het bad
De „ronde
woonschip te Rotterdam
van
een
De strijd in Noord-Afrika - Olifanten in Blij-Dorp in
Vlijmen” - Een drijvend tuintje bij
De Vuurtorenwachter
I
HAAGSCHE COURANT Dinsdag 20 Mei 1941 TWEEDE BLAD
w.
FEUILLETON
F
aanval
een
ons wel
(Nadruk verboden
de
op
ÉWordt oewiodQ
HIER IS REDDING ONMOGELIJK. ÉÉN DER TALRIJKE KOOPVAARDIJSCHEPEN. WELKE IN DEN LAATSTEN TUD DOOR DUITSCHE LANGE
AFSTANDSBOMMENWERPERS NAAR DEN BODEM VAN DE ZEE WERDEN GEZONDEN. (Atlantic-Holland)
uitzonderingen
hij heesch.
VAN HET NOORDAFRIKAANSCHE STRIJDTOONEEL. Alle spieren
moeten gespannen worden, als in het moeilijke terrein in Noord-Afrika
een stuk zwaar geschut in stelling moet worden gebracht.
(Orbis-Holland)
DE OLIFANTEN VAN DE DIERGAARDE BLIJ-DORP TE ROTTERDAM hebben de beschikking over een
soort badkuip. „Willy” neemt als eerste een bad. EtenstijdSonny draaft al weg, terwijl Willy, geholpen
Hoor Aida, overhaast uit het bad klimt (Polygoon)
BIJ DE DUITSCHE TROEPEN IN AFRIKA.
DE OPMARSCH VAN EEN TANK-REGIMENT DOOR DE WOESTIJN
(Or bte-Holland)
meermalen ten huwelijk gevraagd en
ofschoon ze een groote vriendin van
hem is, heeft ze om een duistere
reden dat nooit gewild. Maar dat ze
hem na aan het hart ligt, hebt u uit
zijn boodschap van vandaag kunnen
opmaken. Hij heeft haar om zoo te
zeggen aan mijn hoede toevertrouwd
en ik kan haar niet in den'steek
laten. Het is doodjammer, want ik
voel geen sikkepit voor haarl
Olsen legde zijn handen tegen de
lamp. Het was altijd of dit hem
kracht gaf tijdens een orkaan en of
hij er ook kracht uit zou putten, nu
besluit moest
welke ons bedreigen,
zetten.
Misschien maken we
noodeloos ongerust.
Ik vrees, dat dat niet het geval
is. Ik ken de kust hier. Als in dezen
tijd van het jaar het slechte weer uit
het Zuidwesten komt opzetten, zijn
we er minstens een week mee opge*
scheept.
Maar is er geen mogelijkheid
om hulp te krijgen?
Bekwame mannen, onze beste
zeelieden, de meest ervaren ingenieurs
hebben een halve eeuw geprobeerd,
om bij storm verbinding te krijgen
met een rotsvuurtoren als deze. En
ze zijn niet geslaagd. Er is geen
middel.
Goed, dat ik het weet, zei
Payne met een soort navrante opge
wektheid. Waar is uw tabakszak? Ik
heb zin in een paar trekjes! Als ik
u die vraag niet had gedaan, zou ik
een massa tijd verknoeid hebben met
te piekeren over een oplossing!
Olsen moest een middel bedenken,
om dien nacht ongemerkt de voor
raadkamer te bereiken. De „IJgdra-
sil”, welke bij de boe’, heen en weer
kruiste kwam hem daarbij uitste
kend te hulp. Hij liet de wachters bfl
elkaar komen in het dienstvertrek en
voorzag ze rjjkeHjk van tabak en hij
zette één man op de buitengalerij om
naar de boot te kijken voor het ge
val, dat zü een of ander lichtsignaal
«al.
HET KLEINSTE en tevens wel het merkwaardigste tuintje in Rotter-
dam is door den bewoner van een woonschip aangelegd. Het is een
„drijvende” tuin met rondom water. Het tuinieren vereischt
een bijzondere handigheid. (Polygoon!
hij zulk een moeilijk
nemen.
Er kunnen geen
worden gemaakt, zei
Goed. Dagmar en Hildur zullen
bij u zijn, als u het beslissende woord
spreekt; ik moet aan den anderen
kant van de barricade blijven.
Onzin! schreeuwde Olsen ver
ontwaardigd. Je hebt het recht
niet een dergelijke kans te verwer
pen. Je hebt al deze menschen een
maal gered. Waarom zou je noode
loos je leven offeren?
Hoe komt u erbij? Veronderstel,
dat het gaat zooals u vreest. Veron
derstel verder, dat wij hier boven
een paar weken in leven blijven en
ontkomen. Hoe kan ik mijn oom on
der de oogen komen en hem de waar
heid zeggen? Neen, dat meent u niet.
U zoudt het zélf ook niet doen. Hoe
was het ook weer met dien haai,
waarvan de meisjes me verteld heb-
Hij huiverde, alsof hij
van koorts had.
Juist. Zoo heb ik het me ook
voorgesteld, zei Payne rustig. Het
is gek, nietwaar, om in zoo’n toe
stand te zijn, terwijl alle soorten van
hulp zich om zoo te zeggen op roeps-
afstand bevinden. We konden net zoo
goed door een ontploffing in een mijn
opgesloten zijn. En... ik wil het u
eerlijk zeggen... het doet me vooral
leed voor u.
Olsen liet zich in een stoel achter
over vallen, het was alsof zijn kracht
brak onder deze woorden van sym
pathie.
Het is vreeselijk, zuchtte hij,
zooveel mannen, vrouwen en kin
deren tot zulk een dood te veroor-
deelen...
Er kwam een trek van pijn op het
gezicht van den jongen Amerikaan,
maar hij had zijn stem volkomen in
bedwang, toen hij sprak:
U kunt in elk opzicht op mij
rekenen, op één ding na.
De oudere man keek hem vol ver
wachting aan. Wat voor voorwaarde
zou Payne verbinden aan de vervul
ling van zijn vreeselijke taak?
Ik ben hier door puur toeval,
ging Payne voort. Misschien heeft
één van uw dochters u wel verteld,
dat mevrouw Vansittart op reis was
om mijn oom. die tijdelijk in Stock
holm verblijft, te bezoeken. Ze zijn
heel goede vrienden en mijn oom be
wondert haar buitengewoon. Ze is
weduwe en mijn oom heeft haar al
Van wien?
Van Cronstedt.
Hij en ik hebben het er over ge
had. Maar ik geloof, dat er hier op
den toren niemand is behalve ik zelf,
die zich de beteekenis daarvan vol
komen realiseert!
Hij wachtte even en keek in het
trappenhuis om te zien of er ook
iemand aankwam.
Daarop kwam hij dichter op Payne
toe en vervolgde:
Het is dwaasheid om er voor
jou doekjes om te winden. Ik heb
alles lang en ernstig bij mezelf over
legd en ik zal je vertellen, wat ik be
sloten heb. Ik zal de wacht houden
van acht tot twaalf. Om twaalf uur
kom jij me aflossen en ik zal naar
beneden gaan om proviand en wat
water te halen om het leven van me
zelf, van mijn dochter en van jou
wat langer te rekken dan dat van de
anderen. Als ik mijn instructies vol
gens de letter zou opvolgen, zou ik
alleen mijn eigén leven mogen redden.
Een Spartaan zou dat misschien kun
nen, maar ik zie geen kans mijn
meisjes te zien sterven, zonder het
verstand te verliezen. Ik vertrouw
jou, omdat ik een vertrouwden mak
ker moet hebben en omdat jij je een
moedig man hebt getoond. Als het
weer niet verandert vóór morgen
avond. moeten we de trappen barri-
cadeeren en... vechten... als het met
anders kan.
Zijn gezicht was scherp-geteekend
en vertrokken, zijn oogen gloeiden.
DEZER DAGEN WERD DE „RONDE VAN VLIJMEN” VERREDEN.
Er waren 120 deelnemers en het publiek toonde veel belang
stelling. De renners op weg. (Het Zuiden)
22)
Dan wil dat zeggen, dat
Aagaard en zijn mama een hartig
woordje samen hebben gepraat. Ik
neem mijn pet voor dien jonge
man af!
Olsen steunde zijn hoofd op zijn
handen! met de gebalde vuisten zijn
ooren bedekkend. Er was een tijdlang
een tastbaar zwijgen in de kamer,
tot de torenwachter opstond om
lamp aan te steken.
Payne sloeg hem met de grootste
aandacht gade. Eindelijk verbrak hij
het stilzwijgen.
Mag ik u heel eerlijk en op den
man af iets vragen, meneer Olsen?
vroeg hij.
Zeker.
Wat bedoelde u daarnet met de
woorden: als alles hier goed gaat? Is
er een bijzondere reden, waarom de
dingen niet goed zouden gaan?
Olsen gaf openhartig antwoord
de vraag.
Hoor je dèt? vroeg hij, terwijl
M zijn hand uitstrekte in de richting
Van het rif.
- Ja.
Dat kan weken zoo doorgaan!
Dat heb ik gehoord.
ben? Ik kan me precies voorstellen
wat er is gebeurd. Het was om de
kleine levende prooi in de boot te
doen. Ging u terug, toen u het mon
ster in de gaten kreeg? Ik ben veel
jonger dan u, meneer Olsen, maar ik
laat me niet door u overbluffen!
We hebben nog vier en twintig
uur tijd, mompelde Olsen.
Het zou precies hetzelfde zijn,
als we nog vier en twintig seconden
hadden! Laten we de zaak nu onder
de oogen zien. U moet niet vergeten,
dat u zoo hard barricadeeren en
schieten kunt als u wilt. Maar het
zal een heele toer zijn, om tot-het
uiterste gebrachte en wanhopige
mannen aan den anderen kant van
uw verdedigingslinie te houden. Als
ze op een diëet van colza-olie worden
gesteld, komt er herrie. Een paar
van ons, die de kunst verstaan om
hun kans waar te nemen, konden u
van nut zijn.
Olsen sloot de oogen, alsof hij op
die manier aan een vreeselijk visioen
wilde ontkomen.
Laat het zoo zijn, zuchtte hij,
moge de hemel ons helpen!
Het was het doodvonnis over tach
tig menschen... als het ergste gebeu
ren mocht!
Olsen legde zijn hand op Payne’s
schouder: de jongen was hem lief
geworden.
Als ik een zoon had, zei de vuur
torenwachter plechtig, zou ik wil
len, dat hij was zooals jij. Maar laten
we du 4e gedachten aan de gevaren.
van ons ai-
i
