D.F.C.
en
Kropholler
van
A.D.O. deelen de punten - Minister Bardossy bij Hitler
Voorburg heeft zijn 30. OOOsten inwoner - Raadhuis te Heesch
0
IEDER VERLANGT EEN
BEETJE GELUK
O
l...
II
gg
TTAAGSCHE COURANT Maandag 24 MaarM94T TWEEDE BLAD
FEUILLETON
zü
Iw B»
7
F
1
4
T-
X
IN EEN LEGER-KLEEDINGMAGAZIJN.
BIJ
en
(Nadruk verboden
die
9)
meter
de
vroeg
een
allen
D.F.C. SLAAGDE ERIN A.D.O. EEN PUNTJE AFHANDIG TE
MAKEN, door een 22 gelijkspel te bevechten. Een gevaarlijk
oogenblik voor het D.F.C.-doel (Polygoon)
wa-
nog
ZATERDAG IS DE 30.000STE INWONER VAN VOORBURG GE
BOREN. De gelukkige ouders, de heer en mevrouw van de Greft,
met de kleine Emmy. (Polygoon)
DR. TH. GOEDEWAAGEN, de secretaris-generaal van het de
partement van Volksvoorlichting en Kunsten, bracht een bezoek aan
de tentoonstelling van den Hollandschen Kunstenaarskring in het
Stedelijk Museum te Amsterdam. Na de bezichtiging hield
dr. Goedewaagen een rede. (Polygoon)
de
Tenslotte
het huis
wist, dat dit gevoel volstrekt niet ge
rechtvaardigd was, maar zij zag
zich opeens buiten gevaar. Men zou
het geheele huis doorzoeken en waar
schijnlijk ook den^tuin, maar op de
gedachte, dat de verdwenene de
vlucht over het water had genomen,
zou men stellig niet komen.
Ursula rende, zorgvuldig in het
groen dekking zoekend, naar het wa
ter, maar plotseling bleef zij staan.
Haar badcostuum was bij Ellie.
Daar had zij tot nu toe niet aan ge
dacht en deze schrik beïnvloedde
haar ondernemingslust in groote
hon
en romantisch was.
wone was altijd een>
haar geweest.
En nu zat zij in de val. Wenkhusen
geloofde niet, wat zij had verteld.
Hij zag in haar... enfin, wat had zij
aan deze overwegingen? Weg moest
zy, niets anders bestond er op het
oogenblik!
HET VERVAARDIGEN DER KLEEDINGSTUKKEN MOET MET
IEDERE MAAT REKENING WORDEN GEHOUDEN. (Polygoon)
een groepje menschen, dat in groote
opwinding scheen te zijn.
De lucht flikkerde sterk en het
kostte haar inspanning de menschen
te herkennen, maar toen wist zij op
eens, dat het Wenkhusen, Ellie en de
man met den stroohoed waren,
druk met elkaar spraken. Toen van
uit het meer het gebrom van
motor gehoord werd, gingen i
naar den steiger.
Ursula richtte zich een weinig op
en kon zien, dat het Frits Wenkhusen
was, die van het eiland terugkwam,
vanwaar hij, in opdracht van zijn
vader, de boot had teruggehaald.
De boot? Neen, waarachtig, hij
had geen boot op sleeptouw. Waarom
had hij de boot niet meegebracht?
Ursula begreep het niet en zij had
er iets voor gegeven, de opgewonden
discussie op den steiger mede aan te
hooren. Frits sprak en wees telkens
naar het eiland. Hij had zeker
boot niet kunnen vinden,
gingen allen haastig naar
terug, waar zij verdwenen.
Ursula wreef verward over haar
warm voorhoofd. Frits Wenkhusen
had haar boot niet meegebracht.
Dat beteekende, dat zij hem goed
verborgen had. En deze zekerheid
gaf haar plotseling een plan in, dat
haar gelukkig maakte. Terug naar
het eiland, hals over kop terug! En
dan met de boot de vlucht onderno
men.
Merkwaardig hoe een gedachte de
zenuwen tot rust kan brengen. Ursula
had het gevoel gered te zijn. Zij
schrik
ondernemingslust in
mate. Ónmogelijk om achttien
derd meter in een japon te zwem
men. En zonder japon?
Zij wees dezen inval van de hand,
maar dan werd het haar duidelijk,
dat zij absoluut geen keus had. Ieder
oogenblik kon van uit de villa haar
lot bezegeld worden en eigenlijk was
het al heel vreemd, dat dit nog niet
gebeurd was.
Zonder jurk dus. Natuurlijk zonder
jurk, later moest zij maar zien, hoe
zij zich redd,e. Zij moest een uitweg
vinden...
Zij liep verder en ontdekte plotse
ling de chauffeurswoning, zij hoorde
stemmen. Duidelijk onderscheidde
zij een mannen- en een vrouwenstem.
Het was Lorenz, die met zijn vrouw
praatte. Zij was zoo dicht bij het
huis, dat zij woord voor woord kon
verstaan.
Bij de filmactrice?
vrouw.
Ja, antwoordde de man, de
beambte heeft het zelf verteld. Zij
schijnen met hun drieën te zijn ge
weest, hebben ramen uitgesneden en
zijn zoo in de villa gekomen. In huis
sliepen zij allen en de kerels hebben
meegenomen wat zij konden vinden.
Maar hoe kwam dan die rug
zak hier?
De knapen hebben een boot ge
had. Na de inbraak by de film
actrice moet iets hen ervan hebben
afgehouden, over het meer te gaan.
Misschien patrouilleerde er een
terpolitieboot. Dat zullen wij
hooren. In ieder geval roeide de ben
de hier door de bocht en ging aan
land. Dat zij bij Wenkhusen wilden
inbreken, geloof ik niet en de beamb
te ook niet. Zij wilden zeker door den
tuin naar de straat. Toen zij bezig
waren hun buit en hun werktuigen
aan land te brengen, begon het hier
naast. De vlammen verlichtten den
omtrek. En toen zyn zij hals over
kop gevlucht, weer in de boot. En in
de haast is de rugzak blijven liggen.
Dan heb ik toch goed gezien,
triomfeerde de vrouw. Eerst ?ag
ik één man en daarna nog één.
De man bromde iets onverstaan
baars.
En wat is er met die juffrouw?
wilde de vrouw weten.
Die daar straks kwam aan
zwemmen? Geen idee, maar Joost zal
mij halen, als die niet iets met de
kerels te maken had. Waarschijnlijk
heeft men haar uitgestuurd, om te
hooren, wat er met hun werktuigen
is gebeurd.
Met de schoenen in de hand, snelde
Ursula de richting terug, vanwaar
zij gekomen was. Daar, waar de
boschjes haar aan de oogen der me
nigte, zoowel aan die uit het huis
onttrokken, bleef zij staan en drukte
haar hand tegen haar wild kloppend
hart. Zy dacht wanhopig na, hoe zy
hier ongezien vandaan kon komen.
Tegelijkertijd stormden aanklachten
tegen zichzelf op haar aan, hoe had
zy dit kunnen ondernemen? Had
dan niet kunnen vermoeden, dat het
mis zou loopen? Om dat te bereiken,
wat zij zich in het hoofd had gezet,
had zy ook een minder gevaarvollen
weg kunnen kiezen... Maar neen,
juist deze had het moeten zijn, waar
schijnlijk alleen, omdat hy gevaarvol
Het bpitenge-
zwakheid van
Als zij eens probeerde bij de buren
te komen? Niet daar, waar de brand
weer werkte, maar daar aan den an
deren kant van Wenkhusen’s huis.
Maar als daar Mnden waren of Joost
mocht weten wat anders? Zou dat
die geheèle verloren zaak niet nog
verergeren?
Welk een situatie! De jonge dame,
die daar in de geleende japon tus-
schen het groen kroop, de te groote
schoenen naast zich en met een blik
vol angst in het rond staarde, was
dat dezelfde, die sedert anderhalf
jaar de koele en zakelijke secretaresse
van mijnheer Góllner was?
Göllner... Ursula’s gezicht werd
donkerrood.
Als hij my nu kon zien, dacht zij,
was het afgeloopen!
U bent de verstandigste vrouw,
die ik ooit heb gekend, had hij on
langs nog gezegd. Flink, bezon
nen, beheerscht en resoluut, ik kan
my niet voorstellen, dat iets wat u
begint, mis zou loopen.
Ja, het was werkelijk goed, dat hij
haar nu niet zien kon...
De stilte om haar heen werd grie
zelig. Haar verdwijning moest nu al
lang gemerkt zyn. Waarom zocht
men haar niet? Zy was immers
voor Wenkhusen al lang een gevaar
lijk iemand. En desondanks deze
stilte.
Ursula maakte, onder de bescher
ming der boschjes, een grooten om
weg om de villa en bereikte een plek,
van waar zij het huis en het meer
kon overzien. Tegelijk ontdekte zij
Heb je dat tegen Wenkhusen ge
zegd?
Natuurlijk en tegen den beambte
ook.
Dan wordt zij gearresteerd.
Absoluut.
De vrouw begon uitgebreid te ver
tellen, wat zy dien nacht had gezien»
De antwoorden van den man werden
kort en tenslotte zweeg hij.
Kom binnen, klonk het dan»
het eten is klaar.
Ik ga eerst nog even naar de
villa. Misschien hoor ik iets nieuws»
Ursula verschool zich angstig ach
ter het boschje. Dadelijk daarop
kwam Lorenz voorbij. Zy herkende
in hem den man, die toen zy aange
zwommen kwam, naast Ellie had ge
staan en haar zoo zonderling had
aangekeken.
Ursula had hem de oogen kunnen
uitkrabben. Aan hem dankte zy dus
haar lot, den idioot.
Zij keek Lorenz na, die met d«
handen in de zakken verder slenter
de, eenmaal staan bleef om over het
water uit te zien, dan verder ging en
eindelijk achter een buiging van den
weg verdween.
De vrouw in het huis rinkelde met
vaten. Van deze zijde scheen dus
geen gevaar te duchten. Ursula haal
de diep adem en zette haar weg
langs het chauffeurshuis voort. Zjj
stond hier aan het einde van de
Wenkhusensche bezitting, boschjes
maakten haar van uit de villa on
zichtbaar. Een heerlijke stilte omgaf
haar, (Wordt vervolgd.)
x> y
HET NIEUWE RAADHUIS VAN
HEESCH (N.Br.) IN GEBRUIK GE.
NOMEN. Het fraaie dorpsraad-
huis. dat onder architectuur van den
bekenden bouwmeester Kropholler
is verrezen Het Zuiden)
DE HONGAARSCHE MINISTER VAN BUITENLANDSCHE ZAKEN
BARDOSSY BIJ RIJKSKANSELIER ADOLF HITLER.
("Telegrafisch overgebrachte foto.) (Hoffmann#
