De Duitsche nota aan Rusland
goed
van
Een beschouwing
ingelichte zijde
SPIRIN
van
De Oostzee-landen
Bekendmaking
minister von Ribbentrop
Gaststatte Germania
„De ontknooping inzake
Rusland is een bevrijding”
••HA’AGSCHE COURANT Maandag 23 Juni TOT Te TT. pag. 2
Ta
1
Duitsche bevolking gewaarschuwd
tegen parachutisten
De activiteit der Komintern
Zie verder le'tilad, pag- 3
Van het Roemeensche en
Finsche front
Het eerste Finsche
communiqué
De gevechtswaarde van het
Russische leger
De stelselmatige sovjet-
Russische campagne
I
RECLAMES.
aan
die
is
46
Engeland en Rus-
Pan-Sla'visme werd op dezelfde wijze in
het gouvernement-generaal opgehitst.
Nauwelijks was Griekenland door de
Duitsche en Italiaansche troepen bezet, of
ook daar ging de Sovjet-Russische propa
ganda aan het werk.
haar kant onmiddellijk na aankomst
de Duitsche troepen een verklaring
Boelgaarsch adres gericht, welke een
DEUTSCHE BIERE 20 CT.
PRIMA HAMBURGER BUFFET
THEO BACKES JAVASTRAAT 21
J
Thans beslist het zwaard
Het is Duitschland en Italië te bar ge
worden. Tegenover den Russischen lust om
in troebel water te visschen en het Rus
sisch bolsjewisme verder in' Europa door
te drijven, hebben zij, gelijk generaal
Franco in Spanje weleer, tenslotte hei
OFFICIEELE DOCUMENTEN
In rapporten van de ministers van bui-
tenlandsche zaken en binnenlandsche za-
Het Opperbevel van de Weermacht
maakte gisteren bekend:
Er moet rekening worden gehouden
met de mogelijkheid, dat de vijand door
middel van parachutes afzonderlijke
manschappen, resp. troepen zal neer
laten, die de opdracht nebben in het
operatiegebied en ook in het gebied van
het Duitsche vaderland sabotage te ple-
Oe houding van Rusland na
het niet-aanvalspact.
Inderdaad heeft de Duitsche regeering
bij het sluiten van het niet-aanvalsverdrag
haar politiek tegenover de Sovjet-Unie ook
onverwijld gewijzigd en sedertdien een
vriendschappelijke houding jegens de Sov
jet-Unie aangenomen. De met Rusland ge
sloten verdragen zijn naar letter en geest
getrouw nagekomen, maar bovendien heeft
zij door het overwinnen van Polen, dus
door het offer van Duitsch bloed, de Sov
jet-Unie geholpen aan haar grootste succes
sedert haar bestaan op het gebied der
buitenlandsche politiek. Dit is slechts mo
gelijk geweest door de welwillende Duit
sche politiek jegens Rusland en door de
overweldigende zege der Duitsche weer
macht. Met recht meende de Duitsche re
geering dan ook te mogen aannemen, dat
de Russische houding tegenover Duitsch
land overeenkomstig zou zijn. Helaas zou
spoedig blijken, dat de Duitsche regeering
zich bij deze onderstelling ernstig heeft
vergist.
afwenden van deze leerstellingen en van
de vroeger gevolgde methode van onder
mijning van andere volken. De ont
vangst, welke den Duitschen staf te Mos
kou ten deel viel, leek deze verandering
te bevestigen. Zoo kwam het op 23
Augustus 1939 tot het non-agressie-pact
en op 28 September 1939 tot de onder-
teekening v’ n de grens- en vriendschaps-
overeenkomst tusschen beide staten.
De kern dezer verdragen bestond uit:
1. De wederkeerige verplichting, el
kander niet aan te vallen en in vreed
zame nabuurschap te leven;
2. Een afbakening der belangensferen,
waarbij Duijschland afzag van het oefe
nen van invloed in Finland, Letland,
Estland, Litauen en Bessarabië, terwijl
een deel van den vroegeren Poolschen
staat tot aan de lijn NarevBoegSan
op wensch der Sovjet-regeering bij Rus
land zou worden ingelijfd.
hield, dat een aanwezigheid van Duit
sche troepen in Boelgarjje niet den vrede
op den Balkan, doch den oorlog diende.
In dezelfde lijn ligt de rugdekking,
welke de Sovjet-regeering in Maart van
dit jaar aan Turkije heeft gegeven voor
het geval, dat dit land mocht deelnemen
aan den oorlog op den Balkan. Dit wat,
naar aan de Duitsche regeering bekend
was, het resultaat van Engelsch—Russi
sche onderhandelingen tijdens het bezoek
van den Britschen minister van buiten
landsche zaken aan Ankara. Zijn streven
wai er op gericht Rusland langs dezen
weg steeds nauwer bij de Engelsche com
binatie te betrekken.
worpen. Uit Russische bron wordt ver-
nofnen, dat het Roode leger gevechts
wagens van 36 ton en 7000 vliegtuigen
van de eerste linie ih gebruik heeft. Om
trent de kwaliteit en gevechtswaarde
dezer machines is niets bekend. Het
sovjetleger heeft gebrek aan luchtdoel
geschut. Men is te Ankara zeer benieuwd
naar de militaire prestaties van het
Roode leger.
Goed ingelicht en verantwoordelijke
kringen zeggen, dat het Roode leger niet
onderschat moet worden, dat het goed
geoefend is, en dat het reeds lang op
een oorlog is voorbereid. In Duitsche
kringen denkt men, dat de veldtocht in
3 weken zal zijn geëindigd. Naar alle
waarschijnlijkheid zal de regeering van
Moskou naar elders worden overge
bracht.
dat de Russische machines het tegen de
Duitsche moesten afleggen. Voorts heb
ben de Russen een geweldig aantal
oude machines
Uit de eerste berichten blijkt, dat de
Russische bommenwerpers een gemak
kelijke prooi zijn voor de snelle Hein-
kels 110 en 111.
Te Ankara is men naar S.P.T. bericht
op grond van betrouwbare mededeelin-
gen van oordeel, dat aan het geheele
front de Russen 160 divisies infanterie,
gepantserde divisies en verscheidene
artilleriedivisies in het vuur hebben ge-
In feite is, zooals in alinea 2 van von
Ribbentrop’s verklaring wordt vastgesteld,
de Komintern reeds spoedig na het tot
stand komen der Duitsch-Russische ver
dragen weer op ieder gebied actief gewor
den. Door de sterkte en doeltreffende af-
weermaatregelen der politie werd de Ko
mintern gedwongen, haar bedrijvigheid op
het gebied van ondermijning en inlichtin
gendienst naar Duitschland langs omwe
gen over centra in de aan Duitschland
grenzende landen te trachten te leiden.
Men maakte daarbij gebruik van vroegere
Duitsche communistische functionarissen,
die in Duitschland een ondermijningsactie
moesten bedrijven en sabotage moesten
voorbereiden. Te dien einde was er een
systematische opleiding onder leiding van
den Gepeoe-commissaris Krylov.
Daarnaast werd een intensieve onder
mijningsactie bedreven naar het door
Duitschland bezette gebied, vöoral naar
het protectoraat en het bezette Frankrijk,
maar ook naar Noorwegen, Nederland,
België enz.
De Sovjet-Russische vertegenwoordigin
gen vooral het consulaat-generaal te
Praag, verleenden hierbij een waardevolle
hulp. Met radiozend- en ontvanginstallaties
werd een drukke berichtendienst onder
houden, hetgeen een volkomen bewijs le
vert voor den tegen Duitschland gerichten
arbeid der Kominterin. Men beschikt pok
over een omvangrijk documentair getui
gen- en actenmateriaal over den geheelen
ondermijnenden en spionnage-arbeid van
de Komintern. Verder werden sabotage
groepen gevormd, die haar eigen labora
toria hadden, waarin zij brand- en brisant
bommen voor daden van sabotage ver
vaardigden. Dergelijke aanslagen zijn
bijv, gepleegd op niet minder dan zestien
Duitsche schepen. Naast de acttie van on
dermijning en sabotage stond de spion-
nage. Zoo maakte men van den terugkeër
der Duitschers uit Sovjet-Rusland gebruik
om deze Duitschers met de meest verwer
pelijke middelen te winnen voor de doel
einden der Gepeoe. Zelfs de Russische
ambassade te Berlijn, met den ambassade
raad Koboelof aan het hoofd, deinsde niet
terug voor een gewetenloos misbruik der
exterritoriale rechten voor spionage-doel-
einden. Te Praag stond een lid van het
Russische consulaat, Mosjof, aan het hoofd
van een Russisch spionnagenet, dat zich
over het geheele protectoraat uitbreidde.
Andere gevallen, waarbij de politie tijdig
kon ingrijpen, leverden een duidelijk en
ondubbelzinnig beeld dezer omvangrijke
Russische kuiperijen.
Wat den ondermijningsarbeid in Europa
buiten Duitschland betreft, deze strekte
zich uit over bijna alle mét Duitschland
bevriende of door Duitschland bezette lan
den. Zoo stelde bijv, in Roemenië de com
munistische propaganda door middel van
uit Rusland komende pamfletten Duitsch
land verantwoordelijk voor alle moeilijk
heden, om aldus een anti-Duitsche stem
ming te wekken. Hetzelfde kwam sedert
den zomer van 1940 duidelijk tot uiting in
Zuid-Slavië. In het gezantschap te Bel
grado is den Duitschen troepen het docu
mentaire bewijs voor den Sovjet-Russi-
schen oorsprong der anti-Duitsche propa
ganda in handen gevallen.
Terwijl de communistische propaganda
in Zuid-Slavië zich van nationalistische
leuzen trachtte te bedienen, werkte zij in
Hongarije vooral onder de Roetheensche
bevolking, welke zij de komende bevrij
ding door Sovjet-Rusland voorspiegelde.
Zeer levendig was de anti-Duitsche ophit
sing in Slowakije, waar openlijk actie werd
gevoerd voor een inlijving bij Sovjet-Rus
land. In Finland was de beruchte „Ver-
eeniging voor Vrede en vriendschap met
de Sovjet-Unie” werkzaam, die in samen
werking met den zender Petroskoi Finland
trachtte te ondermijnen en daarbij optrad
in duidelijk anti-Duitschen zin. In Frank
rijk, België en Nederland werd tegen
de Duitsche bezettende macht opgehitst.
Onder den dekmantel van nationalisme en
kingen met dén Duitschen ambassadeur te
Moskou gesteld werden, zijn reeds bekend,
gemaakt in den oproep van den Führer
aan het Duitsche volk.
Duitschland kon, aldus vervolgt de nota,
deze Russische eischen, die door de'Soëjet-
regeering vcorwaarden voor een aaneen,
sluiting met de staten van het Pact van
Drie genoemd werden, natuurlijk niet aan.
vaarden Daarmede waren de pogingen
van de staten van het Pact van Drie, om
met de Sovjet-Unie tot een regeling te
komen, mislukt
Het gevolg van deze Duitsche houding
was, dat Rusland zijn politiek, die steeds
onomwondener tegen Duitschland gericht
was, intensiveerde en dat zijn steeds nau
were samenwerking met Engeland duide
lijk aan den dag trad
In Januari 1941 kwam deze vei»
gerachtige houding van Rusland voor
de eerste maal ook off diplomatiek gebied
.tot uiting. Toen Duitschland namelijk in
die maand bepaalde veiligheidsmaatrege-
len in Boelgarije trof tegen landing van
Britsche troepen in Griekenland, heeft de
Russische ambassadeur te Berlijn in een
officieele démarche gewezen op het Ru*,
sische standpunt, dat het gebied van Bod.
garije en van de beide zeeëngten tot het
veiligheidsgebied van de U.S.S.R. behoort,
en dat zij niet onverschillig kon staan
tegenover de gebeurtenissen in deze ge
bieden die de belangen van deze veilig,
heid bedreigden. Op grond hiervan waar,
schuwde de Russische regeering tegen de
verschijning van Duitsche troepen in het
gebied van Boelgarije en de beide zee.
engten.
De Duitsche regeering heeft de Sovjet-
regeering er vervolgens op gewezen dat
Duitschland 'elke poging van Engeland,
om vasten voet in Griekenland te krij
gen, met alle middelen zou verhinderen,
doch dat het niet de bedoeling had, de zee-
engten te bezetten, doch dat het het
Turksche territoriale gebied wilde respeo*
teeren.
Het doortrekken van Duitsche troepen
door Boelgarije kon niet beschouwd wor-
den als schending van de veiligheidsbe
langen der Sovjet-Unie. De Duitsche re
geering meende veeleer door deze ope
raties de Russische belangen te dienen
Na voltooiing van de operaties op den
Balkan zou Duitschland zijn troepa
weer van daar terugtrekken.
Ondanks deze verklaring van de Duit
sche regeering heeft de Sovjet-regeering
van
van
aan
rechtstreeksch vijandelijk karakter voor *t
Duitsche Rijk droeg en de strekking in-
Rusland en Engeland werken
samen
Alinea 5 behelst o.a.: De politiek van
de Sovjet-regeering tegenover het Duit
se! Rijk, welke sindsdien in stijgende
mate agressief werd en de tot dusver
nog steeds ietwat gecamoufleerde poli
tieke samenwerking tusschen de Sovjet-
Unie en Engeland wordt bij het uitbreken
van de Balkan-crisis begin April van
dit jaar voor de geheele wereld duidelijk.
Thans staat onmiskenbaar vast, dat de
na de toetreding van Zuid-Slavië tot
het Drie-mogendhedenpact te Belgrado op
touw gezette coup door Engeland in over
leg met Sovjet-Rusland in scène werd
gezet. Reeds sedert lang, namelijk sinds
14 November 1940, had Rusland in het
geheim aan de bewapening van Zuid-
Slavië tegen de As-mogendheden gewerkt.
Toen de putsch van Belgrado gelukt was,
sl at Rusland 5 April met de illegale
Servische regeering en Simovitsj een
vriendschapsverdrag, dat aan de samen
zweerders rugdekking verschafte en
waarvan het gewicht ten goede moert
komen aan het gemeenschappelijke Zuid-
Slavisch—EngelschGrieksche front Met
zichtbare voldoening verklaarde hierom
trent de Amerikaansche onderstaatssecre
taris Sumner Welles, nadat hij te voren
verscheidene besprekingen had gevoerd
met den Russischen ambassadeur te
Washington, op 6 April j.L, dat het Rus
sischZuid-Slavische pact eventueel van
de grootste beteekenis kon zijn. Het
wekte allerwegen belangstelling en er
bestond aanleiding voor de veronderstel
ling. dat het meer dan louter een vriend-
schap»- £n nonagressiepact was.
Tezolftjer tijd nu, waarop Duitsche
troepen op Roemeensch en Boelgaarsch
gebied werden geconcentreerd tegen de
steeds omvangrijker Engelsche landingen
in Griekenland, poogt de Sovjet-Unie nu
reeds ih klaarblijkelijk overleg met Enge
land, Duitschland in den rug aan te
vallen, doordat het ten eerste Zuid-
Slavië politiek openlijk en militair in
het geheim steunt, ten tweede poogt Tur
kije door een belofte omtrent dekking in
den rug te bewegen tot een agressieve
houding tegen Boelgarije en Duitschland
en te brengen tot een opmarsch van de
Turksche legers in Thracië in een zeer
ongunstige militaire stelling; ten derda
zelf een sterke troepenmacht in Bessh-
rabie en aan Moldau aan de Roemeen
sche grens concentreert en ten vierde de
plaatsvervangende volkscommissaris van
buitenlandsche zaken, Wlsjinskf, plotse
ling begin April een poging onderneemt
om in gesprekken met den Roemeenschen
gezant. Gafencu, te Moskou tot een po
litiek van snelle toenadering tot Roe
menië over te gaan, ten einde dit land
tot afval van Duitschland te brengen.
De Engelsche diplomatie streeft doet
bemiddeling van de Amerikanen te Boe
karest naar hetzelfde doel. De opgerukte
Duitsche troepen in Roemenië en Boel
garije moesten hier dus volgens het En
gelsch—Russische plan van drie kanten
worden ^.aangevallen, n.l. van Bessarabië.
Thracië en Sérvië-Griekenland
Slechts de loyaliteit van generaal An
tonescu, de realistische houding van de
Turksche regeering en vooral het snelle
Duitsche ingrijpen en de beslissende
overwinningen van het Duitsche leger
waren oorzaak, dat dit Engelsch—Russi
sche plan werd verijdeld.
Naar de Duitsche regeering uit berich
ten heeft vernomen, zijn bijna 200 Zuid»
Slavische vliegtuigen, bemand met Russi
sche en Engelsche agentën. benevens Ser
vische samenzweerders, onder aanvtuering
van den heer Simitsj.- ten deele naar
Rusland gevlogen, waar deze officieren
thans dienst doen in het Russische leger;
ten deele zijn zij ook haar Egypte gevlo
gen. Reeds deze bijzonderheid werpt een
uitermate karakteristiek-licht op de nau
we samenwerking van Engeland en Rus
land met Zuid-Slavië. 2
ken en den Reichsführer S.S. en chef van
de Duitsche politie worden, met officieele
documenten gestaafd, bewijzen overgelegd
voor de tegen Duitschland en het natio-
naal-socialisme gerichte ondermijnende
werkzaamheden, politieke agitatie en
agressie van sovjet-Rusland.
De economische overeenkomsten
Duitschland met deze staten, die
de overeenkomsten van Moskou
zouden worden geschaad, werden door de
Russische regeering eenzijdig opgeheven.
Russische bedreiging
De Duitsche regeering heeft, naar
voorts in de nota wordt betoogd, on
weerlegbare bewijzen, dat de sovjet-Unie
ondanks afspraken van tegengestelde
strekking reeds spoedig na de bezetting
van het door haar verworven Poolsche
gebied, in het Gouvernement-Generaal
een anti-Duitsche agitatie en bolsjewis
tische propaganda steunde. Ook in dit
gebied werden onmiddelijk na de bezet
ting sterke Russische garnizoenen gede
tacheerd
Terwijl het Duitsche leger in het
Westen nog strijd voerde tegen Frankrijk
en Engeland, rukte toen de sovjet-Unie
tegen den Balkan op. Terwijl de sovjet-
regeering bij de onderhandelingen te
Moskou had verklaard, dat zij van haar
kant nooit het initiatief zou nemen tot
oplossing van het Bessarabische vraag
stuk, ontving de Duitsche regeering op
24 Juni 1940 van de sovjet-regeering de
mededeeling, dat zij thans besloten was
het Bessarabische vraagstuk met geweld
op te lossen. Tevens werd medegedeeld,
dat de Russische aanspraken zich ook
uitstrekten tot de Boekowina, dus tot een
gebied, dat een Oudoostenrijksch kroon
land was, nooit bij Rusland had be
hoord en waarover destijds te Moskou in
het geheel niet was gesproken.
De Duitsche ambassadeur te Moskou
verklaarde aan de sovjet-regeering, dat
haar besluit voor de Duitsche regeering
volkomen onverwacht kwam, en moest
leiden tot aanzienlijke schade van de
Duitsche economische belangen in Roeme
nië, belemmering van het leven der tal
rijke Duitsche nederzettingen aldaar en
van de Duitsche nationaliteit in de Boe
kowina. De heer Molotof antwoordde
daarop, dat deze aangelegenheid uiterma
te dringend was en dat de sovjet-Unie
binnen 24 uur het standpunt van de Duit
sche regeering in deze aangelegenheid
verwachtte. Ondanks dit bruuske optre
den tegen Roemenië heeft de Duitsche
regeering ook ditmaal weer, ter instand
houding van den vrede en haar vriend
schap met de sovjet-Unie, ten haren gun
ste ingegrepen.
Zij heeft de Roemeensche regeering, die
zich tot Duitschland gewend had om hulp,
aangeraden toe te geven en haar aanbe
volen Bessarabië en het Noordelijke deel
van de Boekowina aan sovjet-Rusland af
te staan Met net toestemmende antwoord
van de Roemeensche regeering werd aan
de sovjet-regeering het verzoek van de
Roemeensche regeering overgebracht,
haar voldoenden tijd te laten ter ontrui
ming van deze groote gebieden en ter
beveiliging van leven en have der inwo
ners. Doch weer stelde de Russische re
geering Roemenië een ultimatum en be
gon vóór het einde daarvan op 29 Juni
reeds met de bezetting van gedeelten
van de Boekowina en daarna van geheel
Bessarabië tot aan den Donau. Ook deze
gebieden werden door de sovjet-Unie ter
stond geannexeerd, gebolsjewiseerd en
daarmee in feite ken gronde gericht Door
de bezetting en bolsjewiseering van de
geheele belangensfeer, die de Duitsche re
geering aan de U.S.S.R. te Moskou had
overgelaten, heeft de sovjet-regeering
duidelijk en ondubbelzinnig gehandeld in
strijd met de overeenkomsten van Mos
kou.
Alinea vier behandelt de territoriale
vraagstukken op den Balkan die gerezen
zijn door het opdringen van Rusland naar
dat gebied. Duitschland, dat van Honga
rije en Roemenië herhaaldelijk verzoeken
tot bemiddeling in het bekende territo
riale geschil tusschen deze beide staten
had ontvangen, deed met Italië op 30
Augustus 1940 de arbitrale uitspraak van
Weenen. Om het de Roemeensche regee
ring mogelijk te maken, de door haar ge
brachte territoriale offers tegenover haar
volk te motiveeren en voor de toekomst
iederen twist in dit gebied uit te sluiten,
garandeerden Duitschland en Italië den
nieuwen Roemeenschen staat Daar de
Russische aspiraties in dit gebied bevre
digd waren, kon deze garantie in géén
enkel opzicht tegen Rusland gericht zijn.
Desniettemin maakte de sovjet-Unie be
zwaren en verklaarde zij, in strijd met
haar vroegere verklaringen, volgens wel
ke haar aspiraties op den Balkan bevre
digd waren door het verkrijgen van Bes
sarabië en de Noordelijke Boekowina, dat
zij belangen bleef behouden bij de Bal-
kan-vraagstukken. Deze belangen werden
aanvankelijk niet nader omschreven.
Tegen Duitschland gerichte
politiek
Van dit tijdstip af teekent zich de te
gen Duitschland gerichte politiek van
sovjet-Rusland steeds duidelijker af. De
Duitsche regeering krijgt steeds concre
ter berichten, volgens welke de reeds se
dert geruimen tijd gevoerde onderhande
lingen van den Britschen ambassadeur te
Moskou, Cripps, zich gunstig ontwikkelen.
Tegelijkertijd komt de regeering in het
bezit van documenten over intensieve mi
litaire voorbereidingen van de sovjet-Unie
op elk gebied.
Deze bewijsstukken worden o.m beves
tigd door een onlangs te Belgrado gevon
den rapport van den Zuidslavischen mili
tairen attaché te Moskou van 17 Decem
ber 1940, waarin o.m. woordelijk gezegd
wordt: „Volgens mededeelingen uit Sov-
jet-kringen is de bewapening van lucht
macht, pantserstrijdkrachten en artillerie
op grond van de ervaringen van dezen
oorlog in vollen gang en zal zij in Augus
tus 1941 voor het belangrijkste deel vol
tooid zijn. Dit is waarschijnlijk ook de
uiterste limiet voor het verstrijken waar
van men geen belangrijke veranderingen
in de Russische buitenlandsche politiek be
hoeft te verwachten.
Ondanks de onvriendschappelijke hou
ding der Sovjet-Unie in het BalkanvraSg-
stuk, doet Duitschland daarop opnieuw
moeite om tot een regeling met de Sovjet-
Unie te komen. De minister van buiten
landsche zaken geeft in een brief aan Sta
lin een uitvoerige uiteenzetting van de
politiek der Duitsche regeering sedert de
onderhandelingen te Moskou. Hij geeft in
dezen btief siting aan den wensch en de
hoop, dat men er in mag slagen de vriend
schappelijke houding van de Sovjet-Unie,
die door de mogendheden van het Pact
van Drie gewenjeht werd, gemeenschap
pelijk een concreten vorm te geven. Ter
verdere behandeling van deze vraagstuk
ken noodigt de minister van buitenland
sche zaken den Russischen volkscommis
saris Molotof uit voor een bezoek aan Ber.'
lijn. Gedurende dit bezoek moet de Duitl
sche regeering constateeren, dat Rusland
tot een werkelijk vriendschappelijke
samenwerking met de staten van het Pact
van Drie en met Duitschland in het bijzon
der, slechts bereid is, indien Duitschland
den prijs wil betalen, dien de Sovjet-Unie
daarvoor verlangt. Deze prijs bestaat uit
een verder opdringen der Sovjet-Unie in
het Noorden en het Zuidoosten van Euro
pa. De eischen, die door Molotof te Ber
lijn en daarna bij de diplomatieke bespre-
Van goed ingelichte zijde ontvangen
wij de volgende beschouwing
De ontknooping inzake Rusland is een
bevrijding. Reeds lang wisten de inge
wijden, dat de sovjet-republiek een dub
bel spel speelde, waarvan het karakter
aan de oude bolsjewistische praktijken
herinnerde.
Dat dubbelspel had een wel zeer im-
moreelen grondslag. Eenerzijds had men
door het non-agressiepact met Duitsch
land zich gedekt tegen eiken strijd met
het machtige en gevreesde Duitsche leger,
anderzijds verheugde men zich van harte
in het feest, waarin dé oorlogvoerende mo
gendheden hun bloed en materiaal offer
den en berekende met een zeker soort
Aziatisch cynisme, op welke -wijze Rus»
land daarvan het meeste profijt trekken
kon. Vriendschap was dit natuurlijk niet,
non-agressie evenmin. Het was alleen de
houding van den lafaard, die zelf zorgt
buiten gevaar te blijven, zoolang de strij
denden frisch zijn, doch op het moment
loert, dat ze amechtig naar adem hijgend,
voldoende krachten hebben ingeboet om
als de jakhals de prooi te bespringen en
eigen lusten te stillen.
In het kader dezer politiek paste het,
dat de bolsjewistische machthebbers op
alle mogelijke punten de Duitsche over
winningen in het geheim tegenwerkten.
Zij waren niet neutraal, doch hadden be
lang bij verlenging van den oorlog en
verzwakking der strijders.
Men vindt in de officieele documenten
met name de proclamatie van den Führer,
de nota van rijksminister von Ribbentrop
opgesomd, hoe zij te Belgrado kuipten,
hoe zij in Roemenië een chaos trachtten
te stichten, hoe zij in Boelgarije de re
geering ten val zochten te brengen, hoe
zij de Baltische staten overweldigden en
Finland opnieuw bedreigden. Dat alles is
geen non-agressie, doch het tegengestelde
er van.
Berlijn wist dit, doch zweeg. Eenerzijds
omdat het het tijdstip, waarop definitieve
opheldering noodig zou worden, zelf wilde
kiezen, anderzijds omdat het zoo lang
mogelijk de hoop wilde behouden, dat
beteregevoelens te Moskou de overhand
zouden krijgen en men op werkelijk mo
reel te verantwoorden wijze de conse
quenties uit het sluiten van het non-agres
siepact zou trekken
•Te Moskou overwonnen de betere ge
voelens niet. Integendeel, de brutale
eischen van Molotof, n.l. dat Duitschland
en Italië hun garantie aan Roemenië zöii-
den verloochenen, zoodra sovjet-Rusland
Roemenië aanviel, dat Finland geheel aan
Rusland zou worden prijsgegeven, idem
Boelgarije, de Dardanellen en de Bospo
rus, laten zien, hóe ver de afpersings-
tactieken van de sovjet-machthebbers gaan
hoe ze van de Europeesche situatie partij
willen trekken en welke bedoelingen
eigenlijk te Moskou bestaan.
De minister van buitenlandsche zaken,
von Ribbentrop, heeft gisterochtend te
zes uur in aanwezigheid van de ver
tegenwoordigers van de Duitsche en de
buitenlandsche pers in de bondsraadzaal
van het ministerie van buitenlandsche
zaken de wereld per radio in kennis ge
steld van de nota van het ministerie van
buitenlandsche zaken aan de Sovjet-
regeering
In de eerste alinea herinnert de nota
er aan, dat de Duitsche regeering,
tot een regeling der belangen tusschen
Duitschland en de Sovjet-Unie wenschte
te komen, ich in den zomer van 1939
tot de Sovjet-regeering wendde, waarbij
zij over de ernstige bedenkingen heen
stapte, welke voortvloeien uit het prin-
cipieele verschil tusschen het politieke
4pel van Duitschland en Sovjet-Rusland
en uit de scherpe tegenstelling tusschen
de wereldbeschouwing van nationaal-so-
cialisme en bolsjewisme, welke diame
traal tegenover elkaar staan.
De Duitsche regeering, aldus vervolgt
de nota, liet zich hierbij leiden door de
xx, gedachte, dat de Uitschakeling van een
weinig bekend*. In Spanje is gebleken, oorlog, waarvoor een toenadering tus-
schen Duitschland en Rusland voorwaar
de was en de daardoor bereikbare be
veiliging der levensbehoeften van beide
volken, die van oudsher op voet van,
vriendschap hebben geleefd, de beste
waarborg zouden zijn tegen een verdere
uitbreiding van de. communistische leer
stellingen van het internationale Joden
dom naar Europa. In deze onderstelling
werd zij gesterkt door het feit, dat het
op grond van zekere gebeurtenissen in
Rusland en zekere maatregelen der Rus
sische regeering op internationaal gebied
althans mogelijk leek, dat men zich zou
In dit verband herinnert de nota aan
de sluiting van het zoogenaamde pact van
hulpverleening tusschen de sovjet-Unie
en Estland, Letland en Litauen in Octo
ber en November 1939 en de vestiging
van miliaire steunpunten in déze landen,
aan de vorming van de communistische
Finsche pseudo-regeering Kousinen, aan
het ultimatum aan Finland en den inval
van het Roode leger eind November 1939.
In Juli 1940, zoo vervolgt de verkla
ring, trad de sovjet-Unie tegen de Oost-
zeestaten op Litauen had, volgens het
eerste verdrag van Moskou tot de Duit
sche belangensfeer, behoord. Op verzoek
van de sovjet-Unie gaf de Duitsche
regeering' bij het tweede verdrag haar
belangen in het overgroote deel van dit
land ten gunste der sovjet-Unie prijs,
terwijl een strook van dit gebied nog
binnen de Duitsche belangensfeer bleef.
Na een ultimatum van 15 Juni werd
geheel Litauen, dat wil dus zeggen een
deel van de Duitsche belangensfeer, door
de sovjet-Unie bezet, zonder dat de
Duitsche regeering hiervan eenig bericht
ontving, zoodat nu de U.S.S.R. onmid
dellijk doordrong tot de geheele Ooste
lijke grens van Oost-Pruisen. Toen men
zich naderhand hieromtrent tot Duitsch
land wendde, liet de Duitsche regeering
na moeizame onderhandelingen en om
nogmaals iets te doen voor een vriend-
In het eerste communiqué uit het
hoofdkwartier van het Roemeensch
Duitsche front wordt gezegd, dat de
strijd van de bergen in de Boekowina
tot aan de Zwarte Zee op 22 Juni is
begonnen.
Gisterochtend zijn de Roemeensche
troepen over de Proeth getrokken.
Aan het Zuidelijke front bezetten ge
mechaniseerde Roemeensche troepen de
stad Bolgrad. In de omgeving van Ga
la tz werden 3 sovjet-vliegtuigen neerge-
schoten.
Antonescu generalissimo
Stefani meldt uit Boekarest, dat de
staatsleider, generaal Antonescu, tot
opperbevelhebber der weermacht is be
noemd. Michael Antonescu is benoemd
_tot ministerpresident ad-interim.
De Rijksberichtencentrale te Helsinki
deelde gisteravond het volgende mede:
Hedenochtend vroeg tusschen 6.00 en
7.00 uur zijn sovjet-Russische militaire
vliegtuigen op verscheidene plaatsen het
Finsche souvereine gebied binnenge
drongen.
Om 6.05 hebben verscheidene sovjet-
Russische vliegtuigen, verdeeld in 2
groepen, Finsche gepantserde booten
gebombardeerd, zonder schade aan te
richten. Om 6.15 bestookten 4 sovjet-
Russische vliegtuigen de kustverdedi
ging van Alskar met bommen. Er ont
stonden eenige branden. Aanzienlijke
schade is niét aangericht. Om 6.45 uur
hebben Russische vliegtuigen vanuit
groote hoogte Finsche vaartuigen in de
inhammen van Torko Abo met bom
men aangevallen. Ook aan de Finsche
zuidoostgrens zijn vanochtend vroeg
sovjet-Russische vliegtuigen binnenge
vlogen, zonder bommen neer te werpen.
S.P.T. meldt uit Berlijn:
Men verheelt zich in militaire kringen
niet, dat de onderschatting van de ge-
vechtswaarde van het sovjet-leger in de
wereldpers den Rooden opperbevelheb
bers niet onaangenaam is geweest.
Duitsche soldaten, die na den veldtocht
in Polen de gelegenheid hebben gehad
de uitrusting der Russen te bezichtigen,
zijn het er allen over eens, dat de wa
pens der sovjet-soldaten voor hun eigen
wapens niet onderdoen.
Daartegenover staat echter, dat de
Finsche veldtocht ook fouten aan het
licht heeft gebracht, welke niet in kor
ten tijd te herstellen zijn. Organisatie is
nu juist niet het grootste talent der
Russen. In. Finland zijn zij met het rijke
materiaal op een werkelijk roekelooze
en kwistige manier omgesprongen,
welke ongunstig afsteekt bij de liefde,
welke de Duitsche soldaat voor zijn oor
logsmachine aan den dag legt.
Over het Russische luchtwapen
„hiertoe en niet verder” moeten spreken.
En thans beslist het zwaard.
Wij noemen het een bevrijding. Met
de mannen, die eenmaal onder Lenin en
Litwinof de bolsjewistisch-atheïstische
wereldrevolutie begonnen en nog niet
lang geleden in Spanje toonden, waartoe
dit Aziatisch barbarisme in staat is, is
geen wezenlijk verdrag mogelijk, tenzij zij
van hun wereldrevnlutie-ideeën zich be-
keeren en de Europeesche beschaving
aanvaarden. Men kan de hoop voedert,
dat dit gebeuren zou, maar die hoop is
beschaamd. En alnaarmate dit gevoeld
werd, ging de band met Rusland drukken,
zij werd éen ban
Thans is zuiverheid bereikt. De Aziaat
kon zich niet verloochenen. Ook Europa
verloochent zich niet. Thans staat de
Europeesche beschaving tegenover het
Aziatisch barbarisme., en is het in naam
van de gansche blanke cultuurwereld
noodig, dat het bolsjewisme uit ons we
relddeel wordt verdreven en de Russische
volksgemeenschap en met haar gansch
Europa van dezen geesel wordt bevrijd.
Een werkelijke unie tusschen
nationaal»socialisme en bolsje
wisme onmogelijk i
De strijd zal offers kosten. Oorlog kost
bloed en tranen, geld en goed. Doch het
doel is de offers waard. Ook voor het
nationaal-socialisme als wereld- en levens
beschouwing is het beter, dat de band
met Ruskind niet tot een blijvende unie
gevoerd heeft, aangenomen, dat het bols
jewisme bolsjewisme bleef. Deze twee
levensbeschouwingen zijn immers diame
traal verschillend. Een werkelijke unie is
onmogelijk. Een van beide of beide moe
ten dan ontaarden.
De loop der dingen bevrijdt het natio
naal-socialisme van deze angstwekkende
verantwoordelijkheid. Het kan weer, zon
der door politieke noodzakelijkheden be
lemmerd te worden, voluit beginsel tegen
over beginsel stellen en eigen wezen als
exponent der Europeesche cultuur onge
hinderd uitleven.
Dit is uit Europeesch gezichtspunt har
telijk toe te juichen Men wordt er vrijer,
sterker door, de ban is weggenomen.
Laten thans mr. Churchill en mr. Roo
sevelt den lof van het bolsjewisme zin
gen. Toen Duitschland het non-agressie
pact met Rusland sloot, rilde het Chris
telijk Engeland hoorbaar. Hoe kon het
land van Luther met het Roode leger
samengaan Maar wat van Duitschland
verschrikkelijk werd gevonden, had Enge
land zelve wat graag gedaan en zal het
thans met innige blijdschap doen.
Niettegenstaande alle Christelijke ril
lingen zijn de Joodsch-kapltalistische
kringen te Londen'en New York en de
Joodsch-bolsjewistlsche kringen te Mos
kou elkander als kinderen van één revo
lutie verwant de interventie in Spanje
bewees het en Rusland behoeft nu niet
langer meer te knoeien. Het masker werd
afgerukt.
In ons vaderland en. in het bijzonder
onder ons Christelijk volksdeel, waar het
atheïstisch bolsjewisme als het eigenlijk
anti-Christelijk gevaar steeds werd onder
kend en het lijden van Finland diep werd
medegevoeld. zal thans de positiekeuze
veel gemakkelijker geworden zijn en zal
er oorzaak gevonden worden voor velen
om nu van harte in te stemmen met het
slotwoord van den Führer„Moge God
ons allen ook ons eigen vaderland
in dezen strijd bijstaan.”
Europa zelf staat op het spel én de gan
sche Europeesche beschaving.
Het totale beeld toont een in alle landen
stelselmatig gevoerde campagne der Sov
jet-Unie tegen het Duitsche streven tot
het oprichten eener stabiele orde in
Europa. Daarnaast is de directe propagan
distische tegenactie gericht tegen de maat
regelen der Duitsche politiek. In Boelga
rije werd geageerd tegen de toetreding tot
het Pact van Drie en vóór een garantie-
verdrag met Rusland, in Roemenië werd
door infiltratie in de Ijzeren Garde en
misbruik van haar leiders, onder meer van
den Roemeen Greza, de revolte-poging van
23 Januari 1941 geënsceneerd.
Ten aanzien van Zuid-Slavië beschikt
de Duitsche regeering over documenten,
volgens welke dp Zuidslavische gedele
geerde Georgewitsj reeds in Mei 1940 op
grond van een onderhoud met Molotof te
Moskou de overtuiging kreeg, dat men
daar Duitschland beschouwde als „den
machtigen vijand van morgen". Nog on
dubbelzinniger was de Russische houding
ten aanzien van de door Servische militai
ren naar voren gebrachte wenschen op het
gebied van bewapening. In November 1940
verklaarde de chef van den Russischen ge.
neralen staf tegenover den Zuidslavischen
militairen attaché: „Wij geven alles wat
verlangd wordt en wel onmiddellijk”.
Slechts één voorwaarde werd daarbij ge
steld: geheimhouding tegenover Duitsch
land. De voorbereiding van den putsch te
Belgrado van 27 Maart 1941 vormde het
hoogtepunt van dit complot van Servische
samenzweerders en Engelsch-Russische
agenten tegen Duitschland. De Servische
leider van dezen putsch, de aanvoerder van
de „Zwarte Hand”, Simitsj, bevindt zich
thans nog te Moskou en ontplooit daar ook
nu in zeer nauwe samenwerking met de
Russische propaganda zijn activiteit tegen
het Duitsche rijk.
Om de buitenwereld een volledig over
zicht van de werkzaamheden der Sovjet-
Russische instanties sedert de tot
standkoming van de Duitsch-Russische
verdragen te geven, zal de Duitsche re
geering het omvangrijke materiaal, waar
over zij beschikt, bekendmaken. De
Duitsche regeering moet constateeren,
dat de Sovjet-regeering bij het sluiten
der verdragen met Duitschland herhaal
delijk de ondubbelzinnige verklaring
heeft afgelegd, dat zij niet voornemens
was, zich direct of indirect in Duitsche
aangelegenheden te mengen.
De waarde der Sovjet-
Russische afspraken
Bij het sluiten van het vriendschaps
verdrag had zij plechtig verklaard, dat
zij met Duitschland zou samenwerken, om
in overeenstemming met de ware belan
gen van alle volken een einde te maken
aan den oorlogstoestand tusschen
Duitschland eenerzijds en Engeland en
Frankrijk anderzijds en om dit doel zoo
spoedig mogelijk te bereiken. Deze Sov
jet-Russische afspraken en verklaringen
zijn een bewuste misleiding en een be
wust bedrog gebleken. De Duitsche re
geering heeft moeten constateeren, dat
de stelling van Lenin, volgens welke
„met eenige andere landen verdragen
kunnen worden gesloten, wanneer zij
dienstig zijn voor de belangen der Sov
jet-regeering en voor het onschadelijk
maken van den tegenstander” ook heeft
gegolden bij het sluiten der verdragen
van 1939. Het sluiten dezer vriendschaps
verdragen was voor de Sovjet-regeering
dus slechts een tactische manoeuvre. Het
eigenlijke doel was, dat men voor Rus
land voordeelige overeenkomsten wilde
bereiken en daardoor tegelijkertijd een
verdere machtspolitiek der Sovjet-Unie
wilde voorbereiden.
De leidende gedachte bleef de ver
zwakking der nlet-bolsjewistische staten,
omdat die gemakkelijker ondermijnd en
op een zeker oogenblik overweldigd kon
den worden De Russische regeering te
Moskou heeft geen gehoor gegeven aan
de stem van het Russische volk, dat met
het Duitsche volk eerlijk in vrede en
vriendschap wilde leven, maar heeft de
oude bolsjewistische politiek van de twee
aangezichten voortgezet en daardoor een
groote verantwoordelijkheid op zich ge
laden.
Alinea drie houdt zich bezig metde
houding van de Sovjet-regeering tegen
over Duitschland op militair gebied en
die van de buitenlandsche politiek sedert
het sluiten van het Duitsch-Russische
verdrag. Te Moskou had de Sovjet-Rus
sische regeering bij de afbakening van
de belangensferen aan den Duitschen mi
nister van buitenlandsche zaken ver
klaard, dat zij met uitzondering van de
gebieden van den voormaligen Poolschen
staat, die zich in staat van ontbinding
bevonden, niet het voornemen koesterde,
de staten binnen haar belangensfeer te
bezetten, te bolsjewiseeren of te an-
nexeeren. In waarheid 'is evenwel, naar
uit het verloop der gebeurtenissen is ge
bleken, de politiek van de Sovjet-Unie in
deze periode uitsluitend gericht geweest
op een doel, namelijk uitbreiding van de
militaire macht van Moskou in het ge
bied tusschen Ijszee en Zwarte Zee, in
Westelijke richting, waar haar zulks maar
mogelijk scheen, en verdere bolsjewi
seering van Europa.
gen en vernielingen aan te richten. De
bevolking wordt derhalve opgeroepen de
afweer van dergelijke pogingen te steu
nen, waarbij hulp zich dient uit te strek
ken tot het waarnemen van de landings
en verblijfplaats van den vijand, terwijl
de actieve afweer en het onschadelijk
maken van vjjandelijke parachutetroe
pen alleen door de weermacht, politie en
gendarmerie geschiedt.
Waarschuwing aan de scheepvaart
Officieel is gisteren te Berlijn een
waarschuwing aan de koopvaardij gepu
bliceerd. Hierin wordt er op gewezen, dat
schepen, welke verschillende nauwkeurig
omschreven gebieden in de Noordelijke
Ijszee, Zwarte Zee en Oostzee bevaren,
zich blootstellen aan vernietiging door
mijnen en andere oorlogsmiddelen. De
Duitsche regeering waarschuwt daarom
dtingend tegen het bevaren dezer ge
bieden
schappelijke regeling, ook dit deel van
Litauen aan de sovjet-Unie over.
Kort daarop werden op dezelfde wijze
met misbruik van de met deze staten ge
sloten bijstandspacten, ook Letland en
Estland militair bezet. Het geheele Oost-
zeegebied werd nu in tegenspraak met
de uitdrukkelijke toezeggingen van Mos
kou, gebolsjewiseerd en enkele weken na
de bezetting, zonder omwegen door de
sovjet-regeering geahnexeerd. Tegelijker
tijd volgden in den geheelen Noorde
lijken sector van de sovjet-Russische
stelling tegen Europa de eerste aanzien
lijke concentraties van het Roode leger.
van
voor
niet