De speldj
voor
EEN GEHEIM
de volgende Winterhulpcollecte - Kampioenschappen
Badminton te Scheveningen - Winterspelen te Garmisch Partenkirchen
o
GIPSY DOTT ERFT
«Kg
■•OW
ik
SIHU
it
r!
1
1941' TWEEDE BLAD
'Schimmelpenningh
HOOFDSTUK 10
FEUILLETON
reed
voorloopig nog
gevolg
het
({Wordt vervoladl
HA'AGSCHE COURANT Maandag 24 FpKt
BELANGRIJKEN
l Polygoon)
DE TORPEDO SLAAT IN. Deze Engelsche vrachtboot werd op den Oceaan
aangehouden. Een geweldige waterzuil bewijst den inslag van de torpedo.
Binnen eenige ©ogenblikken zal het schip onder de oppervlakte
verdwenen zijn. (Scherl)
'V
4
(Nadruk verboden
BIJ DE A.S. COLLECTE VOOR WINTERHULP NEDERLAND,
welke op 28 Februari en 1 Maart a.s. zal worden gehouden, zullen
speldjes worden verkocht, voorstellende schepen in verschillende
eeuwen. Van links naar rechts Noormannenschip, linieschip uit den
tijd van admiraal de Ruyter, Oost-Indië-vaarder. negentiende
eeuwsch zeilschip en modern mailstoomschip
John Cresson”.
Ik wist wel, dat die knaap ons
met plezier naar Honoloeloe zou bren
gen. Hij is blij, dat hü wat te doen
heeft, zei Bob. Nu kunnen we onze
koffers gaan pakken.
Maar daar kwam
niets van.
Directeur Greyman had Gipsy wel
iswaar van haar contractueele ver
plichtingen, zooals hij die zag, ontsla
gen, maar haar daarbij toch tevens
verzocht in de laatste voorstellingen
van de oude revue nog te willen op
treden, daar hij geen plaatsvervang
ster voor haar had. Gipsy, die hem
niet in moeilijkheden wilde brengen,
had daarin toegestemd. Het theater
was eiken avond tot de laatste plaats
bezet, want door de sensationeele ge
beurtenissen, waarvan zij het middel
punt vormde, was het meisje in het
centrum der belangstelling komen te
staan en naar echt Amerikaanschen
trant wilde iedereen de jonge actrice,
die erfgename van een zoo geheimzin
nige nalatenschap was geworden, met
eigen oogen zien.
I
EEN SPANNEND MOMENT VOOR HET STORMVOGELS-DOEL
TIJDENS DEN IN DEN HAAG GESPEELDEN
WEDSTRIJD A.D.O.—STORMVOGELS (4—1).
Van Hunter’s vriend was het volgen
de telegram uit San Francisco ont
vangen:
„Zeezwaluw ligt gereed. Allen har
telijk welkom,
GROOTE DRUKTE IN GARMISCH PARTENKIRCHEN. Terwijl in Engeland de sport bijna volledig stil ligt,
vinden in Duitschland groote internationale spcyrtgebeurtenissen van den eersten rang plaatszij mogen zich in
groote belangstelling verheugen. (Scherl)
GISTERMIDDAG WERD IN DEN DIERENTUIN IN DEN HAAG EEN CLUBMATCH GEHOUDEN
VAN DE KYNOLOGENCLUB „DE HOFSTAD”. „Goliath” maakt toilet, voordat hij
voor de keuring moet verschijnen. (Polygoon)
IN DE SPORTSCHOOL „S11PS 1E SCHEVENINGEN werden
de Nederlandsche kampioenschappen badminton verspeeld. Na de
damesdubbel mej. van Bosse en mej. van der Laan (links) tegen
mej Evers en mej. van Nouhuis. (Polygoon)
stemming. Gipsy’s wagen stond in een
stille zijstraat en werd door een agent
bewaakt. Hij was, opzettelijk dan wel
bij ongeluk, tegen een lantaarnpaal
gereden. De radiateur was bescha
digd, één der spatborden zwaar ge
deukt en een koplamp versplinterd.
Het portier aan den kant van het trot
toir hing scheef in de scharnieren.
De agent belichtte met een sterke
zaklantaarn het interieur van den wa
gen, welke door Bratt werd onder
zocht. Op de lichtgrijze bekleeding
waren duidelijk donkere spatten te on
derscheiden. De rubbermat op den
vloer vertoonde een opgedroogde
plas.
Bloed! zei Bratt laconiek.
Als het maar niet weer van een
kat is! opperde Jim.
Dat zullen we spoedig genoeg te
weten komen.
De inspecteur liet de kussens en de
mat in zijn eigen auto bergen, onder
zocht vervolgens nog de omgeving
van den wagen en vroeg tenslotte nog
eenige bijzonderheden aan den agent,
die de auto had gevonden. Veel wijzer
werd hij daardoor echter niet. Daar
na reed hij met Jim naar het hoofd
bureau.
Een uur later was het resultaat van
het scheikundig onderzoek bekend.
Het is bloed van een mensch
Jim.
Van Mattia Brander?
Maar op deze allesbeheerschende
vraag moest ook de inspected het
antwoord schuldig blyvau.
Franschman vertrokken
was, ging Jim Fox weer achter zijn
schrijfbureau zitten. Hjj steunde
hoofd in de handen en dacht na.
Zou Mattia Brander toch van het
leven zijn beroofd? Hadden de aange
brachte bloedvlekken dan misschien
alleen maar ten doel gehad de politie
op een dwaalspoor te brengen? Was er
misschien iemand in den winkel ge
weest, alleen om deze valsche sporen
aan te brengen? Had men de vrouw
eenvoudig laten verdwijnen?
Jim werd uit zijn gepeins opge
schrikt door den luidspreker van de
telefoon. Direct daarop hoorde hij de
stem van inspecteur Bratt.
Er is nieuws, Jim. Ik krijg zoo-
even bericht, dat miss Dott’s auto in
Hoboken is teruggevonden. Ik rijd er
direct heen. Heb je zin om mee te
gaan?
Natuurlijk! Haal me maar van
de krant af, riep Jim in de micro
foon.
Hij was blij zich aan zijn nuttelooze
overpeinzingen te kunnen ontrekken.
Haastig ruimde hij het een en ander
op, trok zijn jas aan en liet zich met
de lift naar den beganen grond bren
gen. Toen hij de deur uitging,
Bratt’s auto juist den hoek om.
Tijdens den rit vertelde de inspec
teur nog een en ander over het ver
loop van het onderzoek.
Ik heb vanmiddag, samen met
den commissaris van Manhatten „De
zeven sterren” eens grondig geïnspec
teerd. Helaas was het resultaat vol
komen negatief. De eigenaar beweer
de vrouw Brander niet te kennen. Ik
kon hem moeilijk het tegendeel bewij
zen.
Fox maakte op zijn beurt den poli
tieman deelgenoot van hetgeen Briand
hem kort te voren had meegedeeld.
De inspecteur toonde zich danig ont
stemd.
Dat die menschen toch altijd het
belangrijkste moeten vergeten, brom
de hij. Nu hebben we dus, behalve
Mattia Brander en Irene Fancy, nog
een derden persoon, die zich den afge-
loopen nacht op verdachte wijze in
„De zeven sterren” ophield. Óf het
Harris Frank of een ander was, we
ten we niet. Ik ben benieuwd, of miss
Dott’s auto nog wat licht in de zaak
zal brengen. De wagen moet nogal be
schadigd zijn.
Na een rit van een half uur bereik
ten Bratt en Fox hun plaats van be-
32)
Karl Wagner vertrok met zijn op
dracht. Briand en Fox bleven alleen.
Jim schoof den schilder een doos si
garetten toe.
Ik heb je ook gevraagd hier te
komen, Briand, om nog eens die nach
telijke ontmoeting in „De zeven ster
ren” met je te bepraten, begon hij.
Je zei, dat je daar Irene Fancy
in gezelschap van een man had ge
zien. Dat die man identiek is met de...
vermoorde eigenaresse van den uit
dragerswinkel in Manhatten Lane,
Mattia Brander, heb je intusschen
reeds gehoord.
Briand knikte.
Die oude kerel, die dan achteraf
een vrouw bleek te zijn, maakte be
paald een afzichtelijken indruk. Ze
had den kop van een gier en scheen
ontzettend kwaad te zijn...
Hoe heb je dat kunnen constatee-
ren? viel Fox hem haastig in de rede.
Doordat het onderhoud met Irene
Fancy allerminst op vriendschappe-
Hjken toon werd gevoerd. Ik zou
zelfs kunnen zeggen, dat ze een drei
gende houding aanpam.
op welks frontpagina het conterfeitsel
van Harris Frank prijkte.
Was die het? vroeg hij gespan
nen.
De kunstschilder haalde zijn schou
ders op.
Ik zou het werkelijk niet kunnen
zeggen. Zoo goed heb ik hem niet
kunnen opnemen.
Jim was zichtbaar teleurgesteld.
Ik wou, dat ik er gisternacht bij
was geweest, dan zou ik nu een heel
eind verder zijn. Enfin, daar is he
laas niets meer aan te doen. In ieder
geval ben ik je zeer erkentelijk, dat je
zoo spoedig aan mijn verzoek om hier
te komen gevolg hebt gegeven,
Briand.
Toen de
Franschman
hevig geïnteresseerd aan.
En wat was dat dan?
Aan een tafeltje in de buurt zat
een man, die met een paar anderen
zat te kaarten. Het kwam me voor,
dat de danseres dezen man geheime
teekens gaf.
Maar waarom heb je dat van
morgen niet gezegd, Briand? riep Jim
verontwaardigd. Dat is toch van
het grootste belang!
Het was me, eerlyk gezegd, door
het hoofd gegaan. Toen ik jullie mijn
schetsen liet zien, wist ik immers ook
nog niet, dat er een moord was ge
pleegd en deze nachtelijke ontmoeting
daarmee waarschijnlijk verband
hield.
Hoe zag die man er uit, aan wien
Irene Fancy geheime teekens gaf?
Van zijn gezicht kan ik niets zeg
gen, omdat hij gedeeltelijk met zijn
rug naar mjj toe zat. Hij had zwart
haar en kan ongeveer dertig jaar zjjn
geweest.
Jim Fox wierp zich op een stapel
kranten en trok daar een blad uit. Het
was het nummer van de „Fanfare”,
En Irene Fancy?
O, die was eveneens woedend.
Haar oogen fonkelden van kwaadheid.
Een paar maal balde ze zelfs drei
gend haar vuist. Ze hadden elkaar da
nig in de haren.
Het is jammer, dat je geen
woord van het dispuut hebt kunnen
verstaan, Briand.
Ja, maar er is me toch wel iets
bijzonders opgevallen.
Fox keek den jongen
B
gk
J V
9*1
Mr
X ”4’
I
“MM!
V W-
AA?
-
- d
J...
-■v
WC*
I
w
L-
