Winterhulp Nederland
Ski-loopen op Duinrell
noodwinkels te Rotterdam
van
Schaatswedstrijden te Kolhorn - Biljarten ten bate van
Uithangborden
o
GIPSY DOTT ERFT
EEN GEHEIM
1941 TWEEDE BLAD
HAAGSCHE COURANT Maandag 20 Jan
FEUILLETON
I
(Nadruk verboden.)
op
mistroostig zijn
ware vriend, be-
beide
4
(.Wordt vervolgdjj
mee
ze
door
stond
DE DICHTERES MARIE HAMSUN IN BERLIJN. De dichteres Marie
Hamsun, de echtgenoote van den Noorschen dichter Knut Hamsun, begon
haar groote voordrachtreis door Duitschland op 14 Januari met een lezing
uit werken Knut Hamsun en uit eigen werken in de Studentenzteal van
de Technische Hoogeschool in Berlijn. (Holland)
Mijn
schen!
Het meisje keek Hunter aan, maar
deze zei niets.
Bob, je trekt een gezicht, alsof
het een schande is met de musch door
New York te rijden. Jou imponeert
mijn bescheiden wagentje natuurlijk
weer niet.
O ja, zeker, Gipsy. Maar als je
wilde, dan kon je...
Geef me een sigaret, Bob!
Hun ter hield het meisje gehoor
zaam zijn koker voor.
Je moet niet zooveel rooken, dat
IN HET „HEEREN LOGEMENT” TE PURMEREND werd Zondag een
biljartwedstrijd gehouden ten bate van Winterhulp Nederland tusschen
Piet de Leeuw (Ned. kampioen 71.2 cadre) en Jan Sweering (Ned. kam
pioen 45.2 cadre). De burgemeester van Purmerend, de heer P. Kikkert,
doet den eersten stoot. Geheel rechts Sweering, naast hem de Leeuw.
(Polygoon)
GEEN US-, MAAR EEN SNEEUWZONDAG, waarbij iedereen,
die van de sneeuw weet te profiteeren, in actie kwam. Talrijke
sneeuwmannen gaven acte de présence, maar die te Amsterdam te
zien was, behoorde tot de reuzen er moest zelfs een trapje aan te
pas komen. De reuze-sneeuwman in de maak (Polygoon)
DE NOODWINKELS OP DEN COOLSINGEL Ie. ROTTERDAM,
die reeds versierd zijn met beeldhouwwerken, geplaatst bij de ingangen,
en wandschilderingen op de blinde muren, worden nu opgefleurd met
origineele uithangborden, welke door kunstschilders zijn beschilderd.
De uithangborden blijven het eigendom der gemeente.
(Polygoon)
RUDOLF HESS AAN HET KANAALFRONT. De plaatsvervanger
van den Führer, Rijksminister Rudolf Hess, vertoefde aan het
Kanaal. Hier doet de Marine-Befehlshaber van de Kanaalkust hem
mededeeling over de successen van de Duitsche Marine-Artillerie.
(Holland)
OP DE BAAN TE KOLHORN
(N.-H.) werden Zondag nationale
hardrijwedstrijden gehouden, waar
aan de bekendste rijders van Neder
land deelnamen. Winnaar werd H.
Buyen. De strijd op de 1500 meter
tusschen H. Buyen en
van Hoorn (links).
(Polygoon)
ZONDAG WERD OP T LAND
GOED „DUINRELL” te Was
senaar een groote skimiddag ge
houden door de Nederlandsche
Reisvereeniging. De deelnemers
(neemsters) tijdens het maken
van een tocht door „Duinrell”.
(Polygoon)
2)
Door Jim Fox had Hunter Gipsy
Dott leeren kennen. Dit jonge meisje
week dusdanig in alle opzichten af
van de vrouwen uit zijn eigen kringen,
dat hij niets beters wist te doen dan
hals over kop verliefd op haar te wor
den en hij wilde op staanden voet met
haar trouwen. Op het oogenblik was
hij genaderd tot zijn vierentwintigste
aanzoek en... daarmee tot zijn vieren
twintigste blauwtje. Wat misschien
ecnigszins onwaarschijnlijk klinkt,
maar nochtans volkomen met de
waarheid overeenstemt.
De kleine pendule op den schoor
steenmantel sloeg vijf uur, toen Gipsy
met haar voorbereidingen voor de
thee gereed was. Nog eenmaal liet ze
haar blik controleerend over de tafel
dwalen en daarop klopte ze in een be
paald rhythme op den muur het
overeengekomen teeken, dat de buur
man welkom was.
Vijf minuten later traden de
vrienden de kamer binnen.
Bob Hunter was lang, blond en
breed in de schouders. Zijn lichte
mijn stelregel, zei Jim plechtig.
En nadat ik deze onschatbare wijs
heid ten beste heb gegeven, zou ik me
tot de presidente willen richten met
de vraag, of we nooit thee krijgen?
Zij zaten rond de theetafel en snoep
ten naar hartelust van de door Bob
Hunter meegebrachte specialiteiten
uit de Atlantis-lunchroom. Toen Gipsy
haar eerste kopje leeg had, stak zij
met een gewichtig gezicht haar vin
ger op.
Ik moet jullie een nieuwtje ver
tellen.
Ik ben ambtshalve gek op nieuw
tjes, zei Jim. Laat hooren, maar
denk er om, dat de „Fanfare” uitslui
tend uit betrouwbare bronnen put!
Nog zeven termijnen, dan is „de
musch” mijn eigendom, hoera!
Gipsy’s miniatuur-auto was
Jim „de musch” gedoopt. Hij
op, maakte een plechtige buiging en
drukte zijn buurvrouw de hand.
welgemeende gelukwen-
oogen verrieden maar al te duidelijk,
wat er in hem omging, toen hij de
jeugdige gastvrouw een bouquet orchi
deeën en een omvangrijke taartendoos
in de armen legde.
Theegebak uit de Atlantic lunch
room, zei hij ter toelichting.
O, mijn lievelingstaartjes! riep
Gipsy. •Bob, je bent een engel!
De „engel” straalde.
Jim Fox was kleiner dan zijn
vriend, donker en mager. Hij had le
vendige, ietwat onrustige bewegingen,
scherpe oogen en een pijp in den hoek
van zijn mond.
Je permitteert, dat ik rook, Gip
sy? vroeg hij.
Natuurlijk, Jim! Ik zal me wel
wachten me door een rookverbod
jullie antipathie op den hals te halen.
Jongens, het theewater kookt. Bob,
draai jij het gas eens even uit. Jim,
zet die verrukkelijke taartjes maar
op tafel. Mijn hemel, al die zoetighe
den beteekenen eenvoudig een verraad
aan m’n lijn!
Jij zult tot op je laatsten dag
slank en mooi blijven, Gipsy, meende
de verliefde Bob haar te moeten
troosten.
Voor complimenten ben ik doof!
Wie haalt even water voor de bloe
men? Ze zijn schitterend, maar ik
wensch voortaan ip geen geval meer
zulke kostbare attenties; asters doen
het ook heel goed. Je moet niet altijd
zoo openlijk je onverschilligheid voor
het slijk der aarde demonstreeren,
beste Bob.
is niet goed voor je zenuwen, Gipsy.
En jij moet niet altijd zoo akelig
den zedemeester uithangen, Bob.
Dat doe ik toch ook niet! Ik
meen het alleen maar goed met je. Je
ziet er bleek en vermoeid uit. Laat nu
toch eindelijk eens dat eeuwige optre
den in revue’s en... en...
Gipsy’s oogen tintelden van inge
houden pret.
Nou, wat, en...?
En trouw met me!
Jim Fox sloeg hem uitgelaten
zijn knie.
Dat is aanzoek nr. 25! Een jubi-
leumgetal. Ik stel voor, dat niet on
opgemerkt te laten voorbij gaan. Wat
zou je er van zeggen, Bob, als je ons
eens voor een gezellig soupertje invi
teerde, met champagne, kreeft en
dergelijke niet alledaagsche luculli
sche geneugten?
Geen slecht idee! lachte Gipsy.
Ik dweep gewoon met feestmaal
tijden, Bob.
Ik wou, dat je wat meer met mij
dweepte, Gipsy...
Zal ik maar even de kamer uit
gaan, plaagde Jim. Ik ben een zeer
bescheiden mensch en weet, dat je
verliefde paren alleen moet laten.
Gipsy Dott hield den journalist aan
de punt van zijn jas terug.
Hier blijven, Jim! Wees niet zoo
vrijpostig. Ik vind de kwalificatie
„verliefde paren” eenvoudig... eenvou
dig stuitend.
Over Hunters gezicht trok een scha
duw.
Je behandelt me als een kwajon
gen, Gipsy en... je bent bepaald kren
kend.
In de oogen van het meisje blonk
onmiddellijk iets van medelijden. Snel
legde ze haar hand op die van den
blonden jongeman tegenover haar.
Het spijt me, Bob. Het lag geen
oogenblik in m’n bedoeling je te kren
ken. Maar je moet die hardnekkige
avances nu eens afwennen. Ik kan niet
met je trouwen.
Zou je dan nooit een klein beetje
van me kunnen houden, Gipsy?
Het meisje trok haar hand terug.
Ze ontweek met haar antwoord zijn
vraag.
Je bent te rijk, beste jongen. Dat
een millionnair een kleine revue-artis-
te ten huwelijk vraagt, moge in ro
mans of op de film wel eens voorko
men, voor het werkelijke leven is zoo-
iets te romantisch. Ik haat roman
tiek!
Romantiek is mooi, maar on-
practisch en het leidt tot allerlei ver
wikkelingen, zei Jim Fox wijsgeerig.
Maar in dit geval zou je wel eens
een uitzondering kunnen maken.
Gipsy.
Ik denk, dat ik al mijn geld
maar in de Hudson gooi, zuchtte
Hun ter.
Gipsy lachte hem uit
Dan kun je het nog beter aan
Jim geven.
Goed zoo, zeg hem maar eens
flink de waarheid, Gipsy! moedigde
Jim haar aan. Alle millionnairs
zijn snobs, onuitstaanbaar gewoon!
Hunter balde lachend zijn vuist.
Wil jij je grooten mond wel eens
houden, Fanfare-blazer. Ik geloof, dat
je naar een pak slaag solliciteert...
Ach, wat een held! Een klein,
zwak mannetje met een pak slaag te
bedreigen. Het recht van den sterk
ste...
Klein en zwak, ja! lachte Bob.
Behalve je mond. Daar breng je
zelfs een leger radio-omroepers
tot zwijgen. Het wordt tijd, dat
daar eens een pleister opplakken.
We zijn bij een dame te gast,
mr. Hunter, meende Jim op waardi-
gen toon in herinnering te moeten
brengen.
Neem me niet kwalijk, Gipsy,
verzocht de millionnair berouwvol.
Het meisje lachte.
Ik ben aan jullie hartige disputen
zoo gewend geraakt, dat ik bepaald
iets mis, als jullie elkaar eens niet in
de haren vliegt. En daarbij, jullie zijn
toch de dikste vrienden.
Hunter schudde
hoofd.
Jim is geen
klaagde hij zich.
Kom, kom, en waarom niet?
Toen het hem slecht ging en ik
hem wat geld wilde leenen, heeft hij
het niet eens aangenomen.
Leen nooit wat, dan behoef je
ook nooit iets terug te geven, dat is
