Grieksche soldaten
huis
Heracles
De derde
naar
van
overwinning
Hondententoonstelling te Delft - De studenten-athletiek-kampioenschappen
o
VU
wi’yi
Bk.
o
De Vuurtorenwachter
Ü5
iVv.L
iL
4
19 Mei 1941 TWEETJE BLAD
ZOO VERGING HET HONDERDEN TRACTORS EN ANDEREN
GEHEEL EEN PROOI DER VLAMMEN.
(Attantic-HoHaM)
FEUILLETON
(Nadruk verboden
tn
tweede
HOOFDSTUK XII
Voorbereidingen
een
t Wordt t?en?olcd>
VOERTUIGEN
DEZE ENGELSCHE TRACTOR KREEG EEN VOLTREFFER EN WERD
was
toen
haar
Payne
heeft
of
De
geluk zult vinden, welke je verdient l
Ondanks haar verbazing was Dag-
mar toch ook ontroerd. Er was iets
in het doen van de oudere vrouw, dat
het stempel van echt gevoel droeg
deze
niet
het
DE KYNOLOGENCLUB „DELFT EN OMSTREKEN” organiseerde in de
Stadsdoelen de tiende internationale hondententoonstelling. De keuring
van de Afghaansche windhonden. (Polygoon)
den
zoo
eigen
missen, als
HAAGSCHE COURANT Maantlag
OP DE SINTELBAAN AAN DE
LAAN VAN POOT TE DEN HAAG
hadden de Nederlandsche stu-
denten-athletiek-kampioenschappen
1941 plaats. De finale van de 100 m.,
welke gewonnen werd door Martini
in den tijd van 11.6 sec. (Polygoon)
Hebben ze u niets verteld van
een jongeman, die Aagaard heet? in
formeerde de vuurtorenwachter.
Ja... Ze wezen mjj hem vanoclv
tend. Officier bij de marine, niet
waar?
Olsen knikte.
Juist. Hij neemt al meer dan
een jaar bijzonder veel notitie van
Hildur, met mijn medeweten en tot
zjjn moeders geweldige ergernis.
Die draagt het hart namelijk ver
schrikkelijk hoog, omdat ze tot een
heel oude, deftige familie behoort en
ze kijkt een beetje neer op de pleeg
dochter van een vuurtorenwachter!
Maar de meening van mevrouw
Aagaard heeft nooit bijzonderen in
druk op me gemaakt. Met haar zal
ik wel afrekenen als het zoover is.
Voorloopig schijnt Björn de zaak op
zijn eigen houtje in orde te hebben
gemaakt, tenminste als ik me niet
erg vergis. Hoe zou jij dit uitleggen?
Hij overhandigde Payne een stuk
papier, waarop een matroos letter
voor letter het signaal had opge
schreven, terwijl Olsen het aflas:
„Moeder zendt haar groeten aan
Hildur”.
Heeft „moeder” wel eens eerder
groeten voor Hildur gestuurd? infor
meerde Payne.
Neen.
VOOR HEN IS DE OORLOG TEN EINDE. Door een grootmoedig besluit van den Führer werden alle
gevangen genomen soldaten van het Grieksche leger vrijgelaten. Iedereen wilde zoo snel mogelijk naar huis;
wegen en spoorwegen waren daardoor dagenlang versperd. (Hoffmann)
VOOR DE EERSTE MAAL ORGANISEERDE DE A.N.W.B. EEN GECOMBINEERDEN FIETS- EN WANDEL
TOCHT IN DE OMGEVING VAN BREDA. De Shetlandsche pony ergens op een boerderij met haar baby
stonden in het middelpunt der belangstelling van de toeristen. (Polygoon)
Payne vond Hildur in de dienstka-
mer met een uitdrukking op haar ge
zicht, of zij op het punt was in tra
nen uit te barsten. Het vage licht
van den verglijdenden dag was in de
dienstkamer nog sterk genoeg om dit
op te merken.
Toch geen slecht nieuws, hoop
ik? vroeg hij, toen ze het vertrek
had verlaten.
Het gezicht van Axel Olsen, die
aan zijn lessenaar rustig zat te
schrijven, verried geenerlei emotie.
Olsen keek van zijn journaal op.
Hij glimlachte, ofschoon Payne een
vage schemering van verdriet in zijn
HERACLES SCHIJNT REGELRECHT OP HET KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND AF TE STEVENEN. Gisteren werd V.S.V. met
31 geslagen. Een spannend moment voor het Heraclesdoel, waaruit
het doelpunt van V.S.V. geboren werd. (Polygoon)
vigen stap, terwijl hij de trappen op
ging.
Een flinke knappe jongen, Char
lie, zei mevrouw Vansittart, terwijl
ze de keuken verder inkwam.
O ja, we vinden hem erg aardig,
was het antwoord.
De ietwat onverschillige, althans
zeer neutrale toon, waarop dit ant
woord werd gegeven, overtuigde
mevrouw Vansittart, dat een verder
onderzoek in deze richting beter kon
worden opgeschort. Ze gooide het
over een anderen boeg.
Ik begrijp niet, zei ze, hoe
meneer Traill nu al in de buurt kan
zijn. Hij is in Stockholm, waar hij
belangrijke zakelijke besprekingen
heeft en waar ik hem een bezoek zou
gaan brengen. De „Dovrefjeld”
vannacht schipbreuk geleden,
beter gezegd, vanochtend vroeg,
naam van het verongelukte schip
kan pas in den loop van den ochtend
bekend zijn geworden. Het is abso
luut onmogelijk, dat meneer Traill
dezen uithoek intusschen van Stock
holm uit kan hebben bereikt.
Een 'óogenblik was ook het meisje
verbaasd. Maar opeens vond ze een
oplossing voor het raadsel.
Ik geloof, dat het heel eenvoudig
is, zei ze Meneer Traill is u waar
schijnlijk tegemoet gereisd tot Oslo,
om u te verrassen en is direct per
trein of auto hierheen gekomen. Wat
zal hij geschrokken zijn bij het eer
ste telegram!
Schril ging de electrische bel over
en mevrouw Vansittart schrok zicht
baar.
Wat is dat? vroeg ze angstig.
- Vader roept één van ons naar
boven, legde Dagmar uit. Er is
misschien nog een bericht van Björn.
Wil jij gaan, Hildur?
Hildur haastte zich weg. Ze
nauwelijks de deur uit,
mevrouw Vansittart zich op
vriendelijksten toon tot
wendde:
Zou jij niet ook even naar boven
willen gaan, Charlie, en meneer Ol
sen vriendelijk bedanken namens mij?
Uitstekend, zei Payne Onver
schillig. Zal ik u dan meteen naar
uw kamer brengen?
Neen, dat is niet noodig. Ik ben
hier ook alleen gekomen. Ik wil nog
wel een poosje met juffrouw Olsen
praten. Het is zoo doodelijk ver
moeiend, zoo’n heelen dag in dezelf
de kleine kamer. Zelfs een oogenblik-
je in een andere kleine kamer is al
een verademing.
Payne boog en ze hoorden zijn ste
en ofschoon het jonge meisje
plotselinge gevoelsuitbarsting
kon verklaren, begreep ze, dat
geen comedie was.
Nog steeds snikkend liep mevrouw
Vansittart naar de deur.
Neen, neen, stotterde ze tusschen
haar tranen door, toen Dagmar haar
arm greep, ga niet met me mee!
Ik ben heelemaal van streek, maar
het zal wel weer overgaan. Maar
laat me in vredesnaam alleen!
oogen meende op te merken.
Ik ga een van mijn meisjes ver
liezen, zei hij. O neen, niet door
den dood gelukkig, maar door het
huwelijk! Hildur heeft juist iets ge
kregen, dat je een huwelijksaanzoek
zou kunnen noemen.
Met vlagge-seinen? vroeg Payne
verbluft.
Ja, je denkt toch zeker niet, dat
iemand van de passagiers van de
„Dovrefjeld” zoo voortvarend is ge
weest!
Ik weet het niet, zei
Payne langzaam en met eigenaardi-
gen nadruk.
In ieder geval zou ik mijn
bemiddeling niet hebben verleend,
om het aanzoek over te brengen na
een korte kennismaking van achttien
uur, constateerde Olsen.
Het zijn een paar lieve meisjes,
zei Payne openhartig. Ze hebben
me juist verteld, hoe Hildur hier is
gekomen. Het klinkt als
sprookje.
Ze was een geschenk van
wind en de golven en ze is me
dierbaar geworden als mijn
kind. Ik zal haar erg
alles hier goed gaat.
Als het niet onbescheiden is, zou
ik u willen vragen, hoe het komt, dat
er om Hildur geseind is. De meneer
in kwestie moet haast hebben gehad!
Ik kan me voorstellen, dat ik in
zulke omstandigheden hetzelfde zou
doen.
Maar hoe kan hij weten, dat zijn
neef en ik gered zijn?
Het eerste wat vader deed, was
de namen van de overlevenden
seinen.
Aha. Dat was een verbazend
menschlievende gedachte van hem!
U bent trotsch op hem, hoorde ik u
daarnet zeggen.
Ik geloof, dat er geen
op de wereld is zooals hij. We zijn
zóó gelukkig met elkaar, dat ik soms
bang ben, dat het zoo niet blijven
kan. Maar er is niet de minste aan
leiding voor dergelijke nachtmerrie
achtige gedachten!
Inderdaad, zei mevrouw Vansit
tart met een zachten klank in haar
stem, ik hoop van harte, dat niets
het geluk van uw gezin zal verduis
teren. Hebben we niet allemaal ons
leven aan u drieën te danken? Dat
is wel een heel sterke reden voor
dankbaarheid, al is het een zelfzuch
tige. Maar... er zal toch een dag ko
men, dat u het huis van uw vader
zult verlaten... als u gaat trouwen.
Zeker, lachte Dagmar, ik ben
absoluut niet van plan om als oude
vrijster te sterven, maar vooralsnog
heb ik geen beteren naam kunnen
ontdekken dan mijn eigen.
Toen gebeurde er iets, dat het
meisje stom van verbazing deed
staan. In een onbegrijpelijken impuls
liep mevrouw Vansittart op haar toe
en kuste haar, terwijl ze snikkend zei:
Ik hoop, dat jij alle vreugde en
ML
I
