bestemming
in
voor
nieuwe
GIPSY DOTT ERFT
EEN GEHEIM
Het hooge water bedreigt Limburg - De oude kerk te Weesp wordt gerestaureerd
Een nieuwe bestemming voor het kasteel Hoensbroek - Winter in Artis
Kr
i
F-;- 31 4
IW
R
$1
1
1
«O*
MP r’
|«ft-
o
‘t:;i
iir
B-1
aft-
r
1941 TWEEDE BLAD
HAAGSCHE COURANT Vrijdag 31 Jan.
FEUILLETON
HW1
J
DE WATERWOLF IN LIMBURG.
OOK DE MAAS BLIJFT MET OVERSTROOMINGEN DREIGEN. EEN
OPNAME TE BORGHAREN BIJ MAASTRICHT.
(Nadruk verboden.)
zijn opmerking niet
ftWordt vervolai»
ge-
de
WINTER IN DEN AMSTERDAMSCHEN DIERENTUIN „ARTIS”.
DE BIJTEN VOOR DE ZWEMVOGELS WORDEN NAUWGEZET OPEBfc
GEHOUDEN. (Holland»
aanmerking genomen, verwondert me
dat niets.
Door een en ander kwam ze niet
op tijd klaar, zoodat het koor het New
York-lied moest bisseer en.
Nou, dat is ook al'niet zoo erg,
vond Hun ter. De menschen willen
dat lied best twee maal hooren en
zullen gedacht hebben, dat het een
toegiftje was.
Dat kan best zijn, maar direc
teur Greyman was buiten zichzelf van
kwaadheid. Ik hoorde hem zooeven
op de gang razen. Hij moet Irene een
verschrikkelijke scène hebben ge
maakt. Als hij voor de nieuwe revue
een ander kan krijgen wordt ze vast
en zeker ontslagen.
Ach ja, de nieuwe revue. Die is
overal aangekondigd. Wanneer gaat
de première?
Over twee weken. Er wordt al
druk gerepeteerd; dat heb ik je im
mers al verteld, Bob.
Ja, ja, nu herinner ik het me
weer. Ik was het totaal vergeten, om
dat jij er niet in zult optreden. Je
wilt dus je contract niet vernieuwen,
Gipsy?
Nee, ik heb het Greyman al een
tijd geleden gezegd, maar hij beroept
zich nog steeds op een of andere idiote
clausule om me vast te houden en
heeft me zelfs al met een gerechte
lijke vervolging gedreigd.
Hij wil je natuurlijk niet laten
gaan, omdat het publiek je zoo graag
mag. Je hebt het hart van de New
Is de voorstelling goed verloo-
pen, Gipsy?
Het was een echte verlegenheids-
vraag, eenerzijds voortkomende uit
zijn wensch om de ietwat pijnlijke
stilte te verbreken, anderzijds uit zijn
onvermogen op dit oogenblik een be
hoorlijk gesprek te beginnen. Noch
tans kreeg hij een ander antwoord
dan hij had verwacht.
Niet heelemaal, Bob, zei ze, op
kijkend. Er heeft zich een of ander
incident met Irene Fancy voorgedaan.
Wat is er dan gebeurd? vroeg
hij, ditmaal met oprechte belangstel
ling.
Ik weet het niet precies. Zooals
je bekend is, blijft Irene tot het laat
ste oogenblik op het tooneel. Ze is ook
nu nog niet klaar, omdat het laatste
bedrijf met het groote ballet eindigt.
Er wordt in deze revue nogal wat
van haar geëischt en ze is daardoor
altijd een beetje geprikkeld.
Maar daarvoor wordt ze dan ook
ruimschoots schadeloos gesteld door
de vele costuums, die ze mag dragen.
Het een is nog mooier dan het ander,
spotte Hun ter.
Gipsy reageerde niet op zijn scherts.
Ze nam zijn opmerking niet au
serieux.
Juist door dat herhaaldelijk ver-
kleeden is er iets gebeurd, antwoord
de ze. Irene heeft ruzie gemaakt
met haar kleedster en haar de deur
uitgegooid.
Irene Fancy’s temperament in
Yorkers nu eenmaal stormenderhand
weten te veroveren, lachte Hunter.
Ik... ik wil niet aan het tooneel
blijven, zei het meisje zacht.
Daar ben ik blij om, Gipsy.
Hunter had haar smalle hand
grepen. Zijn stem klonk innig en
dankbare blik, waarmee hij haar
aankeek, liet geen twijfel omtrent zijn
gevoelens. Een oogenblik vreesde Gip
sy Dott, dat Bob haar opnieuw een
huwelijksaanzoek zou doen. Ze voelde,
dat ze ditmaal niet in staat zou zijn
hem met een grapje af te wijzen, doch
dat ze nu de waarheid zou moeten
zeggen. Een ontstellende, niet langer
te loochenen waarheid, welke haar
voor altijd van hem zou scheiden. Dat
was een wel zeer pijnlijke gedachte.
Bob Hunter voelde intuitief, dat er
in het meisje iets omging, een stille,
wanhopige strijd. Hij dwong daarom
zichzelf, haar nu niet weer van zijn
liefde te spreken.
Heb je al plannen voor de toe
komst gemaakt, Gipsy? vroeg hjj, als
terloops.
Ditmaal heeft de toekomst plan
nen voor mij gemaakt, beste jongen.
Denk maar eens aan mijn erfenis in
Honoloeloe!
Je bent dus van plan naar Ha
waii te reizen. Mag ik... je daarheen
vergezellen, Gipsy?
Ik weet het nog niet, Bob. Ik ge
loof, dat ik beter doe alleen te gaan.
Maar waar blijft Jim toch zoo lang?
Die conferentie met dien anoniemen
12).
Dat zal ik wel doen, Bob! Jij
blijft hier en houdt Gipsy zoolang ge
zelschap.
Nog vóór Hunter een woord van
protest kon laten hooren, was de jour
nalist reeds verdwenen.
Bob was nu met het meisje alleen
en hij voelde zich ten prooi aan een
ongewone verlegenheid. Het liefst zou
hij Gipsy zjjn avonturen bij den aan
koop van het zonderlinge halssnoer
hebben verteld, maar Fox had het
ding eenvoudig bij zich gestoken.
Wanneer hij het sieraad niet eens kon
laten zien, deed hij beter over de
zaak te zwijgen. Jim zou trouwens
wel direct terugkomen.
Hunter sloeg de jonge vrouw ter
sluiks gade. Ze zat nu op een kleine
sofa en speelde nerveus met haar
handschoenen. Hoe lief en bekoorlijk
was ze in haar natuurlijken eenvoud.
Zóó vertoonde ze in geen enkel op
zicht ook maar eenige gelijkenis met
een actrice. Bob zou haar het liefst
met een beschermend gebaar over
het blonde haar hebben gestreeld.
DE NED. HERV. KERK TE WEESf, aateerend uit de laae eeuw, zaï
worden gerestaureerd onder leiding van den gemeente-architect, den heer
Breyer. Deze belangrijke restauratie, waarmede reeds een begin is gemaakt,
hoopt men gereed te hebben tegen het najaar. (Holland)
HET ALOUDE KASTEEL „HOENSBROEK” wordt ontspanningsoord en
museum. De vijvers en de terreinen worden een openluchtontspanningsoord
voor de bevolking en het kasteel, zoowel als de bijgebouwen worden inge.
richt als museum voor geschiedenis en nijverheid, waarbij de mijnindustrie
een voorname plaats zal innemen. (Het Zuiden}
DE BERLIJNSCHE RADIOGROEP VAN DE HITLER-JUGEND, WELKB
DE SOLDATEN IN DE BEZETTE GEBIEDEN KOMT AMUSEEREN, BIJ
EEN VAN DE VROOLIJKE DUITSCHE VOLKSDANSEN. (Holland»
EEN BUITENGEWOON ELEGANT TOILET, HETWELK TE
ZIEN WAS TIJDENS DE BERLIJNSCHE MODEWEEK. Het
is gemaakt van witte crêpe-marocain met zwarte versiering.
We zullen er ons maar niet ver*
der het hoofd over breken, vond Hun
ter. Laten we liever gaan soupee-
ren.
Een voortreffelijk idee. Ik heb
honger als een beer, ging Jim gretig
op het voorstel in. Jjj zeker ook,
hè Gipsy?
Misschien zou het toch beter zijn
geweest, als ik zelf naar hem was
toegegaan, zei Gipsy peinzend, Jim’s
vraag negeerend. Ik ben wel be
nieuwd, wat hjj me te vertellen hacL
Gelukkig, dat zjj niet gegaan is,
fluisterde Fox zijn vriend toe. Daarna
opende hjj de deur.
Van het tooneel klonk de finale van
het orkest, gevolgd door het applaus
van het publiek, dat aangroeide tot
een storm van bijvalsbetuigingen.
Een geweldig succes, zei Gipsy
bljj. De menschen zjjn nog steeds
enthousiast.
Onwillekeurig sloeg zjj den weg in,
welke in de gang naar loge 8 uit
kwam. Fox hield haar terug.
We zullen achter maar uitgaan,
Gipsy, zei hjj haastig. De voorstel
ling is afgeloopen; in de gangen en
den foyer is zoo’n gedrang van het
publiek. Als ze je herkennen, is er
heelemaal geen doorkomen meer aan.
De voorstelling was nog niet afge
loopen, zooals duidelijk uit de finale,
welke tot hier doordrong, bleek. Het
door Fox gebezigde argument was
dus niet steekhoudend.
briefschrijver schjjnt nogal wat voe
ten in de aarde te hebben!
Deze afdwaling van het onderwerp
liet aan duidelijkheid niets te wen-
schen over. Bob Hunter zuchtte.
Ik zal eens gaan kijken, waar
Fox uithangt. Aha, daar is hjj al!
De deur van de kleedkamer ging
open en de journalist stond op den
drempel. Gipsy had al haar aandacht
noodig voor de knoopjes van haar
handschoenen en daardoor ontging het
haar, hoe bleek en opgewonden de
jongeman er uit zag. Hunter echter
zag het wel. Zijn vriend kwam hem
zóó veranderd voor, dat hjj haastig
op hem toetrad. Maar Fox maakte
een vlug gebaar, dat hem beduidde te
zwijgen.
En Jim, wat wilde die man?
Een eigenaardig geval, antwoord
de Fox op afgemeten toon. Toen ik
de loge binnenging, was die knaap...
hm... er niet meer. Had zich eenvou
dig uit de voeten gemaakt. Ik liep de
gang door tot aan den foyer en vroeg
daar den suppoosten, maar niemand
had hem gezien. Hjj moet er dus hei
melijk tusschenuit zjjn getrokken. Dus
Gipsy, kom er nu maar eens rond
voor uit: het was zeker een stille aan
bidder van je, niet?
De scherts klonk geforceerd. Gipsy
lachte.
Praat toch geen onzin, Jim. Je
weet heel goed, dat ik geen stille aan
bidders heb. En bovendien, hoe zou
zoo iemand nu iets van mjjn erfenis
kunnen weten?
lllipy
I i
HWl
- 'W
-
■MM2 to»®
Hl .«F
I
1
|.:<v
F'
F
>3-^1
(Het Zuiden)
(Holland)
ft.,,
k
■i
|pi Ti
- is
