Restauratie van de Hervormde kerk
Voor de zevende maal kampioen
Rome
m
EEN GEHEIM
Een modern Duitsch luister apparaat
te Weesp - Furtwangler
GIPSY DOTT ERFT
■I
Ir -
O
SW*
kK
w
KB
1
TWEEDE BLAD
HAASSCHE COURANT Dinsdag '4 FeBr.
1941
FEUILLETON
K 1
-Ar
I
DE NED. HERVORMDE KERK TE WEESP,
ECHTPAAR BAIER IN TOPVORM.
van
naar
van gerust-
aan?
(Wordt vervotö**
De wedstrijden om het
Duitsche kampioenschap kunstschaatsenrijden voor paren werden
in het „Prinzregenten-eisstadion” te München, zooals verwacht werd,
ten gunste van Maxi Herbet ea Ernst Baier beslist. Zij werden
daarmee voor de zevende maal kampioen, nadat zij ook in dit jaar
hun vorm nog verbeterd hadden. (Holland)
(Nadruk verboden.)
geschrokken? mompelde
Waarom ben je ge-
Vertel me dat eens,
welke uit het
jaar 1462 dateert, zal gerestaureerd worden. Het belangrijk
ste werk bestaat in het herstellen van de raam-traceeringen in
hun oorspronkelijken staat. Teneinde geheel in den bouwstijl van
de 15de eeuw te blijven, gebruikt men voor dit werk metselsteenen,
welke dusdanig met de hand zijn bewerkt, dat zij voor het
beoogde doel geschikt zijn. (Polygoon)
Gipsy voelde plotseling een knellen
den greep om haar pols. De pijn ruk
te haar als het ware uit haar lethar
gie en gaf haar haar bezinning en
zelfbeheersching terug.
Wat bezielt je, Irene? Je doet
me pijn. Laat me onmiddellijk los!
Eerst zul je me de waarheid
zeggen, de volle waarheid! siste de
ander. Waarvan ben je geschrok
ken? Vertel op!
Met alle kracht wist Gipsy zich los
te rukken.
Ik heb... ik zei maar wat. Ik ben
niet geschrokken, alleen maar op van
vermoeidheid, dat is alles, zei ze ge
decideerd.
Da danseres ging een stap achteruit
en nam Gipsy met een raadselachti-
gen blik op. Het meisje huiverde by
het zien van de loerende uitdrukking
in deze koele oogen.
Waarom kijk je me
vroeg ze mat.
De vijandige trek op het bleeke ge
zicht verdween. Om Irene Fancy’s
mond gleed zoowaar een lachje.
Je moet me maar niet kwalijk
nemen, Gipsy, zei ze plotseling ge
maakt vriendelijk, ik ben een beetje
zenuwachtig door alle ergernis, welke
ik met Greyman heb gehad. Heb ik
je vreemd aangekeken? Nou, dan was
dat zonder eenige bedoeling. Je ziet
er niet goed uit. Ga je soms even mee
naar mijn kamer? Dan zal ik een
sterken kop thee zetten, we praten nog
een beetje samen en... en dan kun je
me vertellen, wat je op het hart hebt
Dat zal je goed u^en, ja?
DE DUITSCHE LUCHTAFWEER is met de modernste luisterapparaten uit
gerust en kan daarmede het zwakste motorengeruisch van vijandelijke
vliegtuigen waarnemen. (Holland*
DONDERDAG A.S. ZAL HET BEKENDE MIKKENIE STRASSBURGER CIRCUS in het Theater Carré te
Amsterdam de eerste voorstelling geven. Daartoe ondergaat het theater een algeheele metamorphose. Buiten
staan de groote tanks voor het waterballet te wachten. (Polygoon)
DE GOUVERNEUR VAN DE STAD ROME ONTVANGT DEN BEKENDEN COMPONIST EN DIRIGENT FURT
WANGLER VAN HET BERLIJNSCHE PHILHARMONISCH ORKEST, DIE MOMENTEEL
TN ITALIË VERTOEFT. (Holland*
Het klonk alles zeer onsamenhan
gend en haar dreigende oogen verrie
den, dat deze minzame woorden niet
oprecht gemeend waren. Om haar
dunne, roode lippen lag nog steeds
hetzelfde starre lachje.
Gipsy schudde het hoofd.
Dank je, Irene. Je meent het
stellig goed met me, maar ik heb
niet de minste behoefte om myn hart
uit te storten. Er... er is trouwens
niets, dat me bezwaart. Ik geloof, dat
je aan mijn vermoeidheid een totaal
verkeerde uitlegging geeft. Het eenige
dat ik op het oogenblik graag zou
willen, is slapen.
Natuurlijk, antwoordde Irene
Fancy monotoon, we zijn beiden
moe. We zullen maar naar bed gaan.
Wel te rusten!
De deur viel achter haar in het
slot. Met een paar stappen was Gipsy
bij den knip, welken ze er met een
vlugge beweging voor schoof. Ze
beefde over haar geheele lichaam
van angst, maar tevergeefs vroeg ze
zich af, of ze vrees koesterde voor
Irene dan wel voor de dingen, welke
haar wellicht in de toekomst nog te
wachten stonden.
Moe en loom keerde ze naar de ta
fel terug, waar ze zich in een stoel
liet vallen. En daar zag ze, dat het
nummer van de „Fanfare” verdwe
nen was.
Irene Fancy had het meegenomen!
Maar vertel me dan tenminste...
Gipsy’s blik viel op de krant aan
haar voeten. Ze huiverde.
Het is heusch niets, Bob. Ik wil
alleen maar naar huis, zoo gauw mo
gelijk.
Toen zij Greenvillage bereikten,
slaakte het meisje een zucht van ver
lichting.
Ik kan je nu niet alleen laten,
Gipsy, zei Hunter, toen hij den sleutel,
welken zij hem toereikte, in de huis
deur stak. Je hebt hulp noodig...
Alles, wat ik noodig heb, is rust,
beste jongen. Maak je maar geen zor
gen. Ik voel me al weer veel beter.
Hunter aarzelde, zoodat Gipsy zich
genoodzaakt zag een wat energieker
toon aan te slaan.
Ik zou nu verder graag alleen
zijn, Bob. Ga nu maar. Den wagen
kun je gerust voor de deur laten
staan. Goeden nacht en wel bedankt!
De deur viel in het slot. Hunter
hoorde nog het geluid van lichte voet
stappen op de trap, welke daarop
langzaam wegstierven. Met een be
zwaard hart keerde hij zich om naar
de straat.
Op dit oogenblik stopte een tweede
auto voor het huis. Onwillekeurig trad
Hunter eenige schreden terug in de
schaduw. Van zijn schuilplaats uit zag
hij, dat Irene Fancy uit den wagen
stapte. Ze nam lachend afscheid van
een ouderen, elegant gekleeden heer.
Bob onderdrukte met moeite een uit
roep van verbazing.
Heb je ooit van je leven... mom
pelde hij, dat is Jim’s oom Tobias!
En dat middeleeuwsche vehikel heb
ik vanavond toch al meer gezien...?!
Natuurlijk, voor het Monico Theater!
Dat was het wat daar Jim’s aandacht
zoo trok!
Toen hij zich nieuwsgierig voorover
boog en oom Tobias’ wegratelende
benzinekoets nakeek, ontdekte de dan
seres hem.
Wat voer jy hier uit? vroeg ze
scherp.
Ik heb Gipsy naar huis gebracht.
Ze voelde zich niet goed. Zou je niet
eens even naar haar willen gaan kij
ken, Irene?
Natuurlijk zal ik direct
haar toe gaan. Maar het is beter, dat
jy nu maar niet langer bij de deur
blijft rondhangen.
Hunter ging, verre
gesteld.
Irene Fancy begaf zich naar de
tweede verdieping en klopte aan Gip
sy’s deur.
Het meisje zat aan tafel en staarde
met een, door tranen omfloersten blik
op het nummer van de „Fanfare”,
dat ze had meegenomen. Het kloppen
deed haar verheugd van haar stoel
opspringen Natuurlijk was het Bob.
Hij had toch niet kunnen nalaten naar
haar toe te komen. Plotseling voelde
Gipsy een hevig verlangen naar den
jongeman in zich opwellen, naar zijn
hartelijke woorden, zijn warmen blik
en naar... zijn liefde. Nu... nu zou ze
de deur openen, in Bob’s armen vluch
ten en hem deelgenoot maken van al
haar zorgen en moeilijkheden. Hy zou
15)
Bij een kruispunt dwong een ver-
keerssein hem te stoppen. De wagen
stond dicht langs het trottoir. Eén der
verkoopers zwaaide met het nieuws
blad voor het geopende portier
raampje.
Heb je Jims artikel over de in
braak bij zijn oom al gelezen, Gipsy?
vroeg Hunter.
Nee, koop maar een blad, wil je?
Bob gehoorzaamde. Toen de wagen
zich opnieuw in beweging zette, draai
de hij het licht aan, zoodat zy kon
lezen. Daarna boog hij zich voorover
om den rijweg beter te kunnen over
zien. Op hetzelfde oogenblik hoorde hij
naast zich een zucht. Toen hij zich
omkeerde, lag de krant op den grond,
terwijl Gipsy’s gezicht er bleek en
verwrongen uitzag.
Hunter schrok hevig en bracht den
wagen onmiddellijk tot stilstand.
Wat is er? stamelde hij. Je
bent ziek, Gipsy. Ik rijd direct met je
naar een dokter
Nee, nee. alsjeblieft niet. Mij
mankeert absoluut niets. Ik... ik voelj
me alleen maar oververmoeid.
NA DE OVERSTROOMINGEN IN HONGARIJE MOESTEN HEELE DORPEN
OPNIEUW GEBOUWD WORDEN. ONZE FOTO TOONT EEN
VAN DEZE NIEUWE DORPEN. (Stapft
begrip toonen voor dat alles, haar
troosten en helpen.
De krant krampachtig in haar hand
geklemd, wendde ze zich naar de
deur.
Ja... binnen!
Gipsy vermocht haar teleurstelling
niet te verbergen, toen inplaats
den jongeman, dien zy verwachtte,
Irene Fancy over den drempel trad.
Haar gezicht verried zóó duidelijk,
wat er in haar omging, dat de dan
seres begon te lachen.
Je dacht zeker, dat het Hunter
was, wat Gipsy? Maar dien heb ik
weggestuurd. Wat scheelt je eigen
lijk? Wat is er gebeurd?
Ik... ach, niets bijzonders... ik
ben alleen maar een beetje geschrok
ken.
Geschrokken? vroeg Irene ver
baasd. Waarvan?
De danseres kwam naderbij en
keek vorschend in het bleeke gezicht.
Daarna viel haar blik op de krant,
welke Gipsy nog steeds in de hand
hield.
Is het iets, dat in de krant staat?
vroeg ze. Laat eens zien!
Vóór Gipsy het kon beletten, had
Irene het blad reeds uit haar hand ge
trokken. Gejaagd gleed haar blik over
de frontpagina en terwijl zij las, ver
anderde haar gezicht meer en meer.
In haar oogen lag iets van verbijste
ring.
Ben je
ze heesch.
schrokken?
meisje!
gi
I
-
Éit1iifÖWBSi
'j
s' 'O®;
■F y-
'si* «WW i sAi t'i' W wWaHraBB
-
t
k
BW
-
t'
zoo
.X’’
i.
s»-
a
■’W
fi- 1
X
i.
r «MSB
kBrW S-‘A3I|
X
ï-
A - x
ft
I .-RAJ’
‘‘SR*-- X
