Het kampioenschap
De Goudsche pijpentocht
van
Duitsche en Italiaansche vliegers
HET LACHJE IN DE
GROENE OOGEN
Nederland hardrijden
Schaatsevenement in Friesland - Optreden van
o
i
I
ijll
Jteta. ia
I
KB
-sai®. 11
W
Bil
I '1
HAAGSCTTE COURANT Maandag 13 .yan
194T TWEEDE BLAD
FEUILLETON
zacht,
en
‘lWordt vervolgdj.
was
aan
IN OPDRACHT VAN RUKSCOMMISSARIS DR. SEYSS INQUART
is in het Koloniaal Instituut te Amsterdam aan 2000 kinderen
een warme maaltijd aangeboden. Er waren ook pottekijkers, die
wilden weten, hoe het eten werd klaargemaakt. (Polygoon)
DE WEDSTRIJDEN OM HET NATIONALE KAMPIOENSCHAP OP DE
SCHAATS TE BERGEN (N.H.) De start van den spannenden strijd op
de 500 meter tusschen Langedijk (rechts) en Dolf van der Scheer,
die dit nummer won. (Polygoon)
(Nadruk verboden
DUITSCHE VLIEGERS IN halIl. menige lormaties van net
Duitsche Luchtwapen nemen, zooals bekend, deel aan den strijd om
de Middellandsche Zee. Duitsche vliegers met hun
Italiaansche collega’s. (Polygoon)
BIJNA 7000 PERSONEN NAMEN DEEL AAN DEN ELFMERENTOCHT
IN FRIESLAND. EEN FOTO VAN DEN MASSASTART
TE LANGWEER. (Polygoon)
ZEER VELE ROTTERDAMMERS HEBBEN DEN TRADITIONEELEN
JPIJPENTOCHT” NAAR GOUDA GEMAAKT. BEHANGEN MET HUN
TROPHEEËN KEEREN EEN PAAR RIJDERS HUISWAARTS.
(Polygoon)
GEWELDIGE MONSTERS ZIJN DE GRANATEN VAN HET
ZWAARSTE KALIBER. Tegen het roesten worden zij in de
fabriek met een witte verflaag bedekt, zoodat zij er uit zien
als suikerbrooden. (Hoffmann)
Het is een groote som en nie
mand kan zeggen wanneer die vrouw
zou hebben opgehouden, antwoordde
hij. Misschien zou zij heelemaal
niet hebben opgehouden. Chanteurs
zetten hun practijken meestal zoolang
voort, totdat zij hun slachtoffer vol
komen geplunderd hebben.
Zij kreunde zacht.
Daarom, fluisterde zij
kwamen Werner en ik op de onzin
nige gedachte...
Hij richtte zich verschrikt op
keek haar aan.
Op welke gedachte? vroeg hij
aarzelend.
Zij antwoordde niet, haar blik was
star op een plek van het tapijt ge
richt. Hij sprak enkele malen tegen
haar, maar dan zweeg hij in een
zonderlinge beklemming.
Opeens ging er een zenuwachtige
rilling door haar lichaam en dadelijk
daarop was zij weer kalm. En nu
stroomden de woorden uit haar mond
alsof plotseling de sluizen waren ge
opend en zij haar woorden niet meer
kon tegenhouden.
Eerst was dr. Hellwig verschrikt
door haar woordenstroom, maar toen
hij zag welke een verlichting het spre
ken haar gaf, liet hij haar dus praten.
Wij wisten niet meer wat wij
moesten doen, zei zy, en toen kwa
men wij op een dwaas idee. Er
slechts één mogelijkheid, om
deze vrouw te ontkomen. U weet zelf,
dat mijn man een testamentaire be
schikking had gemaakt, waarbij Hil-
schijnlijk vanavond nog vrijgelaten
worden. De dader, of lieve! de dade-
res heeft zichzelf aangemeld.
Als hij bang was geweest, dat zij
door dit bericht buiten zichzelf zou
geraken, dan had hij zich vergist, zij
bleef merkwaardig kalm.
Hij heeft dus onder verdenking
van moord gestaan? vroeg zij met
toonlooze stem.
Hij trok de schouders op.
Er was zooveel, wat aanleiding
tot deze verdenking kon geven, ver
klaarde hij kalm, waarop hij haar
alles wat er gebeurd was, vertelde.
Zij luisterde zwijgend en onverschil
lig. Slechts eenmaal, toen hij den
naam van Hertha Larsen noemde,
werden haar oagen groot. Dadelijk
daarop legde zij de handen tegen het
gezicht.
Ingeborg Degener, fluisterde zij,
hij houdt van haar.
De advocaat voelde zich pijnlijk ge
troffen.
Ik weet, zei hij, waarom uw
man tegen deze verbintenis was, ik
weet alles mevrouw en mijn zijn hier,
heeft een bepaald doel.
Zij liet haar handen vallen. Hij
schrok, toen hij haar gezicht zag, het
was moe en vervallen, het gezicht
van een mensch, die door het leven
kapot is gemaakt.
Zij maakte een beweging met het
hoofd.
Spreekt u.
Hij kuchte.
Mevrouw, begon hij, wij weten
wie mevrouw Degener is en wij ver
moeden ook den aard der betrekkin
gen tusschen uw gestorven echtge
noot en mevrouw Degener. Vergeeft
u ons, dat wij eerst een andere mee-
ning waren toegedaan.
Zij onderbrak hem. Ik zelf heb
die verkeerde meening voedsel gege
ven, omdat ik niet wilde, dat alles
nog eens zou worden opgehaald, alles
wat voorbij is. Tot vier maanden ge
leden had deze vrouw ons met rust
gelaten. Dan dook zij plotseling op.
Zij was weduwe, zooals wij later pas
hoorden en zij zocht naar nieuwe geld
middelen.
Juist, antwoordde dr. Hellwig,
de rest weten wij, u werd dus door
deze vrouw gechanteerd?
Ja, gaf zij toe.
En wist mevrouw Degener, dat
u op de hoogte was van deze chan
tage?
Zeker, mijn man heeft het haar
zelf gezegd en haar ook gezegd, dat
ik haar nooit zou ontvangen. Daarom
kwam zij ’s avonds bij hem als ik
mij al teruggetrokken had.
Hoeveel geld heeft uw man haar
gegeven, denkt u?
Zij behoefde er niet over na te den
ken.
Het was vijf en twintig duizend
mark.
Vijf en twintigduizend mark, dat
was precies de som, die Vischer van
zijn bank had genomen. Het was de
som, waarnaar commissaris Hage-
mann had gezocht,
mar alleen zijn kindsgedeelte kreeg en
de rest aan mjj verviel. Dit gebeurde
niet alleen, omdat Werner vanzelf
sprekend tegen deze waanzinnige echt
verbintenis was. Het gebeurde ook
om een andere reden. Mijn man wilde
sterven, begrijpt u, niet werkelijk
sterven, maar voor de wereld. Wij
zochten naar een mogelijkheid, om de
wereld te doen gelooven, dat hij dood
was. Wij moesten daar een officieele
verklaring van hebben. Dan wilde hij
heimelijk verdwijnen. Alles was voor
bereid. Hij had zeer kostbare verbin
dingen met slecht befaamde kringen
gesloten en het tenslotte gedaan ge
kregen, dat hij een valschen pas ont
ving. Nu wachtten wij nog op de mo
gelijkheid om een officieele doodsver-
klaring te krijgen. Wij overwogen ver
schillende plannen. Hij kon bij het
zwemmen verdrinken, zonder dat het
gelukte zijn lyk te vinden, niet waar?
Er waren ook nog andere mogelijkhe
den...
Zij zweeg een oogenblik, alsof zij
zich alles nog moest herinneren.
Maar op het laatste oogenblik,
ging zij voort, kregen wij bedenkin
gen. U kunt zich voorstellen, dat wjj
door de voortdurende bedreigingen
van de vrouw en den druk waaronder
wü leefden, volkomen murw waren ge
worden. In een oogenblik van zulk een
depressie, verzond Werner dat tele
gram aan u. Toen kwam ons, na het
sturen van dat telegram, een toeval te
hulp.
enkele stappen was hij bij haar.
Lieve mevrouw, begon hij te
praten, probeert u zich te beheer-
schen, ik weet hoe moeilijk het is
u in dezen toestand, troost toe te
spreken...
Zij hief het hoofd op en droogde
haar tranen.
Waarom word ik toch zoo hard
gestraft, zei zij met haar zachte stem.
Ik heb toch niets gedaan, ik ben
toch alleen...
Een nieuw snikken schudde haar
lichaam.
Dr. Hellwig was radeloos en ont
roerd tegelijk. Innerlijk schold hij op
den commissaris, die hem deze moei
lijke opdracht had gegeven. En tege
lijk was hij diep onder den indruk
van de grenzelooze smart dezer
vrouw.
Langzamerhand werd zij kalmer,
het snikken hield op. Zij keerde haar
gezicht naar hem toe.
Ik wacht een telefoongesprek van
Hilmar, een laatste gesprek, voordat
hij Europa verlaat. Hij heeft niet op
gebeld.
Dr. Hellwig boog zich een weinig
naar voren.
Hij zal opbellen, zei hij met kal
me* beslistheid. Zijn zekere toon deed
haar blijkbaar goed. Zij richtte zich
iets op en keek hem aan.
Hebt u bericht van Hilmar, weet
u iets?
Ja, knikte hij en zeide haastig
Hij is gearresteerd. Maar maakt
u zich niet ongerust. Hij zal waar-
27)
Nu goed, zei hij en ging naar
boven. Was Hagemann werkelijk gek
geworden? Ais het waar was wat
Hedwig zooeven had verteld, dan was
er geen verklaring voor zijn gedrag.
Het was toch waanzin iemand een
half uur in een tuin te laten rondloo-
pen en hem steeds denzelfden zin la
ten zeggen. Nu herinnerde hij zich,
dat de commissaris vroeger vaak van
die merkwaardige dingen deed. Toen
dr. Hellwig hem bijvoorbeeld bij het
afscheid daarnet zei, dat hij de be
kentenis van Hertha Larsen ongeloof
lijk vond, had hij geantwoord: Zeker.
Alsof hij het bijna zeker vond, dat de
moord op Vischer zulk een ongeloof
lijke verklaring had. Of Hagemann
misschien verder werkte? In ieder ge
val moest hij zorgen zijn opdracht
hier zoo spoedig mogelijk uit te voe
ren, dan kon hij zijn vriend nog eens
aan den tand voelen.
Toen hij na zijn kloppen op de deur
binnentrad, bleef hij een oogenblik ver
wonderd op den drempel staan. Me
vrouw Hermine Vischer lag op een
Sofa en snikte zonder ophouden. Met
jf w
X
i
I
7
-
A
V
-
o?-
gS -
r
r*