De
voor
Door valschermtroepen gevangen genomen Engelschen bij Korinthe
strijd in Cyrenaica - Onderdak voor kampeerders op de Veluwe gereed
w
De Vuurtorenwachter
I
TWEEDE BLAD
HAAGSCHE COURANT Vrijdag 30 Mei 1941
Gonne Donker is te
FEUILLETON
CNadruk varbodao
30)
niet
'(Wordt vervolgd.)^
welke
zeilen,
HET HELDHAFTIG OPTRE
DEN DER DÜITSCHE VAL.
SCHERMTROEPEN BIJ KO-
RINTHE. De eerste ge
vangen genomen Engelschen
worden binnengebracht
DE BEKENDE SCHAATSENRUDSTER
üpendam in het huwelijk getreden met mr. H. Zwarensteyn.
Onder een eerepoort van schaatsen verlaat het bruidspaar
het stadhuis. (Polygoon)
IN DE WOESTIJN VAN CYRENAIC^.
DE SOLDATEN VAN HET DÜITSCHE AFRIKA-KORPS HEBBEN HUN TENTEN
NAAST HUN VOERTUIGEN IN DEN GROND INGEGRAVEN.
(Holland)
DE MAASTUNNELBOUW TE ROTTERDAM. Ter bescherming van den oever
bij het linker ventilatiegebouw, voor zoover deze oever nog niet van kademuur
is voorzien, worden zinkstukken aangebracht welke met steenen verzwaard
tot zinken worden gebracht. (Polygoon)
OP DE GROOTE KAMPEERTERREINEN OP DE VELUWE is men bezig, In verband met de
a.s. Pinksterdrukte, de slaapplaatsen voor de kampeerders, daar deze des nachts tusschen 12 en
4 uur niet in de open lucht mogen vertoeven, in orde te brengen. Ook in schuren van boerderijen
in de omgeving worden slaapplaatsen ingericht Een en al bedrijvigheid voor een der schuren, om
de kampeerders netjes te kunnen ontvangen. (Polygoon).
humor scheen geheel teruggekeerd
met de verbeterde omstandigheden.
Waarom keek hij anders daarnet
zoo vreemd naar je? Dacht je ook niet
dat hij op het punt stond om je om den
hals te vallen? Wees eens eerlijk!
Het was niet naar mij, dat hij
zoo keek.
Niet op de manier, die ik bedoel.
Naar mij keek hij alsof ik een spook
verschijning was. Toen jij zijn arm
aanraakte, ontwaakte hij. Het was of
hij geslapen had en jou opeens vlak
bij zich zag. Het verwondert me,
dat hij niet zei: geef me een kus,
liefste, dan zal ik er zeker van zijn,
dat ik niet droom.
Dagmar had weinig lust om verder
op dit onderwerp door te gaan.
Heb je een brief van Bjorn gekre
gen, dat je zoo uitstekend kunt vast
stellen, wat er in het gemoed van ande
re menschen omgaat? vroeg ze ont
wijkend. Neen, Bjorn heeft niet ge
schreven. En ik weet nu ook waarom.
Zijn moeder schrijft, dat zij hoopt,
dat hij de eerste zal zijn om haar
gelukwenschen over te brengen. Va
der wist het en meneer Payne ook.
Daarom deden ze zoo geheimzinnig!
Payne had de keuken verlaten om
linea recta naar Axel Olsen te gaan,
maar toen hij het verblijf van me
vrouw Vansittart passeerde, vond hij
deze dame toevallig in de deur staan.
U hebt een brief van mijn oom
gehad, hè? zei Payne onverschillig.
maar ook een dikken bundel brieven
en telegrammen.
Payne fungeerde als brievenbestel
ler. Er waren minstens twintig brie
ven voor de meisjes en een heele sta
pel voor Axel Olsen van vrienden en
kennissen aan de kust.
Er was natuurlijk een brief van
Traill voor zijn neef en een voor me
vrouw Vansittart. Payne ging naar
de keuken om zijn brief te lezen, waar
hij tot de ontdekking kwam, dat Dag
mar en Hildur er in geslaagd waren
zich met gedistilleerd water te was-
schen. Zij maakten sandwiches en
trachtten tegelijkertijd haar corres
pondentie te lezen.
Hij boog met ironische beleefdheid
en zei-
Ik zie, dat de dames klaar zijn
voor het feest!
Hij vormde inderdaad een sterk con
trast met haar. Zijn gezicht was be
dekt met zout van het zeewater en
zwart van vuil en transpiratie. Zijn
handen zagen eruit als die van een
schoorsteenveger en waren boven
dien vet van olie, die ook vlekken
had gemaakt op zijn mouwen
tot aan zijn ellebogen. Zijn kleeren
waren gescheurd en vol vlekken, zijn
boord was een flauw-gevallen, door
weekt en verrafeld vod en zijn vest
kon niet meer dicht, sinds hij bij het
klimmen in den mast was blijven ha
ken en de knoopen er waren afgerukt.
O, arme jongen, zei Dagmar,
haar hand deed terugtrekken. Zij
kreeg het gevoel, alsof hij op het
punt stond haar in zijn armen te ne
men zonder een woord te zeggen.
Maar opeens scheen de betoovering
gebroken; hij begon te glimlachen,
zoo zacht en innig verheugd, dat haar
vrees verdween.
Kinderen, zei hij langzaam, ik
heb een oogenblik in een parachute
en tochtje door de oneindige ruimte
gemaakt. Maar ik ben nu weer hee-
lemaal in orde! Weer heelemaal in
orde! Maar ik ben wat dof in mijn
hoofd....door de reis in de parachute!
Als ik terugkom en ik ben mijn naam
vergeten en de plaats, waar ik het
laatst heb gewoond, bedenkt dan, da
mes, dat ik u eens heb bemind!
En daarmee wandelde hij de keu
ken uit.
Die brief was van zijn oom, denk
ik, zei Hildur verschrikt.
Er moet iets heel dramatisch
in staan, antwoordde Dagmar, dat
hij zoo vreemd doet. Waarom is hij
weggeloopen? Was hij bang om het
ons te vertellen?
Er was een ongewone klank in
Dagmar’s stem, die haar zuster’s oor
niet ontging.
Dagmar, zei Hildur rustig, zoo
zeker als Bjorn van mij houdt, zoo ze
ker is hij verliefd op jou.
Hildur
Maar het andere meisje lachte har
telijk; haar natuurlijk gevoel voor
STABSCHEF LUTZE BU DE OORLOGSMARINE. De Stabschet
der S_A., Viktor Lutze, bezocht de Oorlogsmarine in West-Frank.
rijk. Hier geeft de marinebevelhebber in West-Frankrijk hem aan
de hand van een kaart ter plaatse een blik in de stellingen van
waaruit de onverbiddelijke strijd tegen Engeland gevoerd wordt.
(Scherl)
wat moet je ons benijden! Hier heb
je een ketel warm water. De hand
doek is niet veel moois, maar de zeep
is uitstekend.
Toen hij zich had opgefrischt, ging
hij den brief van zijn oom lezen, ter
wijl de meisjes zich met haar corres
pondentie bezig hielden en telkens
allerlei vroolijke opmerkingen maak
ten over de mededeelingen, die haar
door allerlei kennissen werden gedaan.
Er was voor Hildur ook een vrien
delijke brief bij van niemand minder
dan mevrouw Aagaard!
Meneer Payne, riep Hildur plot
seling. Hebt u slecht nieuws?
Hildur’s angstig-verbaasde uitroep
was een gevolg van de eigenaardige
manier, waarop de jonge Amerikaan
naar haar stond te kijken. Buitenge
woon opwindend nieuws moest hem
van zijn gewone, humoristisch-stoi-
cynsche kalmte hebben beroofd! Hij
leunde met de eene hand op de keu
kentafel; in de andere hield hij den
brief van zijn oom omklemd.
Dagmar stond vlak bij hem. Dat
zoo’n kalm, nuchter type als Payne
ten prooi scheen aan zulk een hevi
ge emotie ontstelde haar. Ze greep
zijn arm.
Meneer Payne,
zei ze zacht,
als het werkelijk slechte berich
ten zijn, die u ontvangen hebt, doet
het ons leed voor u.
Hij richtte zich op en keek Dagmar
aan met een blik, die haar haastig
Ja, een heel hartelijke brief.
Maar ik begrijp er eigenlijk
niet veel van. Hij schrijft, dat iets heel
belangrijks en verbazingwekkends
hem in Christiansand zal vasthouden,
nadat wij daar aangekomen zijn. Heb
jij eenig idee, wat dat kan zijn? Hij
heeft jou toch zeker ook geschreven?
Heeft hij er jou niets van verteld?
Ik heb maar een kort briefje van
hem gekregen. Eigenlijk alleen maar
een vriendelijken groet. Maar neemt
u mij niet kwalijk, ik moet even naar
meneer Olsen. Ik ben benieuwd, wat
dat voor verrassing zal zijn, als we
in Christiansand komen.
En met een vriendelijk knikje ver
volgde hij zijn weg naar boven. In
het dienstvertrek vond hij Axel Olsen
bezig om rustig en methodisch een
lamp schoon te maken. De heele zen
ding uit de sleepboot was naar bene
den geëxpedieerd en de sleutel van de
voorraadkamer was weer aan den pur
ser ter hand gesteld.
Ik ben blij, dat je even hier
komt, begroette de vuurtorenwach
ter den jongen Amerikaan. Doe me een
plezier en ruim die kast even leeg en
breng de levensmiddelen, die ik
„geleend” heb, weer terug. Als de
purser om een verklaring vraagt, ver
tel hem dan de waarheid.
De uren vlogen voorbij en tenslotte
seinde de sleepboot, dat zij nu de
verbinding moest verbreken en ma
ken, dat ze van het rif wegkwam.
Het getij liep Westwaarts en het -zou
weldra gevaarlijk worden hier in de
buurt. In ieder geval was de bevol
king van den vuurtoren voor de
eerstvolgende 48 uur van het noodige
voorzien! Olsen seinde, dat ze
moest trachten de verbinding te her
stellen in de donkere uren van
morgengetij.
Met luide afscheidssignalen voer
de kleine vloot naar Christiansand
terug en het telegraafkantoor daar
bleef aen neelen nacht open, opdat de
naar sensationeel nieuws dorstende
wereld toch maar zoo spoedig moge
lijk alles zou weten van de dramati
sche wijze, waarop de versmachten
de bannelingen van den vuurtoren op
de eenzame rots van het noodige wa
ren voorzien.
De beide laatste zendingen,
naar den toren waren komen
bevatten niet alleen warme wollen
kleeren voor de vrouwen en kinderen,
5.'7^3***,
-
(Hoffmann)'
FM
het
i
