GIPSY Don ERFT
EEN GEHEIM
Beschadigde sportvliegtuigen worden in Delft hersteld - Hoog water in ons land
In de Rotterdamsche Diergaarde - Restauratie oude Kampensche woning
o
F
I
LM
Of
BB
I
I
I.
i 1
Kt
HAAGSCHE COURANT Woèns'dag 29 Jan. 19'41 TWEEDE BLAD
FEUILLETON
.-V
•ffiu
p
Ru 's.
f
F
SS:
lib
j'ik
,h
IN HET PROEFSTATION VAN DE BATAAFSCHE TE DELFT IS DE NAT. LUCHTVAARTSCHOOL DRUK
(Polygoon)
BEZIG MET HET IN ORDE MAKEN VAN HAAR BESCHADIGDE SPORTVLIEGTUIGEN.
i
PRACHTIG OUD HUIS
(Nadruk verboden.)
(Wordt vervolgd.)
EEN ONTZAGLIJKE WATERZUIL mun h,EN DONDERENDE SLAG.
DUITSCHE MIJNENVEGERS HEBBEN EEN DRIJVENDE MIJN
ONSCHADELIJK GEMAAKT. 'Holland)
van
Het
maar
EEN PRACHTIG OUD HUIS in de
Oudestraat te Kampen zal worden geres
taureerd met steun van Rijk en Gemeente.
'Holland)
DE HOOGE STAND VAN DE RIVIEREN BEZORGT VEEL LAS1.
EEN DER PROBLEMEN: HOE KOM IK MET DROGE VOETEN
IN MIJN WONING 'Polygoon)
ook een
Harris
die ik ooit heb meegemaakt! riep hij.
Die ketting is gestolen bij Chester
en Co. De juweelendief, Harris Frank,
heeft bij mijn oom ingebroken en als
eenigen buit dat ding daar meegeno
men.
Hoe weet je dat, Jim?
Op dit oogenblik kwam een jongen
het vertrek binnen en wierp een juist
van de pers gekomen exemplaar van
de „Fanfare” op tafel.
Fox schoof zijn vriend het blad toe.
Lees dat artikel op de frontpagi
na maar eens, Bob, dan zal het je
wel duidelijk worden.
Hunter gehoorzaamde. Eindelijk liet
hij met een verbaasd gezicht het blad
zakken.
Dat is wel heel merkwaardig,
mompelde hij. Daar kan ik niet uit
wijs worden. Kan jij me verklaren,
waarom de vrouw dien ketting aan
mij heeft verkocht, Jim?
Fox haalde zijn schouders op.
Ik weet het niet, beste kerel,
maar ik heb een vermoeden. Mattia
Brander staat bij de politie als heel
ster bekend, dat weet ik. Jij vertelt
me, dat je den indruk kreeg, dat zich
iemand in den winkel schuil hield. La
ten we eens aannemen, dat het Harris
Frank was. De politie zit hem op de
hielen. Waarschijnlijk wilde Mattia
Brander zich liefst zoo gauw mogeUjk
van dat gestolen goed ontdoen. Jij
kwam dus juist van pas... hm, die
combinatie vertoont een zwakke plek.
De vrouw moest er rekening mee
houden, dat de politie reeds van den
diefstal op de hoogte was en het was
OOK BU SLECHT VVEEti stijgen ae
Duitsche vliegtuigen op. Een Messerschmitt
Me 109 wordt uit de hangar op het be
sneeuwde veld geduwd. (Hoffmann)
Ik zal wel oppassen! Oom Tobias
speelt het gerust klaar om me voor
de tweede maal op straat te zetten.
Nee, ik zal dat zaakje wel anders
aanpakken. In ieder geval mijn dank,
Bratt.
De beide mannen drukten elkaar de
hand.
Jim haastte zich naar het redactie-
bureau terug, waar hij met open ar
men werd ontvangen. Nog slechts
korte tijd restte hem vóór de nacht-
editie op de pers zou gaan, maar dat
was geen bezwaar, want nu verkeerde
hü in de goede stemming en het arti
kel vloog hem dan ook uit de schrijf
machine.
Uitvoerig beschreef hij de duistere
figuur van „Kapitein Frank”, ook wel
„den nachtegaal” genoemd en diens
vroegere misdaden, om daarna stil te
staan bij zijn sensationeele ontvluch
ting uit een rijdenden trein. Vervolgens
gewaagde hij van Harris’ eerste in
braak na zijn ontsnapping en van het
doel van dit bezoek aan het kantoor
van zijn oom: een ebbenhouten hals
ketting, welke niet de minste waarde
vertegenwoordigde. t
Jim besloot zijn verhaal met de,
aan zijn lezers gerichte vraag: Waar
om heeft Harris Frank dezen merk-
waardigen diefstal gepleegd? Wat was
de reden van deze raadselachtige
daad?
Tusschen den tekst werd Harris’ fo
to opgenomen.
Daarna stak Jim een sigaret op.
Intusschen ratelden de zetmachines,
welke het geschrevene zooal niet in
goud, dan toch in lood vatten en een
half uur later dreunde de machtige
rotatiepers en werd zijn artikel in dui
zenden exemplaren van de „Fanfare”
over New York verspreid.
Jim Fox echter zat nog steeds aan
zijn schrijfbureau en streed tegen een
lichte ontevredenheid. Wat hij ge
schreven had was goed, maar wat
ean de zaak ontbrak, was de eigen
lijke kern. Hij had Gipsy, haar erfenis
in Honoloeloe en het feit, dat de gesto
len ketting voor haar bestemd was,
uit het bericht weggelaten. En juist
dat behoorde toch eigenlijk by het
verhaal, als de dooier bij een ei!
Als om Jims stemming nog wat
slechter te maken, verscheen nu ook
nog de nachtredacteur met de noo-
dige aanmerkingen.
We hadden een teekening van dat
halssnoer moeten hebben, Fox. Hoe
meer illustraties, hoe beter. Wat
heeft het voor zin heel New York
naar dien ketting te laten zoeken, als
we er onzen lezers niet eens een
plaatje van kunnen voorzetten? Zoo is
de zaak niet volledig.
Ik ben het volkomen met je eens,
mjjn waarde, spotte Fox, maar he
laas heb ik er zelf geen idee van, hoe
die ketting er uit ziet. Ik zal meneer
Harris Frank persoonlek gaan opzoe
ken en hem een foto van zijn buit vra
gen. Je behoeft me alleen maar te
vertellen, waar ik hem kan vinden.
Wees toch niet direct zoo geprik
keld, Jimmy, suste de redacteur. Ik
kwam eigenlijk om je te zeggen, dat
er bezoek voor je is.
,,DE DIEREN IN HUN EIGEN OMGEVING” is het parool van de Diergaarde „Blij-Dorp” te Rotter
dam. De natuur heeft ook een handje geholpen om dezen slagzin kracht bij te zettende ijsberen
voelen zich best op hun gemak en wagen graag een tochtje op de ijsschotsen, om een versnapering
te bemachtigen. (Polygoon)
Zoo, wie dan?
Je vriend, de millionnair, wenscht
je te spreken. Zal ik hem boven stu
ren?
Wat een vraag! Natuurlijk!
Als resultaat van deze onvriende
lijke repliek trad Bob Hunter een mi
nuut later het vertrek binnen. Hij zag
er opgewonden uit en legde een pakje
op het schrijfbureau van den journa
list.
Ik heb vanavond iets merkwaar
digs beleefd, Jim, stak hij van wal.
Ik ben zoo gauw mogelijk naar je
toe gekomen, om je het geval te ver
tellen. Misschien is alles onzin en
heeft dat ouwe mensch me maar wat
op de mouw gespeld, maar...
Stop eens even, m’n jongen. Zóó
is er geen touw aan vast te knoopen.
Van het begin af aan, alsjeblieft. Ver
tel eerst maar eens even: wat zit er
in dat pakje?
In plaats van te antwoorden, wik
kelde Bob Hunter het papier er af en
hield zijn vriend een halssnoer van
ebbenhouten kralen voor.
Jim Fox staarde met groote oogen
naar het sieraad.
Bob, riep hij stom verbaasd,
hoe kom jij aan dat ding?
Hunter bracht in korte bewoordin
gen verslag uit van zijn wandeling,
zijn bezoek aan de uitdragerszaak in
Manhattan Lane en van het verhaal,
dat de eigenaresse van den winkel
hem had verteld.
Fox sloeg van louter opwinding met
zijn vuist op tafel.
Dat is de ongelooflijkste zaak,
dus wel heel riskant een vreemdeling
het ding te koop aan te bieden. Ze
moet dus een andere reden hebben ge
had...
Fox zweeg en keek zijn vriend aan.
Ik zou er veel voor voelen eens
een bezoek te brengen aan den winkel
van die sluwe tante. Ga je mee, Bob?
Hunter aarzelde.
We zouden Gipsy toch van het
theater afhalen om dan gezamenlijk
te gaan eten, Jim. Ik heb me daar
zoo op verheugd...
De reporter lachte veelbeteekenend.
Natuurlijk, dat programma kun
nen we niet zonder meer omver wer
pen. Het blijft er dus. bij, dat we
Gipsy gaan afhalen.
Fox ijsbeerde door het vertrek,
maar plotseling bleef hij voor Bob
Hunter staan.
Laten we nu alles, wat er ge
beurd is, nog eens de revue laten pas-
seeren, zei hij. De zaak is dus
deze: Gipsy ontvangt vanmiddag van
oom Tobias de mededeeling, dat haar
grootvader, Frederik Willem Cranen-
burg, is overleden en haar tot zijn
eenige erfgename heeft benoemd. De
nalatenschap bestaat uit een huis in
Waikiki, een voorstad van Honoloeloe
op Hawaii. Gipsy vertelt ons, in ver
band met een en ander, een paar bij
zonderheden van haar familie. Daar
uit meenen wij te mogen concludee-
ren, dat die grootvader een lichtelijk
avontuurlijk aangelegde ouwe heer
moet zijn geweest.
10)
Hier is ook een cliché
een foto van Harris Frank,
is al een paar jaren oud,
we hebben op het oogenblik geen
ander. En nu aan het werk, Fox. Ik
?ou het bijzonder op prijs stellen, als
je de zaak nog in de nachteditie kon
plaatsen. We kunnen het in dit geval
niet zonder de hulp van het publiek
stellen, want vermoedelijk zullen wel
meer personen iets van dat snoer we
ten, waardoor we misschien een aan-
knoopingspunt krijgen.
Ik ben je zeer erkentelijk, dat je
de „Fanfare” de primeur van dit ge
val gunt, zei de journalist met een
lachje, al is daar voor de politie
misschien wei eenig eigenbelang bij.
Je kunt er van op aan, dat het ver
haal ge leffijn zal worden.
Ga je braven oom eens opzoeken
en probeer hem over de inbraak uit te
hooren, plaagde Bratt. Een betere
gelegenheid om je bij den ouden heer
in de volle glorie van je beroep te
laten zien, is, dunkt me, niet denk
haar, Jim.
Tox lachte.
C
s.
iOiy. .am
iWfei
i
