Aan boord
Duitschen mijnenveger
van een
HET LACHJE IN DE
GROENE OOGEN
de Maastunnel - Wintervermaak te Scheveningen en Maastricht
Rijksmaarschalk Göring 48 jaar
o
De bouw van
SF
i’t?’
31
Uk.
HAAGSCHE COURANT PonderHagf TR Tan 1941 TWEEDE BLAD
FEUILLETON
1M
h
- dM®
r
-
to- 4 Tz 4’
5 A
O
DEN
i
VIERDE RIJKSMAARSCHALK GÖRING ZIJN
OP ZOEK NAAR MIJNEN. Met behulp van het luchtafweergeschut
OP 12 JANUARI J.L
48STEN VERJAARDAG. RIJKSMINISTER GÖBBELS FELICITEERT
onschadelijk gemaakt.
(Hoffmann)
DEN RIJKSMAARSCHALK
(Nadruk verboden.)
onderbrak
de
(Slot volgt.X
aan boord van een mijnenveger wordt een drijvende mijn
Hoffmann)
I
j
SNEEUWPRET OP SCHEVENINGEN. IN SNELLE VAART SCHIETEN DE SLEETJES MET HUN JEUGDIGE
RRRTJDERS NAAR BENEDEN (Polygoon)
Het gezicht van Hagemann veran
derde, het werd hard en koud.
Ingeborg Degener, zei hij met
staalharde stem, u hebt Werner
Vischer vermoord!
Het was zeer stil in het vertrek,
zóó stil, dat de hartslag der vier men-
schen bijna te hooren was.
Hilmar Vischer hief het hoofd en
zocht den blik van Hertha Larsen, die
echter zijn oogen ontweek. Op haar
gezicht stond grenzenlooze verwonde
ring te lezen.
U antwoordt niet, vervolgde de
commissaris, goed, dan zal ik het
u vertellen. U waart slimmer dan uw
moeder, Ingeborg Degener. U wist,
dat uw moeder Vischer chanteerde,
maar het was u tevens duidelijk, dat
aan dit bedrijf eenmaal een einde
moest komen. Eens zou de dag ko
men, dat Werner Vischer weigerde
nog langer te betalen of een poging
zou doen om aan de chantage te ont
komen. Toen kreeg u een idee. Zou
het niet eenvoudiger zijn om snel aan
het geld te komen, als u Hilmar
Vischer trouwde? Hilmar Vischer was
de zoon van een rijk man en Werner
zou zijn zoon bij diens huwelijk niet
weigeren een groot bedrag ter be
schikking te stellen. In geval van
Een kreunen weerklonk. Ingeborg
Degener was in elkaar gekrompen.
Elke kleur was uit haar gezicht ge
weken en de stralende oogen, wier
glans zoo fascineerend was, waren
dof. Haar lippen beefden. Hagemann
keek haar nadrukkelyk aan en op zyn
blik hief zij de oogen op.
Ja, zei zij zacht, ik heb het
gedaan.
De commissaris zuchtte onhoor
baar, hij nam een vel papier en begon
te schrijven. Alleen het geluid van de
schrijvende pen was hoorbaar. Hertha
Larsen keerde langzaam het hoofd
om en ontmoette den blik van Hilmar
Vischer. Een stil lichten lag op haar
gezicht, Hilmar werd verlegen onder
haar blik. Hij voelde zich beschaamd.
Maar hij zag toch de hand, welke zij
hem langzaam toestak. Reeds hief
ook hij de hand en wilde de hare grij
pen...
Zoo, zei de commissaris, tee-
kent u nu dit proces verbaal, juffrouw
Degener.
Hij gaf haar zijn vulpenhouder. In
geborg wachtte een oogenblik, dan
boog zy zich vast besloten over het
papier en zette met sidderende hand
haar naam er onder.
De commissaris drukte op een knop.
De beambte, die Ingeborg binnen had
gebracht, verscheen in de deur, hij
naderde Ingeborg. Pas toen de man
vlak voor haar stond, zag zij hem. Zij
begon te beven, moeilijk stond zij op
en verliet met slepende passen de
kamer.
Achter haar viel de deur in het slot*
De commissaris keek een poos zwij
gend naar de gesloten deur, toen keen
de hij zich naar Hertha Larsen. Zijn
gezicht was vriendelijk.
Mogelijk hebt u een aanklacht te
wachten, wegens misleiding van de
politie. Stil, ik weet natuurlijk om
welke redenen u het gedaan hebt. Het
komt op het bericht aan, dat ik er
over zal uitbrengen, misschien erkent
men de redenen en houdt de aanklacht
in. De beslissing is niet aan mij.
Hertha Larsen zag er desondanks
geluKStralend uit.
Ik dank u, zei zij. Maar u hebt
mijn bekentenis niet eens genoteerd?
Hagemann lachte.
EEN UAa Ia rtEl ftteza .villl KWONDEK
plaats bevindt zich de inlaat, waardoor het door den Owyheedan?
(Amerika) opgestuwde water naar de turbines van een electrische
centrale wordt gevoerd. (Holland)
nood zou uw moeder daar wel voor
zorgen.
Hilmar Vischer keek den commissa
ris ongeloovig aan.
Maar van deze dingen heb ik
niets geweten, bekende hij in de hoog
ste verontwaardiging.
De commissaris knikte.
Natuurlijk niet, anders zoudt u
zich ook niet door het raffinement van
dit meisje hebben laten vangen.
Luistert u verder, eens op een dag
was Ingeborg getuige van een scène
tusschen uw vader en u. Deze strijd
vond plaats in den tuin.
De commissaris lachte een beetje.
Men kon in den tuin van de De-
geners alles hooren wat er in uw tuin
werd gesproken, ik heb mij daarvan
overtuigd.
Een oogenblik moest de commissa
ris aan de verwondering van zijn
vriend Hellwig denken, die zich niet
kon verklaren, waarom hij Hedwig
Ahlemann in den tuin had laten loopen
en zinnen laten spreken. Als Hellwig
vermoed had, dat dit hem het laatste
bewijs had geleverd?
Ja, ging hij voort, op deze
manier hoorde Ingeborg van de tes-
tamentverahdering. Zij besloot te han
delen en daar zij even weinig scrupu-
DE HELLING VAN DEN ST. PIETERSBERG TE MAASTRICHT
vormt een ideale slee-baan. Op de foto een overzicht van de baan, waarop
velen moeizaam naar boven klimmen, om daarna snel
naar beneden te glijden. (Hef Zuiden)
les had als haar moeder, handelde zij
vlug. Op een geëigend oogenblik en dat
was op dien Dinsdag, drong zy heime
lijk in uw tuin en stak Werner
Vischer van achteren neer.
U herinnert zich zeker nog wel
het korte bezoek, dat ik u gebracht
hebt? U was aan het pakken, u wilde
een reis naar het buitenland maken,
niet waar? Er ontbraken echter nog
enkele papieren, pas, deviezen, goed
keuring en zoo. Plotseling veran
derde u uw besluit. U zag van alles
af en besloot hals over kop op reis te
gaan, zulke overhaaste reizen noemt
men over het algemeen vlucht, niet
waar?
Ingeborg Degener wilde opspringen,
maar een handbeweging van den
commissaris hield haar in bedwang.
U had er geen rekening mede
gehouden, ging hij voort, dat ik u
onder toezicht had gesteld. De naaste
politiepost was vlak bij uw huis. Ik
had vooruit gezien, dat u een dom
heid wilde begaan en u hebt mij niet
teleurgesteld. U hebt deze domheid in
derdaad gedaan. U probeerde te
vluchten en u werd gearresteerd.
Ditmaal liet Ingeborg zich niet meer
verhinderen te spreken.
U bent gek, krijschte zij en
Hilmar Vischer luisterde verwonderd
naar de stem, die hij niet anders dan
zacht en vriendelijk kende.
Gek bent u, riep Ingeborg De
gener, op welke gronden...?
DE MAASTUNNELBOUW TE ROTTERDAM.
ENORME WATERLEIDING- EN GASBUIZEN WORDEN IN
WAND VAN DE VOETGANGERSTUNNEL VERBORGEN.
(Polygoon)
30)
Nu zaten zij met hun vieren in de
kamer. Links van den commissaris
zat Hertha Larsen, tegenover hem Hil
mar Vischer en rechts Ingeborg De
gener, die tot nu toe geen woord had
gesproken. Hagemann keerde zich tot
haar.
U weet waarom u hier bent, juf
frouw Degener?
Het krampachtig lachje op het smal
le gezicht werd scherper.
Ik heb geen idee, antwoordde zij,
ik weet alleen, dat ik zonder vorm
Van proces op het station werd ge
arresteerd.
Zij zichtte zich een weinig op.
Ik protesteer tegen deze behan
deling. U hebt geen recht mij vast te
houden. Ik het^.
Een oogenblik,
commissaris haar.
HiuiüiL
-r—-
■X.
1
SB '4
‘O
W
2
4*^
