een
van
Een geschenk van de Duitsche Regeering - Een Jan Steen op een Haagsche
veiling - Groote belangstelling voor Zuid-Limburgschen paardenfokdag
o 7
I 1
V c 1
De Vuurtorenwachter
V A
TB
L
Wl -«
J
HAAGSCHE COURANT Zaterdag 14 Juni 1941'
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
I
TOT HET GEREED MAKEN VAN DE ZEILEN VOOR DE VISCHVANGST BEHOORT OOK HET OLIËN. EEN
(Polygoon/,
(Nadruk verboden.)
(Slot volgtl
OP DE VEILING van de firma van Marie en Big-
nell te den Haag, welke de volgende week gehouden
zal worden, zal een paneel van Jan Steen, voorstellen
de Samson en Delila en voorzien van een expertise
van dr. Friedlander, worden geveild. (Polygoon)
KLEIN MIDDAGCONCERT OP EEN VLIEGVELD.
EEN REIZENDE MUZIEKKAPEL IS OP HET VLIEGVELD AANGEKOMEN EN ONTHAALT HET BODEM-
PERSONEEL OP VROOLIJKE WIJSJES. (Weltbild-Polygoon)
VIER P.K. IN VOLLEN DRAF. Vierspannen voor de jury op den Zuid-Limburgschen paardenfok
dag, welke onder groote belangstelling op het Walramplein te Valkenburg gehouden werd.
(Het Zuiden)
GESCHENK VAN DE DUITSCHE RIJKSREGEERING AAN DEN CHILEENSCHEN STAAT.
In een plechtige bijeenkomst vond in Valparaiso in tegenwoordigheid van den Duitschen ge
zant en den chef van de Chileensche vloot het hijschen van de Chileensche staatsvlag plaats
op het voormalige Duitsche schoolschip „Priwall”, dat door de Duitsche Rijksregeering aan
den Chileenschen Staat ten geschenke gegeven werd. (Orbia-Holland),
FOTO BU DE SCHEVENINGSCHE HAVEN.
Het zou een geluk zijn om zoo in
je armen te mogen sterven, Axel,
zei ze wild.
De vreeselijke gedachte kwam bij
hem op, dat bij haar slechten gezond
heidstoestand haar wensch wel eens
in vervulling zou kunnen gaan.
Je moet je beheerschen, Nanette,
zei hij, als je me niet belooft dat je
zult gaan zitten en rustig met me pra
ten, ben ik genoodzaakt weer weg te
gaan.
Ze deed wat hij haar zei.
Het kan me niet schelen als je
me verwijten zou doen, maar je moet
niet weggaan. Ik was van plan met je
te spreken, voor ik uit Christiansand
verttok. Ik kwam hier dien avond: ik
keek door het raam. Ik zag mijn doch
ter en haar pleegzuster naar jou luis
teren en schreien. Toen moet ik mijn
bezinning hebben verloren. Ik liep weg.
En verder herinner ik me niets tot
ik weer tot bewustzijn kwam en ont
dekte, dat Dagmar mij oppaste
in jouw huis.
Hij trachtte haar gedachten in een
andere baan te leiden. De loop, welken
het gesprek nam, strookte heelemaal
niet met zijn voornemens. Hij hoopte
haar te kunnen kalmeeren en in
vriendschap van haar te scheiden,
Nanette, begon hij opnieuw, maar
hij had zijn stem niet heelemaal in be
dwang, geef niet toe aan sentimen
taliteit en emotie. Je zou opnieuw ziek
kunnen worden en dat zou ik me zelf
nooit vergeven.
Terwijl ze zijn hand nog in de hare
klemde, zonk ze op haar knieën naast
hem neer. Maar er kwam geen wilde
uitbarsting van tranen, zooals hij een
oogenblik vreesde; haar verdriet
was te hevig en te groot voor zoo iets.
Axel, fluisterde ze zwak, ik kan
niet van je verlangen, dat je vergeten
zult. Maar kun je me vergeven?
Hij boog zich over haar om haar
op te tillen, maar ze klemde zich met
zooveel kracht aan hem vast, dat het
hem niet gelukte.
Mijn arme vrouw, stamelde hij,
wie ben ik, dat ik zou weigeren,
wat ik zelf hoop van mijn Schepper te
verwerven?
Maar, zei ze met gesmoorden
snik, ik heb je zoo slecht behandeld.
Nanette, riep Axel Olse uit, ik
kan niet verdragen, dat je voor me
knielt.
Ze gaf toe aan zijn verlangen en
maakte het hem mogelijk om haar op
te beuren. Eén oogenblik lag ze aan
zijn borst gedrukt.
woordde ze eenvoudig. Ik begrijp
het wel niet, maar dat moet je me
maar eens een anderen keer uitleggen.
Op het oogenblik kan ik alleen maar
aan jou en aan mezelf denken. Luis
ter Axel. Je moet naar me luisteren I
Ik heb leeren begrijpen wat ik gedaan
heb toen ik van je wegging. Het leven
is niet mild voor me geweest. Niet, dat
ik armoede geleden heb of honger. Dat
absoluut niet. Mijn kunst heeft in Ame
rika altijd groot succes gehad en ik
heb altijd engagementen kunnenj krij
gen als ik maar wilde. Alles, wat ik
ooit aan luxe en genot van het leven
heb verwacht, heb ik me ruimschoots
kunnen permitteeren. Maar toen de
glans van het nieuwe leven af was,
toen ik zag hoeveel klatergoud, hoe
veel schoone schijn er in de wereld is
ben ik tot dieper inzicht gekomen. En
ik heb de eenzaamheid leeren kennen.
Altijd reizend van de eene plaats naar
de andere, steeds onder menschen,
die vreemden bleven, die nooit echt
voor je voelden, meestal in hotels
levend, ben ik gaan beseffen, wat ik
verworpen had.
En toen heeft Gods hand me op dien
eenzamen vuurtoren geworpen... om
me mijn eigen kind te laten zien, als
een jonge vrouw, die haar eigen moe-
zonder dat zij het gevoel kreeg, dat
aan haar waardigheid iets te kort was
gedaan.
Ik ben heel blij, dat je toen aan
myn zorg en die van Dagjnar werd
toevertrouwd. Arm kind! Ze dacht al
tijd, dat je gestorven was.
Vertelde je haar dat?
Neen, maar ik belette niet, dat
ze dat ging denken en dat komt vrij
wel op hetzelfde neer.
Wanneer hoorde ze de waarheid?
In het hotelnadat jij de kamer
was uitgegaan. Ik moest toch wel iets
zeggen. Het was immers ook voor jou
beterdat ik kon zeggendat je
mijn vrouw was.
Dus ook op dat schokkende oogen
blik, dacht je er aan mij te vrijwaren
tegen onrechtvaardige verdenkingen!
Axel, hoe heb ik je ooit kunnen behan
delen, zooals ik gedaan heb?
Opnieuw poogde hij haar gedachten
meer den kant van de toekomst te
doen uitgaan dan dien van het verle
den.
Er is nog een groote verrassing
voor je in petto, zei hij, maar het
is een aangename verrassing in elk
opzicht. Het blijkt, dat Hildur de
dochter van Traill is.
Daar ben ik heel blij om, ant-
der niet kende. Het was me of God
mijn leven had gespaard om me
zwaarder te straffen dan door den
dood! En wat heb ik van jouw leven
gemaakt?
Van de kamer uit kon Axel Olsen
uitkijken over de zee. Hij zag het
dienstvaartuig van de kustverlichting
juist uitvaren naar den toren. Het
flitste hem door zijn geest, dat het
vandaag de dag van de aflossing zon
zijn geweest, als hij zijn volle twee
maanden op den vuurtoren was geble
ven.
Volgens zijn eigen verkiezing zon
vandaag de tweede periode van zijn
vreemdsoortige en bewogen loopbaan
een einde hebben genomen. Over een
poosje zou hij dan met Dagmar en
met Hildur als die nog ongetrouwd
was geweest de langverbeide rei»
naar Italië zijn gaan maken. Maar de
storm was gekomen en de vuurtoren,
het toevluchtsoord, was het centrum
geworden van de krachten, die nog
eens opnieuw zijn leven zouden vor*
men.
Wat had dit allemaal te beteekenent
Hij bedekte zijn gezicht met de handen,
terwijl de stem van zijn vrouw sprak,
laag, zacht en lieflijk.
DRUKTE BU DEN NOORDOOSTPOLDER. In deze barakken, welke thans bij Blokzijl worden gebouwd, zullen
honderden arbeiders worden ondergebracht, die zeer binnenkort zullen beginnen met het in cultuur brengen
van den Noordoostpolder (Holland)
42)
Er was iets meelijwekkends in haar
persoonlijkheid, dat hij zou hij het
hebben gewild geen harde woorden
zou hebben kunnen zeggen tegen de
vrouw, van wie hij eenmaal gehouden
had en die hem zóó had doen lijden.
Nanette, begon hij, met een bui
tengewone zachtheid in zijn stem,
maak je niet van streek. Er is werke
lijk geen reden, waarom deze ontmoe
ting pijnlijk zou zijn. Het is beter, dat
We samen een rustig onderhoud heb
ben, dan dat we opnieuw in vijand
schap en bitterheid van elkaar gaan.
Ze nam zijn uitgestoken hand in haar
beide handen. Maar ze zei niets. Haar
groote oogen waren strak op zijn ge
licht gevestigd, alsof ze daarop zijn
onuitgesproken gedachten trachtte te
lezen, de herinneringen, die op dit
oogenblik door zijn geest moesten woe
len. Hij zag, dat haar mondho'eken
Verraderlijk trilden.
DE EIGENAAR VAN HET „STADSORGEL” VAN HOORN
maakt zijn eigen orgelboeken. De copieën van deze orgel
boeken komen uit Duitschland en Italië. De heer J. Verus
maakt nu zijn eigen orgelboeken naar deze copieën met be
hulp van een speciale machine, welke de gaten in de
kartonnen orgelboeken maakt. (Polygoon)
b&MSsS
SS®***r
F '-
t
