een
Schaak-achtkamp te Baarn - De eerste pluk van prinsesse-boonen té
Beverwijk - Brabantsche dracht bij een gouden huwelijksfeest te Veghel
o
ii
vj
De Vuurtorenwachter
•F
- r
Hr
■SOS
-
zuiveringsproces,
FEUILLETON
20)
Geachte mevrouw,
i
tWordt vervolgd.}
(Nadruk verboden
IN HOTEL ZEILER TE BAARN werd Vrijdag aangevangen
met den schaak-achtkamp, georganiseerd door de Soester
Schaakclub. Naast dezen achtkamp vindt ook een dames-
achtkamp plaats. Onze nationale kampioene mevr. F. Koomen-
Heemskerk (rechts) in actie tegen mej. A. N. van Schaik.
(Polygoon)
zwijgend het
las het volgende:
te pak-
een antwoord
om een
van
-x- 11 1 -HAAGSCHE COURANT Zaler’dag 17 Mei 1941 TWEEDE BLAD
of andere
streek te zijn,
maakte een eind
van de jongelui.
De jonge man nam
papier aan en
pige verhalen en leuke opmerkingen.
De conversatie werd langzamerhand
bepaald opgewekt. Hildur vertelde
hem, hoe ze „in haar jonge jaren”
op den vuurtoren was komen aandrij
ven.
Ik ben een kind van de zee, ver
telde ze, dat op een dag hier in
een klein bootje uit het Westen kwam
aanzetten, misschien ook wel uit de
Nieuwe Wereld! Maar noch daar,
noch in de Oude scheen iemand me
verloren te hebben. Vader heeft me
opgepikt en me als kind aangenomen.
Payne wist niet of ze hem voor den
mal hield of dat ze de waarheid sprak
en hij zocht de bevestiging van haar
woorden in een paar rustige oogen,
waarin hij keek, zoodra zich daarvoor
ook maar een eenigszins acceptabele
gelegenheid voordeed.
Het is volkomen waar, wat Hil
dur vertelt, bevestigde Dagmar ern
stig. Ik geloof, dat de geheime aan
trekkingskracht tusschen ouders en
langverloren kinderen, waar je in ro
mans van leest, in werkelijkheid de
grootste onzin is, vervolgde ze. Ik
denk niet, dat er één familie bestaat,
waarin meer gevoel van eenheid en
saamhoorigheid is, dan bij ons, of
schoon Hildur mijn zuster niet is en
vader alleen maar haar pleegvader.
Hij vond haar, meer dood dan levend,
terwijl ze naar de rots kwam drijven
en voor hij haar bereikte, moest hij
een gevecht leveren met een grooten
haai. We zijn erg trotsch op vader.
Hij is alles wat we op de wereld heb
ben. Hildur kent haar vader en haar
moeder niet en mijn moeder stierf
toen ik nog heel klein was.
Hallo! riep Payne opeens en
wendde zich naar de deur. Daar stond
mevrouw Vansittart, doodsbleek en
met oogen, die in het schemerige licht
onnatuurlijk groot leken. Hij schrok
van haar. Hij had haar sedert den
vorigen avond niet gezien en hij ont
stelde door de verandering in haar
gezicht. Hij hield niet van haar; er
was iets aan haar iets, dat hij niet
onder woorden kon brengen dat
hem een soort wantrouwen inboezem
de. Maar tenslotte nam zij geen plaats
van beteekenis in zijn gedachtenleven
in; het was zijn zaak niet, aan welke
.dame-van-rijperen-leeftijd zijn oom
zijn hart had verloren.
Mevrouw Vansittart had een stuk
papier in de hand.
Mr. Traill is hier, zei ze rustig.
Hier? herhaalde Payne, niet be
grijpend wat ze bedoelde en uit het
veld geslagen door haar killen, onna-
tuurlijk-kalmen toon, terwijl het hem
trof, dat ze hem met geen woord had
begroet.
Ik kan er geen beter woord voor
vinden, antwoordde ze. Hij is dicht
bij ons, zoo dicht, als een stoomboot
hem kan brengen. Meneer Olsen heeft
een boodschap geseind gekregen; hij
heeft ze opgeschreven en ze mij laten
brengen. Ik vroeg, waar jij was en ze
OM DEN KAMPEERDERS. DIE IN DE OMGEVING VAN VELP HUN TENTEN
ZULLEN OPSLAAN tegemoet te komen, daar zij des nachts tusschen 12 en
4 uur niet in de open lucht mogen vertoeven, heeft de onlangs ingestelde kam»
peercommissie van de V.V.V. te Velp, voor de zomermaanden een villa gehuurd
om haar beschikbaar te stellen voor kampeerders. (Polygoon}
zeiden, dat je in de keuken aan het
werk was.
Mevrouw Vansittart scheen
reden heelemaal
Haar aanwezigheid
aan het gebabbel
DUITSCHE TROEPEN IN AFRIKA. Gemotoriseerde eenheden van het
Duitsche Afrika-korps trekken over een bergweg bij Dema, om zich naar
het Tobroek-front te begeven. Op den achtergrond de haven
en de stad Derna. (Orbu-Holland)
HET DUITSCHE LUCHTWAPEN IN GRIEKENLAND. Tusschen en gedeei-'
telijk hoog boven de bergen controleert het Duitsche Luchtwapen onophoudelijk
het Grieksche gebied. (Orbis-Holland}
EEN DEZER DAGEN WERDEN REEDS DE EERSTE PRIN-
SESSEBOONEN op de Beverwijksche veiling aangevoerd.
De eerste pluk van de boonen. welke als tusschenteelt bij de
tomaten in de kassen worden gekweekt (Polygoon)
De taak van Dagmar en Hildur was
bovenmenschelijk zwaar. Ze moesten
de voedselvoorziening voor een kleine
negentig menschen bewerkstelligen
met kook- en eetgerei, dat bestemd
was voor het gebruik van drie en teee
lijk zorgen, dat ieders kleine rantsoen
zóó was, dat het in geen enkel op
zicht de afgunst van een ander kon
opwekken. Maar ze slaagden erin, zoo
goed en kwaad als het ging, voor deze
problemen een oplossing te vinden!
Met behulp van leege jampotten en
sardineblikjes konden ze twintig per
sonen tegelijk bedienen. Dat beteeken-
de, dat ze achtereenvolgens vier maal
tijden moesten bereiken, die per stuk
een uur werk vereischten. Tegen dat
ze met den vierden klaar waren, was
het langzamerhand weer tijd om met
nummer één van de volgende reeks
beginnen. En het resultaat van al
naar moeite was nog niet eens, dat
de schipbreukelingen een gevulde
rnaag hadden.
De vrouwen klaagden nog het minst,
aar de mannen werden, als ze met
•°°ken, zingen en het ten beste geven
van beschouwingen over weer en wind
den tijd niet meer konden korten, onte
vreden en mopperig. Kortom, de toe
stand van de kleine bevolking op den
toren was verre van plezierig.
En de pogingen van de „Ygdrasil”
om den toren te bereiken waren nog
steeds vruchteloos!
Het liep tegen den avond. De derde
en laatste maaltijd werd zwijgend en
somber genuttigd. Alle aanwezige
lampen waren naar de keuken gediri
geerd, daar Olsen, bij een nauwkeuri
ge inspectie van de voorraden, in ge
zelschap van Cronstedt en de purser
had ontdekt, dat er nog maar een
angstwekkende kleine hoeveelheid wa
ter in den regenbak aanwezig was.
In de vroege ochtenduren, vol haast
en verwarring hadden ze zich in de
berekening van het water gruwelijk
vergist. En nu was het noodig, om al
les wat geschikt was om warmte op
te wekken, aan te wenden voor de
distillatie van drinkbaar water.
De vuurtoren bezat daarvoor geen
toestel.
Met behulp van zeildoek en een
wijde, geverniste buis werd een toe
stel geïmproviseerd; er werden voch
tige doeken omheen gewikkeld om de
condensatie van den stoom te bevor
deren. Behalve alle aanwezige lam
pen werden ook alle beschikbare ke
tels en potten voor dit distillatie-pro-
ces gerequtfeerd. Cacao kon nu alleen
nog maar voor vrouwen worden be
reid en de smaak van het water bleef,
016 iuist naar buiten “tond
te kyken, weerhield hem echter door
te zeggen:
f?aar is «een haast b«. De „IJg*
drasil is nu te ver af en ik denk,
dat als ze terug komt, er wel geen
tijd zal zijn, om iets anders te sek
nen dan heel in het kort het belang*
rijkste nieuws.
EEN GOED GEMUTST BRABANTSCH FEEST. Te Eerde, gemeente
Veghel, herdacht het echtpaar A. v. Heeswijk-Raaymakers zijn gouden
huwelijksfeest. Daar bleek, dat nog niet alle Brabantsche mutsen waren afge
schaft Het gouden paar tusschen goed gemutste gasten. (Het Zuiden)
Hoogachtend.
Axel Olsen
Payne liep naar de deur.
Ik moet zien Olsen
ken te krijgen, om hem
ondanks het
schuwelijk.
Er konden zelfs geen aardappelen
in worden gekookt en die waren juist
nog het meest substantieele van den
heelen aanwezigen voedselvoorraad.
En rauw konden ze moeilijk worden
gegeten!
Het versche water in den regenbak,
waarvan nog een geringe hoeveelheid
aanwezig was, was ook niet in prima
staat en moest vóór het gebruik wor
den gefiltreerd. Olsen besliste, dat
het uitsluitend mocht worden gebruikt
voor de ernstige zieken. Het „hospi
taal” was overvol en alle nieuwe
patiënten moesten verder blijven,
waar ze waren.
Zoowel Dagmar als Hildur hadden
het te druk om vermoeidheid te voe
len of onder invloed te komen van de
naargeestige omstandigheden. De toe
stand, ontstaan door het nijpend ge
brek aan water, had ten gevolge, dat
haar voornaamste bezigheid niet meer
was het bereiden van eten, maar het
voortdurend opnieuw vullen van aller
lei vaatwerk, dat met een inhoud van
zout water op kookpunt moest worden
gehouden.
Payne was een uitstekende assistent.
Hij verrichtte al de technische werk
zaamheden, die voor de distillatie noo
dig waren, manipuleerde met de met
zeildoek gevulde buis, verzorgde de
lampen en het eenige kolenvuur. En
tusschen het werk door monterde hij
de meisjes voortdurend op met grap-
Een geseinde boodschap van
de „IJgdrasil” luidt als volgt'
Mr Cyrus J. Traill is aan boord
en zendt zijn groeten aan Etta en
Charlie. Hij zal aan land alle
voorbereidingen treffen voor hun
goede ontvangst en hoopt, dat zjj
zich zoo wel bevinden als in dez©
onaangename omstandigheden
mogelyk is.
<S
af-
■A
te laten seinen, zei hij.
A
