
EEN NIEUW DORP SCHIET UIT DEN GROND. Het is in Italië nabij de Piave-
monding ontstaan en draagt den naam Costanzo Ciano”, ter eere van den vader
van den tegenwoordigen Italiaanschen minister van Buitenlandsche Zaken,
den „Held van Cortelazzo”. (Holland)
NIEUWJAARSUElUKWENSCHEN voor DEN führer.
De Japansche gezant Kurusu teekent de Nieuwjaars-geluk-
wenschenlijst voor den Führer op 1 Januari 1941.
(Hoffmann)
Maar misschien veronderstelde
mevrouw Degener, dat mevrouw Vi
scher niets van deze dingen wist.
Vrouwen met het karakter van' me
vrouw Degener kunnen zich niet voor
stellen, dat er een vertrouwelijkheid
tusschen man en vrouw kan bestaan,
die alles overwint.
De commissaris lachte om de hard
nekkigheid van zijn vriend.
Het antwoord daarop kan alleen
mevrouw Vischer geven. Zij moest
zeggen of haar man met haar over
deze dingen heeft gesproken, iets dat
wij wel kunnen aannemen. Zij moet
verder vertellen of zij meent, dat me
vrouw Degener op de hoogte was van
het feit, dat zij, mevrouw Vischer,
alles wist.
Dr. Hellwig stond dadelijk op.
Goed, zei hij, dan ga ik nu
dadelijk naar Kladow en ik zal het
haar vragen.
De commissaris keurde dit goed.
Je neemt mij veel werk van de
schouders, zei hij, bovendien zal
zij tegen jou eerder over deze pijn
lijke dingen praten dan met mij. Toen
ik daarstraks’in Kladow was...
Je was al in Kladow I
Ja, maar ik heb mevrouw Vi
scher niet gesproken. Zij had, zooals
het meisje zei, koorts. Ik wilde haar
niet onnoodig opwinden, omdat zij van
de arrestatie van haar zoon voorloo-
pig nog niets weet. Hedwig Ahlemann
heeft de opdracht iedere courant weg
te houden. Misschien hoort zij van de
ze arrestatie als zij al weer voorbij
is.
Hellwig keek zijn vriend weifelend
aan en zeide:
Je spreekt in raadsels, of wil
je de arrestatie ongedaan maken.
De commissaris antwoordde niet
dadelijk, hij stond op en ging naar
het raam. Beneden ging het verkeer
der groote stad voorbij. Na een poos
je keerde hij zich om.
Het zou werkelijk goed zijn, als
je dadelijk naar Kladow ging. Na
tuurlijk zou ik het mevrouw Vischer
zelf kunnen vragen en haar kunnen
dwingen te spreken, maar hier gaat
het eenvoudig daarom, dat jij meer
kans hebt iets van haar te weten te
kc men.
Hij kwam langzaam naar den advo
caat toe, maar Hellwig maakte geen
beweging om de kamer te verlaten.
Je hebt mijn vraag nog niet be
antwoord, hield hij vol, de vraag
of je Hilmar Vischer in arrest houdt?
Is jou daar zoo veel aangelegen?
De advocaat aarzelde een oogen-
blik.
Zeker, gaf hij toen toe, als
jij eenige waarde hecht aan mijn per
soonlijk inzicht, ik geloof namelijk
heelemaal niet aan Hilmar Visch^’s
schuld.
Toch zijn er vele dingen, die dit
weerspreken.
De advocaat trok een radeloos ge
zicht.
Alles toegegeven, knikte hij,
desondanks weert zich iets in mij te
gen het begrip vadermoord.
De commissaris keek hem zwijgend
aan. In de voorkamer klonk het ge-
23)
Maar de advocaat gaf zich niet ge
wonnen.
Neem eens aan, dat Vischer ge
weigerd heeft verder te betalen, om
dat hij er iets positiefs tegenover kon
stellen. Misschien is de geheele ge
schiedenis van Paul Vischer al ver
jaard en hij heeft in vertrouwen daar
op, dat hem niets meer kan gebeuren,
de vrouw gezegd, dat hij haar zal
aangeven. Hij moest echter begrijpen,
dat de vrouw deze aanklacht met alle
middelen zou bestrijden. In het ergste
geval ook met moord! Daarom gaf
hij het telegram aan mij op, helaas te
laat.
Maar ook dit overtuigde Hagemann
niet.
Alle eer aan je scherpzinnigheid,
zei hij, maar als het werkelijk zoo
is als jij uitlegt, dan had mevrouw
Degener nog een tweeden moord moe
ten doen. Het is toch aan te nemen,
aat mevrouw Vischer iets weet van
deze chantage. Als zij tegenover ons
deed, alsof haar man haar bedroog,
dan deed zij dit c' J ^m in bescher
ming te nemen en^jie oude geschiede
nis niet meer op .e halen,
vx.iNr.nt .N DE SNEEUW EEN ZELDZAAM VOOR vOMEND BEELD
DE ZEER VROEGE EN FLINKE SNEEUWVAL DIT JAAR HEEFT DE LAGUNEN-STAD EEN WINTERSCH
AANZIEN GEGEVEN
bel van de huistelefoon, de commis
saris hief luisterend het hoofd op.
Dan keerde hij zich tot Hellwig.
Ik zou graag willen, dat je mij
vanavond nog iets over je onderzoek
in Kladow berichtte.
Waar kan ik je bereiken?
Ik blijf hier, omdat ik nog meer
berichten wacht, of liever ik hoop en
wensch, dat er nog berichten binnen
zullen komen.
Je hoopt en wenscht het?
De advocaat schudde het hoofd.
Maar Hagemann lachte vriendelijk.
In het belang van den jongen
man, voor wien jij zoo ijverig op
komt, hoop ik dat iemand een dom
heid doet.
Ik begrijp er geen woord van.
Is ook niet noodig.
Met deze woorden duwde de com
missaris hem zacht buiten het ver
trek. Maar juist werd de deur van
buiten geopend en de dienstdoende
beambte trad binnen.
Commissaris, meldde hij, be
neden staat een jongedame, die een
gewichtige verklaring wil afleggen in
zake den moord op Vischer.
Hagemann werd levendig.
Een getuige?
Jawel commissaris, zij zal
delijk hier zijn. Het is een juffrouw
Larsen, Hertha Larsen, las hij van
een notitie in zijn hand. Zij komt
uit Hamburg.
De commissaris keek verwonderd
en wierp dan een vragenden blik op
den advocaat.
Hagemann rusten, die haar een stoel
aanwees.
Dr. Hellwig bleef op den achter
grond bij dê deur staan en bekeek
het jonge meisje vol belangstelling.
Zij scheen hevig opgewonden te zijn.
Hagemann ging achter zijn schrijf
tafel zitten en keerde zich naar zijn
bezoekster,
U hebt een verklaring af te leg
gen, juffrouw Larsen?
Hij keek haar strak aan en zag,
dat haar blik die van een opgejaagd
dier was. Haar oogen zagen eruit als
of zij had gehuild.
Ja, zeide zij, nam den hoed af
en streek door haar blonde haren,
waarna zij in haar taschje begon te
zoeken.
De commissaris zag, dat zij een
opgevouwen krant in haar taschje
had, die zij er nu uitnam. Het was
het blad met het bericht van de ar
restatie van Hilmar Vischer. De be
zoekster sprak nog altijd niet, het
was alsof zij door opwinding niet kon
spreken.
Hagemann was er voor bekend, dat
hij uit de meest zenuwachtige getui
gen alles kon halen wat hij wilde.
Hij begon met groote omwegen.
Bent u familie van den eigenaar
van de exportzaak Larsen en Zoon?
en met een hoofdbeweging naar de
krant: Het huis waar Hilmar Vi
scher werkzaam is?
Ja, antwoordde zij moeilijk,
ik ben de eenige dochter van den
tegenwoordigen eigenaar.
Heb jij dat gehoord, Hertha Lar
sen en uit Hamburg?
Dr. Hellwig dacht na en trok toen
de schouders op.
Ken ik niet, zei hij.
Klopt, antwoordde de commis
saris, ik ken haar ook niet. Ik
herinner mij echter, dat Hilmar Vi
scher bij Larsen en Zoon in Hamburg
werkzaam is, niet waar?
Nu helderde ook het gezicht van
den advocaat op.
Juist! riep hij uit, en je meent
dat...
Misschien, antwoordde de com
missaris.
Er werd geklopt en op het „bin
nen” van den beambte werd de deur
voorzichtig geopend. Op den drempel
stond een jong meisje. Zij was groot
en slank, een overvloed van blond
haar kwam uit haar lichten stroo-
hoed tevoorschijn. Het smalle gezicht
was rood van het snelle loopen. Groo
te, vragende oogen keken zoekend
rond.
Ben ik hier goed? vroeg een
zachte, volle stem, die een beetje
trilde, ik moet bij het parket
inzake Vischer zijn.
Hagemann ging haar eenige schre
den tegemoet.
Juffrouw Larsen vermoed ik?
Komt u binnen.
Hij noemde zijn naam en liet haar
langs hem de kamer binnen gaan.
Met een wenk verzocht hij den advo
caat hem te volgen...
Hertha Larsen keek het
rond en daarna bleef haar blik
WWZ
-X-, f
