het Ijsselmeer
in
EEN GEHEIM
Generaal Franco bezoekt maarschalk Pétain - Rijke vischvangst bij Weesp
Kruiend
De Duitsche bergjagers oefenen
w
GIPSY DOTT ERFT
>JF
w.
I
7 l
iSEil
Wti itÖ
J ili
iB
H Lx
HAAGSCHE COURANT DinsHag 25 EeBr. 194T
TWEEDE BLAD
a
FEUILLETON
A A AAA'
w
t
bezocht de Spaansche
Jim
om
£Wordt vervolpd4’
NA ZIJN SAMENKOMST MET MUSSOLINI,
staatschef. Generaal Franco, Maarschalk Pétain. De Generaal en de Maar
schalk in de prefectuur te Montpellier, waar de ontmoeting plaats vond.
(Scherl)
(Nadruk verboden.)
IN NOORD-WEST JAPAN hebben sneeuwstormen alles bedolven en
vooral het treinverkeer voor groote problemen gesteld. Een geweldige
sneeuwploeg aan het werk om een spoorbaan vrij te maken. (Stapf)
33)
Aanvankelijk had Bob Hunter deze
vertraging in hun vertrek verwenscht,
maar tenslotte bleef hem niet veel an
ders over dan er zich bij neer te leg
gen. Bovendien viel hem dat niet al te
zwaar, omdat Gipsy, sinds de lunch
bij notaris Fox, zich veel meer tot
hem aangetrokken scheen te voelen.
Zij waren nu bijna dagelijks samen.
Het was, alsof ze in den jongen mil-
lionnair een beschermer zag, wiens
steun ze nu meer dan ooit noodig
had. ’s Morgens maakten zij lange
wandelingen of reden zij met de auto
uit. ’s Middags kwam Bob op de thee
en dan bracht hij haar naar het Mo-
nico Theater, waar hij in loge 8 het
einde van de voorstelling afwachtte
om dan tenslotte nog ergens met Gip
sy te gaan soupeeren.
Af en toe waren zij ook bij mr. Fox
te gast, waar zij dan Jim ontmoetten,
die zich in Greenvillage maar weinig
meer liet zien, ook al, doordat hij tot
over zijn ooren in het werk stak. Voor
hem was het thema „Gipsy Dott erft
een geheim” nog steeds niet uitgeput
en in elk nummer van de „Fanfare”
grenzen der betamelijkheid over
schreed. Toen hij zijn vriend weer
eens zag, meende hij hem hierover
dan ook te moeten onderhouden.
Je kon je toch werkelijk wel eens
een klein beetje beperken; je maakt
eenvoudig een verschrikkelijke tam
tam in die krant van je, zei hij nij
dig.
Daarvoor ben ik reporter, repli
ceerde Jim, terwijl hij rustig zijn pjjp
opstak. Zelfs Gipsy, wie het toch
in de eerste plaats aangaat, ziet dat
in. Wind je dus vooral niet noodeloos
op, beste jongen.
Wat Gipsy er van denkt, kan me
niets schelen, hield Hunter, tegen
beter weten in, vol. En dat hals
snoer, dat haar toebehoort, heb je
ook nog altijd in je bezit. Je hebt er
zelfs een afbeelding van in de „Fan
fare” geplaatst. Het wordt, dunkt
me, hoog tijd, dat je Gipsy haar
eigendom eens teruggeeft.
Daar heb je gelijk in, speelde
Jim de ootmoedige. Ik beloof je,
dat ik het vandaag nog zal doen. En
nu wil je me zeker wel excuseeren,
want Bratt heeft me gevraagd bij
hem te komen.
Jim vertrok in de beste stemming,
maar Hunter voelde zich ten prooi
aan een vage ongerustheid, welke hij
als een voorbode van komende ge
beurtenissen beschouwde.
Inspecteur Bratt ontving den jongen
reporter met een ietwat eigenaardig
gezicht.
Ik kom zoojuist van het Bethle-
„Fanfare” deihem-gasthuis, Jim, zei hij* -Onze-
zijn beurt eenige malen gevolg gege
ven aan een dringende uitnoodiging
van Briand, om hem eens in zijn ate
lier te bezoeken. Daarbjj had hij vol
op gelegenheid te constateeren, dat de
Franschman weliswaar een talentvol
schilder was, maar desondanks in
vry behoeftige omstandigheden ver
keerde. Hij kocht daarom eenige van
zijn uitstekende havenschetsen en zei,
waarlijk niet alleen om dezen koop te
rechtvaardigen:
Je New Yorksche typen zijn wer
kelijk voortreffelijk, Briand.
Ik weet het, Hunter; ik woon
hier nu ook al zes jaar in de stad en
dan leert men de menschen wel ken
nen. Den eersten tijd voelde ik me bij
zonder tot deze milieux aangetrokken,
maar nu begin ik langzamerhand wat
eenzijdig te worden. Ik moest noodig
eens wat nieuwe indrukken opdoen.
Wel, waarom doe je dat dan
niet?
De schilder keek den jongen million-
nair lachend aan en maakte een veel
zeggende beweging met duim en wijs
vinger.
Daarvoor ontbreekt me de ner-
vus re rum, mon ami. Ja, als ik zou
kunnen reizen, waarheen ik wilde...
We zullen je meenemen naar Ho-
noloeloe, schertste Hunter.
Breng me alsjeblieft het hoofd
niet op hol met je grappen, jij Croe
sus, smeekte Briand.
Hunter zag aan het gezicht van den
Franschman, dat hij een gevoelige
snaar had aangeroerd en hü stak
vriend daar was korten tijd bij kenni»
en heeft me een en ander meega-
deeld...
Mag ik weten wat? vroeg
haastig.
Je kunt zijn verklaring lezei^
want ik heb haar zelf op schrift ge
steld.
Hij schoof den journalist een vel pa
pier toe. Jim las de weinige woorden,
verschoot van kleur en wischte zich
het voorhoofd af.
Mijn hemel, daar had ik al een
vermoeden van, mompelde hij.
De inspecteur keek hem half spor
tend, half geërgerd aan.
Je moet niet opscheppen, beste
jongen. Een dergelijke pijnlijke ge
schiedenis kun je je zelfs niet ge
droomd hebben!
Gedroomd heb ik het ook nie^
nee, dat klopt. Maar een paar dagen
geleden, op dien avond, dat Gipsy
Dott bijna flauw viel, kreeg ik een ia-
geving. Ik moet eerlijk bekennen, dat
ik haar, als absoluut ondenkbaar, di
rect van de hand wees, maar nu blijk
ik het dan toch aan het goede eind
te hebben gehad. Arme Bob Hunterf
Tja, ook de liefde kruipt, waar
zij niet gaan kan, zei Bratt wijsge®-
rig, terwjjl hij het proces verbaal van
het verhoor zorgvuldig in een map
borg.
Wat ik je heb laten lezen, blijft
onder ons, Jim, vervolgde hij. Ja
vriend mag van deze verklaring niets
vernemen, althans voorloopig nog
niet.
bracht hü nieuwe by zonderheden,
welke de aandacht bleven trekken.
Voor Bratt echter was de zaak op
het doode punt gekomen. Alle naspo-
ringen ten spyt, bleef het voorloopig
een raadsel, wat het lot van Mattia
Brander was geworden. Het terugvin
den van Gipsy’s auto had hem niets
wijzer gemaakt en ook Irene Fancy en
Harris Frank bleken met de Noorder
zon vertrokken.
De eenige gunstige berichten kwa
men uit het Bethlehem-ziekenhuis. De
onbekende, die in loge 8 het slachtoffer
was geworden van een lafhartigen
aanslag, ging langzaam vooruit en de
hem behandelende geneesheeren had
den inspecteur Bratt reeds doen we
ten, dat hy binnenkort wel verhoord
zou kunnen worden.
De kunstschilder Briand had, sinds
den dag, waarop hü in de geheimzin
nige gebeurtenissen werd betrokken,
de onweerstaanbare neiging bij zich
voelen opkomen, om als particulier
detective op te treden. Hy doorkruiste
eiken nacht de havenwük, bezocht
herhaaldelük „De zeven sterren” en
andere obscure matrozenkroegjes,
maar noch Irene Fancy, noch Mattia
Brander of de man, wien geheime tee-
kens waren gegeven, kwamen daarbü
binnen zün gezichtskring.
De omstandigheden hadden Bob
Hunter en den Franschman wat nader
tot elkaar gebracht. De schilder ver
scheen af en toe op het dagelüksche
theeuurtje by Gipsy, om verslag uit
te brengen van zün nachtelijke tochten
door de havenwük en Hunter had op
HET IJS IN HET IJSSELMEER is tengevolge van den sterken wind gaan
kruien. Bij Oosterleek komt het ijs zelfs over den dijk heen en op Me langs
den dijk loopende dorpsstraat. (Polygoon)
OEFENING VOOR DE SOLDATEN VAN DEN GENEESKUNDIGEN
DIENST VAN EEN DIVISIE ALPENJAGERS. Een gewonde wordt
op een draagbaar langs een steilen wand vervoerd. (Polygoon)
VOOR HET EERST HEBBEN LEDEN VAN DEN BOND VOOR LAN
DELIJKE RUVEREENIGINGEN IN BRABANT bondsruitertochten
georganiseerd. Jonge boeren op hun doortocht in Helmond.
(Het Zuiden)
hem daarom met een spontaan ge
baar zün hand toe.
Het is afgesproken, je gaat mee!
Loop heen! Je vriend zal me zien
aankomen!
Dat kun je gerust aan mij over
laten. John Cresson draagt de kunst
en dus ook derzelver beoefenaars, een
warm hart toe, zoodat je hem stellig
welkom zult zün en wat de anderen
betreft, wel... Gipsy, Jim en ik zouden
zeker heel wat missen, als we je zoo
gewaardeerde Fransche esprit niet
dagelijks om ons heen zouden heb
ben...
Als jullie maar één ding beden
ken! sneed Briand, die onder al die
complimenten verlegen dreigde te
worden, hem het woord af. Ik wil
niets cadeau hebben. Jü en je vriend
Cresson mogen mün mooiste doeken
uitzoeken. Als ik dood ben, zul je dan
nog eens ervaren, wat het waard is
een paar echte Briands te bezitten.
Bob Hunter knikte lachend.
Als ik nog meer menschen mee
neem, wordt het je reinste expeditie,
ging het hem door het hoofd. Maar
het doet goed dezen hartewensch van
Briand te kunnen vervullen. Hü is een
aardige kerel.
Bob had den schilder niet altüd een
aardigen kerel gevonden, maar aan
diens attenties tegenover Gipsy, welke
trouwens als plagerü bedoeld waren
geweest, dacht hij nu niet meer.
Daarentegen vond hü voor zyn er
gernis nu een nieuw object in Jim
Fox, die naar zün meening met zün
erfenisverhalen in de
WEESP’S BURGERIJ KAN SMULLEN De Alg. Weesper Henge-
laarsbond heeft in de door den bond gehuurde vischwateren met
de zegen laten visschen. De resultaten overtroffen alle verwach
tingen t reeds heeft men trekken van 1600 en zelfs
2000 pond visch gemaakt. (Polygoon)
-
K
A «X
AzA'
-
I
A
11
rti
I
\U;
A
jlS
i.
X
<M
«Sluw
As®. J
s
