m
van
GIPSY DOTT ERFT
EEN GEHEIM
Opgravingen te Rhenen
boden
Ochtendgymnastiek door de radio - Voorjaars-
- Het einde van het hotel Nieuw-Bussum
West-Friesland
1
KÉ
Tap
o* 'A
Saiga
IfeaS
-
Os
OOM
I
7
L'l
- B
hÉ
w»
a.Wfv
Kf&O
i Siii
BiiP
i b
Si
HAAGSCHE COURANT Woensdag 19 Feb'r. 194T TWEEDE BLAD
o
is
DE EERSTE LENTE-BODEN. Op verschillende plaatsen in West-Fries-
land zijn de eerste sneeuwklokjes reeds te voorschijn gekomen, welke
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
KiWordt vervolgd^
met het heerlijke zonnetje het naderend voorjaar aankondigen,
(Polygoon)
SLOOPERS NEMEN HUN INTREK in het Hotel Nieuw Bussum. Het be
kende Hotel Nieuw Bussum zal weldra onder sloopershanden vallen. (Holl.)
DUITSCHE ZWEEFVLIEGTUIGENTENTOONSTELLIN G IN MADRID. In samenwerking van Spaansche en
Duitsche instanties werd in Christall-Pavillon in Madrid een Duitsche zweefvliegtuigententoonstelling ge
opend. NSFK-Obersturmführer Persiehl geeft inlichtin gen aan Spaansche bezoekers. (Hoffmann)
GESCHUT, VUUREen foto van schietoefeningen van een artillerie
regiment. De granaat heeft juist .den loop verlaten, waarvan de mond door
een witte rookwolk omgeven is. (Holland)
28)
Een kwartier later zat het tweetal
in de kamer van den inspecteur,
wachtend op het resultaat van het on
derzoek, dat hun zoo spoedig mogelijk
zou worden medegedeeld.
Bratt had een dikke sigaar opgesto
ken; Jim hield zich bij zijn onafschei
delijke pijp.
En profiel lijk je nu precies op
dien ouwen, braven Sherlock Holmes,
trachtte Bratt den jongeman uit zijn
tent te lokken. Je moet er alleen
nog zoo’n pet met twee kleppen bij
opzetten! En precies als die schran
dere detective uit Londen hul je je in
een veelbeteekenend stilzwijgen. Voor
uit, doe nu eens als je groote voor
ganger en ontwikkel je verbijsterende
theorie over het geval, dat ons bezig
houdt.
Dat heeft de commissaris van
Manhatten al voor me gedaan, mees
muilde Jim.
Nou ja, we moeten toch wèt doen
om den tijd door te komen. Vertel op,
er is alle gelegenheid om je met on-
sterfeljjken roem te overladen. Wie
heeft wie vermoord?.
MEN IS TE RHENEN THANS
BEZIG met wetenschappelijke
opgravingen binnen de muren van
het oude stadje. Deze geschieden
onder leiding van prof. dr. A. E.
van Giffen, hoogleeraar in de ar
cheologie te Groningen. yHet doel
is, na te gaan of op deze plaats nog
sporen zijn te vinden van neder
zettingen, welke dateeren van
vóór de ommuring.
Polygoon)
den gedachtengang van den journalist,
maar deze nam daar geen notitie van
en vervolgde
Na afloop van de voorstelling
gingen Hunter en Gipsy Dott naar de
„Taverne” om te soupeeren. Later
ontmoetten jij, Hun ter en ik elkaar in
de club. Toen bevond het snoer zich
reeds in jouw handen. Daarna bracht
ik mijn vriend naar huis en toen we
bij zijn woning aankwamen, ontdekten
we de inbraak. Daaruit blijkt dus
wel, dat Harris Frank Hunter niet
gevolgd is. Hij veronderstelde, dat
deze het snoer naar zijn woning had
gebracht en dat hij het daar dus wel
zou kunnen vinden. De eindconclusie
van den geheelen gang van zaken is
dus deze: reeds in den winkel van
Mattia Brander wist Harris Frank, in
wiens handen het halssnoer was over
gegaan!
Maar waarom heeft de inbreker
Gipsy Dott’s foto zoo ernstig bescha
digd? mompelde Bratt.
Fox kreeg geen gelegenheid hierop
zijn meening ten beste te geven, want
op dit oogenblik rinkelde de telefoon.
De inspecteur luisterde even en gaf
daarna den hoorn aan den reporter.
Je vriend wenscht je te spreken,
Jimmy.
Hallo, Bob, riep Fox. Wat is
er aan de hand?
Hunters mededeeling scheen nogal
van belang te zijn, want de journalist
luisterde aandachtig en daarbij gingen
zijn wenkbrauwen steeds meer om
hoog.
Het is goed, Bob, besloot hij het
gesprek^ Ik zal den inspecteur de
DE NEDERLANDSCHE OMROEP ZENDT TEGENWOORDIG OCHTENDGYMNASTIEK UIT.
OOK DE WERKSTERS IN HET STUDIO-GEBOUW TE HILVERSUM OEFENEN MET VEEL ANIMO TIJDENS
DEZE UITZENDINGEN MEE. (Polygoon)
vuld, maar... voordat ze daartoe
overging, nam de vrouw eerst iet»
van de toonbank weg. Hunter kon
niet zien, wat het was, maar ik ben
er van overtuigd, dat het de kost»
baarheden waren, waarnaar we zoo-
even tevergeefs hebben gezocht...
Gestolen goed! riep Bratt. Na
tuurlijk heeft Mattia Brander den hea»
len buit meegenomen!
Ja, en ik heb zoo’n flauw ver
moeden wiens buit het was, inspec
teur.
Ik ook, Jimmy. Toen Harris
Frank werd gearresteerd, was er van
de opbrengst van zijn rooftochten geen
stuk meer te vinden. Natuurlijk heeft
alles, via derden, zijn weg naar vrouw
Brander gevonden. Toen Frank dan
ook naar New York werd gebracht
was zjjn eenige gedachte: vluchten!
En dat gelukte hem, voltooid»
Fox. Toen hij zich weer op vrij»
voeten bevond, was zijn eerst* gang
naar Mattia Brander.
Zoo is het! Ik zou alleen wel eens
willen weten, wat dat alles nu eigenlijk
met miss Dott en haar erfenis te ma
ken heeft, zuchtte de inspecteur^
Tenslotte is het toch maar een ve»-
draaid ingewikkelde geschiedenis.
We zullen haar wel tot klaarheid
brengen, meende de jongeman hem te
moeten troosten. Is er eigenlijk al
een spoor van Gipsy’s auto gevondent
Ik zal zoo verstandig zijn me
niet op glad ijs te begeven, Bratt.
Vertel jij me maar liever eens, wie de
dader is van de inbraak bij mijn
vriend Hunter!
De inspecteur lachte.
Dat weet je even goed als ik,
Jim. Natuurlijk Harris Frank. Hij
was daar met zijn vingerafdrukken al
even royaal als bij je oom. Het
schijnt, dat Frank tijdens zijn gevan
genschap wat zorgeloos is geworden,
of misschien laat het hem volkomen
onverschillig, dat wij zijn identiteit
zoo gemakkelijk konden vaststellen.
Natuurlijk heeft hij ook daar
naar dat halssnoer gezocht...?
Dat is buiten kijf!
Fox keek den inspecteur oplettend
aan.
Dan heeft hij dus ook geweten,
aan wien Mattia Brander dien ketting
heeft verkocht, Bratt!
De politieman sloeg met de vuist op
tafel.
Waarachtig, daar heb je gelijk
in, Jimmy. Hunter nam het snoer uit
den winkel van vrouw Brander mee.
Harris is dus je vriend gevolgd, of...
Fox legde hem met een handgebaar
het zwijgen op.
Een oogenblik; we zullen de ge
beurtenissen in volgorde nagaan. Bob
Hunter ging met het snoer naar mij,
d.w.z, naar de redactie van de „Fan
fare”. Daarop reden wij beiden, met
den ketting bij ons, naar het Monico
Theater. Hier deed zich het incident
voor met den onbekende.
Ik ben toch benieuwd, of juffrouw
Dott dien man kent, onderbrak Bratt
boodschap overbrengen. Wees zoo
goed Gipsy eraan te herinneren, dat
we elkaar om twee uur by oom To
bias zouden ontmoeten.
Iets nieuws? vroeg Bratt geïnte
resseerd. Heeft miss Dott den man
in het Bethlehem-gasthuis herkend?
Nee, antwoordde Jim. Ze
meent den man wel eens ’eerder te
hebben gezien, maar ze weet zich met
'den besten wil niet te herinneren;
waar dat geweest kan zijn. Het is ook
niet onmogelijk, dat ze het zich maar
verbeeldt. Ze is wat zenuwachtig en
overspannen.
Hm, deed de inspecteur, zyn
meening voor zich behoudend en dan
van dit onderwerp afstappend, zei hij
ongeduldig: Ze konden nu in het
laboratorium toch eindelijk wel eens
klaar zijn met hun analyse.
Hij behoefde echter niet lang meer
te wachten, want reeds eenige minu
ten later werd de deur geopend en
een bleeke, lange man in een witte jas
en met een paar intelligente oogen
achter scherp geslepen brilleglazen,
trad het vertrek binnen. Op een groot
stuk papier droeg hij Mattia Bran
ders sjaal.
Ik ben zelf maar even beneden ge
komen, omdat er haast by de zaak
was, inspecteur, zei hij.
Zeer vriendelijk van u, doctor.
En wat is het resultaat van uw on
derzoek?
Kattenbloed!
Geen vergissing mogelijk?
Een vergissing is uitgesloten. De
sjaal is in kattenbloed gedrenkt.
De deskundige legde het onsmake
lijke pak op een tafeltje en vertrok
weer.
Bratt barstte in een schaterenden
lach uit. Jim Fox grijnsde.
Ik twijfelde tusschen honden- en
kattenbloed, inspecteur. En waar ik
dienaangaande graag zekerheid had,
heb ik je naar hier vergezeld om het
resultaat te vernemen. Om zes uur
vanmorgen heeft dus in Mattia Bran
ders winkel een kat het leven gelaten.
Ja, mijn jongen. Ik vrees, dat
mijn jonge collega van het Manhatten-
bureau danig teleurgesteld zal zyn,
als ik hem dit voorloopige resultaat
meedeel. De bloedsporen hadden dus
geen ander doel dan de politie te sug-
gereeren, dat er een moord was ge
pleegd. Waarom die comedie op touw
is gezet, kan ik je werkelijk niet zeg
gen.
En intusschen wandelt die oude
vrouw Brander nog door de stad, zei
Jim schijnheilig. Mijn eenige troost
is, dat ze dat tenminste niet met
leege handen doet.
De inspecteur wierp zich met een
ruk naar voren.
Wat wil je daarmee zeggen?
Dat mij zooeven iets te binnen is
geschoten, dat ik al weer vergeten
was, omdat ik er aanvankelijk geen
bijzondere beteekenis aan hechtte. Je
herinnert je, wat Hunter ons vertelde,
Bratt? Toen hij den winkel wilde bin
nen gaan, bleek deze gesloten te zyn.
Ja, ja.
Mattia Brander deed tenslotte
toch open en liet mijn vriend binnen.
Hy verzocht haar toen om wat meer
licht te maken. Zijn wensch werd ver*
HM»
- „i
Mb
SM- 4
“If
A
3:
WA
O®
A
Mg
i
ï’y
