m
EEN GEHEIM
ff
m’
fr
GIPSY DOTT ERFT
De eerste gladiolen-veiling - „Het Twiske” zal worden ingepolderd- Kijkj
Finschen speeltuin - Bespuiten van vruchtboomen - De tol te Baambrugge
lp
w
BK
I
I r" r'
a
'W'
I gp
1 *1
H
SF*
v
F
J
K- r
[I
Sé
OJ;
ri
1
IK
WSsk?-
t it
TWEEDE BLAD
HAAGSCHE COURANT Vrijdag 28 Eeb'r. 194T
.w
FEUILLETON
a
4
9.
w
M-
a
I I -
IKK
«3^*
X
*4
w w
i i
1
m I
PW
af.
een
hij
Zou
UWorOl varvalgd.))
ant-
Jim
MOSSELEN, EEN GOED EN GOED
KOOP VOLKSVOEDSEL. Een
zorgvuldige toebereiding is echter
vereiseht. (Het Zuiden)
W||
C
H
I
ANDERE LANDEN ANDERE ZEDEN. Ook Finland kent den
speeltuin, maar inplaats van schommels, vindt men er dit houten
gevaarte, den z.g. dorpsmolen. (Holland)
4
f
MEN IS BEGONNEN MET DE INPOLDERINGSWER KZAAMHEDEN VAN HET TW1SKE BU ILPENDAM,
welk werk in werkverschaffing wordt uitgevoerd, onder toezicht van de Ned. Heide Mij. Men vangt aan
met de doorgraving van den kanaaldijk, teneinde de baggermolens op het werkterrein te kunnen brengen.
De benoodigde materialen staan gereed. (Polygoon),
(Nadruk verboden
Morgen vroeg met de San Fran-
cisco-expresse, grijnsde Jim.
Daar zal ik je een fortuin in den
schoot werpen, besloot Harris Frank
royaal en bij zichzelf dacht hijIk zal
wel een gelegenheid vinden om me tij
dig van je te ontdoen, mijn jongen.
Jim Fox scheen gedachtenlezer te
zijn, want hij lachte veelbeteekenend,
toen hij antwoordde
Je bent een brave kerel, kapitein,
maar den ketting krijg je pas, als we
in de Zuidzee voet aan land hebben
gezet. En je kunt er vergif op nemen,
dat ik onderweg op je zal passen. En
op mezelf ook!
Grauw en kil was de ochtend, waar
op de vier reizigers him plaatsen
zochten in dè San Francisco-expresse
en triestig was de stemming van het
kleine gezelschap. Mr. Tobias Fox
vooral was zeer terneergeslagen. Men
had hem natuurlijk van de gebeurte
nissen in Greymans Theater en het
geen Jim daarbij overkomen zou zijn,
in kennis moeten stellen. Het gevolg
hiervan was, dat hij in het geheel niet
wilde vertrekken, maar onmiddellijk
besloot om Jim in het ziekenhuis te
gaan opzoeken. Ook dat had toen weer
tot allerlei verwikkelingen aanleiding
gegeven, omdat men daar niets wist
van een gewonden reporter.
Inspecteur Bratt had tenslotte ener
giek ingegrepen. Hij wist den notaris
te overtuigen, dat Jim de eerste da
gen geen bezoek mocht ontvangen,
maar dat zijn toestand geen reden tot
ongerustheid gaf en dat hij hem regel
matig op de hoogte zou houden. Hij
bracht den ouden heer persoonlijk
naar het station en slaakte een zucht
van verlichting, toen de trein zich ein
delijk in beweging zette.
Bob Hunter had een salon- en een
slaapwagen laten reserveeren. Raoul
Briand verzekerde, dat hij weliswaar
voor het eerst in zijn leven als een
milliopnair reisde, maar dat hy zich
daarbij nochtans zeer behaaglijk voel
de. Hij gaf zich alle moeite het kleine
gezelschap wat op te vroolyken en in
dat streven vond hij allen steun bij
Bob Hunter,- maar het resultaat was
niet bijster bemoedigend.
Bij Gipsy Dott openbaarde zich de
reactie op de opwindende gebeurtenis
sen der laatste dagen. Er bleek te veel
van haar zenuwen te zijn gevergd en,
moederlijk verzorgd door de oude
Sara, die de reis als kamenier mee
maakte, moest zij naar bed worden
gebracht. Een slaapmiddel verschafte
haar eindelijk de zoo noodzakelijke
rust. Bob maakte zich bezorgd over
den toestand van het meisje, dat
zoo’n groote plaats in zijn leven in
nam en Tobias Fox liet eveneens zijn
ooren hangen, daarbij beurtelings den
armen Jim beklagend en scheldend op
het journalistenvak, mitsgaders alle
kranten in de Vereenigde Staten.
Hjj leefde eerst weer op, toen hem
aan het einde van den tweeden dag
van hun reis een telegram werd over
handigd. Het was door Jim ondertee-
kend en berichtte, dat hij weer vrijwel
hersteld was. Men zou spoedig meer
DE PRUIMENBOOMEN IN „DE
BANGERT” te Wester blokker
krijgen de eerste bespuiting ter be
strijding van schadelijke insecten.
(Polygoon)
repliceerde de zeeman vleiend. Als
je wilt, dat ik je geloof, leg dan eerst
je kaarten maar eens open.
Wederom greep Harris Frank den
arm van den man tegenover hem,
maar ditmaal boog hij zich tot hem
over en fluisterde hem een geschie-
nis in het oor, waarnaar de ander
met intense belangstelling luisterde.
Toen Frank aan het eind was van zijn
korte verklaring, was... Jim Fox om
trent het geheim van Gipsy Dott’s er
fenis volledig ingelicht.
Het kostte den jongen reporter, die
zijn rol als verloopen zeeman uitste
kend had gespeeld, alle moeite zich te
beheerschen. Razend vlug overlegde
hij, wat hem nu te doen stond. Zijn
eerste gedachte was: Bratt moet op
de hoogte worden gesteld. Hij zag
echter direct in, dat dit nu onmoge
lijk was. Harris Frank zou hem stel
lig geen oogenblik uit het oog laten.
Bovendien ontbraken Irene Fancy en
Mattia Brander ook nog aan het ge
heel. Hij moest hen alle drie in zijn
net krijgen. En plotseling kreeg Jim
één van die geniale invallen, waaraan
hij zijn succes als speurend reporter
ta danken had. Zóó veelbelovend was
die idee, dat hij het bijna had uitge
schreeuwd van voldoening,
haar kunnen doorvoeren?
Ik wil! zei hij hardop.
Harris Frank zag hierin een
woord op zijn voorstel en sloeg
goedkeurend p »yn schouder.
Accooró, dan gaan we naar Ho-
noloeloe...
IN HET VEILINGGEBOUW „WEST-FRIESLAND” TE BOVEN
KARSPEL, een der grootste veilingen van ons land, werd de
eerste gladiolenveiling gehouden. De aanvoer was zeer groot
Overzicht in de veilinghaL (Polygoon)
DIT ZAL MEN IN HET VOORJAAR
DRAGEN EEN ORIGINEEL EN
FLATTEUS MODEL. (Scherl)
IXX :-S; .X
fax s
VI
zijn geestesoog voorbij. Daar waren
zijn riskante vlucht uit den trein, zijn
onderkomen bij Mattia Brander, die
hem verraden had, Irene Fancy’s
koel, bleek gezicht en... al het andere.
Daarbij kwam nog zijn angst voor de
politie en een hernieuwde arrestatie.
De Newyorksche grond brandde
hem onder de voeten. Hij moest weg,
vóór ze hem te pakken kregen en de
celdeur opnieuw achter hem zou wor
den gesloten.
Dan liever dood! siste hij.
Wat zeg je? vroeg de zeeman.
Dat je misschien een bruikbare
kracht zou zijn, als je niet zooveel
praatte, was het antwoord.
Dat doe ik alleen, als ik wat ge
dronken heb. Als ze den alcohol maar
bij me vandaan houden, kan ik zwij
gen als het graf!
Ik zal er wel voor zorgen, dat je
geen druppel meer krijgt! En wat
dien ketting betreft, daar begin je
niets mee, als ik je niet help...
En jy ook niet, zoolang ik hem
nog in mijn bezit heb! We zijn dus
geheel op elkaar aangewezen. Ik stel
voor, dat we sam-sam doen.
Harris Frank schudde het hoofd.
Geen denken aan! Ik heb meer
voor dat ding geriskeerd dan jij. En
bovendien... moet ik nog met iemand
anders deelen. Twee derde voor mij
en een derde voor jou; ik geef je mijn
woord, dat* je ook dan nog een rijk
man zult zijn.
Je woord en je eerlijke gezicht
zijn me samen nog geen dollar waard,
JU-
IN BAAMBRUGGE (UTRECHT) houdt men klaarblijkelijk geen
rekening met de eischen van het tegenwoordige verkeernog steeds
is de tol een leelijke „sta-in-den-weg”. (Polygoon)
FVè' X
W4' 't
-V 4
'I
- ---
- ■w, - "4 t J. X
36)
Zwijg, kameel! viel de ander
hem in de rede, terwijl hij met een
ruw gebaar zjjn hand op den mond
van den spreker legde. Geef hier
dien ketting en je krijgt honderd dol
lar!
De zeeman sloeg de hand, welke
hem nog steeds het spreken belette,
weg. Zijn oogen fonkelden van kwaad
heid.
Nee vriend, zoo goedkoop kom je
er niet af. Als een man van jouw
soort achter een prulligen houten ket
ting aanzit, dan is hy ook wel wat
meer waard dan een briefje van hon
derd. Je hebt met dat ding
mooien slag in ’t zicht en... daar wil
ik myn aandeel in hebben.
Harris Frank stond een oogenblik
besluiteloos. Hij besefte zijn betrekke
lijke machteloosheid en taxeerde het
gezicht van zyn tegenstander. Daarin
las hij in de eerste plaats durf en dat
was een eigenschap, welke hem
steeds had geimponeerd. Zijn gedach
ten werkten koortsachtig. De gebeur
tenissen der laatste dagen trokken aan
van hem hooren. Natuurlijk was in
specteur Bratt de afzender van dit ge
ruststellende telegram, want Jim reis
de met denzelfden trein alleen wat
minder luxueus en in het niet beny-
denswaardige gezelschap van Harris
Frank eveneens naar San Francis
co. Hij behoefde niet bang te zijn, dat
hy één van zyn vrienden zou ontmoe
ten, want zelf verliet hy zoo weinig
mogelyk zyn coupé, terwijl de ande
ren zich in hun bewegingsvrijheid be
paalden tot de beide gereserveerde
wagons.
Na de gunstige berichten van Jim
werd de stemming gaandeweg beter,
Gipsy voelde zich, na een flinke
nachtrust, weer de oude, Tobias Fox
was een last van de schouders geno
men en Briand was bepaald uitgelaten
en genoot volop van de interessante
reis.
Eindelijk liep de trein het station
van San Francisco binnen. Daar Bob
Hunter zijn vriend van hun inkomst
op de hoogte had gesteld, was deze
zelf op het perron om hen te verwel
komen. Hy kwam echter niet alleen.
In zijn gezelschap bevond zich een
charmante jongedame met een paar
ondeugende oogen, die niemand an
ders bleek te zijn dan miss Daisy
Parker. Toen allen aan elkaar waren
voorgesteld en de wederzy'dsche be
groeting achter den rug was, riep ze
teleurgesteld
-
I
L
ig?
A
r™
-
;:p
hm
'’■’’ïsSifcj:.-’
■i'.
fe
’.A
lEi
i'
Z
f
X.
-
V v aJ
'’x
4(^6^
5 j
