naar
vliegtuigen
Afrika
Een proeftuin m den Noord-Oost-polder bij Urk - Seriebouw van
Jong fokvee op de boerderij - Duitsch luchtafweergeschut
"as
De Vuurtorenwachter
=HAAGSCHE
r J
FEUILLETON
p Pi 1 AT 1 ÜRANT Zaler<1a« 24 Mei 1941 TWEEDE BLAD
BF™
f Juk
(Orbu-Holland)
den haard
(Nadruk verboden.;
Wordt tJWolodJ
7
HET DUITSCHE LUCHTWAPEN OP HET VLIEGVELD
VAN SALONIKI.
de galerij
aanschoot.
ELECTRISCHE VERWARMING
en bestraling van de groenten in
de kassen van een tuinderij bij
Amsterdam. (Polygoon)
minder voelen.
Dus met andere woorden: wilt
u zeggen, dat u een soort raadsel
bent? opperde Payne, terwijl hij dik
ke rookwolken uitblies.
Je kunt het opvatten zooals je
wilt, maar de dienst bevalt me.
O, maar dat kan ik me best voor
stellen. Ik heb me nooit zoo geluk
kig gevoeld als toen ik als vierde ma
chinist een reis maakte op een vracht
boot in de Golf van Florida. Maar
daarom had ik toch liever niet de rest
van mijn levensdagen in de machine
kamer gesleten..
DE TROETELKINDEREN VAN DE BOERDERIJ.
AAN DE VERZORGING VAN HET JONGE FOKVEE WORDT DE GROOTSTE AANDACHT BESTEED.
DE BOERIN HOUDT ZELF HET TOEZICHT OP DE JONGE DIEREN. (Polygoon)
HET VERVOER VAN DUITSCH LUCHTAFWEERGESCHUT NAAR
AFRIKA. Een stuk geschut beschermt zelf het inladen
in de schepen. (Orbi»-Holland)
gemakkelijke stoelen bij
zitten.
Hij ging haastig naar
terwijl hij een oliejas
Payne volgde hem.
Nu was het de „IJgdrasil” al
leen, die met behulp van een lantaarn
seinde, dat het ’t best was geoordeeld
om verdere pogingen tot den vol
genden middag uit te stellen. Het ge
tij bij het aanbreken van den dag zou
er niet geschikt voor zijn.
De boot wendde daarop den steven
en de beide mannen keerden terug
in de veilige beschutting van de
dienstkamer.
Olsen verbood verdere conversatie.
Payne moest nu rusten en hem om
drie uur aflossen. De jonge man had
geen veeren bed noodig; hij lag nog
niet goed en wel op den grond of hij
sliep al.
Het was nu stil geworden in den
toren; alles was in diepe rust en Olsen
gaf zich over aan zijn gepeinzen. Hij
overdacht den toestand van al die
menschen, die hier aan zijn hoede wa
ren toevertrouwd, hij overwoog de
kansen op redding. Ook zijn eigen leven
ging aan zijn geestesoog voorbij in
dezen stormachtigen nacht, de oude
dingen stonden op uit hun graven en
wekten bitterheid en weemoed; maar
ook aan betere dingen dacht
hij; hoe zijn beide meisjes opge
groeid waren. En daarop kwam de
folterende angst weer dat zij beiden,
door een allerongelukkigst toeval op
den toren verzeild geraakt, daar een
vreeselijken dood zouden vinden,
25)
Ja. Ik was juist op het punt de
tnannen van de wacht te roepen om
te helpen alle potten en ketels te vul
len. We moeten er stukken zeildoek
overheen leggen en als het hard blijft
regenen, kunnen we voldoenden voor
raad opdoen. Bovendien zal de zee
kalmer worden als het blijft regenen.
Weet je wat dat'beteekent, kerel? Dat
beteekent redding 1 Dus bind dat stel
letje zwakkelingen en laten alle nuch
tere mannen je helpen.
In een wip was Payne de deur
uit. Op de trappen ontmoette hij
Dagmar, die naar' boven kwam om
haar vader goeden nacht te zeggen, troost en deed tegelijk den honger
voor ze haar moede ledematen uit
strekte op den harden keukenvloer.
Ze heeft eigenlijk nooit geweten, wat
er op dat moment eigenlijk precies
gebeurde. Ze had het gevoel, dat ze
stevig tegen iemand werd aangedrukt
en ze zag Payne’s gezicht eigenaar
dig dicht bij het hare.
Het regentl riep hij opgewonden.
Zorg, dat alle potten en pannen
buiten worden gezet!
Zijn opwinding was overigens wel ’n
beetje overbodig, want de regenbui
düurde niet zoo heel lang en er waren
oog al wat moeilijkheden aan verbon-
Hij schudde de nachtmerrie van
zich af en zocht bezigheid in het
controleeren en bijstellen der lamp.
Daarop ging hij naar de galerij om
te zien, hoe het weer was.
De lichten van het Lindesnus-licht-
schip kon hij duidelijk zien. Dat was
een goed teeken! De wind kwam daar
vandaan en ofschoon hij met donde
rend geweld machtige golven voor
zich uitdreef, was het toch een beves
tiging van de hoopvolle beloften, die
het weer van de laatste paar uur had
gehouden.
Toen Olsen uit de kamer was ge
gaan had het binnenkomen ven een
kouden tocht door de open deur Payne
gewekt. De jonge man WM wreed
gestoord in een zoeten droom, waarin
Dagmar een rol van beteekenm had
vervuld.
Hij rekte zijn stijve ledematen uit
en ging overeind zitten.
Juist wilde hij in zijn zak naar zijn
pijp voelen, toen hij het hoofd en de
schouders van een vrouw boven de
trap zag verschijnen.
Hjj dacht bij den eersten blik, dat
het Dagmar was en hij vroeg zich
af, waarom zij haar gezicht verborg
in den hoogen kraag van een wijden
mantel, maar de nachtelijke bezoek
ster aarzelde toen haar middel op ge
lijke hoogte was met den vloer.
Ze uitte een lichten kreet van ver
bazing.
den om het water te verzamelen. De
vuurtoren was er op gebouwd om het
hemelwater juist zoo veel mogelijk af
te weren en het heele kwantum frisch
drinkwater, dat ze konden opgaren,
bedroeg niet meer dan ongeveer vier
en een halve L. Maar toch deed die
kleine hoeveelheid veel goed. Zij deed
menig gezicht opklareh; voor Olsen
was zij een soort voorteeken, dat er
een kentering op til was en het deed
zijn hoop rijzen, dat de reddingspo
gingen van den volgenden dag meer
succes zouden hebben dan die van
den vorigen.
Later zaten Payne en Axel Olsen
in het dienstvertrek genoegelijk sa
men te praten.
Vindt u dit leven prettig? infor
meerde de jongen Amerikaan.
Ik heb de laatste jaren van mijn
leven op deze wijze gesleten.
Payne rookte een pijp, die Olsen
hem geleend had. Rooken was een
DE DUITSCHE VLIEGTUIGINDUSTRIE. In groote hallen worden
in Duitschland de beroemde en door den vijand gevreesde Ju 88-vlieg-
tuigen in geweldig groote series gemaakt (Holland)
A propos, nu je het toch over
haar hebt: mevrouw Vansittart wou
me gisteren spreken, maar ik kon
geen oogenblik voor haar vrij ma
ken en daarom heb ik haar maar een
beleefde boodschap gestuurd. Ze ver
telde aan Dagmar dat ze dacht, dat
ze me kende.
Dat is niet heel waarschijnlijk,
glimlachte Payne, als u bijna uw
geheele leven op vuurtorens hebt door
gebracht!
Ik bedoelde niet dezen indruk bij
je te vestigen! Maar jaren geleden
heb ik wel iemand gekend, die net
zoo heette als haar overleden man.
Die was toch niet op de een of
andere manier familie van u?
Hoe kom je daar bij? vroeg Axel
Olsen verbaasd.
Het is gek, zei Payne langzaam
maar het trof me, dat ze op uw doch
ter lijkt - op uw oudste dochter - niet
zoozeer het gezicht, maar vooral de
gestalte.- Ze hebben haast dezelfde
gracieuse houding.
Dergelijke toevallige gelijkenis
sen komen veel voor. Zoo doet jouw
uiterlijk me bepaald denken aan dat
van Hildur.
U wordt bepaald complimenteus,
schertste Payne.
Het geloei van een stoomfluit bereik
te zwak hun ooren - moeilijk herken
baar tusschen het bulderen van den
wind.
Een van onze bezoekers, zei Ol
sen, en wij zitten hier te praten alsof
we gezellig met een whisky-soda in
(J
PROEFTUIN IN DEN NOORD-OOST-POLDER. De eerste werkzaamheden voor het In cultuur brengen
van den Noord-Oost-polder zijn op Urk aangevangen. Op het droog gevallen stuk land ten Noorden van Urk
heeft de directie van den Wieringermeerpolder een proeftuin van bescheiden omvang aangelegd. (Polygoon)
Ben je scheepsmachinist? vroeg
Olsen belangstellend.
Ik heb mijn diploma gehaald,
alleen voor de mop. Ik heb altijd lief
hebberij gehad voor techniek. Maar
van mijn beroep ben ik leeglooper!
De vuurtorenwachter lachte zóó har
telijk en natuurlijk, dat de jonge man
zich gevleid voelde. Beleefd ongeloof
kan een compliment zijn!
Een leeglooper? Ik geloof toch
niet, dat je jezelf daarmee geclassi
ficeerd hebt.
Toch is het zoo. Mijn grootvader
is zoo vriendelijk geweest een paar
dollar te steken in een schapenfok
kerij op de plaats, waar nu Manhat
tan Avenue is. Mijn oom erfde de
eene helft; mijn moeder de andere.
Zijn je beide ouders overleden?
Ja, al jaren geleden. Ook op zee
omgekomen: met het jacht van mijn
vader.
Wat vreeselijk!
Ja, ontzettend. Ik was toen zes
jaar. Mijn oom verloor zijn vrouw en
kind, toen de „Esmeralda” veronge
lukte. Het heeft jaren geduurd voor
hij het te boven is gekomen. Maar
sinds hij mevrouw Vansittart heeft
leeren kennen, is hij weer aan her
trouwen gaan denken. Maar zooals ik
al heb verteld, wil ze daar niet van we
ten, waarom weet mijn oom niet. Er
schijnt iets geheimzinnigs in haar
verleden te zijn, dat het belet. Maar
dat neemt niet weg, dat mijn oom
haar toegewijde vriend is; het feit,
dat hij hier in de buurt is, bewijst
dat voldoende.
Zr
