Een
Een tram
en
het vervoer van hout
gebruik genomen
voor
in
tachtigjarige op de schaats - Middelburg bouwt op
wagen benut voor het vervoer van hout - De „Pollux”
w
- - ^'1
Rl
go» SA
TTAAGSCHE COURANT Vrijdag 10 .Tan
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
Z'Z
ZZ 1
1911
intus-
er
Hil-
Het
ge-
Wordt vervolgd.).
„JONG GELEERD, OUD GEDAAN
HET SCHAATSENRIJDEN IS EEN SPORT VOOR JONG
EN OUD. EEN 81-JARIGE DAME TREKT OP EEN DER
BANEN TE AMSTERDAM MET HAAR KLEINKIND
EEN BAANTJE. (Polygoon)
en
in
KUSTVERDEDIGING.
ALARMPOSTEN OP HUN HOOGGELEGEN UITZICHTPUNT
HOUDEN HET OOG GERICHT OP DE ZEE
EN DE LUCHT. (Hoffmann)
MIDDELBURG WERKT AAN DEN WEDEROPBOUW.
AAN DE NOODWINKELS IS DE MEESTE ZORG BESTEED, OP
DAT ZIJ HET STADSBEELD NIET ONTSIEREN.
(Polygoon)
(Nadruk verboden
HET LACHJE IN DE
GROENE OOGEN
ND VELE GEMEENTEBUSSEN op houtgas rijden, is de nieuwste
verschijning in de hoofdstad de houttram, welke regelmatig de balken
naar de garage vervoert, alwaar het hout verwerkt wordt
voor de generatoren. (Holland)
Wat zag u? vroeg Hagemann,
hoewel het antwoord hem niets nieuws
kon brengen.
Zij haalde diep adem.
Ik zag Hilmar in gesprek met
een meisje, dat ik niet kende. Zij gin
gen samen den weg naar Havel op en
ik kon er niet aan twi(Kelen wat er
tusschen hen bestond. Ik had het plan
hem tot verantwoording te roepen,
maar ik wilde alles vermijden, wat
leek op jaloezie. Ik ging naar Ham
burg terug en pas Maandag daarop,
toen wij onze wandeling langs den Al
ster maakten, vertelde ik hem eerlijk
wat ik had gedaan.
En hoe gedroeg Hilmar Vischer
zich daarbij?
Hij was eerst geschrokken, maar
hoewel het hem erg pijnlijk scheen te
zijn, bestreed hij het niet en deze
eerlijkheid verzoende mij weer. Ik
hoopte toen nog, dat het een voorbij
gaand iets bij hem zou zijn. Het viel
mij alleen op, dat hij vaker naar
Berlijn ging. Intusschen had hij mij
reeds verteld, dat dit vreemde meisje
een dochter was van een buurdame,
Ingeborg Degener... Zij brak af.
En wat gebeurde er verder?
vroeg de commissaris onverbiddelijk.
Het kwam tot heftige ruzies tus
schen ons. Ik bezwoer hem dit meisje
op te geven. Ik hield van hem en is
het niet het recht van de liefhebben
de vrouw om voor haar liefde te strij
den? Toen kwam die laatste Zondag.
Ik wist, dat Hilmar naar ons filiaal
TERUG VAN EEN TOCHT NAAR DEN VUAND. Een Duitsche onderzee
boot is van een succesrijken tocht tegen den vijand teruggekeerd. Het
schip is vastgemaakt en de commandant meldt zich
bij den flottielje-chef. (Hoffmann)
NA DE INGEBRUIKNEMING van het nieuwe opleidingsschip
„Pollux” te Amsterdam is de commandeur met zijn jongens hard
aan het werk gegaan, om in de opleiding geen vertraging te doen
ontstaan. Twaalf uuretenstijd! (Polygoon)
Vischer, verborgen door een boschje.
Ik wachtte daar een eindeloozen tijd
en het was wel twaalf uur, toen ik
Hilmar eindelijk uit het huis zag ko
men. Hij was niet alleen, twee man
nen vergezelden hem, ik kende hen
niet. Daarom bleef ik voorloopig in
mjjn schuilplaats en dat was het dom
ste wat ik kon doen.
Waarom? vroeg de commissaris.
Omdat ik daardoor mijn vergis
sing niet opmerkte, antwoordde zij,
want toen de twee mannen eindelijk
waren gegaan, sloop ik voorwaarts.
Hilmar stond met zijn rug naar mij
toe en ik stak! Hij zei niets meer, hij
zonk dadelyk op zijn knieën en viel
opzij. Pas toen zag ik mijn afschu
welijke vergissing. Het was Hilmar
niet, het was een andere man, dien ik
niet in het gezicht had gezien, het was
zijn vader.
De commissaris bekeek peinzend
zijn monocle, dan maakte hij een
handgebaar.
Juist over het belangrijkste ge
deelte van uw verhaal Ipopt u heen,
zei hij. Vertelt u die moordscène
toch uitvoeriger?
Zij keek hem ontsteld aan.
Ik kan niet, commissaris. Ik was
ook veel te opgewonden, ik weet geen
détails meer, ik...
Nu goed, knikte hij, wat deed
u verder?
Ik vluchtte, totdat ik een autobus
ontmoette, welke mjj naar de stad
bracht. Maar ik moest nog lang
25)
Ja, zei zij, zoo vaak ik hem
er naar vroeg, ontweek hij mij. Nu
eens beweerde hij, dat zijn ouders be
zoek hadden en hij daarom niet had
kunnen spreken. Dan weer vond hij
een andere uitvlucht, totdat ik wan
trouwend werd.
Wanneer was dat? vroeg de com
missaris geïnteresseerd.
Zij dacht een oogenblik na.
Ongeveer drie maanden geleden.
Aha, zei hij, en toen zij hem vra
gend aankeek, wenkte hij: Gaat u
verder alstublieft.
Mijn wantrouwen, ging zij voort,
werd zoo groot, dat ik hem op een
dag heimelijk volgde, toen hij weer
eens naar huis ging. Hij had zoo’n
haast om in Kladow te komen, dat
hij mij niet opmerkte. Ik was toen
voor het eerst in Berlijn, en daardoor
kwam het zeker, dat ik hem uit het
oog verloor. Ik kwam pas een half
uur na hem in Kladow aan en wat
ik daar zag, was een bevestiging van
mijn vermoeden...
Zij onderdrukte haar snikken.
wachten voordat er een trein naar
Hamburg ging. Pas *s avonds was
ik weer thuis. Ik ging dadelijk weer
uit en zocht Hilmar op, die eerder
was teruggekomen.
Vertelde u hem wat
schen gebeurd was?
Neen, daar had ik geen moed toe*
Zeldzaam, antwoordde hij en nu
verborg hij zijn spot niet meer, dat
u nog moed vond Hilmar te ontmoe
ten na zulk een daad, na een moord!
Deze woorden brachten haar in ver
warring.
Ik begrijp het nu zelf niet meer,
zei zij eindelijk na lang aarzelen*
Ik weet alleen, dat ons gesprek erg
kalm was. Ik had het nuttelooze van
mijn strijd ingezien.
De commissaris antwoordde niet*
Hij keek haar alleen met een zonder
lingen blik aan en drukte op een schel
knop.
Dadelijk werd de deur der voor
kamer geopend en de beambte, die
buiten dienst had, kwam binnen. Ha
gemann keerde zich naar hem toe:
Hilmar Vischer moet hier ge
bracht worden.
Ja commissaris.
Toen de deur gesloten werd, voelde
de commissaris plotseling Hertha
Larsen’s hand op zijn arm.
Wat wilt u doen?
Hij scheen verwonderd te zijn.
in Azië wilde gaan en ik wilde dat
alles voor dien tijd tusschen ons in
orde zou zijn. Ik drong bij hem aan,
maar hij was volkomen vervuld van
het andere meisje. Wij hadden een af
schuwelijke scène en scheidden boos.
De herinnering aan dit oogenblik
had haar diep ontroerd. De totnutoe
met moeite teruggehouden tranen
kwamen tevoorschijn. De commissa
ris wist, dat het nu het verstandigste
was haar te laten huilen. Hij wist uit
ervaring dat zij nu, als hij haar hard
aanpakte, voor goed zou zwijgen. Het
duurde lang voordat zy zich weer had
beheerscht. Hy knikte haar vriénde
lijk toe.
Spreek verder? vroeg hij.
Zij droogde haar tranen en snikte
een paar maal heftig.
Den volgenden avond, ging zij
voort, hoorde ik, dat Hilmar onze
auto had geleend om naar Berlijn
te gaan. Ik vermoedde wat hij in
Berlijn wilde doen, afscheid nemen
van Ingeborg Degener en het meisje
zou hem absoluut tot een bindende
verplichting weten over te halen. Dat
wilde ik verhinderen.
U reisde hem na?
Ja, met den avond D-trein
daardoor kwam ik nog vroeger
Berlijn dan hy. Ik ging naar Kladow
en wachtte op hem. Ik wachtte uren
lang en toen stond hij plotseling voor
mij. Hij was buitengewoon verwon
derd mij te zien. Hij maakte mij de
heftigste verwijten en beweerde, dat
ik hem naging en op dat oogenblik
steeg een zinnelooze haat in mij op,
commissaris...
Hij keek haar wantrouwend aan.
En daarom liet u zich door iets
van uw stuk brengen? vroeg hij twij
felend.
Neen, antwoordde zy, ik rende
weg. Ik weet niet, wat ik allemaal in
de volgende uren heb gedaan. Ik heb
urenlang door de straten geloopen, tot
ik ’s morgens in een café aanlandde,
dat geopend was. Ik had honger en
bestelde een ontbijt. Toen werd ik
zeldzaam kalm. Ik kwam tot een be
sluit. Ik hield te veel van Hilmar, dan
dat ik hem aan een ander zou gunnen.
Ik besloot hem te dooden.
Geen spier in hei gelaat van den
commissaris vertrok.
Geen kleinigheid, stelde hy vast.
Ik wachtte tot de winkels ge
opend werden, ging zij voort, en
kocht dan in een zaak, het was geloof
ik in de Joachim thaler straat, een
groot breed mes. Toen ging ik naar
Kladow terug. Maar ik durfde
mar niet openlijk te ontmoeten.
De commissaris leunde een weinig
achteruit en bekeek haar met open
lijke verbazing.
Zoo, zei hij, nu komen wij aan
het hoogtepunt van uw verhaal.
Zij keek hem weifelend aan.
leek haar toe, als lag er spot in zijn
stem. Maar zy zag een ernstig
zicht.
Ik stond tegenover de villa van
F
►J1
.SQF*
F 'X --M
-
i V'
o*
1
r
