Het eerste werk
aan
Bretonsche kant
EEN GEHEIM
den derden Zuiderzeepolder - Voorbereidingen voor de
Jaarbeurs te Utrecht - Landmeten door den Arbeidsdienst
O
GIPSY DOTT ERFT
i
F
i®
ni
BA
TTAAGSCTTE COURANT Dnnderda? 27 Fehr 1941 - TWEEDF BLAD
Een
FEUILLETON
Hy
bestaat
fWordt vervolgd^
IN DE ARBEIDSDIENSTKAMPEN, welke begin Maart een
aanvang nemen, zullen de bewoners bij den bouw van ba
rakken, den aanleg van wegen enz. veelal zelf een werkzaam
aandeel hebben. Landmeten speelt hierbij een belangrijke rot
(Polygoon)
AAN HET GRIEKSCH—ALBANEESCHE FRONT.
EEN MACHINEGEWEER VAN EEN SNELLE AFDEELING IN GOEDE
VUURSTELLING (Holland)
BIJ DE ZUIDERZEE-WERKEN wordt een grond boor-instaliaue ge
bruikt voor het zoeken naar gronden, geschikt voor den dijkbouw het
eerste werk aan den derden polder, den Zuid-West-polder. (Polygoon)
trokken, lachen. O neen, ze
reis niet alleen maken. Bob
zou haar vergezellen, Raoul
ging mee en Tobias Fox en
V W
Ui
C'
(Nadruk verboden
DE NEDERLANDSCHE PADVINDERS hebben hun hoeden tegen
kampmutsen verwisseld. Men ziet reeds de vlotte kampmutsen hier en
daar verschijnen en geleidelijk zullen alle padvindershoeden door deze
mutsen worden vervangen °nh«7oon
De varensgezel was niet geheel
nuchter meer, toen hy het bekende
havenkroegje betrad, maar dat belet
te hem niet het eene glas na het an
dere te ledigen. Daarbij was hy on
ophoudelijk aan het woord; iedereen,
die het maar hooren wilde, vertelde
hij op typische dronkemansmanier,
dat hjj vanavond „zoo’n eigenwijzen
krantensjors een loer had gedraaid,
welke hem heugen zou". Zyn houding
was zoo opdringerig en zyn gezwets
zoo vervelend, dat hij by de meeste
tafeltjes werd afgepoeierd. Tenslotte
trok hy zich morrend terug in een
hoek van de rookerige ruimte en hier
vond hy eindelyk een man, die wel
iets meer over zyn heldendaad wilde
hooren.
Maar nu toonde de half beschonken
zwetser zich beleedigd.
zeg niks meer, bromde hij
35)
Fox is in uw kleedkamer neer
geslagen, riep hy. De ketting is
voor de tweede maal verdwenen. U
zult van een andere kamer gebruik
moeten maken, miss Dott. Uw garde
robe is al overgebracht. Ik kom di
rect bij u.
Hunter en Sara brachten het meisje
naar een ander vertrek. Daar wacht
ten zy op Bratt, maar er verliep meer
dan een half uur vóór de inspecteur
verscheen. Hunter’s vragen coupeerde
hy met een afwerend gebaar.
Fox heeft voor zijn idéé om dat
halssnoer in het publiek te laten over
handigen, zwaar moeten boeten, zei
hij somber. De een of ander heeft
zich van de binnenplaats uit toegang
weten te verschaffen tot de kleedka
mer, om hem daarna van achteren
neer te slaan en den ketting te ont
vreemden.
Is Jim zwaar gewond? Kan ik
hem zien? vroeg Hunter zenuwachtig.
Nee, dat kunt u niet, want hy
is al niet meer hier. Ik heb hem
zooeven naar het Bethlehem-zieken-
huis laten overbrengen. Het is een mi-
om zich heen en scheen gerustgesteld*
toen hy den slaper ontdekte. Met een
paar stappen was hy bij het tafeltje
en schudde den verloopen zeeman by
diens schouder heen en weer.
Hé, wat moet je? gromde deze
onwillig.
Dat zal ik je buiten wel zeggen,
kom mee!
De toon, waarop dit gezegd werd,
liet geen ruimte voor tegenspraak*
Bovendien werd den woorden kracht
bijgezet door den ijzeren greep om
den arm van den ander, die dan ook
waggelend volgde. Op straat was het
stil en donker. De frissche buitenlucht
scheen den beschonkene goed te doen*
Wat wil je eigenlijk? vroeg hij,
nog steeds niet bepaald vriéndelijk.
Het antwoord was een slag met de
krant, welke de ander uit zijn zak
had gehaald. Na deze, ietwat zonder
linge inleiding, welke den zeeman vol
komen ontnuchterde, zei hy:
Je hebt vannacht je mond voor
bij gepraat. Jy bent de man, die dat
halssnoer uit het Monico Theater
heeft gestolen. Geef hier dat ding!
De zeeman, die nu zijn slaperigheid
volkomen had afgelegd, lachte spot
tend.
Hoor dat eens! Ik ben zeker bij
den meest belanghebbende terecht ge
komen, niet? By den man, die het
ding van den notaris heeft gegapt en
later bij dien millionnair heeft inge
broken? Jy bent dus niemand meer ol
minder dan Harris...
DAAR ZAL MOEDER BLIJ MEE ZIJN! Bretonsch kant-
werk koopt men in de plaats van herkomst natuurlijk goed
koop. Thuis zal men er mee in zijn schik zijn.
(Associated Pres»)!
i
11 MAART A.S. WORDT OP HET TERREIN VAN HET JAARBEURSGEBOUW
TE UTRECHT DE JAARLIJKSCHE VOORJAARSBEURS GEOPEND.
kükie in een der groote hallen, welke men aan het inrichten is
voor de vele exposanten (Polygoon)
serabele geschiedenis...
Gipsy had tranen in haar oogen.
Die arme Jim, snikte ze. En
ik was nog wel zoo leelijk tegen hem.
Hunter streelde geruststellend
haar hand.
Is niemand dan iets verdachts
opgevallen? vroeg hij, zich tot Bratt
wendend.
Een der tooneelknechts beweert
tijdens de entre-acte iemand gezien
te hebben, die zich op de binnenplaats
ophield. Volgens zyn beschrijving
moet de man er hebben uitgezien als
een eenigszins aan lager wal geraak
te zeeman, maar een volledig signa
lement kon hij niet geven. De bin
nenplaats ligt vrijwel geheel in het
donker.
Is Fox ernstig gewond?
Nee, nee, zijn toestand baart ge
lukkig geen zorg, antwoordde Bratt.
maar hy is bewusteloos, hm.
De inspecteur nam zijn hoed, maar
by de deur keerde hij zich nog eens
om.
Ik hoorde, dat u van plan bent
binnenkort naar Honoloeloe te gaan,
miss Dott, zei hij. Hebt u den dag
van uw vertrek al bepaald?
Gipsy schudde mistroostig het hoofd.
Ik zou u willen aanraden de stad
zoo spoedig mogelijk te verlaten, zei
Bratt ernstig. Morgen-vroeg gaat
de San Francisco-expresse. Het dunkt
me het beste, dat u met dien trein
reist. En, wat ik nog zeggen wilde...
gaat u vooral niet alleen!
Ondanks al haar bezorgdheid moest
Gipsy, toen de inspecteur was ver-
Ik zeg niks meer, bromde hij
nijdig, geen mensch komt van my
nog wat te weten. Aannemen, schenk
nog eens vol!
Nog vóór echter aan deze opdracht
was voldaan, viel de man in slaap.
Hij snurkte een of twee uren achter
een. De eigenaar van „De zeven ster
ren” schudde hem wakker, maar
daarmee bereikte hij alleen, dat de
man opnieuw om drank vroeg om
daarna ook onmiddellyk weer in
slaap te vallen.
De magere man met den zwarten
baard, die hem gezelschap had ge
houden, was reeds lang weggegaan,
maar toen het tegen den ochtend liep,
keerde hy terug. Uit den zak van zyn
jas stak een krant. Hy keek zoekend
loeloe te begeven. We wenschen de
beminde actrice toe, dat daarmee de
sensationeele gebeurtenissen, welke
zich rond deze mysterieuze zaak heb
ben afgespeeld, voor goed tot het ver
leden zullen behooren”.
Bratt las het bericht nog eens zorg
vuldig over.
Zoo is het goed, zei hij tevreden.
Jim heeft gezworen het trio Harris
Frank, Irene Fancy en Mattia Bran
der uit hun schuilplaats te zullen lok
ken. Laten we hopen, dat hem dat in
derdaad gelukt!
Waar zit die jongen eigenlijk?
wilde Warner weten.
Bratt grijnsde veelbeteekenend,
maar bleef het antwoord schuldig.
Nou, als u het niet zeggen wilt,
ook goed. Ik maak me alleen maar
wat ongerust over hem. Hij heeft
zich met een gevaarlijke zaak ingela
ten.
Voor ongerustheid bestaat niet
de minste reden, mr. Warner. Jim is
net een kat: hij komt altijd op zijn
pootjes terecht. Ik wed, dat we wel
spoedig iets van hem zullen hooren...
Misschien uit Honoloeloe? veron
derstelde Warner.
Maar de inspecteur meesmuilde
slechts, nam zijn hoed en vertrok.
Sinds het café „De zeven sterren"
niet meer onder politioneel toezicht
stond, was het er drukker dan ooit.
Ook de geregelde bezoekers, die iets
op hun kerfstok hadden, waren terug
gekeerd en dezen nacht werd het ge
mengde gezelschap door een armelijk
gekleeden zeeman gecompleteerd.
zou de
Hunter
Briand
Bob’s
vriend, John Gresson... Slechts één
zou er op het appèl ontbreken, die
arme Jim, die zich juist zoo op de
reis had verheugd.
Hunter bracht het meisje naar het
theaterrestaurant, waar zij het souper
gebruikten, dat ditmaal echter vrij
triest uitviel.
Intusschen zat inspecteur Bratt bij
mr. Warner, den chef van de „Fan
fare”. Het onderhoud tusschen beide
heer en duurde vrij lang. Tenslotte dic
teerde Warner zijn secretaresse een
kort bericht voor zijn blad. Het luidde
als volgt:
„Onze medewerker, mr. Jim Fox,
die alle draden van de geheimzinnige
erfeniszaak in handen had, is heden
avond in Greymans Theater het
slachtoffer geworden van de duistere
elementen, naar wie tot dusver nog
steeds wordt gezocht. Mr. Fox werd
neergeslagen, waarna het halssnoer,
dat onze medewerker de erfgename,
miss Gipsy Dott, had doen overhandi
gen, opnieuw werd gestolen.
De vermoedelijke dader is een zee
man, die op de binnenplaats van het
theater is gesignaleerd. De politie is
den man echter op het spoor.
Naar ons voorts nog ter oore komt,
is miss Dott, die hedenavond voor het
laatst in Greymans Revue Theater
optrad, voornemens morgen vroeg
met de San Francisco-expresse onze
stad te verlaten om zich naar Hono-
-
S
KT
•XI
*7
<<s ‘z
I
4 -4»
