het luchtdoelgeschut
van
A.D.O. slaat Heracles met 3-2 - Zeilwedstrijden op den. Westeinderplas - Roeien
op den Amstel - De Acropolis onder bescherming
u
1
De Vuurtorenwachter
•wsr
w
;jo: Hvw
HAAGSCHE COURANT Maandag 26 Mei 1941’ TWEEDE BLAD
c
DE ROEIWEDSTRI.IDEN van de Nederlandsche Zeil- en
Roeivereeniging op den Amstel. De finish van het nummer
GENERAALVELDMAARSCHALK VON BRAUCHITSCH BEZICHTIGT TROEPEN
EENHEDEN VAN HET ZUIDOOST-LEGER.
(Atlantic-Holland}
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
HOOFDSTUK 14
Zeehelden
flWor4t vervolgd.}
ihhi
OM HET VOETBALKAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.
Zondag werd te den Haag de voetbalwedstrijd gespeeld A.D.O.
Heracles, 32. De A.D.O.-aanhangers stormen na de overwinning
het veld op. Loof wordt door de supporters een ovatie gebracht.
(Polygoon)
ZONDAG vonden op de sintelbaan te Amsterdam de nationale
trainingswedstrijden van de Nederlandsche Athletiek Unie plaats.
De 100 m. was. nu Osendarp niet meeliep, belangrijk en de
finish toont, van links naar rechtsA. Schaap (Haarlem) 1ste,
J. J. Houtman (A.V. 1923) 3de. Chr. van Osta (Trekvogels) 2de
en Tj. Boersma (A.A.C.) 5de. (Polygoon)
TER BESCHERMING VAN DE GRIEKSCHE CULTUURPLAAT-
SEN. ONZE FOTO TOONT FLAK-ARTILLERIE VAN DE
DUITSCHE WEERMACHT OP DE ACROPOLIS IN ATHENE.
kelijk een oplossing van het mysterie
van deze vrouw hebben gevonden.
Ze schreide zachtjes; het gezicht ver
borgen in haar handen.
OP VERSCHILLENDE PLAATSEN wordt er weer „met
de hand geheid”. Zoo zagen wij zoo’n „hand-heimachine”
bij de werkzaamheden, noodig voor de verbreeding van den
weg Zuid-ScharwoudeHeerhugowaard. in actie. (Polygoon)
26)
Jij, Carlie, vroeg ze, want ze had
er op gerekend den torenwachter al
leen te vinden en wenschte geen derde
persoon bij hun onderhoud. Ik dacht
dat jij in de keuken sliep.
Neen, mevrouw Vansittart, ik
ben hier bijna altijd. Maar wat.....?
Ik kan niet slapen, legde de dame
haastig uit. Als ik nog langer bij al
die vrouwen had moeten blijven, had
ik het uitgegild. Wat is het hier heer
lijk rustig I Waar is mijnheer Olsen?
Ik denk, dat hij buiten is, om
naar het weer te kijken. Maar komt
u heelemaal binnen. Ik kan u een
stoel aanbieden; mijnheer Olsen wil
u ontmoeten en dit is een rustig uur
tje om te praten.
Hoe kent hij mij? Wat zei hij?
Mevrouw Vansittart drukte haar
linkerhand tegen haar borst, met
de andere hand £ield zij den hoogen
kraag over haar mond en haar wan
gen. Payne kon alleen maar de oogen
zien en de uitdrukking van angst en
schrik, die daarin lag, deed zijn ver
wondering over haar onverwachte
tegenwoordigheid nog toenemen.
Het komt mij voor, dat, als u nog
vier treden hooger komt en op een
naar de deur, opende die en terwijl
hij even op den drempel bleef staan,
zei hij:
Ik kan niet gissen, wat er in
meneer Olsen’s geest omgaat maar
u kunt van mij aannemen, dat wat hij
zegt, gebeurt en wat hij doet het bes
te is, dat in bepaalde omstandigheden
kan worden gedaan.
En met deze orakelspreuk ging
hij heen, van plan om Olsen bij de
eerste gelegenheid, die zich zou voor
doen, te waarschuwen, dat hij den
beslissenden stap moest doen en alle
communicatie tusschen het dienstver
trek en de rest van den toren moest
afsnijden.
Dit zou gemakkelijk kunnen gebeu
ren. De uiteinden van de bovenste
ijzeren trap waren boven en beneden
met schroeven aan de deur bevestigd.
Het zou een paar minuten kosten om
de schroeven los te maken; de trap
zelf kon worden omhoog getrokken
naar de dienstkamer en worden ge
bruikt om het trapgat af te sluiten.
Wat een menagerie zal er losbre
ken, dacht Payne, als ze het mer
ken. Het is hard maar er zit niets an
ders op!
Op de galerij voegde hij zich bij den
vuurtorenwachter en bij de officieren
en de mannen van de „Dovrefjeld”,
die daar stonden.
De wind was nog-een paar strepen
naar het Noorden uitgeloopen en de
zee stroomde aan de andere zijde van
het rif in ononderbroken, zware dei-
juist is. Er was een misrekening met
het water. Dat kan toch ook wel met
de levensmiddelen het geval zijn ge
weest?
Dat kan niet. Mijn vader heeft
persoonlijk de voorraden nagegaan en
heeft zelf de rantsoenen afgeteld. Er
is meel én vleesch-in-blik verdwenen;
ik weet het zeker. De vraag is alleen
maar: wie kan het hebben weggeno
men? Het meel zou in ieder geval de
aandacht hebben moeten trekken, als
iemand geprobeerd had er van te eten.
Hebt u dat allemaal ook tegen den
purser gezegd? vroeg hij, terwijl hij
haar ernstig aankeek.
Neen. We konden ook niet uit
maken hoeveel er van alles moest
over zijn.
Neemt u dan mijn raad aan, juf
frouw Dagmar, vergeet, wat u ge
meend hebt te ontdekken.
Een snelle blos kwam op haar blee-
ke gezicht.
U zegt dit toch niet zonder goede
reden? zei ze zacht.
Ik heb de allerbest-denkbare re
den. Als er ook maar het minste of
geringste hiervan bekend wordt, ko
men er moeilijkheden.
Dagmar liep naar de deur en sloot
dier
Hildut, zei ze, ik geloof, dat va
der en mijnheer Payne een of ander
verschrikkelijk plan hebben, waarvan
ze ons niets durven vertellen.
Maar de Amerikaan liet zich op
die manier niet vangen. Hij liep
ning. Dat was de Tantaluskwelling in
de heele historie! Een gewone sloep
zou, goed bestuurd, zich daar in vol
komen veiligheid kunnen voortbewe
gen!
Maar het scherp-getande rif, met
zijn verraderlijke stroomingen en te-
genstroomingen, die bij ieder kente
rend getij veranderden, omringde den
vuurtoren, als een grimmige wachter,
als een onneembare versperring, ter
wijl de toren zelf op een ongenaakbare
rots stond, die haar met wier en on
kruid bedekte kruin dreigend uit de
golven omhoog stak.
Er werden signalen gewisseld tus
schen de galerij en het dienstvaartuig.
Olsen scheen zeer nadrukkelijk te zijn
in zijn antwoorden op de mededee-
lingen, die Björn Aagaard hem deed.
Neen, neen, mompelde hjj half
luid, terwijl de nieuwsgierige mannen
om hem heen zich afvroegen, waarom
Mj zoo onrustig en ongeduldig was.
Het is absoluut onmogelijk, ging de
vuurtorenwachter in zichzelf voort.
Dat kan geen boot.... iemand moet
hem beletten... het beteekent een ze
keren dood....
Tenslotte drong het tot hem door,
dat zijn metgezellen niet begrepen
Wat er aan de hand was, hij wendde
kich tot hen in hartstochtelijke ver
ontwaardiging.
stoel gaat zitten, u hem dat beter
zelf kunt vragen!
Heb je over mij gesproken met
hem?
Ik noemde toevallig uw naam.
En zei hij, dat hij mij kende?
Neen, mevrouw. Hij zei niets van
dien aard. Maar wat is er voor
mysterieus aan dit alles?
Mysterieus? Hoe kom je daarbü?
Ik heb me vergist. Ik heb hem nooit
ontmoet. Ik kwam juist om hem dat
uit te leggen. Oh
Ze dook plotseling omlaag, toen de
deur van de galerij openging. Olsen
zag alleen nog maar een verdwijnen
de gedaante.
Wie was dat? vroeg hij.
Payne had zijn pijp gevonden en
was bezig die te stoppen.
Mevrouw Vansittart, antwoordde
hij.
Zeker om haar lang-aangekon-
digde bezoek te brengen. Ik moet
zeggen, dat ze een raren tijd heeft
uitgezocht.
Dat dacht ik ook al. Maar ze
stak juist haar hoofd boven de trap
om te vertellen, dat ze u op stuk van
zaken heelemaal niet kent.
Olsen glimlachte.
Arme ziel! zei hij. Ze is van
streek en in de warmaar dat zijn we
tenslotte allemaal. Maar ze lijkt me
van nature wel erg nerveus.
Als hij mevrouw Vansittart had ge
zien, geknield achter de deur van
haar verblijf, zou hij niet zoo gemak-
Payne kwam de keuken binnen om
de meisjes het laatste nieuws te be
richten.
Er zijn twee sleepbooten, de
„IJgdrasil” en een dienstvaartuig van
de kustverlichting op een halve mijl
afstand en de dichtstbijzijnde klippen
staan zwart van de menschen. Bij
half-tij zullen ze een nieuwe poging
ondernemen, hebben ze geseind.
Dagmar had echter iets op het hart,
dat haar nog meer interesseerde dan
het nieuws, dat hij bracht.
Meneer Payne, zei ze met een be
zorgd gezicht, denkt u, dat iemand in
de voorraadkamer kan zijn geweest
in den afgeloopen nacht?
Ik zou het niet met zekerheid
kunnen zeggen. Hoe komt u daar zoo
bij?
De purser en ik hebben vanoch
tend nagegaan wat er nog over was en
we zijn allebei tot de conclusie geko
men, dat er een en ander verdwenen
moet zijn. Het is heel vreemd.
Payne was op deze overrompeling
niet heelemaal voorbereid. Daarom
probeerde hij tijd te winnen.
Ik geloof niet, dat uw vermoeden
OP DEN WESTEINDERPLAS werden Zondag de zeilwed
strijden om het kampioenschap van Noord-Holland beëindigd.
Overzicht tijdens de wedstrijden der 16 m2 klasse. Op den voor
grond (538) „Éclair”, stuurman G. de Kleer (W. V. Amsterdam),
daarvoor (739) „Kwaje Hoek 2”, stuurman K. L. v. d. Horst
(K. W. V. Loosdrecht). (Polygoon)
Jonge Acht, gewonnen door Triton 2, voor Njord en Laga.
Triton gaat met volle spurt op den finish af. (Polygoon).
F., ..J.U
T
H
J
(Associated Press)
■4
.#4 s
Mh B
V,
