Duitsche tanks oefenen
in
EEN GEHEIM
Aardappelen worden uit de kuilen gehaald
de eendenfokkerij - De collecte
Hoogtij
o
GIPSY DOTT ERFT
voor Winterhulp Nederland
r
sSI
0^1
I
- w
ER
11
fis
ix|jg
isw
VK
c A
FTAAGSCHE COURANT Zaterdag 15 FeHr. 1941 TWEEDE BLAD
FEUILLETON
I
TONIGE GEZANGEN TEN CFHOORE GEBRACHT
25)
w
i
B
-
-
X Wl;
WW
■1
-S'
I
(Holland)
(Scherl)
de
■r
te
te
LWordt vervolgd.^
MEDE IN VERBAND MET HET ZACHTE WEER WORDEN DE INGEPOOTE
AARDAPPELEN UITGEKUILD, OM IN DE SCHUREN TE WORDEN
VERZAMELD, VOOR DEN UITLOOP. (Polygoon)
OOK TIJDENS DEN OORLOG STAAT DE LOCOMOTIEVENBOUW IN DUITSCHLAND NIET
STIL. Een overzicht in de Borsig-locomotievenfabriek bij Berlijn. Eenige bijna voltooide
machines zijn op de foto te zi®" fScherl)
EEN OEFENING iVlEl
TERWIJL TWEE DER GEVECHTSWAGENS AAN DEN RAND DER HOOGTE
DEKKINGSVUUR AFGEVEN, DAALT DE DERDE
MET GROOTE ZEKERHEID AF.
4 (Nadruk verboden.)
Ben je bang om den man
zien? vroeg Hunter zacht.
Er trok iets stroefs en geslotens
over het gezicht van het meisje.
Waarom zou ik daar bang voor
zijn? Ik ben overtuigd, dat de arme
man me volkomen vreemd is.
O, dat wist ik niet... ik dacht...
Wacht een oogenblik, dan haal
ik mijn hoed en mantel.
Bob Hun ter ergerde zich over zich
zelf, omdat hij met zyn vraag ken
nelijk een tactische fout had ge
maakt.
Toen Gipsy terugkeerde, was
koele, gesloten trek nog steeds
geheel van haar gezicht
de
niet
verdwenen.
Op haar verzoek legden ze den weg
te voet af. De wandeling, waarop
Bob zich zoo verheugd had, verliep
zeer onbehaaglijk. Gipsy bleef zwij
gen en in zijn ijver om een gesprek
op gang te krijgen, beging de jonge
millionnair tenslotte een nieuwe on
handigheid. Daar hem niets beters
te binnen schoot, vertelde hij haar
de nachtelijke inbraak in zijn
VAN OUDS HEEFT VOLENDAM ZICH TOEGELEGD OP DE EENDENFOKKERIJ. Waar
de vraag naar eendeneieren thans grooter is dan ooit, is dit middel van bestaan in belangrijk
heid zeer toegenomen. Het voeren van een koppel eenden 'Polygoon)
vertrouwen schonk. Wil je dat doen?
Ik beloof het je Bob.
Als je zorgen of moeilijkheden
hebt, moet je me toestaan, die met
je te deelen.
Het meisje maakte haar hand voor
zichtig los uit zijn greep.
Ik dank je Bob. Ik weet, dat
er veel in mijn gedrag is, dat je
zonderling moet toeschijnen. Schenk
er maar niet te veel aandacht aan.
Ik... ik ben wat overwerkt en... er is
wat te veel van mijn zenuwen ge
vergd. Alles wat gisteren en vandaag
is gebeurd, heeft me al te zeer aan
gegrepen.
Dat begrijp ik Gipsy. Ik wil me
ook niet in je vertrouwen dwingen.
Beloof me alleen, dat je me steeds
zult roepen, als je hulp en steun noo-
dig mocht hebben.
Daar kun je op rekenen, Bob.
Ik heb immers niemand anders, tot
wien ik me zou kunnen wenden.
En nu moeten we nog eens over
die erfenis praten. Ik neem aan, dat
je van plan bent naar Honoloeloe te
gaan.
Ja, daar zal wel niet veel an
ders opzitten.
Dan moet je me toestaan, dat
ik je daarheen vergezel Gipsy.
Het is beter, dat ik alleen ga.
Hunter liet zich op dit punt echter
niet zoo maar afwijzen.
Nee, zei hij gedecideerd, dat
is uitgesloten! Je moet mannelijk ge
zelschap hebben. Is er iemand, in Ho
noloeloe dien je kent? De notaris van
je grootvader bijvoorbeeld?
DE COLLECTE VOOR WINTER
HULP NEDERLAND in Amster
dam. Een lieftallige collectrice^op
den Dam. 'HnVnnrll
over praten, besloot Hunter. Ik heb
in deze nogal eenig gezag, omdat ik
aandeel heb‘in de financieele exploi
tatie van het Monico Theater. Dat
wist je zeker niet hè?
Gipsy keek hem kwasi eerbiedig
aan.
Dus dan ben je eigenlijk ook mijn
principaal, zei ze lachend. Dan
mag ik je wel met de noodige égards
behandelen!
Praat geen onzin! verzocht Bob,
lichtelijk verlegen met zijn eigen hou
ding. Ik zou alleen maar blij zijn,
als ik je van Greyman vrij kon ma
ken. Ik zal eens zien, wat er te be
reiken is. En nu zullen we maar weer
eens opstappen.
In het Bethlehem-ziekenhuis was
Gipsy Dotts bezoek reeds door de po
litie aangekondigd. Het tweetal werd
door een grijze hoofdverpleegster
zeer beleefd ontvangen.
Ik kan u maar een oogenblik bij
hem laten, verontschuldigde ze zich.
De patiënt is nog zeer zwak en
zijn toestand is bepaald zorgwek
kend. Als h(j niet zoo’n prachtige con
stitutie had, zou hü het er zeker niet
levend hebben afgebracht.
Is de man bij bewustzijn? vroeg
Hunter.
Vannacht is het bewustzijn een
oogenblik teruggekeerd, maar nu is
hij weer buiten kennis.
Gipsy was zichtbaar onder den in
druk van dit oogenblik. De angst was
haar van het gelaat te lezen. Hunter
had innig met haar te doen. Toen
hij het meisje echter bij den arm
woning en van het beschadigde por
tret op zijn schrijfbureau.
Het gevolg hiervan was, dat Gipsy
plotseling in snikken uitbarstte.
Hunter riep een voorbijrijdende taxi
aan, hielp het totaal overstuur zijnde
meisje erin en gaf den chauffeur op
dracht naar het Central Park te rij
den. Hier wierp de nog warme Oc-
toberzon haar stralen op het, reeds
in herfsttinten prijkende loover. Hun
ter liet den wagen stoppen en bracht
het meisje naar een bank.
In de stille natuur, waar alles rust
en vrede ademde, herstelde Gipsy
zich geleidelijk. Zij droogde haar
tranen en voelde het als een weldaad,
toen Hunter met een troostend ge
baar zijn hand op de hare legde.
Gipsy, zei hij warm, wat moet
ik doen om je te overtuigen, dat ik
het goed met je meen?
Je behoeft me niet te overtuigen
Bob ik weet het wel, antwoordde
het meisje zacht.
Ik zweer je, dat ik alleen maar
het beste met je voor heb. Nee, val
me nu eens niet in de rede. Ik ben
heusch niet van plan om je mijn
zesentwintigste huwelijksaanzoek te
doen. Ik zal je nooit meer van mijn
liefde voor jou spreken, het zjj dan,
dat je me daar zelf nog eens toe
stemming voor zult geven. Ik wil je
alleen maar zeggen, dat ik je van
ganscher harte ben toegedaan. Je
zult mij altijd aan je zijde vinden,
wat er ook gebeuren mag. Ik heb
vertrouwen in je Gipsy, en ik zou
graag zien, dat je nog datzelfde
naar binnen wilde leiden, hield
verpleegster hem terug.
Alleen miss Dott! zei ze streng.
Gipsy betrad op haar teenen de
ziekenkamer. In het witte ledikant
lag een man, wiens oorspronkelijk ge
bruind gezicht een vaalgrijze kleur
had aangenomen. Het gelaat was in
gevallen; zijn oogen waren gesloten.
De eerste aandoening, die by den
aanblik van den patiënt in Gipsy op
welde, was een oprecht medelijden,
maar dit maakte weldra plaats voor
een zeldzaam gevoel van opluchting*
Ze had gevreesd een ander, gehater
gezicht te zullen zien...
Nadat zij haar vrees had afgelegd,
bekeek ze den vreemdeling wat
nauwkeuriger. Iets in haar onder
bewustzijn zei haar, dat ze dezen
man méér had gezien, maar zij kon
hem toch met den besten wil niet
thuis brengen. Slechts eenige minuten
kreeg ze gelegenheid haar geheugen
te raadplegen. Dan nam de verpleeg
ster‘haar zwijgend bij den arm en
leidde haar weer naar buiten.
Bob Hunter wachtte haar op in de
gang. Hy verkeerde in de grootste
spanning.
Ken je den man Gipsy?
Hy had een min of meer beslist
„neen” verwacht en daarom verbaas
de hem het antwoord van het meis
je.
Het meisje schudde het hoofd.
Den eenige, dien ik ken, is Jo
sé Santos... En... en diens dochter,
Anna.
Dat is waar ja. Die Santos heeft
je destijds van New York afgehaald,
zooals je me verteld hebt. Zijn
naam staat ook als die van één der
getuigen onder het testament. Was
hij bevriend met je grootvader?
Ik geloof, dat hij een soort ver
trouweling van hem was.
Bob Hunter zou over deze eenige
relatie graag nog iets meer hebben
vernomen, maar het antwoord kwam
zoo aarzelend, dat hy zyn nieuwsgie
righeid bedwong. Handig gaf hy het
gesprek een andere wending.
We zijn het er dus over eens,
dat we samen naar Honoloeloe gaan,
constateerde hij opgewekt, daar
zullen we het dus maar op houden.
Gipsy glimlachte en stak hem haar
hand toe.
Handkussen zijn in Amerika geen
gewoonte, zooals Bob den Franschen
schilder herhaaldelijk had verzekerd
maar op dit oogenblik meende hij
toch dit hoffelijke gebruik zelf eens
te mogen toepassen en hy deed het
met de gratie van een geboren Pa-
ryzenaar.
Wanneer ben je van plan
gaan, Gipsy?
Als ik van Greyman af ben. Ik
hoop van harte, dat het hem niet
gelukt de verlenging van het con
tract door te voeren. De revue loopt
nog een paar dagen.
Ik zal er eens met Greyman
VISCHVANGST IN DE TROPEN. ONDER HET BINNENBEEN GEN VAN DE ZWARE NETTEN WORDEN URENLANG EEN-
k
z
z.
s S?
V A - -. 'V
zx
■S; -
Zï'Sz
z-xjSW*
■t»
