GIPSY DOTT ERF
EEN GEHEIM
Een beroemde molen wordt gerestaureerd - Gemaal te Muiden gesloopt
Gezondheid uit het zonlicht - Badkoetsjes te Scheveningen worden opgeknapt
ft
IW
C3
K
i ii'
i
TWEEDE BLAD
HAAGSCETE COURANT Dinsdag 11 Maart 1941
J
FEUILLETON
I
i
IS
ft i
.dft
--------
I
M-?
Up
I
i
i
t
5
t
l,
MEISJES IN DIENST VAN DE DUITSCHE RUKSPOST. ONDERWIJS IN DE VER-
Polygoon)
SCHILLENDE SCHAKELINGEN
kinderen naar den zin te maken. Een aardig tafereeltje op het terras
(Nadruk verboden.)
uit
(Wordt vervolgd.);
t
i
W - --
2
i.
1
r
HET STOOMGEMAAL TE MUIDEN, dat door de drooglegging van de
Zuiderzee overbodig geworden is, wordt gesloopt. Een overzicht
"An de werkzaamheden ^olvqoonf,
i
4
en al naar buiten gebracht, om in het voorjaarszonnetje nieuwe gezondheid op te doen. De zusters doen alles, om het den
(Polygoon#
uit
eerste om zijn
DE BEROEMDE MOLEN VAN „RUYSDAEL”, de „Rijn en Lek”,*”
te Wijk bij Duurstede, dateerende uit 1659, wordt door de vereeni-
ging ,,De Hollandsche Molen” in- en uitwendig gerestaureerd.
(Polygoon)
HEERLIJK IN HET ZONNETJE. De patiëntjes vanr het Haagsche kinderziekenhuis worden, als het mooi weer is, met bed
lamp! beet hij zijn metgezel ongedul
dig toe.
Fox keerde zich met een ruk om.
Hoe voorzichtig Frank ook te werk
ging, hij kon toch niet voorkomen, dat
de planken, welke hij moest oplichten,
zich slechts krakend lieten verwijde
ren.
Eindelijk echter dook hij voorover
in het gat, dat op deze wijze ontstaan
was en met een onderdrukten jubel
kreet haalde hij een ijzeren kistje te
voorschijn, waarna hij haastig op
stond.
Daar hebben we zei fluisterde hij
heesch.
Laat eens zien, verzocht Fox.
Nee, nu niet. Straks kun je ze op
je gemak bekijken.
Ik wil ze nu hier direct zien,
hield Jim aan, hetgeen Hun ter deed
vermoeden, dat hij tijd wilde winnen.
Fox stak zijn hand naar het kistje uit,
maar Harris Frank drukte het vast
tegen zich aan en wendde zich af.
Je probeert me te bedriegen!
speelde Jim de wantrouwige. Geef
mijn aandeel direct hier of...
Wat dan... of? siste Harris
Frank en plotseling had hij een revol
ver in zijn hand. Je kunt je aan
deel krijgen, jij idioot...
Jim sprong vooruit en tuimelde met
zijn volle gewicht tegen het kistje, dat
met een bons op de planken viel.
Op hetzelfde oogenblik klonk Bratt’s
zware basstem:
t
1
Handen omhoog!
Harris Frank keerde zich met een
ruk om. Drie, vier zaklantaarns wer
den bijna gelijktijdig op hem gericht
en verlichtten zijn gelaat, dat ver
wrongen was van verbijsterende ont
zetting. Hij zat als een rat in de val;
zijn vrijheid, zijn leven stonden op het
spel. Zonder zich een oogenblik te be
denken, richtte hij zijn revolver op
den inspecteur, maar nog voor hij den
haan had kunnen overhalen, weer
klonk een schot, dat onmiddellijk door
een tweede werd gevolgd. Harris
Frank wankelde, het pistool ontglipte
aan zijn krachtelooze vingers, dan
viel hij als een blok op den vloer.
Inspecteur Bratt krabbelde over
eind uit den duisteren hoek, waarin
hij zich bij de bedreiging door den in
breker bliksemsnel had teruggetrok-
ken. Hij knikte den rechercheur naast
zich waardeerend toe.
Goed zoo, Smith. Het zou bijna
met me gedaan zijn geweest. Hoe
staat het met dien kerel, Jim?
Dood, zei Jim Fox, het was
een schot door het hart.
Bratt wischte zich het voorhoofd af.
’t Is misschien het beste zoo,
mompelde hij. Daarna bukte hij en
raapte het ijzeren kistje op. Hij
schudde het heen en weer, maar geen
geluid üet zich hooren.
VOORBEREIDINGEN VOOR HET KOMENDE BADSEIZOEN. DE BAD
KOETSJES TE SCHEVENINGEN KRIJGEN EEN KWASTJE.
’’-'’j/nrwmT
er bij zijn, als die schurk in handen
van de politie valt.
Bratt begreep hem. Hij nam Hun
ter bij den arm en trok hem met zich
mee.
Nauwelijks hadden de inspecteur en
zijn mannen hun plaatsen ingenomen,
of bij de deur drong een zwak ge-
ruisch tot hen door. Bliksemsnel
vlamde even het licht van een zak
lamp op. Daarna hoorde men gefluis
ter en sluipende voetstappen, welke de
trap opgingen.
Hunter voelde den druk van Bratts
hand op zijn arm. Hij volgde den in
specteur. Voorzichtig, elk geluid ver
mijdend, slopen zij voorwaarts. Bratt
had rubber zolen; Hunter droeg zijn
schoenen in de hand. Achter hen
kraakte een trede van de trap. Hun
ter hield zijn adem in; het moest één
van de rechercheurs zijn geweest.
Boven hun hoofd klonken gedempte
voetstappen op den houten vloer van
den zolder. Een uit latten gevormde
deur, welke de trap boven afsloot,
stond open. Bratt gluurde door de
spijlen naar den kant van den zolder,
waar de beide mannen zich moesten
bevinden. Door een dakraampje viel
het maanlicht op een knielende gestal
te. Het was Harris Frank.
Jim Fox stond naast hem.
Geef den ketting hier! fluisterde
Frank.
Fox gaf hem, naar het scheen, aar
zelend.
45)
Natuurlijk, vervolgde hij,
heeft hij het ding geen oogenblik
handen gegeven, ten
rol van wantrouwigen handlanger zoo
goed mogelijk te spelen en ten tweede
om te voorkomen, dat Harris Frank
het bedrog zou ontdekken. Vannacht
willen ze met hun beiden, aan de
hand van de cijfercode, welke zich in
den echten ketting bevindt, naar de
verborgen parels gaan zoeken. Daar
voor heb ik het snoer noodig.
Daisy had het wonderlijke sieraad
reeds afgedaan en gaf het nu aan
Bratt.
U kunt Jim dat snoer toch niet
zoomaar in de hand stoppen, inspec
teur, zei Bob Hunter.
O nee, ook dat is al geregeld.
Overeenkomstig onze afspraak depo
neer ik het op het tafeltje naast de
voordeur, waar Jim het tegen den
imitatieketting zal verwisselen. We
zouden trouwens de parels ook wel
zonder Hdrris Frank kunnen vinden,
maar hij kent het geheimschrift, om
dat mr. Cranenburg hem zijn ver
trouwen schonk, toen hij hier kind in
huis was. Waarom zouden we ons dan
zooveel last op den hals halen? Laat
Harris Frank ze maar zoeken...
De inspecteur werd in zijn uiteen
zetting gestoord, doordat een in het
duister onherkenbare gestalte, die ge-
ruischloos naderbij was gekomen, de
veranda betrad. Allen schrokken on
willekeurig, want de spanning was
door de onverwachte ontmoeting met
den Newyorkschen politieman nog
toegenomen.
Dat is een van mijn collega’s uit
Honoloeloe, verklaarde Bratt. Het
geheele huis zit vol politie. Wel chef,
wat is er?
Ik kom zoo juist van de stad,
inspecteur en moet u meedeelen, dat
Mattia Brander en Irene Fancy een
half uur geleden werden gearresteerd.
Prachtig! Harris Frank heeft er
toch, hoop ik, niets van gemerkt?
Die is al met mr. Fox op weg
hierheen.
Bratt werd plotseling actief.
Vlug, vlug, dames en heeren, be
geeft u zich onmiddellijk naar uw
kamers. Daar blijft u, wat er ook ge
beuren mag en vooral, als u hoort
schieten!
Briand Tobias Fox, Cresson, Gipsy
en Daisy trokken zich haastig terug,
maar Bob Hunter zei vastbesloten:
Ik blijf hier, inspecteur. Ik wil
Nu werd een zaklantaarn ingescha
keld. Een felle, witte lichtbundel ont
trok dezen hoek Van den zolder aan
de schemerachtige duisternis.
Bratt en Hunter konden alle bewe
gingen van het tweetal nauwkeurig
volgen. Frank schroefde de kralen
los, waarmee eenige minuten gemoeid
waren. Daarna schudde hij de papier
snippers op den houten vloer en legde
ze in een bepaalde volgorde. Slechts
op deze wijze scheen de code te kun
nen worden ontcijferd. Bob Hunter
volgde met zoo gespannen aandacht
het opwindende tafreel, dat hij op
schrok, toen Frank’s stem de diepe
stilte verbrak.
De duimstok!
Jim Fox diepte het verlangde
zijn broekzak op.
Hier bijlichten!
Het tweetal begaf zich naar een
hoek, waar het dak schuin omlaag
liep. Hier begon Harris Frank zijn
opmetingen. Zoozeer nam dit werk
zijn aandacht in beslag, dat hij niet
op den reporter lette, die nu een stap
achteruit ging en om zich heen keek.
Daarbij zorgde hij er echter wel voor
zijn lantaarn steeds in dezelfde rich
ting te houden. Toen de maan op Jim’s
gezicht viel, zag Hunter, dat dit van
spanning vertrokken was.
Harris Frank lag nu languit op den
houten vloer. Hij hijgde van opwin
ding.
Kom toch wat dichterbij met die
ft -
ft
X.
■V
ff
:-
