van
in
IEDER VERLANGT EEN
BEETJE GELUK
De eerste Westlandsche druiven geveild - Haagsche kinderspeeltuinen
geopend - Zaaien van vroege erwten - Hengelsport in de Seine-stad
o
is*
FEUILLETON
fi
r i 10
TWEEDE BT7AD -a—
de Haagsche Stichting voor
DE SPEELTUINEN
van
(Pol.)
(Nadruk verboden.)
hem
riep
toch gedaan, uw
18)
Neen, geen actrice,
die
maar
zijn
van
u
die
Sport- en Speeltuinen, zijn Woensdag voor de jeugd open
gesteld. Vele kinderen maakten van deze gelegenheid ge
bruik om op den draaibak een poosje te genieten.
-s—ssw—COURANT DoncïercTng 3 April 1D4T
HET ZAAIEN VAN DE EERSTE VROEGE ERWTEN TE HOOG
WOUD. Steeds voorover-loopend, een zak met erwten voor, zaaien
de landbouwers de erwten. (Polygoon)
gen v
dicht,
een
niet
DE VISSCHERS IN PARIJS hebben hun vaste plaatsje
langs de Seine weer opgezocht Zij profiteeren tegelijkertijd
van het voorjaarszonnetje. (Holland)
Ursula
maar zij
de
aan-
DE KWEEKER JANSSEN UIT HONSELERSDUK heeft Dinsdag
de eerste druiven van het nieuwe seizoen op de veiling gebracht
De eerste tros bracht 1,60 op. De smakelijke producten in een der
kassen van den kweeker. (Polygoon)
DE BEVELHEBBER VAN HET DUITSCHE AFRIKA-KORPS generaal Rommel, in
specteert vergezeld van den Italiaanschen generaal Garibaldo, troepen van het
Duitsche Afrika-korps. (Hoffmann)
moest
gevallen zijn,
als hij haar zyn arm niet had gege
ven. Zij probeerde te denken,
Alleen
waren
meen, geen actrice, maar
man, die voor zoo iemand als ik
te spreken is. Hij bezit in Berlijn een
bureaux
een geheel huis in beslag,
BRANDWOLKEN BOVEN ENGELAND. Aan gene Zijde van het Kanaal in de
nabijheid van Deal is een Duitsche vliegtuigbom ingeslagen. De opgestelde tele-
camera aan de Noord-Fransche kust bevestigt ondanks den grooten afstand,
met huiveringwekkende zekerheid de uitwerking 'Holland)
Ki
maar
het gelukte haar niet Alleen haar
oogen zagen alles. Zij waren nog
steeds star op de beide heeren ge-
onderbreken. Hij schudde het noofd.
Waarom hebt u dan niet den
raad, welken men u gaf, opgevolgd?
Waarom hebt u hem niet geschre
ven? Als het een gewichtige zaak is,
had hij u toch zeker geantwoord en
u uitgenoodigd.
Dat is het, u begrijpt niets van
de situatie, mynheer Steube. Ik wil
met den man praten, zonder dat hij
weet waarom.
U spreekt in ’aadselen.
Dat lijkt maar zoo.
Wilt u niet duidelijker zijn?
Neen, weerde zij af, maar ik
wil probeeren u v’t te leggen, waar
om ik de boot huurde. Ik had ge
hoord, dat hij in Wannsee een villa
bezat. Een paar weken geleden ging
ik naar Wannsee en liep door de
straat, waar zijn villa staat. Men ziet
niets van het huis, zoo groot is de
tuin. Daar zijn bosschen en grasvlak
ten, dus ik keek voor niets mijn
oogen uit. Ik wachtte twee volle
uren. Misschien zie ik hem in den
tuin, dacht ik. Misschien komt hij
een keer te voet naar de straat. Hij
is nu eenmaal hier thuis. Maar alles
was tevergeefsch. Toen kwam ik op
het idee, het eens van uit het water
te probeeren.
Maar neem mij niet kwalijk,
waarom stelt u zooveel prijs op een
dergelijke ontmoeting, als ik u goed
heb begrepen, is den man u volkomen
vreemd.
Ik heb hem nooit gezien.
En desondanks?
Ja, desondanks, vandaag huur-
de ik de boot, bracht haar naar het
eiland en zwom over het meer, pre
cies zooals u vermoedde. Ik werd
door de dochter van den man buiten
gewoon vriéndelijk ontvangen.
Hoewel zij u heelemaal niet ken
de, zei Steube verwonderd.
Neen, ik kwam door een leugen
bij haar. Ik zei, dat men mijn klee-
ren had gestolen. En toen hielp zij
mij, nam mij mee naar huis en gaf
mij kleeren. Toen was ik aan het doel
van mijn wenschen. Ik stond tegen
over den man, dien ik in Berlijn wel
honderd maal had probeeren te zien.
Zijn dochter vertelde van mij en hij
scheen net zoo hulpvaardig als zy.
Maar toen merkte ik al gauw, dat
hy mij voor een bedriegster hield.. Ik
hoorde, dat men in den nacht had ge
probeerd by hem in te breken. Nu
ja, mijn verschijning was ook wel
buitengewoon. Hij had de politie la
ten roepen. Toen kreeg ik angst. Ik
had mezelf Ursula Brinkmann ge
noemd en...
Waarom?
Daarover zou ik liever niet wil
len praten. Ik vreesde onaangenaam
heden. Ik deed iets zeer doms, ik
verdween heimelijk, liet de geleende
kleeren achter en r.aakte my
over kop uit de voeten, terug naar
het eiland. Het andere weet u.
Lieve deugd en daarom al
opwinding!
Begrijpt u dan niet, door mijn
vlucht moet de verdenking tegen mij
driemaal zoo groot zijn geworden.
Maar het is toch een kleinigheid
fotografeerde.
Wanneer hoor ik het resultaat?
Over twee uren, maar waar
schijnlijk al eerder.
Brand knikte. Eigenlijk was zyn
dienst om twaalf uur afgeloopen. Nu
gingen de wijzers van de klok al
naar half drie en het was niet te
voorzien, wanneer hy vandaag thuis
kwam.
De fotograaf verliet het vertrek,
om met de foto’s naar het bureau te
gaan. Brand was met Wenkhusen al
leen.
Het meisje is nog in Wannsee.
Het zou al heel gek loopen, als zij
ons ontkwam. Iets hebben wy al. Na
melijk de zaak met de kleeren, zy is
niet bestolen. Zij huurde by Blender-
mann een boot en liet haar kleeren
by hem achter.
Ziet u wel.
Wenkhusen liep opgewonden tus-
schen de schrijftafel en de brandkast
heen en weer. (Wordt vervolgd.)
voor u, deze verdenking weg te ne
men?
Dat nu juist niet.
Niet? Haar verhaal had
opgewonden. Waarom niet?
Dan zou ik immers moeten zeg
gen, waarom ik bij hem binnen wil
de komen.
Dat had u
kleeren waren gestolen?
Daar kon ik niet aan blijven
vasthouden, de politie behoefde het
immers maar te onderzoeken. Dan
weet zij, dat ik ze bij Biendermann
achterliet, men zou mij dan telkens
naar mijn opzet hebben gevraagd
en...
En? drong hij aan.
Ursula sprak niet verder. Schrik
stond op haar gezicht te lezen.
Haar blik werd star. En toen Steube
de richting van dien blik volgde, zag
hij twee heeren, die regelrecht
het station op hen toekwamen.
Om ’s hemels wil, Ursula.
Ursula antwoordde niet. Zy stond
doodstil, zooals een klein konijntje
van angst verstijft, by het zien van
de fonkelende oogen van een slang.
Politie.
Dit was het eind.
Haar lichaam werd door een sidde
ring overvallen. Steube moest haar
ondersteunen. Zij zou
richt, die nu dichterbij gekomen, be
leefd hun hoeden afnamen.
Juffrouw Brinkmann?
Neemt u mij niet kwalijk!
Steube. Deze jongedame...
Hoort u by elkaar?
- Ja.
Volgt u ons dan zonder opzien.
Een even opslaan van hun lapel,
een politiekenteeken.
Alstublieft, gaat u vooruit.
Steube gehoorzaamde,
wankelde by eiken stap,
zakte niet in elkaar.
Toen de politieboot aan den steiger
aanlegde, kwam Biendermann snel
uit het bootenhuis. Hij had het pakje
uit de cabine gehaald en wilde het
zijn vrouw in bewaring geven. Daar
zag hy nu van af.
De inspecteur kwam naar hem
toe.
Is het meisje er nog?
Merkwaardig, Biendermann wist
dadelijk, wie er bedoeld werd.
Neen, zei hy, zij is wegge
gaan met den man, u weet wel. Al
leen dit is nog hier.
Hij gaf het pakje. Het waren
kleedingstukken, welke Ursula
gehouden had.
Waar is zy heen gegaan?
Weet ik niet.
Wanneer is zij weggegaan?
Dat kan twintig minuten geleden
zijn, misschien ook een half uur. Zoo
precies weet ik dat niet.
Biendermann wreef zyn kin.
Is er iets?
Hebt u telefoon?
geweldig Kantoor, zijn bureaux ne
men een geneei huis in beslag, maar
men komt niet verder dan den portier
er. daar lacht men iemand uit, als
men verlangt den chef te spreken.
Sollicitaties moeten schriftelijk ge
daan worden. Ik wij echter geen be
trekking Ik wil alleen den chef spre
ken. Over wat? Pnve. Dan moet
een schriftelijke aanvrage doen. Zoo
gaat dat. Ik heb het vaak genoeg ge
probeerd. Men Kan ook telefoneeren,
dan krygt men de centrale. En pre
cies dezelfde comedie opnieuw. Ten
slotte Kan men ook probeeren den
chef op te vangen, als hij ’s morgens
komt of :s avonds weggaat. Maar
dat gaat niet. Jat is het nu juist. Hij
komt in een reusachtige auto aanrij
den. Iemand opent de poort de wa-
8en verdwijnt. En de poort is weer
icht, voordat men er aan denkt,
een, de man is geen acteur, maar
«ch onbereikbaar.
ij had geluisterd, zonder haar te
Biendermann had er geen. Maar
daarnaast in het bootenhuis was er
een en de inspecteur gebruikte haar
voor een kort gesprek met commis
saris Brand.
Toen Brand den hoorn neerlegde,
zag hy er niet tevreden uit. Hij was
naar de koele werkkamer van Wenk
husen teruggekeerd en gebruikte
haar voor zyn werk. Driemaal
draaide hy de nummerschijf en
sprak driemaal met een ander poli
tiebureau. Dan sprak hij eenige
oogenblikken met den fotograaf, die
de vingerafdrukken op de brandkast
i
A.'.'»-.—
hals
-
1
WM
■T- 41
-
