Het kampioenschap De Goudsche pijpentocht van Duitsche en Italiaansche vliegers HET LACHJE IN DE GROENE OOGEN Nederland hardrijden Schaatsevenement in Friesland - Optreden van o i I ijll Jteta. ia I KB -sai®. 11 W Bil I '1 HAAGSCTTE COURANT Maandag 13 .yan 194T TWEEDE BLAD FEUILLETON zacht, en ‘lWordt vervolgdj. was aan IN OPDRACHT VAN RUKSCOMMISSARIS DR. SEYSS INQUART is in het Koloniaal Instituut te Amsterdam aan 2000 kinderen een warme maaltijd aangeboden. Er waren ook pottekijkers, die wilden weten, hoe het eten werd klaargemaakt. (Polygoon) DE WEDSTRIJDEN OM HET NATIONALE KAMPIOENSCHAP OP DE SCHAATS TE BERGEN (N.H.) De start van den spannenden strijd op de 500 meter tusschen Langedijk (rechts) en Dolf van der Scheer, die dit nummer won. (Polygoon) (Nadruk verboden DUITSCHE VLIEGERS IN halIl. menige lormaties van net Duitsche Luchtwapen nemen, zooals bekend, deel aan den strijd om de Middellandsche Zee. Duitsche vliegers met hun Italiaansche collega’s. (Polygoon) BIJNA 7000 PERSONEN NAMEN DEEL AAN DEN ELFMERENTOCHT IN FRIESLAND. EEN FOTO VAN DEN MASSASTART TE LANGWEER. (Polygoon) ZEER VELE ROTTERDAMMERS HEBBEN DEN TRADITIONEELEN JPIJPENTOCHT” NAAR GOUDA GEMAAKT. BEHANGEN MET HUN TROPHEEËN KEEREN EEN PAAR RIJDERS HUISWAARTS. (Polygoon) GEWELDIGE MONSTERS ZIJN DE GRANATEN VAN HET ZWAARSTE KALIBER. Tegen het roesten worden zij in de fabriek met een witte verflaag bedekt, zoodat zij er uit zien als suikerbrooden. (Hoffmann) Het is een groote som en nie mand kan zeggen wanneer die vrouw zou hebben opgehouden, antwoordde hij. Misschien zou zij heelemaal niet hebben opgehouden. Chanteurs zetten hun practijken meestal zoolang voort, totdat zij hun slachtoffer vol komen geplunderd hebben. Zij kreunde zacht. Daarom, fluisterde zij kwamen Werner en ik op de onzin nige gedachte... Hij richtte zich verschrikt op keek haar aan. Op welke gedachte? vroeg hij aarzelend. Zij antwoordde niet, haar blik was star op een plek van het tapijt ge richt. Hij sprak enkele malen tegen haar, maar dan zweeg hij in een zonderlinge beklemming. Opeens ging er een zenuwachtige rilling door haar lichaam en dadelijk daarop was zij weer kalm. En nu stroomden de woorden uit haar mond alsof plotseling de sluizen waren ge opend en zij haar woorden niet meer kon tegenhouden. Eerst was dr. Hellwig verschrikt door haar woordenstroom, maar toen hij zag welke een verlichting het spre ken haar gaf, liet hij haar dus praten. Wij wisten niet meer wat wij moesten doen, zei zy, en toen kwa men wij op een dwaas idee. Er slechts één mogelijkheid, om deze vrouw te ontkomen. U weet zelf, dat mijn man een testamentaire be schikking had gemaakt, waarbij Hil- schijnlijk vanavond nog vrijgelaten worden. De dader, of lieve! de dade- res heeft zichzelf aangemeld. Als hij bang was geweest, dat zij door dit bericht buiten zichzelf zou geraken, dan had hij zich vergist, zij bleef merkwaardig kalm. Hij heeft dus onder verdenking van moord gestaan? vroeg zij met toonlooze stem. Hij trok de schouders op. Er was zooveel, wat aanleiding tot deze verdenking kon geven, ver klaarde hij kalm, waarop hij haar alles wat er gebeurd was, vertelde. Zij luisterde zwijgend en onverschil lig. Slechts eenmaal, toen hij den naam van Hertha Larsen noemde, werden haar oagen groot. Dadelijk daarop legde zij de handen tegen het gezicht. Ingeborg Degener, fluisterde zij, hij houdt van haar. De advocaat voelde zich pijnlijk ge troffen. Ik weet, zei hij, waarom uw man tegen deze verbintenis was, ik weet alles mevrouw en mijn zijn hier, heeft een bepaald doel. Zij liet haar handen vallen. Hij schrok, toen hij haar gezicht zag, het was moe en vervallen, het gezicht van een mensch, die door het leven kapot is gemaakt. Zij maakte een beweging met het hoofd. Spreekt u. Hij kuchte. Mevrouw, begon hij, wij weten wie mevrouw Degener is en wij ver moeden ook den aard der betrekkin gen tusschen uw gestorven echtge noot en mevrouw Degener. Vergeeft u ons, dat wij eerst een andere mee- ning waren toegedaan. Zij onderbrak hem. Ik zelf heb die verkeerde meening voedsel gege ven, omdat ik niet wilde, dat alles nog eens zou worden opgehaald, alles wat voorbij is. Tot vier maanden ge leden had deze vrouw ons met rust gelaten. Dan dook zij plotseling op. Zij was weduwe, zooals wij later pas hoorden en zij zocht naar nieuwe geld middelen. Juist, antwoordde dr. Hellwig, de rest weten wij, u werd dus door deze vrouw gechanteerd? Ja, gaf zij toe. En wist mevrouw Degener, dat u op de hoogte was van deze chan tage? Zeker, mijn man heeft het haar zelf gezegd en haar ook gezegd, dat ik haar nooit zou ontvangen. Daarom kwam zij ’s avonds bij hem als ik mij al teruggetrokken had. Hoeveel geld heeft uw man haar gegeven, denkt u? Zij behoefde er niet over na te den ken. Het was vijf en twintig duizend mark. Vijf en twintigduizend mark, dat was precies de som, die Vischer van zijn bank had genomen. Het was de som, waarnaar commissaris Hage- mann had gezocht, mar alleen zijn kindsgedeelte kreeg en de rest aan mjj verviel. Dit gebeurde niet alleen, omdat Werner vanzelf sprekend tegen deze waanzinnige echt verbintenis was. Het gebeurde ook om een andere reden. Mijn man wilde sterven, begrijpt u, niet werkelijk sterven, maar voor de wereld. Wij zochten naar een mogelijkheid, om de wereld te doen gelooven, dat hij dood was. Wij moesten daar een officieele verklaring van hebben. Dan wilde hij heimelijk verdwijnen. Alles was voor bereid. Hij had zeer kostbare verbin dingen met slecht befaamde kringen gesloten en het tenslotte gedaan ge kregen, dat hij een valschen pas ont ving. Nu wachtten wij nog op de mo gelijkheid om een officieele doodsver- klaring te krijgen. Wij overwogen ver schillende plannen. Hij kon bij het zwemmen verdrinken, zonder dat het gelukte zijn lyk te vinden, niet waar? Er waren ook nog andere mogelijkhe den... Zij zweeg een oogenblik, alsof zij zich alles nog moest herinneren. Maar op het laatste oogenblik, ging zij voort, kregen wij bedenkin gen. U kunt zich voorstellen, dat wjj door de voortdurende bedreigingen van de vrouw en den druk waaronder wü leefden, volkomen murw waren ge worden. In een oogenblik van zulk een depressie, verzond Werner dat tele gram aan u. Toen kwam ons, na het sturen van dat telegram, een toeval te hulp. enkele stappen was hij bij haar. Lieve mevrouw, begon hij te praten, probeert u zich te beheer- schen, ik weet hoe moeilijk het is u in dezen toestand, troost toe te spreken... Zij hief het hoofd op en droogde haar tranen. Waarom word ik toch zoo hard gestraft, zei zij met haar zachte stem. Ik heb toch niets gedaan, ik ben toch alleen... Een nieuw snikken schudde haar lichaam. Dr. Hellwig was radeloos en ont roerd tegelijk. Innerlijk schold hij op den commissaris, die hem deze moei lijke opdracht had gegeven. En tege lijk was hij diep onder den indruk van de grenzelooze smart dezer vrouw. Langzamerhand werd zij kalmer, het snikken hield op. Zij keerde haar gezicht naar hem toe. Ik wacht een telefoongesprek van Hilmar, een laatste gesprek, voordat hij Europa verlaat. Hij heeft niet op gebeld. Dr. Hellwig boog zich een weinig naar voren. Hij zal opbellen, zei hij met kal me* beslistheid. Zijn zekere toon deed haar blijkbaar goed. Zij richtte zich iets op en keek hem aan. Hebt u bericht van Hilmar, weet u iets? Ja, knikte hij en zeide haastig Hij is gearresteerd. Maar maakt u zich niet ongerust. Hij zal waar- 27) Nu goed, zei hij en ging naar boven. Was Hagemann werkelijk gek geworden? Ais het waar was wat Hedwig zooeven had verteld, dan was er geen verklaring voor zijn gedrag. Het was toch waanzin iemand een half uur in een tuin te laten rondloo- pen en hem steeds denzelfden zin la ten zeggen. Nu herinnerde hij zich, dat de commissaris vroeger vaak van die merkwaardige dingen deed. Toen dr. Hellwig hem bijvoorbeeld bij het afscheid daarnet zei, dat hij de be kentenis van Hertha Larsen ongeloof lijk vond, had hij geantwoord: Zeker. Alsof hij het bijna zeker vond, dat de moord op Vischer zulk een ongeloof lijke verklaring had. Of Hagemann misschien verder werkte? In ieder ge val moest hij zorgen zijn opdracht hier zoo spoedig mogelijk uit te voe ren, dan kon hij zijn vriend nog eens aan den tand voelen. Toen hij na zijn kloppen op de deur binnentrad, bleef hij een oogenblik ver wonderd op den drempel staan. Me vrouw Hermine Vischer lag op een Sofa en snikte zonder ophouden. Met jf w X i I 7 - A V - o?- gS - r r*

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1941 | | pagina 5