GIPSY DOTT ERF
EEN GEHEIM
Interessante inzendingen op de Utrechtsche Jaarbeurs-De Grift te Apeldoorn
verlegd - Duitsche soldaten in Boelgarije - Kranslegging Unter den Linden
0
l
F u
Ki
41
w i
fc-
■li fe:
TWEEDE BLAD
HAAGSCHE COURANT Woensdag 12 Maarï 1941
FEUILLETON
3
$|r
r
■mmm»
- - V'
F
NOG EEN KIJKJE OP DE UTRECHTSCHE JAARBEURS EEN GEHEEL IN WERKING ZIJND
(Polygoon)
BEDRIJF VAN DE KUNSTZIJDE-INDUSTRIE.
(Nadruk verboden.)
vroeg
f
i
i
DE 44STE JAARBEURS WERD GISTEREN TE UTRECHT GEOPEND.
CHARMANTE FRIESCHE MEISJES BIEDEN IN DE FRIESCHE AFDEE-
LING NATUURLIJK SCHAATSEN AAN. (Polygoon)
.t
h
■I
0
IN APELDOORN WORDT DE GRIFT OMGELEGD. Was tot nu toe de Grift een modderpoel, welke diende
om het afvalwater van de vele wasscherijen weg te voeren, in de naaste toekomst zal zij in een heldere
beek worden herschapen, waarlangs nieuwe wegen en plantsoenen worden aangelegd. De in aanbouw zijnde
brug over de nieuwe bedding. (Polygoon),
haar de tranen over de wangen liepen,
ik heb me zoo ongerust over je ge
maakt.
Ik ben zoo gezond als een visch,
antwoordde de jonge reporter.
Bratt heeft gelijk, wanneer hij van
mij beweert: onkruid vergaat niet.
Maar toen hij zich tot Daisy over
boog en haar kuste, beefden toch zijn
lippen.
Gipsy keek Bob Hunter vragend
aan, maar deze vermocht geen woord
uit te brengen. Hij breidde slechts zjjn
armen uit en drukte het meisje aan
zijn borst.
’t Is alles voorbij, Gipsy, fluister
de hjj. Je behoeft... nu niet bang
meer voor hem te zijn.
Mr. Tobias Fox gluurde tersluiks
naar Daisy en zijn volhardenden neef
Jim. Hij glimlachte vergenoegd. Die
twee hadden elkaar dus toch nog ge
vonden en daarmee was zijn lieve-
lingswensch in vervulling gegaan. Hij
stond op het punt aan zijn voldoening
uiting dienaangaande te geven, maar
het jonge paar ging zoo volkomen in
elkaar op, dat hij de triomfantelijke
opmerking, welke hem op de lippen
lag, maar weer haastig inslikte.
Heeft Bratt dien kerel eindelijk
MAARTSCHE BUIENMAAR
ACHTER DE WOLKEN SCHIJNT
DE ZON. (Het Zuiden)
•i
maar toen de inspecteur ze op de ta
fel uitschudde, boden zij een jammer
lijken aanblik. Ze waren blind, vlekke
rig en totaal vervallen.
Wat, moeten dat echte, kostbare
parels voorstellen? riep Daisy Parker
teleurgesteld. Voor die dingen
geeft niemand ook maar een dollar!
U hebt gelijk! zei Bratt met na
druk. Die parels mogen eens een
vermogen waard zijn geweest, maar
nu zijn ze ziek. En, naar ik vrees, on
geneeslijk.
Briand, die zich tot dusver op den
achtergrond had gehouden, kwam na
derbij.
Wat bedoelt u met: ze zijn ziek?
vroeg hij nieuwsgierig.
Als parels van het licht en de
zuurstof uit de lucht afgesloten wor
den, verliezen zij hun bijzonderen
glans en raken in verval, verklaarde
Bratt. Deze hier hebben waar
schijnlijk jaren achtereen in het ijze
ren kistje gelegen en daardoor zijn ze
bedorven. Metaal scheidt zuren en
dergelijke stoffen af, welke een ver
nietigende uitwerking hebben. In vak
kringen spreekt men, in een geval als
dit, van doode parels.
Ik ben blij toe, dat ze dood zijn,
J,
1
46)
Het schijnt nogal dik te zijn, zei
hij schouderophalend. Hier Jim,
neem jij dat ding en ga dan met Hun
ter maar naar het gezelschap bene
den. Die hebben een angstig kwartier
tje doorgemaakt. Ik kom direct na;
We zullen eerst dit hier even in orde
brengen.
Jim en Hunter vonden Tobias Fox,
Cresson, Briand en de beide meisjes
in de werkkamer van wijlen Frederik
Cranenburg. Zij zaten aan een ouder-
wetsche, ronde tafel, waarop een en
kele kaars een ietwat naargeestig
licht verspreidde. Toen de beide vrien
den binnentraden, vloog Daisy, zonder
zich een oogenblik te bedenken, in
Jim’s armen.
O, Jimmy, stamelde ze, terwijl
Ik zal dus toch nog een beroep moeten
doen op de gastvrijheid van José San
tos. Wedden, dat dat niet tever-
geefsch zal zijn?
Bratt knipoogde als steeds, wan
neer hjj iets in zijn schild voerde.
Ik kan het jullie ook wel vertel
len, ging hij daarop voort. Ik heb
Tom Wendt mee naar Honoloeloe ge
bracht. Hij was in zooverre hersteld,
dat hij de reis zonder bezwaar kon
maken. En aangezien ik hem onder
weg heb verpleegd als mijn eigen
zoon, geloof ik niet al te onbescheiden
te zijn, wanneer ik nu aanspraak
maak op een kleinen wederdienst. We
hebben Tom vanavond in de politie
auto meegenomen, want de arme ke
rel was nog tamelijk zwak.
In de woning van José Santos open
baarde zich een echt huiselijk tafreel-
tje. Tom Wendt lag in een ligstoel,
Maria hield zijn hand in de hare en
José Santos zat rookend naast zijn
beide kinderen. De late gasten werden
hartelijk welkom geheeten. De inspec
teur kreeg een rijkelijken maaltijd
voorgezet en daarna vertelde men el
kaar de gebeurtenissen, welke zich
dezen avond in en rond het huis van
wijlen Frederik Cranenburg hadden
afgespeeld. [(Slot volgt.),
ZWARE BOMMEN WORDEN GELADEN. Weer worden de machines start
klaar gemaakt voor een vlucht naar Engeland. Het grondpersoneel brengt
één der zware bommen aan boord. (Scherl)
zei Gipsy Dott hard. Ik zou ze toch
nooit hebben gedragen!
Er heerschte na deze impulsieve
woorden een wat pijnlijke stilte in het
vertrek, maar inspecteur Bratt
maakte daar radicaal een einde aan
door op een wel zeer alledaagsch on
derwerp over te stappen.
Beste menschen, zei hij, ik
hoop niet, dat jullie het me kwalijk
nemen, maar ik heb sinds het ontbijt
niets meer gehad en, om het maar
ronduit te zeggen: ik rammel van den
honger.
Ach, zei Gipsy spijtig, en er
is niets in huis. Wij hebben bij de fa
milie Santos gegeten.
Zouden die nog op zijn?
Daisy twijfelend.
Ach wat, we wandelen naar het
eerste het beste restaurant en geven
daar den armen man gelegenheid
weer op krachten te komen, lachte
Jim.
Eigenlijk voel ik er niet veel voor
om me vanavond nog onder het pu
bliek te begeven, wees Bratt dit voor
stel van de hand. Het is een zware
dag geweest met een dramatisch ein
de. Dat grijpt me toch altijd nog
eenigszins aan, niettegenstaande ik al
bijna twintig jaar in politiedienst ben.
DE NIEUWE JAPANSCHE GEZANT IN BERLIJN EERT DE DUITSCHE
GEVALLENEN. Oshima, de nieuwe Japansche gezant, legde bij het
gedenkteeken Unter den Linden, ter eere van de Duitsche gevallenen, een
krans. De gezant inspecteert de eerewar^*
VREUGDEVOLLE ONTVANGST
van de Duitsche soldaten in Boel
garije. De groetende bevolking in
een dorpje, waar de Duitsche
colonnes door kwamen.
(Hoffmann)
weer weten te arresteeren? vroeg hij.
Harris Frank is dood, zei Hunter
zacht.
Een verdere verklaring bleef ach
terwege, doordat inspecteur Bratt de
kamer binnenkwam. Zijn gezicht was
dat van den man, die een harden,
maar noodzakelijken plicht heeft ver
vuld en daar, nu hij eenmaal is vol
bracht, maar liever niet meer over
spreekt. Toen hij bij het flakkerende
kaarslicht de beide paartjes ontwaar
de, gaf hjj Tobias Fox een vroolijk
knipoogje. Daarna ging hjj naar de
tafel, waarop, nog steeds onaange
roerd, het jjzeren kistje stond.
En nu zullen we ons eens met het
voornaamste deel van uw erfenis be
zig houden, miss Dott, zei hjj. Het
heeft ons moeite genoeg gekost. Laten
we hopen, dat die moeite tenminste
ook behoorlijk wordt beloond. Hoe krij
gen we dat ding open?
Het kistje bleek zeer gemakkeljjk
open te gaan, daar het voorzien was
van een eenvoudig slot, dat geen sleu
tel behoefde, maar toen men den in
houd in oogenschouw nam, kon nie
mand der aanwezigen verklaren, dat
„de moeite inderdaad beloond werd.
De dertig parels waren aanwezig,
RHQb
k d
irl
B
T
y l *4
