De Hollandia
en
FF
zeilwedstrijden - V.S.V. en Heracles speelden gelijk
Kegel wedstrijd tusschen den Haag en Rotterdam - In bezet Griekenland
o
roei- en
I
J-,
De Vuurtorenwachter
HAAGSCI1E COULANT Maandag 9 Juni 1941 -
TWEEDE BLAD
OM HET VOETBALKAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND. De voetbalwedstrijd
DE HOLLANDIA ZEILWEDSTRIJDEN OP HET BRAASSEMER-MEER,
door Crabshuis de gelijkmaker gescoord, 11.
DE TWEEDE DAG VAN DE HOLLANDIA ROEIWEDSTRIJDEN TE ALPHEN
(Polygoon)
FEUILLETON
(Nadruk verboden
37)
AAN DEN RUN. De eindstrijd in het nummer Jonge Acht B. ging tusschen
Nereus (voor) en Njord. Laga werd derde. (Polygoon)
georganiseerd door de zeil- en roeivereeniging „Hollandia”. Overzicht van de
start der Drakenklasse. (Polygoon)
T.S.V.Heracles (22). Nadat V.S.V. de leiding had genomen, wordt na de rust
(Polygoon)
HET VOORTRUKKEN VAN ITALIAANSCHE GEMOTORISEERDE COLONNES DOOR DE BEZETTE ZÓNE
IN GRIEKENLAND. (Holland)
IN „OLYMPIA” IN DEN HAAG WERD EEN KEGEL WEDSTRIJD GESPEELD TUSSCHEN VERTEGENWOORDIGERS
VAN DEN HAAG EN ROTTERDAM. DE HEEREN LOVERMAN (LINKS) EN MEUWS OP DE BAAN.
RUITERS BEZOEKEN DE „CAVALERIE VAN DE LUCHT”. Op een vliegveld
is een afdeeling Cavalerie voor een kort bezoek aangekomen. Van dichtbij willen
de ruiters de succesrijke machines bekijken. De boordwerktuigkundige, die het
vliegtuig voor een nieuwen tocht klaar maakt, begroet lachend
de kameraden van het Leger. (Weltbild-Polygoon*
middellijk en haar poging om hulp te
bieden, werd juist de oorzaak van de
tweede ramp, die veel tragischer ge
volgen had dan de eerste. De voorste
reddingboot botste in het duister te
gen den boeg van de bark; de zeilen
raakten verward in het touwwerk van
den boegspriet, de boot werd over
varen en liep vol water, en de tweede
boot, die direct achter haar volgde,
schoof met geweld op de eerste. Al
de inzittenden van de eerste boot kwa
men in het water terecht en verdron
ken. Jij werd door een neger gegre
pen, een eerste klas zwemmer. Hij
en jij en nog twee matrozen werden
gered; dat was alles. Je vader was
een krachtig man en eveneens een
uitstekend zwemmer. Hij moet óf zijn
tegenwoordigheid van geest heelemaal
verloren hebben, óf gewond zijn ge
raakt op de een of andere manier. De
twee matrozen hadden in de tweede
boot gezeten en waren erin geslaagd
zich aan het vreemde schip vast te
klemmen en aan boord te komen. De
heele tragedie had zich in een paar
seconden af gespeeld I
Meneer Traill stond op en liep lang
zaam naar het raam. Payne staarde
in het vuur. De oudere man streek
met de hand over de oogen; de heele
vreeselijke scheepsramp doemde in
al haar noodlottige détails voor zijn
geestesoog op. Het was een visioen,
dat reeds zoo menig uur van zjjn le
ven had vergald.
Hij keek uit in de stille straat. Uit
de zwarte schaduwen aan den over-
DUIZENDEN AMSTERDAMMERS stonden Zondag
langs de Schinkel te kijken naar het traditioneele
zeilfestijn. De trek stadwaarts toen een onweer dreig
de. De Koenenkade was een menschenzee. (Polygoon)
Maar in den nacht van den zestien
den raakten zij bij den ingang van
het Skagerrak in een dichten mist.
Vijf minuten later werd de Esmeralda
midscheeps aangevaren door een bark
en het jacht zonk als een baksteen.
Je vader, geholpen door den kapitein
en de bemanning, slaagde er in om
twee booten te laten zakken en voor-
loopig waren al de opvarenden gered.
Je vader was er altijd trotsch op,
dat zijn reddingbooten, met het oog
op alle gebeurlijkheden, steeds voor
zien waren van een voldoende hoe
veelheid voedsel en water, maar dat
neemt niet weg, dat ze toch natuur
lijk niets onbeproefd lieten om het
schip te bereiken, dat het jacht tot
zinken had gebracht. Dat deden ze
liever dan probeeren met de kleine
booten aan de kust te komen.
Daar de „Esmeralda” op hetoogen-
blik van de aanvaring op stoomkracht
voer, ontploften de ketels, toen het
jacht in de diepte verdween en dit is
ongetwijfeld de oorzaak geweest van
de tweede catastrophe. De kapitein
had opgemerkt, dat de vreemde bark
scherp bij den wind voortzeilde, die
krachtig uit het Westen blies en daar
om volgde hij met de eerste redding
boot, waarin je vader en moeder met
jou en mijn vrouw en kind zich be
vonden, in die richting. Hij riep de
mannen in de tweede boot toe het
verband met hem niet te verliezen,
want het was ontzettend mistig.
De bark, die het geweld van de ex-
plodeerende ketels hoorde, draaide on
kant dook een politieagent op; hij stak
de straat over naar het hotel en Traill
hoorde een bel gaan. Deze doodge
wone dingen voerden zijn gedachten
weer naar de werkelijkheid terug.
Wat bracht het terugvinden van zijn
verloren gewaand kind toch een
stormvloed van herinneringen meel
Het ligt voor de hand, begon hij
weer na een lange pauze, terwijl hij
terugkwam in den rossen gloed van
het vuur en het zachte schijnsel van
de lamp, het ligt voor de hand, dat
al deze dingen juist vanavond weer
bij me opkomen. Het verhaal van de
ramp berust natuurlijk voornamelijk
op de mededeelingen van den neger
en de beide matrozen. Alle drie ver
klaarden zü, dat de beide redding
booten gezonken waren. De beman
ning van de bark verklaarde, dat zij
op het moment, dat hun schip met
de eerste boot in botsing kwam,
angstkreten had gehoord. Maar of
schoon ze een sloep uitzetten en uren
lang in de buurt bleven kruisen, von
den ze niets dan wrakhout.
Jij, Charlie, kon toen ik je vijf
weken later terugzag, alleen maar
vertellen, dat je erg koud en nat was
geweest. Dat is alles, wat ik ooit van
den ondergang van de „Esmeralda”
heb geweten, tot ik het geluk had
Aagaard te ontmoeten aan boord van
de „Ygdrasil”.
Dus u kunt u een voorstelling
maken van de manier, waarop Hildur
gered werd? vroeg Charlie Payne.
(Wordt vervolgd.),
Maar als het zoover is, zei Haar
zoon, moet u de dames, die op
uw „jours” komen, maar eens even
een flinken ribbestoot geven met Hil-
dur’s halve millioen! Dat zal ze op-
frisschen. En tegen dien tijd kunt u
er waarschijnlijk wel. bij vertellen,
dat Dagmar bezig is, of reeds er
in is geslaagd, meneer Traill’s neef
„aan den haak te slaan”. Dat is toch
de goede uitdrukking, niet? Ik gun u
dat genoegen van harte, want ik ben
overtuigd, dat ze u de laatste maan
den hebben gekweld met hun welwil
lende opmerkingen over mijn om
gang met meisjes, „die niet van
over
„die
mijn stand” waren. Is het niet zoo?
Payne, die alleen met zijn oom
achterbleef, deed moeite om de ge
dachten van den ouden heer af te
leiden van de ontstellende onthullin
gen, omtrent mevrouw Vansittart’s
identiteit. Hij wist, dat Axel Olsen
er de man niet naar was, om hen
op den duur in het onzekere te laten
over het verleden; dus als hij nu
verder met zijn oom over het myste
rie zou praten, zouden ze toch niets
anders kunnen doen, dan zich in al-
uitstekenden invloed op de gezond
heid van mijt} vrouw, die een beetje
lijdend was in dien tijd en Helen en
jij groeiden als kool. Herinner jij je
nog iets van die reis?
Het is een héél vage herinnering,
maar die verlevendigd is door wat ik
later heb gehoord.
En toen, het was de tiende Juli;
we deden Hardanger aan om den dag
met een paar landgenooten door te
brengen. Daar ontving ik een tele
gram, dat mij meldde, dat mijn te
genwoordigheid in New-York absoluut
noodzakelijk was, in verband met een
uitbreidingsplan, dat van groot belang
was voor onze bezittingen. Het is
merkwaardig, dat dit plan zulke tra
gische gevolgen heeft gehad, tegelijk
jouw fortuin en het mijne heeft ver
viervoudigd. Inmiddels waren mijn
vrouw en jouw moeder zoo vol enthou
siasme geraakt over de zeewaardig
heid van het jacht, dat ze nu des
noods bereid waren geweest er een
reis om de wereld mee te maken!
Dus het kostte je vader niet veel
moeite haar te bewegen in zijn gezel
schap met het jacht naar Amerika
terug te gaan, terwijl ik via New
Castle en Liverpool maakte, dat ik
met een mailstoomer aan den over
kant kwam.
Het laatste telegram, dat ik van hen
kreeg was den vijftienden Juli uit
Stavanger verzonden en bij normale
weersgesteldheid hadden ze begin
Augustus terug moeten zijn.
lerlei vermoedens en op niets steu
nende gissingen verdiepen. Daarom
koos hij een ander onderwerp van
gesprek: Hildur’s eerste levensjaar.
Meneer. Traill was blij om over dit
onderwerp, dat hem na aan het hart
lag en waarbij hij tenminste vasten
grond onder de voeten voelde, te
kunnen praten; het leidde zijn ge
dachten af van het onaangename in
cident van zooeven. En hij vertelde:
Je weet, Charlie, dat je vader
een bekend beoefenaar van de wa
tersport was en speciaal belangstel
ling had voor jachten. Hij was dan
ook een van de eersten, die in een
eigen boot onder stoom en zeil den
Atlantischen Oceaan overstak. Twin
tig jaar geleden, juist in deze
maand, nam hij mijn vrouw en mij
en bovendien je moeder, jou en onze
kleine Helen, die toen zes maanden
was, mee op een reis langs de kust
van Florida en in de Golf van Mexi
co. Het was afgesproken, dat we den
zomer in de Noorsche fjorden zouden
kruisen, maar de beide dames zagen
er tegenop om in de maand April op
een jacht den Oceaan over te steken.
Daarom bracht je vader alléén de
„Esmeralda” naar den overkant en
wij volgden met een mailboot. Gedu
rende de laatste week van Mei en de
heele maand Juni kruisten we langs
de Noorsche kust; van Oslo Noord
waarts tot de Noordkaap. Je ziet: ik
ben hier niet op onbekend terrein.
De heerlijke zuivere lucht had een
-
v.s.v.
X V
