de Wieringerwaard
in
het Leidsche stadhuis
aan
GIPSY Don ERFT
EEN GEHEIM
Paardenkeuring op Duindigt - Houtverkoop
De haven van Bussum wordt gedempt - Een beeld
I
Ir
tl
I I
jpH
tweede BLAD
HAAGSCHE COURANT Donderdag 20 Febr 1941’
FEUILLETON
X
Jr
1
ai
MK
O
waren
(Nadruk verboden.)
Hoe maakt mijn oom het?
(fWordt varvoladJt
het
hand
hun „rusttijden”, dan moet het schip nagekeken worden. Het zeewater, dat op
de stormachtige dagen vaak hoog over het dek spoelde, heeft de verf van de
dieptebommen eveneens aangetast. Zij moeten dus gereinigd en opnieuw
met verf bestreken worden. (Holland)
OP DE RENBAAN DUINDIGT WERD WOENSDAG VOOR HET EERST EEN KEURING GEHOUDEN VAN
DRAVERHENGSTEN EN VOLBLOEDS. OVERZICHT TIJDENS DE KEURING VAN DEN DRAVER KOZIN B,
EIGENAAR BARON DE SMETH UIT DEURNE.
Uitstekend! Hij verkeert in de
beste stemming en heeft reeds be
zoek: miss Gipsy Dott en mr. Hunter.
Prachtig!
Jim voelde zich weer geheel op zijn
gemak. Hij keek om zich heen, knikte
de schilderijen aan de muren als oude
bekenden toe en knipte een stofje van
een gobelin.
Het doet goed die oude, vertrouw
de dingen weer te zien, Ben. Ik heb
het huis erg gemist. Greenvillage is
heel aardig en ik ben er graag, maar
van tijd tot tijd zou ik toch wel weer
eens hier willen komen. Hier is mijn
tehuis.
In de werkkamer vond Jim zijn oom
in gezelschap van Gipsy Dott en Bob
Hunter. De notaris begroette zijn neef
zóó hartelijk, alsof er nooit iets tus-
schen hen was voorgevallen.
Je vrienden zijn zooeven geko
men. Ik had het genoegen miss Dott,
de gezochte erfgename, persoonlijk te
leeren kennen.
Ik hoop, dat de erfenis zich ook
als een genoegen zal openbaren,
schertste Jim. Tot dusver kan men
dat bezwaarlijk zeggen.
Vóór de lunch was mr. Fox echter
niet voor zakelijke aangelegenheden
te spreken.
Dat zullen we straks wel eens be
praten zei hjj. Het lijkt me het
beste, dat we nu eerst maar aan tafel
gaan. Miss Dott en mr. Hunter waren
zoo vriendelijk mijn uitnoodiging om
besloot Jim de officieele begroeting, te blijven lunchen, aan te nemen.
Ben kwam plechtig meedeelen, dabl iets meer over haar belevenissen
DE HAVEN DER BEURTSCHIPPERS TE BUSSUM welke momenteel gedempt
wordt, is gedeeltelijk reeds drooggemalen, om, wanneer de modderlaag is wegge
graven. te worden volgestort. De uitgegraven bagger zal worden gebruikt om den
grond te bemesten van het gazon, dat op de plaats zal komen waar eens het water
van de haven klotste. (Polygoon)
IN DE WIERINGERWAARD, een der mooiste polders van ons land, vond Woensdag een groote houtverkoop,
of boelhuis, plaats. Pl.m- 1000 iepenboomen, staande aan de diverse wegen in dezen polder, werden op stam
„cpilrt Ken der koopers overtuigt zich van de dikte der stammen van een partij, 10 stuks, iepen. De borst-
omvang van deze iepen varieerde van 70170 c.M. (Polygoon)
uE EEAATSVEnV ANGER VAN DEN FÜHRER BLI HET D.A.F. De plaats
vervanger van den Führer, Rijksminister Rudolf Hess, bezichtigde verscheidene
instellingen van het Duitsche Arbeidsfront Hier begroet Rudolf Hess de
leiders van het D.A.F. in het Gemeenschapshuis van het D-A.F., die aan hem
door Rijksorganisatieleider dr. Ley (links) worden voorgesteld. (Holland)
AAN HET LElOö^«.k. aiaunv,. auiiug
beeld gereed gekomen van Johan Polet n.l. de Godin
Ceres, dat hoog boven den achteringang staat.
Schimmelpenningh)
29)
Bratt schudde mistroostig
hoofd. Toen Jim bem daarop de
ten afscheid reikte, zei hjj, hem nog
maals aan hun afspraak herinnerend:
Vergeet vooral niet, Jim, dat de
man in het Bethlehem-gasthuis dood
is. Hjj is nog denzelfden nacht aan zjjn
verwondingen overleden. We hebben
elkaar te dien aanzien toch goed be
grepen, nietwaar?
De jongeman knikte.
Ook die geschiedenis van dat kat-
tenbloed is niet voor publicatie be
stemd, ging Bratt voort. Mattia
Brander werd vermoord en haar Ijjk
is verdwenen. Daar zullen we het op
houden.
Fox aarzelde een oogenblik met zjjn
toezegging. Het zou hem een lief ding
waard zjjn geweest, wanneer hjj als
eenige reporter van New York zjjn le
zers deze sensationeele zaak zou heb
ben kunnen voorzetten, maar hjj be
greep, dat dit bjj den huldigen stand
van het onderzoek onmogeljjk was.
Voorloopig moest deze primeur nog
wat wachten.
aanwijzingen handelen, Bratt, beloofde
Ik zal geheel overeenkomstig je
hjj. Daar kun je op rekenen!
HOOFDSTUK 9
Jim Fox keek op zijn horloge. Het
was hoog tijd, dat hij oom Tobias ging
opzoeken.
Tegen twee uur belde hij aan het
huis in Washingtonsquare.
De grijze huisknecht, die Jim reeds
als kind had gekend, straalde over
zijn geheele gezicht, toen hij den jon
geman uit zijn jas hielp.
Als u me permitteert het te zeg
gen, master Jim, ik ben blij u weer
bij ons te zien. Ben was zoo vrij me
van de... hm... nachtelijke verzoening
met onzen meester in kennis te stel
len.
De oude man gedroeg zich altijd
buitengewoon correct en streefde er,
als een echte butler naar, vooral ook
in zijn uitdrukkingswijze de noodige
égards tegenover zijn patroon en diens
gasten in acht te nemen. Jim kreeg
een echt huiselijk gevoel, toen hij
weer eens de gezwollen .aal hoorde,
waarover hij zich als jongen zoo vrpo-
lijk kon maken.
Hij klopte den man vriendschappe
lijk op den schouder.
Ik ben zelf ook buitengewoon in
mijn schik, hoor ouwe heer!
Wij hebben u allen zeer gemist,
master Jim, niettegenstaande we...
hm... nogal eens verschil van mee-
ning hadden, tja...
De meeningsverschillen
voortgekomen uit Jim’s chronische
nonchalance en zijn minachting voor
de regels van het voorname heeren-
huis. Ook dat Jim zoo veelvuldig en
zoo hard floot, was den huisknecht een
doorn in het oog geweest.
Ik heb me danig verbeterd, Tom,
al zeg ik het zelf!
Ik hoop, dat alles nu weer in het
reine is tusschen meneer en u, master
Jim.
Ik beloof je, dat ik me voortaan
behoorlijk zal gedragen. Oom Tobias
zal geen reden hebben me voor de
tweede maal de deur uit te gooien.
De waardige Tom kromp bij deze
vulgaire uitdrukking bijkans ineen.
Jim begaf zich naar de eerste ver
dieping, waar hij door Ben in ont
vangst werd genomen. De neger fun
geerde eveneens als bediende, wan
neer de auto hem niet opeischte. Hij
grijnsde, toen de jongeman ook hem
een fermen slag op den schouder gaf.
Wel Ben, hoe is het? Ben je over
den schrik van gisteravond heen?
vroeg hij plagend.
Het was de prettigste schrik van
mijn leven, toen ik u zoo midden in
den nacht en nog wel arm in arm
met uw oom de trap zag afkomen.
Ik hoop, dat u zich voortaan weer wat
vaker bij ons zult laten zien.
Dat hoopt Tom ook. En ik hoop
het eveneens. Laten we dus hopen, dat
al die hoop in vervulling mag gaan,
Honoloeloe te weten te komen, verviel
het meisje onmiddellijk in haar vroe
gere gereserveerdheid, zoodat de no
taris dit onderwerp al spoedig weer
liet rusten.
Kent u notaris Tompson in Hono
loeloe, die mij met de nasporingen
naar uw verblijfplaats belastte, per
soonlijk? vroeg hij.
Neen, ik weet alleen, dat hij den
aankoop van het huis in Waikiki voor
mijn grootvader heeft geregeld.
Hm, ja, hjj zal in ieder geval de
koopacte gepasseerd hebben, veron
derstelde mr. Fox. Vermoedelyk
behartigde Tompson ook nog andere
zaken voor uw grootvader?
Dat weet ik niet. Voor zoover mij
bekend is, deed mijn grootvader geen
zaken, welke de tusschenkomst van
een notaris vereischten. Hij leefde
zeer teruggetrokken en had geen be
paalde bezigheden.
Natuurlijk, natuurlijk. Hij had
zich immers na een min of meer...
hm... bewogen leven rustig gevestigd
om van zijn vermogen te kunnen ge
nieten. Ik vermoed, dat hij op zijn
vele reizen tal van belangwekkende
dingen zal hebben verzameld Ver
schillende van die globetrotters bren
gen ware musea bijeen, in welker ver
zorging zij dan voor de rest van hun
leven verstrooiing vinden. Er zijn er
ook heel veel, die hun belevenissen te
boek stellen.
Gipsy Dott lachte.
er was opgediend en daarna begaf
het gezelschap zich naar de eetkamer.
De maaltijd verliep zeer opgewekt.
De oude notaris was een aangenaam
causeur en ofschoon hij ongetrouwd
was gebleven, had was hij zijn leven
een op rechte bewonderaar van het
zwakke geslacht geweest. Gipsy’s
teere schoonheid wist hij op de juiste
waarde te schatten en het jonge
meisje waardeerde op haar beurt de
hoffelijkheid van haar bejaarden gast
heer, waarvan iets weldadigs uitging.
De verzorgde, van gedegen welstand
getuigende omgeving droeg er boven
dien het hare toe bij om den last,
waaronder zij gebukt ging, van haar
af te nemen. Ze stelde vertrouwen in
den ouden heer en gaf zich meer dan
gewoonlijk. Vol charme ging ze op
zijn geestigheden in en een paar maal
lachte ze zelfs hartelijk.
Bob Hunter zag verrukt, hoe de
bleeke wangen van het meisje weer
eenige kleur kregen en hoe de vroo-
lijke glans in haar oogen terugkeerde.
Hjj was verliefder dan ooit op Gipsy.
Na de lunch trokken zij zich in een
babbelhoekje terug. Ben bracht koffie,
likeur en sigaretten. Geleidelijk wist
mr. Fox het gesprek op de nalaten
schap en de familiebetrekkingen van
het meisje te brengen. Gipsy vertelde
van haar excentrieken grootvader,
van haar mislukte pogingen om met
hem samen te leven en haar besluit
om op eigen beenen te staan.
Toen evenwel de oude Fox trachtte
in
iaM
Dnliianfi*
:S"S’-
