Oude put te Nijmegen gevonden
Bruggeld betalen te Wormerveer
GIPSY DOTT ERFT
EEN GEHEIM
Een 103-jarige te Schiedam - Bloeiende
Oefening met een rubberboot
tulpen
u
I
fr
i -
O a
Hl
bh
f
■UI
I M
v- mi r
te i k
I
1 w
1
■v- Ml
■3
HIL
waterput van den ouden burcht, welke zich vroeger op het Valkhof
(Polygoon)
verhief en waarvan nu nog de bekende ruïne rest.
EEN DUITSCHE MIJNENVEGER AAN HET WERK.
Een deel
van het apparaat om mijnen op te sporen is losgeraakt. Het weer
bevestigen aan den staaltros is niet ongevaarlijk.
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
het
zijn
l
r
Wordt vervolgd.^
HAAGSCHE COURANT DonderHag 13 Feb’r. 1941 TWEEDE BLAD
OP HET HISTORISCHE VALKHOF TE NIJMEGEN hebben
plantsoenarbeiders een merkwaardige ontdekking gedaan, n.l. een
r
ITALIAANSCHE VLIEGERS oefenen
met rubberbooten en reddinggordels.
Bij geval van noodlanding op het
water, weten zij hoe te handelen.
(Holland)
Waar blijft Irene toch? vroeg ze.
Ze is anders altijd zoo precies.
Toen de deur eindelijk opnieuw
werd geopend, keken zij allen in ge
spannen aandacht op. Maar het was
ook ditmaal niet Irene Fancy, die de
kamer binnentrad, maar een slanke,
levendige jongeman: de Fransche
schilder Raoul Briand. Zijn vroolijke,
lachende oogen gleden over het drietal
aan de gedekte tafel. Daarna dribbel
de hij met kleine pasjes op Gipsy toe
en kuste haar omstandig de hand,
waarbij hij Bob Hunter een knipoogje
gaf.
Briands gewoonte het jonge meisje
met een handkus te begroeten, wekte
telkens opnieuw in hooge mate Hun
ters jaloezie, wat den schilder natuur
lijk niet ontging en hem aanmoedigde
deze ceremonie zoo omstandig moge
lijk uit te voeren. Voor Fox’ spottende
opmerkingen dienaangaande vond hij
steeds een passend antwoord en dit
droeg er dan toe bij, dat het ontbijt
gewoonlijk werd ingeleid door een
vermakelijke discussie, waarbij de
kwinkslagen over en weer flitsten. Dit
maal echter bleef het stil.
Briand trok verbaasd zijn wenk
brauwen op.
Wat is er aan de hand? vroeg
hij. Is het gezelschap slecht ge
mutst?
Als iemand jou ziet, Briand, is
dat werkelijk geen wonder, zei Hunter
nijdig. Je hebt je weer eens niet
geschoren!
De schilder verscheen gewoonlijk
eenigszins nonchalant gekleed aan ta-
23)
Het was Bob Hunter.
Hij zag bleek en begroette
vriend met een hoofdknik.
Hoe gaat het met Gipsy? was het
eerste, dat hij vroeg.
Ik heb haar nog niet gezien. Is
er nog nieuws?
Bratt was vanmorgen al vroeg
bij me om een onderzoek in te stellen
naar de nachtelijke inbraak. Ik ben
werkelijk nijdig op je, Jim, dat je
hem dat nu ook weer verteld hebt.
Ja, hoor eens, je moet me niet
kwalijk nemen, antwoordde Fox ver
ontwaardigd, maar ik kan toch
waarachtig de politie niet buiten een
gebeurtenis laten, welke kennelijk met
deze belangrijke zaak verband houdt!
Wat heeft hij gezegd?
Het onderzoek was nog niet af-
geloopen, toen ik wegging. De vernie
ling van Gipsy’s foto had vooral zijn
volle belangstelling. Hij wist blijk
baar ook niet, wat hij daarvan moest
denken.
Ik zei je immers al, dat ik die
Vernielzucht toeschrijf aan een uit
barsting van woede bij den inbreker,
omdat hij üfiet vond, wat hij zocht!
zei Fox, zonder veel overtuiging.
Bratt zal ook wel tot dat inzicht
komen. Heeft hij zich niet in dien
geest uitgelaten?
Hunter schudde mismoedig
hoofd.
Nee, hij was zoo zwijgzaam als
een oester. Hij zei wel, dat hij van
plan was hierheen te komen om Irene
Fancy een verhoor af te nemen.
Jim overlegde, of hij zijn vriend
van den nachtelijken rit met Gipsy’s
auto zou vertellen, maar tenslotte leek
het hem beter daarover voorloopig te
zwijgen. Die zaak kon wachten tot de
komst van den inspecteur. Hij had
zelf reeds vastgesteld, dat de wagen
niet op zijn plaats voor de woning
was teruggekeerd en evenmin in de
garage stond. Dit feit nam hem zoo
zeer in beslag, dat hij zijn vriend
slechts verstrooide antwoorden gaf.
Wederom werd de deur geopend en
ditmaal trad Gipsy Dott de kamer
binnen. Zij werd door de beide man
nen hartelijk verwelkomd. Bob Hun
ter nam haar hand en keek haar on
derzoekend aan.
Hoe gaat het er nu mee, Gipsy?
Je hebt toch geslapen, hoop ik?
Met behulp van een slaapmiddel
heel goed zelfs!
Fox en Jlunter bedienden het meisje
met zooveel voorkomendheid bij het
ontbijt dat zij er verlegen onder
werd.
Jongens, jullie behandelen me als
een ernstige patiënt. Ik word op een
gruwelijke manier verwend en ik voel
OVERDEKTE BLOEMBOLLENVELDEN IN BLOEI. Hoewel de centrale verwarming in de warenhuizen
de tulpen tot bloei kan brengen, gebeurt het toch vlugger en mooier, wanneer het zonnetje een handje mee
helpt. In de West-Friesche kassen staan de tulpen, in vollen bloei. (Polygoon)
Waarom?
Omdat alles moet worden gepro
beerd om zijn identiteit vast te stel
len, Gipsy. Niemand weet, wie de
man is. Papieren had hij niet bij zich.
Misschien heb jij hem wel eens ergens
ontmoet. Bratt houdt hem voor een
zeeman. Wat scheelt je, Gipsy?
Het meisje was plotseling doods
bleek geworden en beefde over het ge-
heele lichaam.
Ik... ik ken heelemaal geen zee
lieden, Jim, fluisterde ze. En mijn
zenuwen zijn nog een beetje in de war.
Die ongelukkige erfenis...
Ik zal er voor zorgen, dat je niet
naar het ziekenhuis behoeft te gaan,
Gipsy, viel Bob Hunter haar haastig
in de rede.
Het spijt me, Bob, maar ik
vrees, dat de inspecteur daar per sé
op zal staan, zei Fox ernstig. Het
bezoek behoeft overigens niet lang te
duren. Waarschijnlijk is de arme
kerel nog niet eens tot bewustzijn ge
komen.
Gipsy zuchtte, alsof ze zich van een
zwaren last bevrijd voelde en dat ont
ging Jim niet.
Zij nuttigden verder zwijgend het
ontbijt. Bob verloor het meisje bijna
geen moment uit het oog. Hij was
zichtbaar ongerust. De atmosfeer was
geladen met een nerveuze spanning.
Het was, alsof elk van de drie jonge
menschen iets verwachtte, dat geen
hunner durfde uitspreken.
Gipsy Dott was tenslotte de eerste,
die het zwijgen verbrak.
DE HEER WILLEM VRIJLAND, de oudste inwoner van Schiedam, vierde
gisteren zijn 103en verjaardag. De 103-jarige, die nog een goede gezondheid
geniet, is drager van het Atjeh-kruis 18731890. De burgemeester van Schie
dam. mr. dr. F L. J. van Haaren, kwam den jarige feliciteeren. Polygoon)
me toch heusch al weer volkomen fit.
Jim, ik was van plan vandaag een
bezoek aan je oom te brengen. Hij
heeft me immers gevraagd om te ko
men. Hoe laat, denk je, dat ik het
beste kan gaan?
Ik stel voor, dat we samen gaan,
Gipsy. Oom Tobias heeft me voor de
lunch genoodigd, zei Jim trotsch.
Hij verkneukelde zich in de ver
baasde gezichten van het tweetal.
Heb je je dan weer met hem
verzoend, Jim? riep Gipsy.
Wanneer dan? wilde Bob weten.
Vannacht!
Tjonge, dat is een felicitatie
waard! Dan gaan we dus samen naar
den notaris. Denk je, dat hij me iets
vertellen kan over den man, die gis
teren zoo plotseling uit de loge bij
Greyman is verdwenen?
Fox wierp Hunter een veelzeggen
den blik toe.
Eens zal je die geschiedenis toch
vernemen, Gipsy, zei hij dan. Het
dunkt me daarom het beste, dat ik je
maar direct op de hoogte breng. Dien
vreemdeling is iets ernstigs overko
men.
Wat is er dan met hem gebeurd?
Jim vertelde in het kort van den
moordaanslag op den man, die den
vorigen avond in het Monico Theater
een brief voor Gipsy had afgegeven.
Gelukkig is de arme kerel niet
dood, besloot hij. Bratt heeft hem
naar het Bethlehem gasthuis laten
overbrengen en zal je vermoedelijk
straks vragen hem daarheen te verge
zellen.
fel, maar Hunters aanmerkingen op
zijn toilet deerden hem niet in het
minst.
Dat heb ik vandaag bij hooge
uitzondering vergeten, amice.
Vergeten, die is goed! Op dat
punt ben je werkelijk ongelooflijk ver
geetachtig. Er zit toch ook nog een
dame aan tafel!
En een allercharmantste zelfs,
die met waarlijk beminnelijke groot
moedigheid mijn ernstige tekortko
mingen over het hoofd ziet, riposteer
de de Franschman galant, terwijl hij
een poging deed tot een tweeden
handkus. Hunter duwde hem echter
op zijn stoel terug.
Blijf zitten, Briand! zei hij ge
ërgerd. Naar mijn smaak sloof je
je te veel uit met het geven van hand
kussen. Dat is in Amerika geen ge
woonte.
Jammer voor Amerika en... voor
mij. Vindt u ook niet, miss Dott?
Maken jullie toch geen ruzie!
Ik ben vandaag niet in de stemming
om als bemiddelaarster op te treden.
En Irene is er nog steeds niet!
Ook Fox begon nu ongeduldig te
worden.
Ik ben in staat haar voor het
ontbijt te gaan halen, bromde hij.
Ze zal nu toch wel op zijn...
Dat lijkt me zeer twijfelachtig,
mengde Briand zich in dit nieuwe ge
sprek. La belle Irene moet van
nacht heel laat thuis zijn gekomen,
of beter gezegd, pas vanmorgen
vroeg...
WIE OVER DE „ZAANBRUG” TE WORMERVEER WIL, MOET EERST BETALEN. Nog steeds wordt op
deze brug, ondanks herhaalde verzoeken om afschaffing, tolgeld geheven. Hoeveel malen per dag zal deze
bewoner van Wormerveer zijn „bruggeld” moeten offeren? (Polygoon)
Wil r
4 j
I
I 1
I
3
r'^>
K
---
mW
X t
L
(Holland)
I
I
i.
n
1
i
i
i
r
i
5
1
5
i.
r
it
I M4K&UB
CTi
ha”.' - i>.<
I
