KUNST EN LETTEREN SPORT CONCERTGEBOUWORKEST NATIONALE OPERAGROEP CHANSONAVOND JOSEE SANN CONCERT SWEELINCK- KWARTET HAAGSCTTE COURANT Maandag 24 Febr. 1941 2e bl. pag. 3 KAMERMUZIEK- VEREENIGING - Dirigent: Hermann Abendroth Opgetogen toehoorders in Diligentia Tannhauser JOZEF VAN RAAY FRAAIE ZEGE VAN R.D.G. OTTO HANRATH LOUIS HAVER DE BOEKENWEEK NIEUWE UITGAVEN LEERLINGENMIDDAG ALBERT DANKMEYER WEDEROPVOERING VAN „ROOFVOGELS” o i o 1 o KELLER EN VAN DARTELEN LEIDEN In Pulchri-Studio Quartetto di Roma DAMMEN Solist: George van Renesse. 71-4 KAMPIOENSCHAP CADRE heeft kent. KAMPIOENSCHAP VAN DEN HAAG DIVERSEN Het Residentie-Tooneel in den van J. M. BOM LOOPT UIT kampioenschap Carelsen jr- In Neder- 0 1 0 1 2 2 2 1 2 2 2 1 2 2 2 1 1 0 0 4 2 1 1 1 1 1 1 0 0 0 o 1 1 o 2 2 2 1 1 0 1 2 4 3 3 2 2 1 3 2 2 1 0 0 0 o o o o 1 2 3 3 2 2 2 2 1 1 0 P 4 3 2 1 0 9 6 6 5 5 4 4 3 3 2 2 1 Fresseman Leeuwenburgh Wimmers Breevoort Van Midde Verhoef Van Sas Breevoort Van Midde Flesseman Leeuwenburg Verhoef Van Sas Schuling 150 143 150 105 150 101 150 122 150 88 150 134 150 117 46 46 23 23 42 42 18 18 35 35 24 31 29 13 18 15 48 18 17 19 14 16 21 17 4.54 3.06 3.57 3 40 8.33 4.88 3.26 2.65 6.52 4.56 4 28 3.82 3 40 2.65 33 33 44 44 gem. 5.17 2.31 pnt. 150 67 brt. 29 29 h.s. 49 17 LEZING DR. IR. J. H. PLANTENGA Voor het genootschap Dante Alighieri zal dr. ir J. H. Plantenga, directeur van de academie voor beeldende kunsten al hier. spreken op Zaterdagmiddag 1 Maart a.s. te half 4 in het gebouw van het ge nootschap, Mauritskade 21, over het on derwerp „Kerk en kunst in Rome ten tijde van contrareformatie en barok**. Exposeert bij Kleykamp De tentoonstelling van oude en nieuwe schilderijen, aquarellen en teekeningen door Otto Hanrath, die in de Kunstzaal Kleykamp tot Maandag, 3 Maart geopend blijft, geeft den algemeenen indruk van *n zeker niet onbegaafd, toegewijd kunste naar. maar ook van een werker die zijn vak nog niet voldoende beheerscht Gevoel voor kleur heeft Hanrath zeker, maar in zijn verf is hij hier en daar wat schraal. Zijn handen zijn niet sterk geteekend, dat ziet men duidelijk bij portretten van Roode Kruis-soldaten en verpleegsters. Het werk heeft nog veel zwakke kanten, maar de aanleg die er uit spreekt, doet hopen, dat Hanrath deze in beoefening van het vak manschap zal weten te overwinnen. J. M. Bom C. C. J. Diederik R. v. d. Klift R. A. Posthuma F. v. Rennes J. Winkelman G. Couprie P. v Oosten*) G. Woudenberg J. v Abswoude A J. Bom F. Gordijn*) Afgebroken partij. Klein biljart cadre Zaterdag is in het clublokaal der ’s-Gra- venhaagsche biljartclub een aanvang ge maakt met de wedstrijden om het kam pioenschap van den Haag klein biljart cadre 3/5 De partijen waren ter lengte Over de vitale en zinvolle directie van Hermann Abendroth is hier al meermalen met groote waardeering geschreven Wat tevens van dezen dirigent op hoogen prijs te stellen valt, is zijn propagandistischen arbeid voor Max Reger. Ook nu weer ver gat hij den grooten, maar nog betrekkelijk weinig erkenden Beier niet, maar liet ons een van diens werken hooren uit den tijd zijner schoonste inspiraties. Reger’s latere levensjaren hebben een schier onafgebro ken reeks van meesterwerken opgeleverd. Een daarvan is de Böcklin-Suite opus 128. De eigenheid van 's componisten wezen openbaart zich dadelijk op de indringend ste wijze in „Der geigende Eremit” in zwaarmoedigheid en subtiliteit, eigen schappen die zoo veelvuldig zijn kunst be- heerschen. Subtiel, ijl, mysterievol is in wonderbaarlijkheid „lm Spiel der Wellen”. Onvergelijkelijk staat zulk een stuk, ge lijk vele zijner latere Scherzi of Scherzo achtige composities in de toonkunst aller tijden Diepe melancholie, somberheid ademt „Die Toteninsel”. Tot snikkens toe wordt men bewogen door deze vertwijfe- lend-smartelijke muziek. En tegelijk, welk een loutering voltrekt zich in de geteister de zie) dezer kunst. En dan in „Baccha nal”, welk een vervoering, verrukking, welk een extatische levensaanvaarding en hoe aandoénlijk deze van wrang leed aan gedane wil tot vreugde bij dezen heerlijk .zuiveren” kunstenaar „wien niets men- schelijks vreemd was” en in wien demon en engel zooveel moeizame maar ook ver troostenden strijd gestreden hebben. Men voelt dat door innige liefde Abend roth met Reger’s kunst verbonden is. Maar tevens door innig begrip Soepelheid van tempo, rubato en dynamische verfij ning op welke elementen het hier zoozeer aankomt, waren in volkomenheid aan wezig als uitvloeisel van een heel sterk gevoel voor deze muziek Wij zijn Abendroth ten zeerste erkente lijk voor de superieure leiding bij de weer gave van het sublieme werk. George van Renesse speelde dan Mo zart’s Pianoconcert in D-moll K.V, 466. Men kent dezen artist met het groote mu zikale en technische gemak Laat ons er dadelijk bijvoegen „en met de gevoelig heid, die zoo fijn en zinvol zijn kan”. Dit laatste heeft hij mee op dezen middag na drukkelijk getoond. Hoe poëtisch is de be- tooverende Romance gespeeld. Voorbeel dig is de phraseering van dezen pianist. Het Rondo was niet het minst een lust in dit opzicht Wat treffende schakeeringen worden er voorts tusschen legato en stac cato gegeven. Wèl is ’t wonder der Finale in zijn rijkdom van varieering op bijzon der schoone wijze tot zijn recht gekomen. Warm applaus dat tevens op dirigent en orkest te betrekken was wegens de kleur- gevoelige en uitnemend zich aanpassende begeleiding waarbij de orkest-partij ten volle tot haar recht kwam Na de pauze bracht Abendroth de Vierde Symphonie van een componist, die voor Reger in menig opzicht, vooral in vroe gere jaren, een voorbeeld is geweest en die steeds door hem bewonderd is, name lijk Brahms. En de dirigent van dezen middag is in de voetsporen van zijn voor ganger aan de Hoogeschool voor Muziek te Keulen, Fritz Steinbach getreden en heeft zich tot een Brahms-vertolker bij uit nemendheid ontwikkeld. Dit is de ware klankvorming en sfeer, zooals zij bij de kunst van den Hamburgschen meester pas sen, voor ons gevoel althans. Qua melodie en phrase komt alles zoo natuurlijk tot zijn recht, klinkt alles zoo vrij uit Inderdaad wordt aan de fantasie de vrije loop gela ten Deze dirigent forceert niet, dwingt den gang der muziek niet volgens eigendunke lijkheden van opvatting, maar volgt, met piëteit speurend, hoe rhythme, melodie zich door eigen innerlijken aard, d.i. door de inspiratie van den toondichter, bewe gen vormen vervormen willen. Dwang wordt niet aangedaan, hoe krachtig deze directie ook zijn moge Maar het is een kracht, die met de matiging der beheer- sching samengaat, die uit liefdevolle toe wijding geboren wordt Laat ons tenslotte slechts nog zeggen, dat het innerlijk rijke en bezonken werk in al zijn heerlijke schoonheid geklonken heeft. Het orkest onderscheidde zich door bijzondere hoe danigheid van techniek en klank alsmede door een zeer gevoelig reageeren op de bedoelingen van den dirigent. De heer Abendroth liet het roemruchte ensemble dan ook deelen in de applaushulde, die hem terecht met zooveel warmte gebracht werd. RESIDENTIE-ORKEST Het achtste Zondagmiddagconcert te geven door het Residentie-Orkest op Zon dag 2 Maart a.s., aanvang 2.30 uur, zal, wegens ziekte van Carl Schuricht, gediri geerd worden door Frits Schuurman. De violist Adolphe Poth zal zijn solistische medewerking aan dat concert verleenen Het programma luidt als volgt I. E- N. von Reznicek, Ouverture Donna Diana. II Saint-Saëns, 3e concert b moll. III. Tschai- kowsky, 4e Symphonie, Het „Geschenk 1941” De Boekenweek duurt dit jaar van 1 tot en met 7 Maart. Net als vorige jaren heeft de Boekenweek-commissie van de Vereeniging ter Bevordering van de be langen des Boekhandels het initiatief ge nomen. tot de uitgave van een ..ge schenk”. De redactie, Emmy van Lok horst en E van Vriesland, hebben dezen keer ook verzen in den bundel opgeno men. er de aandacht op vestigend „dat de aandacht voor de Nedelandsche dicht kunst is toegenomen” Vooral gedichten van de jongere generatie zijn naar voren gebracht. Proza werd bijgedragen door Henriëtte van Eyk, Theun de Vries en Hidde Heringa (debuteerende met een novelle „Oerwoud” „P tactische handelsken- n i s” voor de middenstand. 9e en lüe druk, door K K. Rovers; „Taal- en stijloefeningen bij practi- sche handelscorrespondentie voor de mid denstand door B. A. Dijkstra en K. K. Rovers, 5e en 6e druk. Aan den vleugel: W. Stanley Zaterdagavond heeft de lieftallige, geestige en populaire „vedette de la chanson Francaise” Josée Sann, weder om een chansonavond gegeven in de kleine Diligentia-zaal, welke tot in alle hoeken door haar enthousiaste bewonde raars werd bezet. De zeer begaafde, en tevens zoo uiterst bekoorlijke kunstena res, bracht naast haar in geheel den Haag bekend geworden repertoirenum- mers, eenige nieuwe liedjes, waaronder „La petite Américaine”, Notre Valse d’amour” van Lacy du Gay, ,,I1 peut neiger” van Wal-Berg, „Mon petit kaki” en „Presque rien” van M. Emer ten gehoore. Buitengewoon concentratie vermogen, gevatheid en guitigheid ken merken Josée Sann als een waar na tuurtalent, als geboren chansonnière. Met het ontroerende en ver boven de doorsnee cabaretkunst verheven „Le Carillonneur de Bruges” van Joëguy, heeft Josée nu eens met een nieuw re- tra- dat Res. Damgen D.C. IJmuiden Zuider Damclub Van Embden Excelsior Gistermiddag heeft het uit jonge musici bestaande Sweelinck-kwartet een concert voor een klein auditorium in Pulchri Stu dio gegeven. Met het kwartet op, 20 no. 4 in D. gr. t. van J. Haydn opende het en semble deze matinée. In de vertolking, welke van dit milde, reine werk werd ge schonken. zijn de buitengewone kwalitei ten van het Sweelinck-kwartet op tref fende wijze tot uiting gekomen. Het rhythmisch zoo beheerschtè spel was doorzichtig, klankschoon en van een zeld zame hoofdsche allure en artistieke voor naamheid. welke gepaard gingen aan een blijmoedigheid en élan, die in den regel slechts door het enthousiasme van jonge menschen voor hun kunst glans en fasci- neerende zeggingskracht aan vertolkin gen geven. De bijzondere innemendheid, welke uit deze spontaniteit wordt gebo ren, kenmerkte ook datgene, wat het Sweelinck-kwartet ten beste heeft gege ven. Het boeide ons dan ook op ongeken de wijze, ondanks het feit, dat wij ons met eenige opvattingen in het geheel niet konden vereenigen. Het Menuetto (alle gretto alia zingarese) uit dit Haydn- kwartet werd bijvoorbeeld, evenals het overeenkomstige deel uit het na de pauze op zoo n sensitieve, bezielde wijze voor gedragen kwartet in C gr. t. no. 6 K.V 465 van W. A. Mozart, o.i. in een te snel tempo uitgevoerd. De met élégance ge paard gaande statigheid ontbrak dienten gevolge aan deze menuetten en zij droe gen dan ook eerder het karakter van de scherzi. welke eerst ten tijde van Beetho ven de plaats van den ouden dans hebben ingenomen. Als tweede nummer nooraen wij het kwartet van Cl. A. Debussy, dat het hoog tepunt van dit concert vormde, door de meesterlijke uitvoering, welke het heeft genoten. Het zakken van de eenmaal aan genomen stemming, dat wel eens meer op deze matinée merkbaar was. deed zich echter ook hierin gelden, terwijl de eer ste viool te scherp klonk voor een De- bussy-vertolking. Doch door de verrukke lijke voordracht klonk het Andantino doucement expressif, als een gebed. Het was zoo rijk aan kleuren, zoo verdroomd en toch zoo uiterst gedetailleerd, dat men „le musicien francais” de hem toeko mende eer met deze uitvoering bewezen. Na de pauze werd, behalve het reeds genoemde Mozart-werk, een kwartet van R. Wertheim voorgedragen. Het Allegro, energico van deze compositie bezit stellig eenige geslaagde vondsten. En toch heeft het geheel door gebrek aan eenheid en inhoud niet bepaald diepe indrukken ach ter gelaten. De componiste, die bij de uit voering van haar schepping aanwezig was, heeft echter een aandeel in de hulde betuigingen van de toehoorders ontvan gen. De kunst van het Sweelinck-kwartet zal nog geacheveerder kunnen worden, doch al met al behoort dit ensemble thans reeds, door de buitengewone technische- en artistieke kwaliteiten van zijn leden, tot de beste kwartetten, welke ons land heden telt. Tentoonstelling in „De Clou” In de kunstzaal „De Clou”, Noordeinde 93a. wordt tot 9 Maart een tentoonstelling ehouden van werken door Jozef van Raay, knap, vakkundig werk, dat de moeite van een ernstige beschouwing ten volle loont. Van Raay heeft een merkwaardigen, eigen stijl, die op het eerste gezicht merkwaar dig „ouderwetsch” aandoet. Niet dat hij in zijn werk teruggrijpt tot de vroege Ne derlanders, maar wel herinnert hij sterk aan de vorige eeuw Dit „ouderwetsche" in zijn werk, maakt, dat men even wennen en zich instellen moet, maar dan boeit het ongetwijfeld. In dit verband valt b.v. te wijzen op het werkje „Vader”, een klein schilderij, dat óók uit de vorige eeuw zou kunnen zijn maar dat een zoo groote le vendigheid, een zoo rake, menschelijke typeering en prachtige sfeer bezit, dat menigeen den wensch bij zich zal voelen opkomen van eigen dierbaren een zoo fijn, stemmingsvol en intiem beeld te mogen bezitten. Ook het portret „Moeder” heeft voortreffelijke kwaliteiten terwijl de schil derij „Portret van den heer de Z.”, voor hen die den geportretteerde kennen, een opvallend rake gelijkenis naar wezen en uiterlijk vertoont. Ook stillevens schildert van Raay, met een droodringend begrip en meesterlijke beheersching in zijn weer gave van de materie. De stofuitdrukking is bij hem tot het hoogste opgevoerd In zijn ets-werk treffen verschillende bladen door serieus vakmanschap, maar hier en daar doet een enkel exemplaar '(b.v. „Ijs vermaak op Kagerplas” wat koel en te nuchter geobserveerd aan. Kampioenschap van Nederland Zaterdagmiddag werd in restaurant Munniks te Haarlem de tweede ronde ge speeld van den wedstrijd om het persoon lijk kampioenschap van Nederland. De resultaten warenJ. de Krijger R. C. Keller 11, J. DruijfG. C. Hart man 11, J. M BomP. J. v. Dartelen 1—1 De partij W,. v. d. KraanB. Dukel ging niet door, daar Dukel zich wegens drukke werkzaamheden uit den strijd teruggetrok ken heeft. Het is niet zeker of het bonds- bestuur nog een anderen speler zal uit- noodigen. Voorts speelde tezelfder tijd in Rotter dam J. Blom tegen Ph. J. Ham, waarbij eerstgenoemde in de meerderheid bleef. De debutanten leverden dezen wed strijddag kranig werk. Vooral de Krijger weerde zich tegen Keiler geducht en had na een goede opening langen tijd het initiatief, doch nauwkeurig spelend kon de titelhouder in het middenspel de kan- >sen gelijk houden. In het verdere be loop zette hij evenwel zwak voort, het geen echter zonder nadeelige gevolgen bleef, omdat de Krijger wellicht onder den indruk van het gewicht van zijn partij een zeer kansrijke zet verzuimde en in plaats daarvan een directe remise- gang koos. Ook de Nijmegenaar Hartman deed het goed en gaf zijn tegenstander Druijf geen schijn van kans Hij had in het eindspel zelfs iets voordeel, zonder evenwel op winst te kunnen hopen Het best bracht de Rotterdammer Blom het er af, die zijn stadgenoot Ham zijn tweeae nederlaag bezorgde. Deze laatste blunderde wederom en schijnt wel geheel uit vorm te zijn. De Hagenaar Bom kon het tegen van Dartelen niet tot een overwinning bren gen. Na een belangwekkende, onregelma tige opening ontstond een aantrekkelijke positiepartijwaarin Bom gaandeweg iets beter kwam te staan. De bekwame verde diging van den Haarlemmer sloot echter elke winstkans uit en, nadat beide spe lers in tijdnood eenige hachelijke momen ten doorstaan hadden was de remise spoe dig een feit. De stand luidt Na zijn overwinning op Diederik is. de positie van aanmerkelijk van 150 caramboles. De eerste uitslagen luiden: Na de vijfde ronde luidt de stand als volg4 Wimmers Schuling Hedenavond 7 uur worden de wedstrij den voortgezet P. J. v. Dartelen R. C. Keiler J. Blom J. M Bom G. E. Hartman J. de Krijger W. v. d. Kraan J. Druijf jr. Ph. J Ham De derde ronde gesp.gew.rem.verl.pnt. - x 1 1 0 0 0 o o o wordt Zondag in cafe- rest. „Den Hout”, alhier, gespeeld. M Maas—K de Jong 1—1; W. van Esch- A van den Burg 11 Totaal 911 gesp. gew. rem. verl 2 3 1 2 2 rem.verl.pnt. 0 1 0 o o o 1 2 1 3 3 1 gesp. gew. 5 5 5 4 4 3 4 4 4 5 5 2 Onder de auspiciën van „Die Haghe Sanghers” en onder de artistieke leiding van Gerard Giesen en Jos Vran ke n jr. heeft de Nationale Operagroep Zondagmiddag in het Gebouw voor Kun sten en Wetenschappen een opvoering in de Duitsche taal gegeven van Richard Wagners groote romantische opera Tann- hëuser, waarvoor, gelet op de talrijke opkomst, van de zijde van het publiek groote belangstelling bleek te bestaan. Met deze opvoering kunnen wij de ini tiatiefnemers gelukwenschen. Zij was blijkbaar met zorg en talent voorbereid en heeft over de geheele linie een uitste kenden indruk gemaakt, inzonderheid wat het muzikale gedeelte betreft. Jos Vranken jr., wiens talenten als koorlei der alom in den lande gewaardeerd wor den wie kent niet zijn bijzondere prestaties als leider van ons zelfs buiten de Nederlandsche grenzen met roem be kend elitemannenkoor „Die Haghe Sanghers? heeft thans bewezen ook een operadirigent te zijn, met wien te rekenen valt. Wat hij gistermiddag in samenwerking met het orkest van de Arnhemsche orkest vereniging en het met leden van Rottes Mannenkoor en „Die Haghe Sanghers” versterkt Spangensche Koor heeft ge presteerd, verdient lof en bewondering. Wij moeten in onze opera-herinneringen wel heel ver teruggaan om te komen tot een Tannhauser opvoering door landge- nooten, welke choraliter en instrumentaal, ook wat het contact tusschen tooneel en orkest betreft, zoo goed verantwoord was als deze. Het Arnhemsche orkest heeft onder deze aanvoering getoond een voortreffe lijk ensemble te zijn, dat aan de prachtige partituurt al heel weinig schuldig bleef en het was tevens een lust voor het oor ditmaal te luisteren naar den afgeronden, msasalen, fraai genuanceerden klank der vocale ensembles op het tooneel. Wie de moeilijkheden daarvan weet wat er voor noodig is om hier ver boven het peil uit te komen van het dragelijke. Komen wij tot de prestaties van de dramatis personae, dan zullen wij aanstonds moeten toegeven, dat zich daaronder geen vermaarde sterren bevin den, doch tevens moeten erkennen, dat de hier bijeengebrachte solisten zonder uitzondering, de een meer dan de ander, op zeer aannemelijke wijze de hun toe vertrouwde partijen hebben vervuld. Zij zouden o.i., beter dan eenig ander Nederlandsch ensemble een kern kunnen vormen voor een nationale opera-onder- neming, welke als gevestigde instelling kans van slagen zou hebben bij het vor men van een vast-repertoire. Hier zijn werkelijk ontwikkelingsmoge lijkheden aanwezig. De zeer zware titel- partij over de moeilijkheden er van, zoowel scenisch als muzikaal leze men de beschouwingen van Wagner zelf maar eens na was aan Johan van der Ploeg toevertrouwd. De zanger zal zelf wel weten dat zijn vocale middelen niet opulent genoeg zijn om aan alle gedeelten datgene te geven, wat er aan toekomt, maar wij hebben toch een dramatiscn zanger in hem, die lang niet de eerste de beste is. Vooral in het verhaal van den pelgrims tocht in de derde acte, had hij treffende, hoogst expressieve momenten en was ook zijn dramatische uitbeelding vol spanning en bewogenheid. De Elisabeth van Dini Erkens maak te mede én vocaal én als tooneelverschij- ning een zeer sympathieken indruk. Haar sopraan is vooral in de hoogte, .jugend- frisch” en vol klankcharme, het medium zou men zich iets voller en rijker van timbre kunnen wenschen. Wanneer men bedenkt, dat de componist deze rol oor spronkelijk heeft toebedacht aan zijn zeventienjarige nicht dan blijkt daaruit intusschen wel, dat hij zich hier vooral niet een zangeres van het groote plan met een z.g. „Bombenstimme” heeft gedacht Bij eenige verdere vocale ontwikkeling zul len de prestaties van Dini Erkens onge twijfeld nog kunnen groeien De Venuspartij werd door P i m B o r- k e n t in spel en zang zeer aannemelijk vertolkt. Ook deze zangeres is een jonge kracht, die belofte inhoudt. Corite van Alphen zong het par tijtje van den jongen herder en voldeed daarin uitstekend. Iets rustiger, wat min der bewagelijk had het o.i. gekund. Een bijzondere aanteekening verdient de Wolfram von Eschinbach van Gerard Holthaus, wiens welluidende, voor naam getimbreerde lyrische bariton cul tuur heeft en zich bijzonder goed leent voor deze en soortgelijke partijen. Const v d. Elshoudtjr. gaf aan de figuur van Walther von der Vogel weide het noodige vocaal-lyrische relief en Marinus Buys viel in de rol van Biterolf, dien hij wat onstuimiger had kunnen voorstenen op door zijn kernach tige bariton. Henk W»imar (landgraaf Hermann von Thüringen) is een bas-bariton met prachtkwaliteiten, wiens vocale cultuur echter nog niet geheel au point is aan de grenshoogte Wijnand Beke en Willem Rus- ting completeerden resp. als Heinrich der Schreiber en Reinmar von Z we ter het septet der ridderensembles, waarin zij zich uitstekend voegden. Spelleiding en tooneelschikking waren bij Gerard Giesen als operazan ger en regisseur nier sinds jaren geen onbekende in vertrouwde handen. Décors en costumeering voldeden aan re delijke eischen, ook de balletten in de Venusbergscènes onder leiding van Xanda Stradowska droegen bij tot het verkrijgen van een uiterlljk aesthe- tisch aspect Men heeft na iedere acte en vooral aan het slot de hoofdpersonen met geestdrift eenige malen teruggeroepen. Beide artistieke leiders moesten ten too- neele verschijnen. Ook aan bloemenhulde heeft het daar niet ontbroken. den titelhouder J. M. Bom versterkt. Jammer, dat Bom's meest te duchten concurrent Win kelman door ziekte eenige partijen achter is geraakt, waardoor de regelmatige af werking van het programma in gevaar komt Van der Klift heeft zich in het leidend peloton gewerkt, waar hij nu met Diede rik de tweede plaats deelt. Toch staan Posthuma en van Rennes, met een partij minder gespeeld, relatief gunstiger. Deze twee spelers houden tot nog toe aardig vol e. vooral van Rennes deed, door Couprie zijn eerste nederlaag toe te brengen, meer dan van hem verwacht werd. Gordijn staat zeer gunstig tegen van Oosten en behoort dus eigenlijk niet op de laatste plaats thuis. De zesde ronde wordt Donderdagavond bij H.C.D.V. in het gebouw C.J.M.V. ge speeld. BILJARTEN Stadsschouwburg Het Haagsche publiek zal er het Resi- dentietooneel ongetwijfeld dankbaar voor zijn, dat het Hellman's tooneelspel „Roof vogels” wederom op zijn repertoire heeft genomen. Het stuk teekent ons. hoe een familie, t.w. twee broers en een zuster door geïntrigeer, door bedrog en diefstal trachten hun bezit te vermeerderen Geen methode is dit drietal te laag om tot zijn doel te geraken. En buiten dit milieu van zelfzucht staat de jonge vrouw Birdie die in onwetendheid een huwelijk aan ging met een der leden van de familie, met het gevolg, dat haar leven tot één groote desillusie werd. Soms laat zij zich verleiden en vertelt van haar idealen te gen haar nichtje Alexandra, de negermeid Addie en haar zwager Horace Giddens, die lijdende is aan een hartkwaal doch ondanks zijn ernstigen toestand, meege sleept wordt in de duivelsche plannen van zijn vrouw en haar twee broers. Vooral zijn rol, vertolkt door Philippe la Chapeile. was vol van ontroerende mo menten En hoe prachtig sloot daarbij aan het spel van Fie Carelsen. zijn vrouw, die voor niets terugdeinst en bij haar streven naar macht, door haat verblind is. „Roofvogels” heeft de vertaler dit stuk genoemd en zeker had hij geen beteren titel kunnen kiezen. Bij de première schreven wij er uitvoerig over. Volstaan wij nu slechts de namen van de overige spelers te vermelden tw Piet Bron (Os car Hubard). Mimi Boesnach (Birdie Hubard). Jan C de Vos (Benjamin Hu bard) en Annie van Duijn (Alexandra Giddens) Joekie Broedelet, Maarten Kapteijn en Henk van Buuren in hun kleinere rollen gaven eveneens verdien stelijk spel te zien. Een volle schouwburgzaal neeft door enthousiast applaus van zijn groote ap preciatie voor deze uitstekend verzorgde voorstelling doen blijken Fie Carelsen werden bloemen aangeboden Zaterdag j.l, vond in de geheel bezette Bechstein-zaal van Voornveld en Spoor een leerlingen-middag plaats van onzen bekenden stadgenoot, den pianist Albert Dankmeijer. Na een kort inleidend woord van den heer Dankmeijer, die enkele nummers van *t programma toelichtte en erop wees, dat hetgeen de leerlingen ten gehoore zouden brengen, alleen bereikt is door een toe gewijde en ernstige studie, werd het pro gramma geopend Vóór de pauze speel den eenige leerlingen, die nog in het be gin van hun studie staan, muzikaal en correct hun werkjes Als intermezzo zong de heer Frank Delboy „Das Veilchen" van Mozart en ,,An Sylvia” van Schubert. Als laatste voor de pauze speelde één der oudere leerlingen twee werken van Fr. t-hopin In het tweede deel van het pro gramma kwamen de oudere leerlingen aan het woord, Leerlingen en leeraar kunnen met groo- voldoening op dezen geslaagden middag ^rugzien Dat het gebodene ook bij de toehoorders oijzonder op prijs gesteld ”erd, bleek uit de bloemenhulde en de BI^a,r]deerende woorden, v'elke van ver- “Ullende zijden werden gesproken. GYÖRGY FARAGO Aangezien de Hongaarsche pianist György Faragó met zijn tournee, welke hij kort geleden in ons land maakte, een buitengewoon succes behaalde, zal deze kunstenaar een tweede tournee in Holland maken en wel in de tweede helft van Maart. Twee Hagenaars schreven De belangstelling voor het landsch kampioenschap 71/2 blijkt dit seizoen buitengewoon groot te zijn, zoo groot zelfs, dat voorwed strijden noodza kelijk zijn geworden. Niet minder dan tien spelers hebben voor dit tournool, hetwelk, naar men weet, op 27, 28, 29 en 30 Maart a.s. te Leeuwarden wordt ge organiseerd en bedoeld is als officieel afscheid van den Frieschen crack Jan Wiemers. ingeschreven. Twee Hage naars,, twee Rotterdammers, twee Arn hemmers, drie Amsterdammers en Jan Wiemers meldden zich aan. Het 10-tal wordt gevormd door C. van Vliet (’s-Gra- venhaagsche B.C). A. Metz (Entre Nous), P. J. van de Pol (De Maasstad), J. C. Baay (B.t/ Rotterdam), J. Dommering (Arnhem), N. F. Stikkelman (Arnhem), P de Leeuw (K.R.A.S.), J. H Sweering (K.R.A.S.), G. J. Beekhof (Benoorden het Y) en J. Wiemers (Friesche B.C.) Bepaald is, dat de heeren Metz. Baay, Stikkelman en Beekhof voorwedstrijden zullen spelen voor twee plaatsen in de finale, welke, zooals te doen gebruikelijk, uit acht deelnemers bestaat. Titelverdediger is van Vliet, die het vorig seizoen het kampioenschap behaal de met het fraaie algemeene gemiddelde van 15.29, hetgeen een nieuw Neder landsch record beteekende. De historie van dit kampioenschap is als volgt: 1934-5 P de Leeuw 10.48; 1935-6 P de Leeuw 8.41; 1936-7 C. van Vliet 10.61; 1937-8A. Bos 13 50; 1938-9 P de Leeuw 8.33; 1939-40 C. van Vliet 15.29 J1U JITSU FEESTAVOND IN PULCHRI STUDIO Den laatsten tijd is in ons land een sterke opleving merkbaar in de belang stelling voor algemeene lichaamsontwik- keling Onder de sprekende verschijnselen daarvan mag gerekend worden 't groeien de aantal beoefenaars van de Jiu-Jitsu- sport, die Zaterdags ten getale van ruim 600 de groote zalen van Pulchri Studio be volkten, ter gelegenheid van een Jiu-Jitsu- feestavond, georganiseerd door Maurice van Nieuwenhuizen, leider van bet Jiu-Jit su Instituut aan de Laan van Meerder- voort alhier. De neer S. van Harten, voorzitter van den Nederlandschen Jiu-Jitsu-bond, onder welks auspiciën de avond plaats vond, sprak in zijn openingswoord zijn voldoe ning uit over den toeloop van belangstel lenden en illustreerde de algemeene ver breiding van de Jiu Jitsusport met het feit, dat duizenden leden van den Ar beidsdienst thans een jiu-jitsu-cursus vol gen Hoewel de meeste aanwezigen het dan sen ongetwijfeld als hoofdzaak beschouw den The Swing Papas zorgden daar wel voor zijn toch de Judo en Jiu-Jitsu-de- monstraties met aandacht bewondering en spanning gevolgd. De prestaties van de neeren Nauwelaarts, Gravendijk, Stumpff, en Blok, allen amateurs, benevens den professional J. v. d. Bruggen werden door een microfoon toegelicht door den heer v. Nieuwenhuizen. Jiu-Jitsu zoo zei hij. be- teekent zelfverdediging. Het bestaat uit de toepassing van over de 300 grepen, die meer op een nauwkeurige kennis van het menschelijk lichaam berusten dan op kracht. Op groote schaal wordt voordeel getrokken uit het feit, dat er in allerlei houdingen, dikwijls maar weinig noodig is, om iemand zijn evenwicht te doen ver liezen. Zeer illustratief was na deze woor den het z.g. Judo-loopen, de aanvang van Judo, het Japansch gevecht tusschen 2 Jiu-Jitsukenners, die op halfdoorgebogen knieën, de armen in elkaar geslagen, pro- beeren elkander in een onvaste positie te brengen. Dat duurt zoo even met steeds stijgende spanning, totdat bliksemsnel de onvoorzichtige met een onontkoombaren greep gedwongen wordt te zwichten Vaak vielen zij met een dermate harde smak op den parketvloer neer, dat men voor het leven van den betrokkene het hart vast hield „Vallen” is dan ook een elementair vak voor het beoefenen van Jiu-Jitsu, het geen Maurice van Nieuwenhuizen, zelf kampioen van Nederland, aan het eind van zijn zelfverdedigings-demonstratie nogmaals met eenige zwaaien van zijn ge heele lichaam tegen den grond terdege liet zien. Na eiken val stond hij lachend op, alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Even tevoren waren vooral de meisjes, hevig geboeid geworden door de afweer grepen tegen het omarmen en kussen! Ook wij deden enkele grepen uit het ge varieerde programma en kwamen tot de conclusie, dat het dubbel onverstandig was, ruzie te maken met een Jiu-Jitser Later op den avond lieten The Judo 3e- renaders, een Hawaiïband zich van een verleidelijken kant zien en hooren De heer B. Sternfeld droeg tijdens het dansen met velerlei attracties het zijne tot de feestelijke stemming bij. De heeren Zuccarini. Montelli, Perini en Oblach hadden, zooals gewoonlijk, een deel van het programma aan de kunst van hun land gewijd Ditmaal waren twee werken van Respighi gekozen, waarvan het eerste eigenlijk een zetting voor kwar tet was en wel van Dqnsen en een Aria uit de 16e en 17e eeuw van de hand van Ignoto, Besardo en Roncalli Het eer ste deel, Italiana. bezit al het zoet vloeiende en gelouterd-kleurige. dat de naam laat vermoeden. De Aria dan eer warm en ernstig zangstuk Van edele drift getuigt een Sicilians. Een kernach tige, fiere en tevens teedere muziek. En de Passacaglia tenslotte is een en al kracht en bruisend temperament. De breedheid en het levensvolle werden door de spelers voortreffelijk gegeven. Aan in tensiteit bij de weergave van andere stemmingen ontbrak het trouwens even min. Inzonderheid melodische liefelijkheid was meermalen van bijzondere charme. Met Respighi’s volkomener eigen en in grooteren vorm geschreven compositie, zijn Quartetto Dorico. werd vervolgd Hoewel een werk uit onzen tijd, is het doortrokken van de resultaten van eeuwenlange cultuur. Deze smaakontwik- keling, vormverscheidenheid en -verfij ning, melodische rijkdom, voornaamheid van innerlijke beschaving en schier on beperkte geschakeerdheid van uitdruk kingsmogelijkheden, het is alles het uit vloeisel van een lange periode van gees telijke werkzaamheid. En het is dit Ro- meinsche kwartet wel gegeven ons de be- teekenis van deze kunst te doen beseffen Techniek, klank, sfeer, expressie, zij wa ren volkomen op het niveau dezer mu ziek Een superieure uitvoering. Dit laatste viel ook te zeggen omtrent Haydn’s opus 76 no. 1 in G-dur Van een ensemble van dit hooge artistieke gehalte is ook eigenlijk niet anders te verwach ten. De weergave van het Adagio betee kende een wel heel innig aanvoelen van de ziel van deze schoon-ernstige en die pe muziek. Treffend klonk ook het speelsch-mysterieuse Presto en heel sterk was ook het indringen in den geest van de Finale. Uitmuntend de dynamische gevarieerdheid, de pittigheid van het rhythme. Tintelend van geest, deze vertol king, en heel mooi de momenten van in keer Deze kunstenaars beseffen de hoog te van Haydn’s geest ten volle. Groot suc ces Na de pauze nog Schumann’s opus 41 no. 1 in A-moll. In de fugatische inlei ding kon men de toonkwaliteiten van elk der spelers afzonderlijk bewonderen, wat tevoren buiten den eersten violist in hoofdzaak bij den altist het geval was geweest. De vier kunstenaars geven el kander echter niet veel toe. althans niet in de functie, die zij hier vervullen. Het Scherzo was qua scherpte van rhythme en pittigheid van uitdrukking een lust om naar te luisteren. De eerste violist beschikt over een streekvirtuositeit, die hier uitnemend te pas kwam Heerlijk klonk dan de cel in het Adagio, maar ook de toonschoonheid in de andere in strumenten was alweer opvallend, niet het minst bij de tweede viool Het zange rige, zielvolle stuk is op wel heel boeien de wijze voorgedragen. En in de leven dige, heftige finale hebben virtuositeit, samenspel en geestelijke beheersching zich nogmaals op schitterende wijze ge demonstreerd. Met geestdriftigen bijval heeft men van het uitmuntende ensemble afscheid genomen. excelsior IJmuiden Je s-Hertogenbosch eindigde de strijd tusschen Excelsior en D.C IJmuiden in een kleine 119 overwinning voor de IJmuidenaren De uitslag luidde' ExcelsiorD.C IJmuiden: B. LiemptA. Ligthart 20: J Bechthold H Laros 0—2; M Koch—C. Suyck 02; J. V'tIouwH. de Boer 11; W Haas— H. Buys 20: N VerlouwTh Postma 1—1; H van Nimwegen—H van der Hei de 0—2; Gvd Heuvel—R. Huehl 1—1; Om het clubkampioen schap Na de vorige week IJmuiden in eigen huis met 119 te hebben geklopt, bleef het Residentie Damgenootschap thans met niet minder dan 146 de baas over de sterke Amsterdamsche vereeniging Van Embden, zoodat de Hagenaars wel een goeden gooi doen naar het lands kampioenschap. Deze belangrijke wedstrijd werd Zon dagmiddag in „La Réserve” alhier ge speeld en trok uiteraard de noodige be langstelling. Zooals uit de cijfers blijkt, was er van eenige spanning geen spra ke. want reeds na de eerste beslissingen kregen de Amsterdammers een achter stand te boeken, welke zelfs tot 113 aangroeide, waarna drie remises den eind stand op 146 brachten. Toch was na twee uur spelen nog wei nig van den afloop te zeggen. Van Rooij was door ietwat onbesuisd optreden een stuk achter geraakt, maar Gordijn daar entegen was een stuk vóór gekomen Eenige teekening kwam in den strijd toen de Schaap een fout maakte, waardoor Bijlsma een winnenden damzet kon uit voeren. Intusschen waren er bijna drie uren verstreken en de eerste tijdcontróle naderde Opvallend was nu. dat de hoofd stedelingen zich al heel slecht aan het straffe speeltempo hadden weten aan te passen, zoodat zij het aan de meeste borden ernstig te kwaad kregen met de klok, waardoor fouten niet konden uit blijven. Aan tal ’'an borden kwamen de gastheeren, die bijna ponder uitzondering uitstekend op dreef waren, in de meer derheid en wisten zich door overwinnin gen van Verhoeve, Lapaer en van Weijck een veiligen voorsprong te verzekeren Toen tenslotte ook Gordijn won was het pleit beslecht De gedetailleerde uitslag was: R D G.Van Embden: B. van Weyck— J. Druijf jr 20; G. J. BijlsmaPh. de Schaap 20; W. C. van RooijM Sandagt 02; R. v. d KliftM Markus 11; J H BrabersH. Koperberg 11; F GordijnJ. Verdonc 20; G van As C Katoen 11; J. VerhoeveL. Worms 2— 0; G. de Stigter—S. de Houd 1—1; G M. P LapaerJ Marku' ’—0 Totaal pertoirenummer haar begrip voor giek getoond. Wij hopen dan ook, deze kunstenares, onbekommerd om de mate van succes, vooral in dit dramati sche genre voort zal werken. Zij heeft daar enorm veel talent voor. De bloemen lagen aan het einde van den avond op den vleugel opgestapeld. Dat de huldebetuigingen aan luidruch tigheid niets te wenschen overlieten, spreekt vanzelf. De pianist W. Stanley heeft de chan sonnière op zeer slagvaardige wijze be geleid. Behalve zeer geslaagde passa ges, konden wij echter ditmaal ook veel misslagen hooren. Voor zijn prestaties heeft W. Stanley een aandeel in de ova ties ontvangen. Kampioenschap van den Haag De afgebroken partij R. v. d. Klift— A. J. Bom, voor den wedstrijd om het persoonlijk kampioenschap van den Haag, is door v. d. Klift gewonnen. Een verrassend resultaat, daar deze speler schijnbaar slecht stond. Het was even wel een bedrieglijke stelling, waarin Bom’s voordeel slechts miniem was. Hij liet zich echter verleiden toch op winst te spelen, met het gevolg, dat hij in het nadeel kwam, van kwaad tot erger ver viel en tenslotte in een verloren eindspel belandde, hetwelk door v. d. Klift be kwaam tot winst gevoerd werd. Kunstzaal ’t Center In den kunstkelder 't Center. Toren straat 140 hoek Geest alhier, wordt een collectie kleurhouts/ieden door Louis Ha ver tentoongesteld. Het is met de hout snede een merkwaardig geval: de con trastwerking van zwart-wit en de eigen aard der techniek is op zichzelf reeds zóó boeiend dat kleur dikwijls meer verzwakt dan versterkt Slechts een volkomen be heersching van materiaal, van kleur en druk, (maar ook: van een uiterst moei lijke techniek!) kan er toe leiden dat de kïeur-houtsnede de zwart-wit plaat over treft De Japanners, met hun klassieke prestaties op dit gebied hebben een on betwistbaar meesterschap veroverd. Louis Haver, een kunstenaar, die zien tot het moeilijke procédé van de kleuren- houtsnede en tot den langen weg van dit kunst-ambacht aangetrokken voelt, heeft, blijkens het tentoongestelde, niet overal dezelfde resultaten bereikt Toch zijn er drukken te over, die bewijzen dat hij in- ziclr en zuiver gevoel bezit Ook heeft zijn lijn een zekeren zwier en spreekt er voornaamheid uit de visies op vele zijner onderwerpen Deze factoren kunnen in de toekomst zich voortreffelijk ontwikkelen en men moet Haver met waardeering en belangstelling volgen op dezen zelfgeko zen moeilijken weg, waarop alleen het allerbeste voldoende is.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1941 | | pagina 5