De Duitsche nota aan Rusland goed van Een beschouwing ingelichte zijde SPIRIN van De Oostzee-landen Bekendmaking minister von Ribbentrop Gaststatte Germania „De ontknooping inzake Rusland is een bevrijding” ••HA’AGSCHE COURANT Maandag 23 Juni TOT Te TT. pag. 2 Ta 1 Duitsche bevolking gewaarschuwd tegen parachutisten De activiteit der Komintern Zie verder le'tilad, pag- 3 Van het Roemeensche en Finsche front Het eerste Finsche communiqué De gevechtswaarde van het Russische leger De stelselmatige sovjet- Russische campagne I RECLAMES. aan die is 46 Engeland en Rus- Pan-Sla'visme werd op dezelfde wijze in het gouvernement-generaal opgehitst. Nauwelijks was Griekenland door de Duitsche en Italiaansche troepen bezet, of ook daar ging de Sovjet-Russische propa ganda aan het werk. haar kant onmiddellijk na aankomst de Duitsche troepen een verklaring Boelgaarsch adres gericht, welke een DEUTSCHE BIERE 20 CT. PRIMA HAMBURGER BUFFET THEO BACKES JAVASTRAAT 21 J Thans beslist het zwaard Het is Duitschland en Italië te bar ge worden. Tegenover den Russischen lust om in troebel water te visschen en het Rus sisch bolsjewisme verder in' Europa door te drijven, hebben zij, gelijk generaal Franco in Spanje weleer, tenslotte hei OFFICIEELE DOCUMENTEN In rapporten van de ministers van bui- tenlandsche zaken en binnenlandsche za- Het Opperbevel van de Weermacht maakte gisteren bekend: Er moet rekening worden gehouden met de mogelijkheid, dat de vijand door middel van parachutes afzonderlijke manschappen, resp. troepen zal neer laten, die de opdracht nebben in het operatiegebied en ook in het gebied van het Duitsche vaderland sabotage te ple- Oe houding van Rusland na het niet-aanvalspact. Inderdaad heeft de Duitsche regeering bij het sluiten van het niet-aanvalsverdrag haar politiek tegenover de Sovjet-Unie ook onverwijld gewijzigd en sedertdien een vriendschappelijke houding jegens de Sov jet-Unie aangenomen. De met Rusland ge sloten verdragen zijn naar letter en geest getrouw nagekomen, maar bovendien heeft zij door het overwinnen van Polen, dus door het offer van Duitsch bloed, de Sov jet-Unie geholpen aan haar grootste succes sedert haar bestaan op het gebied der buitenlandsche politiek. Dit is slechts mo gelijk geweest door de welwillende Duit sche politiek jegens Rusland en door de overweldigende zege der Duitsche weer macht. Met recht meende de Duitsche re geering dan ook te mogen aannemen, dat de Russische houding tegenover Duitsch land overeenkomstig zou zijn. Helaas zou spoedig blijken, dat de Duitsche regeering zich bij deze onderstelling ernstig heeft vergist. afwenden van deze leerstellingen en van de vroeger gevolgde methode van onder mijning van andere volken. De ont vangst, welke den Duitschen staf te Mos kou ten deel viel, leek deze verandering te bevestigen. Zoo kwam het op 23 Augustus 1939 tot het non-agressie-pact en op 28 September 1939 tot de onder- teekening v’ n de grens- en vriendschaps- overeenkomst tusschen beide staten. De kern dezer verdragen bestond uit: 1. De wederkeerige verplichting, el kander niet aan te vallen en in vreed zame nabuurschap te leven; 2. Een afbakening der belangensferen, waarbij Duijschland afzag van het oefe nen van invloed in Finland, Letland, Estland, Litauen en Bessarabië, terwijl een deel van den vroegeren Poolschen staat tot aan de lijn NarevBoegSan op wensch der Sovjet-regeering bij Rus land zou worden ingelijfd. hield, dat een aanwezigheid van Duit sche troepen in Boelgarjje niet den vrede op den Balkan, doch den oorlog diende. In dezelfde lijn ligt de rugdekking, welke de Sovjet-regeering in Maart van dit jaar aan Turkije heeft gegeven voor het geval, dat dit land mocht deelnemen aan den oorlog op den Balkan. Dit wat, naar aan de Duitsche regeering bekend was, het resultaat van Engelsch—Russi sche onderhandelingen tijdens het bezoek van den Britschen minister van buiten landsche zaken aan Ankara. Zijn streven wai er op gericht Rusland langs dezen weg steeds nauwer bij de Engelsche com binatie te betrekken. worpen. Uit Russische bron wordt ver- nofnen, dat het Roode leger gevechts wagens van 36 ton en 7000 vliegtuigen van de eerste linie ih gebruik heeft. Om trent de kwaliteit en gevechtswaarde dezer machines is niets bekend. Het sovjetleger heeft gebrek aan luchtdoel geschut. Men is te Ankara zeer benieuwd naar de militaire prestaties van het Roode leger. Goed ingelicht en verantwoordelijke kringen zeggen, dat het Roode leger niet onderschat moet worden, dat het goed geoefend is, en dat het reeds lang op een oorlog is voorbereid. In Duitsche kringen denkt men, dat de veldtocht in 3 weken zal zijn geëindigd. Naar alle waarschijnlijkheid zal de regeering van Moskou naar elders worden overge bracht. dat de Russische machines het tegen de Duitsche moesten afleggen. Voorts heb ben de Russen een geweldig aantal oude machines Uit de eerste berichten blijkt, dat de Russische bommenwerpers een gemak kelijke prooi zijn voor de snelle Hein- kels 110 en 111. Te Ankara is men naar S.P.T. bericht op grond van betrouwbare mededeelin- gen van oordeel, dat aan het geheele front de Russen 160 divisies infanterie, gepantserde divisies en verscheidene artilleriedivisies in het vuur hebben ge- In feite is, zooals in alinea 2 van von Ribbentrop’s verklaring wordt vastgesteld, de Komintern reeds spoedig na het tot stand komen der Duitsch-Russische ver dragen weer op ieder gebied actief gewor den. Door de sterkte en doeltreffende af- weermaatregelen der politie werd de Ko mintern gedwongen, haar bedrijvigheid op het gebied van ondermijning en inlichtin gendienst naar Duitschland langs omwe gen over centra in de aan Duitschland grenzende landen te trachten te leiden. Men maakte daarbij gebruik van vroegere Duitsche communistische functionarissen, die in Duitschland een ondermijningsactie moesten bedrijven en sabotage moesten voorbereiden. Te dien einde was er een systematische opleiding onder leiding van den Gepeoe-commissaris Krylov. Daarnaast werd een intensieve onder mijningsactie bedreven naar het door Duitschland bezette gebied, vöoral naar het protectoraat en het bezette Frankrijk, maar ook naar Noorwegen, Nederland, België enz. De Sovjet-Russische vertegenwoordigin gen vooral het consulaat-generaal te Praag, verleenden hierbij een waardevolle hulp. Met radiozend- en ontvanginstallaties werd een drukke berichtendienst onder houden, hetgeen een volkomen bewijs le vert voor den tegen Duitschland gerichten arbeid der Kominterin. Men beschikt pok over een omvangrijk documentair getui gen- en actenmateriaal over den geheelen ondermijnenden en spionnage-arbeid van de Komintern. Verder werden sabotage groepen gevormd, die haar eigen labora toria hadden, waarin zij brand- en brisant bommen voor daden van sabotage ver vaardigden. Dergelijke aanslagen zijn bijv, gepleegd op niet minder dan zestien Duitsche schepen. Naast de acttie van on dermijning en sabotage stond de spion- nage. Zoo maakte men van den terugkeër der Duitschers uit Sovjet-Rusland gebruik om deze Duitschers met de meest verwer pelijke middelen te winnen voor de doel einden der Gepeoe. Zelfs de Russische ambassade te Berlijn, met den ambassade raad Koboelof aan het hoofd, deinsde niet terug voor een gewetenloos misbruik der exterritoriale rechten voor spionage-doel- einden. Te Praag stond een lid van het Russische consulaat, Mosjof, aan het hoofd van een Russisch spionnagenet, dat zich over het geheele protectoraat uitbreidde. Andere gevallen, waarbij de politie tijdig kon ingrijpen, leverden een duidelijk en ondubbelzinnig beeld dezer omvangrijke Russische kuiperijen. Wat den ondermijningsarbeid in Europa buiten Duitschland betreft, deze strekte zich uit over bijna alle mét Duitschland bevriende of door Duitschland bezette lan den. Zoo stelde bijv, in Roemenië de com munistische propaganda door middel van uit Rusland komende pamfletten Duitsch land verantwoordelijk voor alle moeilijk heden, om aldus een anti-Duitsche stem ming te wekken. Hetzelfde kwam sedert den zomer van 1940 duidelijk tot uiting in Zuid-Slavië. In het gezantschap te Bel grado is den Duitschen troepen het docu mentaire bewijs voor den Sovjet-Russi- schen oorsprong der anti-Duitsche propa ganda in handen gevallen. Terwijl de communistische propaganda in Zuid-Slavië zich van nationalistische leuzen trachtte te bedienen, werkte zij in Hongarije vooral onder de Roetheensche bevolking, welke zij de komende bevrij ding door Sovjet-Rusland voorspiegelde. Zeer levendig was de anti-Duitsche ophit sing in Slowakije, waar openlijk actie werd gevoerd voor een inlijving bij Sovjet-Rus land. In Finland was de beruchte „Ver- eeniging voor Vrede en vriendschap met de Sovjet-Unie” werkzaam, die in samen werking met den zender Petroskoi Finland trachtte te ondermijnen en daarbij optrad in duidelijk anti-Duitschen zin. In Frank rijk, België en Nederland werd tegen de Duitsche bezettende macht opgehitst. Onder den dekmantel van nationalisme en kingen met dén Duitschen ambassadeur te Moskou gesteld werden, zijn reeds bekend, gemaakt in den oproep van den Führer aan het Duitsche volk. Duitschland kon, aldus vervolgt de nota, deze Russische eischen, die door de'Soëjet- regeering vcorwaarden voor een aaneen, sluiting met de staten van het Pact van Drie genoemd werden, natuurlijk niet aan. vaarden Daarmede waren de pogingen van de staten van het Pact van Drie, om met de Sovjet-Unie tot een regeling te komen, mislukt Het gevolg van deze Duitsche houding was, dat Rusland zijn politiek, die steeds onomwondener tegen Duitschland gericht was, intensiveerde en dat zijn steeds nau were samenwerking met Engeland duide lijk aan den dag trad In Januari 1941 kwam deze vei» gerachtige houding van Rusland voor de eerste maal ook off diplomatiek gebied .tot uiting. Toen Duitschland namelijk in die maand bepaalde veiligheidsmaatrege- len in Boelgarije trof tegen landing van Britsche troepen in Griekenland, heeft de Russische ambassadeur te Berlijn in een officieele démarche gewezen op het Ru*, sische standpunt, dat het gebied van Bod. garije en van de beide zeeëngten tot het veiligheidsgebied van de U.S.S.R. behoort, en dat zij niet onverschillig kon staan tegenover de gebeurtenissen in deze ge bieden die de belangen van deze veilig, heid bedreigden. Op grond hiervan waar, schuwde de Russische regeering tegen de verschijning van Duitsche troepen in het gebied van Boelgarije en de beide zee. engten. De Duitsche regeering heeft de Sovjet- regeering er vervolgens op gewezen dat Duitschland 'elke poging van Engeland, om vasten voet in Griekenland te krij gen, met alle middelen zou verhinderen, doch dat het niet de bedoeling had, de zee- engten te bezetten, doch dat het het Turksche territoriale gebied wilde respeo* teeren. Het doortrekken van Duitsche troepen door Boelgarije kon niet beschouwd wor- den als schending van de veiligheidsbe langen der Sovjet-Unie. De Duitsche re geering meende veeleer door deze ope raties de Russische belangen te dienen Na voltooiing van de operaties op den Balkan zou Duitschland zijn troepa weer van daar terugtrekken. Ondanks deze verklaring van de Duit sche regeering heeft de Sovjet-regeering van van aan rechtstreeksch vijandelijk karakter voor *t Duitsche Rijk droeg en de strekking in- Rusland en Engeland werken samen Alinea 5 behelst o.a.: De politiek van de Sovjet-regeering tegenover het Duit se! Rijk, welke sindsdien in stijgende mate agressief werd en de tot dusver nog steeds ietwat gecamoufleerde poli tieke samenwerking tusschen de Sovjet- Unie en Engeland wordt bij het uitbreken van de Balkan-crisis begin April van dit jaar voor de geheele wereld duidelijk. Thans staat onmiskenbaar vast, dat de na de toetreding van Zuid-Slavië tot het Drie-mogendhedenpact te Belgrado op touw gezette coup door Engeland in over leg met Sovjet-Rusland in scène werd gezet. Reeds sedert lang, namelijk sinds 14 November 1940, had Rusland in het geheim aan de bewapening van Zuid- Slavië tegen de As-mogendheden gewerkt. Toen de putsch van Belgrado gelukt was, sl at Rusland 5 April met de illegale Servische regeering en Simovitsj een vriendschapsverdrag, dat aan de samen zweerders rugdekking verschafte en waarvan het gewicht ten goede moert komen aan het gemeenschappelijke Zuid- Slavisch—EngelschGrieksche front Met zichtbare voldoening verklaarde hierom trent de Amerikaansche onderstaatssecre taris Sumner Welles, nadat hij te voren verscheidene besprekingen had gevoerd met den Russischen ambassadeur te Washington, op 6 April j.L, dat het Rus sischZuid-Slavische pact eventueel van de grootste beteekenis kon zijn. Het wekte allerwegen belangstelling en er bestond aanleiding voor de veronderstel ling. dat het meer dan louter een vriend- schap»- £n nonagressiepact was. Tezolftjer tijd nu, waarop Duitsche troepen op Roemeensch en Boelgaarsch gebied werden geconcentreerd tegen de steeds omvangrijker Engelsche landingen in Griekenland, poogt de Sovjet-Unie nu reeds ih klaarblijkelijk overleg met Enge land, Duitschland in den rug aan te vallen, doordat het ten eerste Zuid- Slavië politiek openlijk en militair in het geheim steunt, ten tweede poogt Tur kije door een belofte omtrent dekking in den rug te bewegen tot een agressieve houding tegen Boelgarije en Duitschland en te brengen tot een opmarsch van de Turksche legers in Thracië in een zeer ongunstige militaire stelling; ten derda zelf een sterke troepenmacht in Bessh- rabie en aan Moldau aan de Roemeen sche grens concentreert en ten vierde de plaatsvervangende volkscommissaris van buitenlandsche zaken, Wlsjinskf, plotse ling begin April een poging onderneemt om in gesprekken met den Roemeenschen gezant. Gafencu, te Moskou tot een po litiek van snelle toenadering tot Roe menië over te gaan, ten einde dit land tot afval van Duitschland te brengen. De Engelsche diplomatie streeft doet bemiddeling van de Amerikanen te Boe karest naar hetzelfde doel. De opgerukte Duitsche troepen in Roemenië en Boel garije moesten hier dus volgens het En gelsch—Russische plan van drie kanten worden ^.aangevallen, n.l. van Bessarabië. Thracië en Sérvië-Griekenland Slechts de loyaliteit van generaal An tonescu, de realistische houding van de Turksche regeering en vooral het snelle Duitsche ingrijpen en de beslissende overwinningen van het Duitsche leger waren oorzaak, dat dit Engelsch—Russi sche plan werd verijdeld. Naar de Duitsche regeering uit berich ten heeft vernomen, zijn bijna 200 Zuid» Slavische vliegtuigen, bemand met Russi sche en Engelsche agentën. benevens Ser vische samenzweerders, onder aanvtuering van den heer Simitsj.- ten deele naar Rusland gevlogen, waar deze officieren thans dienst doen in het Russische leger; ten deele zijn zij ook haar Egypte gevlo gen. Reeds deze bijzonderheid werpt een uitermate karakteristiek-licht op de nau we samenwerking van Engeland en Rus land met Zuid-Slavië. 2 ken en den Reichsführer S.S. en chef van de Duitsche politie worden, met officieele documenten gestaafd, bewijzen overgelegd voor de tegen Duitschland en het natio- naal-socialisme gerichte ondermijnende werkzaamheden, politieke agitatie en agressie van sovjet-Rusland. De economische overeenkomsten Duitschland met deze staten, die de overeenkomsten van Moskou zouden worden geschaad, werden door de Russische regeering eenzijdig opgeheven. Russische bedreiging De Duitsche regeering heeft, naar voorts in de nota wordt betoogd, on weerlegbare bewijzen, dat de sovjet-Unie ondanks afspraken van tegengestelde strekking reeds spoedig na de bezetting van het door haar verworven Poolsche gebied, in het Gouvernement-Generaal een anti-Duitsche agitatie en bolsjewis tische propaganda steunde. Ook in dit gebied werden onmiddelijk na de bezet ting sterke Russische garnizoenen gede tacheerd Terwijl het Duitsche leger in het Westen nog strijd voerde tegen Frankrijk en Engeland, rukte toen de sovjet-Unie tegen den Balkan op. Terwijl de sovjet- regeering bij de onderhandelingen te Moskou had verklaard, dat zij van haar kant nooit het initiatief zou nemen tot oplossing van het Bessarabische vraag stuk, ontving de Duitsche regeering op 24 Juni 1940 van de sovjet-regeering de mededeeling, dat zij thans besloten was het Bessarabische vraagstuk met geweld op te lossen. Tevens werd medegedeeld, dat de Russische aanspraken zich ook uitstrekten tot de Boekowina, dus tot een gebied, dat een Oudoostenrijksch kroon land was, nooit bij Rusland had be hoord en waarover destijds te Moskou in het geheel niet was gesproken. De Duitsche ambassadeur te Moskou verklaarde aan de sovjet-regeering, dat haar besluit voor de Duitsche regeering volkomen onverwacht kwam, en moest leiden tot aanzienlijke schade van de Duitsche economische belangen in Roeme nië, belemmering van het leven der tal rijke Duitsche nederzettingen aldaar en van de Duitsche nationaliteit in de Boe kowina. De heer Molotof antwoordde daarop, dat deze aangelegenheid uiterma te dringend was en dat de sovjet-Unie binnen 24 uur het standpunt van de Duit sche regeering in deze aangelegenheid verwachtte. Ondanks dit bruuske optre den tegen Roemenië heeft de Duitsche regeering ook ditmaal weer, ter instand houding van den vrede en haar vriend schap met de sovjet-Unie, ten haren gun ste ingegrepen. Zij heeft de Roemeensche regeering, die zich tot Duitschland gewend had om hulp, aangeraden toe te geven en haar aanbe volen Bessarabië en het Noordelijke deel van de Boekowina aan sovjet-Rusland af te staan Met net toestemmende antwoord van de Roemeensche regeering werd aan de sovjet-regeering het verzoek van de Roemeensche regeering overgebracht, haar voldoenden tijd te laten ter ontrui ming van deze groote gebieden en ter beveiliging van leven en have der inwo ners. Doch weer stelde de Russische re geering Roemenië een ultimatum en be gon vóór het einde daarvan op 29 Juni reeds met de bezetting van gedeelten van de Boekowina en daarna van geheel Bessarabië tot aan den Donau. Ook deze gebieden werden door de sovjet-Unie ter stond geannexeerd, gebolsjewiseerd en daarmee in feite ken gronde gericht Door de bezetting en bolsjewiseering van de geheele belangensfeer, die de Duitsche re geering aan de U.S.S.R. te Moskou had overgelaten, heeft de sovjet-regeering duidelijk en ondubbelzinnig gehandeld in strijd met de overeenkomsten van Mos kou. Alinea vier behandelt de territoriale vraagstukken op den Balkan die gerezen zijn door het opdringen van Rusland naar dat gebied. Duitschland, dat van Honga rije en Roemenië herhaaldelijk verzoeken tot bemiddeling in het bekende territo riale geschil tusschen deze beide staten had ontvangen, deed met Italië op 30 Augustus 1940 de arbitrale uitspraak van Weenen. Om het de Roemeensche regee ring mogelijk te maken, de door haar ge brachte territoriale offers tegenover haar volk te motiveeren en voor de toekomst iederen twist in dit gebied uit te sluiten, garandeerden Duitschland en Italië den nieuwen Roemeenschen staat Daar de Russische aspiraties in dit gebied bevre digd waren, kon deze garantie in géén enkel opzicht tegen Rusland gericht zijn. Desniettemin maakte de sovjet-Unie be zwaren en verklaarde zij, in strijd met haar vroegere verklaringen, volgens wel ke haar aspiraties op den Balkan bevre digd waren door het verkrijgen van Bes sarabië en de Noordelijke Boekowina, dat zij belangen bleef behouden bij de Bal- kan-vraagstukken. Deze belangen werden aanvankelijk niet nader omschreven. Tegen Duitschland gerichte politiek Van dit tijdstip af teekent zich de te gen Duitschland gerichte politiek van sovjet-Rusland steeds duidelijker af. De Duitsche regeering krijgt steeds concre ter berichten, volgens welke de reeds se dert geruimen tijd gevoerde onderhande lingen van den Britschen ambassadeur te Moskou, Cripps, zich gunstig ontwikkelen. Tegelijkertijd komt de regeering in het bezit van documenten over intensieve mi litaire voorbereidingen van de sovjet-Unie op elk gebied. Deze bewijsstukken worden o.m beves tigd door een onlangs te Belgrado gevon den rapport van den Zuidslavischen mili tairen attaché te Moskou van 17 Decem ber 1940, waarin o.m. woordelijk gezegd wordt: „Volgens mededeelingen uit Sov- jet-kringen is de bewapening van lucht macht, pantserstrijdkrachten en artillerie op grond van de ervaringen van dezen oorlog in vollen gang en zal zij in Augus tus 1941 voor het belangrijkste deel vol tooid zijn. Dit is waarschijnlijk ook de uiterste limiet voor het verstrijken waar van men geen belangrijke veranderingen in de Russische buitenlandsche politiek be hoeft te verwachten. Ondanks de onvriendschappelijke hou ding der Sovjet-Unie in het BalkanvraSg- stuk, doet Duitschland daarop opnieuw moeite om tot een regeling met de Sovjet- Unie te komen. De minister van buiten landsche zaken geeft in een brief aan Sta lin een uitvoerige uiteenzetting van de politiek der Duitsche regeering sedert de onderhandelingen te Moskou. Hij geeft in dezen btief siting aan den wensch en de hoop, dat men er in mag slagen de vriend schappelijke houding van de Sovjet-Unie, die door de mogendheden van het Pact van Drie gewenjeht werd, gemeenschap pelijk een concreten vorm te geven. Ter verdere behandeling van deze vraagstuk ken noodigt de minister van buitenland sche zaken den Russischen volkscommis saris Molotof uit voor een bezoek aan Ber.' lijn. Gedurende dit bezoek moet de Duitl sche regeering constateeren, dat Rusland tot een werkelijk vriendschappelijke samenwerking met de staten van het Pact van Drie en met Duitschland in het bijzon der, slechts bereid is, indien Duitschland den prijs wil betalen, dien de Sovjet-Unie daarvoor verlangt. Deze prijs bestaat uit een verder opdringen der Sovjet-Unie in het Noorden en het Zuidoosten van Euro pa. De eischen, die door Molotof te Ber lijn en daarna bij de diplomatieke bespre- Van goed ingelichte zijde ontvangen wij de volgende beschouwing De ontknooping inzake Rusland is een bevrijding. Reeds lang wisten de inge wijden, dat de sovjet-republiek een dub bel spel speelde, waarvan het karakter aan de oude bolsjewistische praktijken herinnerde. Dat dubbelspel had een wel zeer im- moreelen grondslag. Eenerzijds had men door het non-agressiepact met Duitsch land zich gedekt tegen eiken strijd met het machtige en gevreesde Duitsche leger, anderzijds verheugde men zich van harte in het feest, waarin dé oorlogvoerende mo gendheden hun bloed en materiaal offer den en berekende met een zeker soort Aziatisch cynisme, op welke -wijze Rus» land daarvan het meeste profijt trekken kon. Vriendschap was dit natuurlijk niet, non-agressie evenmin. Het was alleen de houding van den lafaard, die zelf zorgt buiten gevaar te blijven, zoolang de strij denden frisch zijn, doch op het moment loert, dat ze amechtig naar adem hijgend, voldoende krachten hebben ingeboet om als de jakhals de prooi te bespringen en eigen lusten te stillen. In het kader dezer politiek paste het, dat de bolsjewistische machthebbers op alle mogelijke punten de Duitsche over winningen in het geheim tegenwerkten. Zij waren niet neutraal, doch hadden be lang bij verlenging van den oorlog en verzwakking der strijders. Men vindt in de officieele documenten met name de proclamatie van den Führer, de nota van rijksminister von Ribbentrop opgesomd, hoe zij te Belgrado kuipten, hoe zij in Roemenië een chaos trachtten te stichten, hoe zij in Boelgarije de re geering ten val zochten te brengen, hoe zij de Baltische staten overweldigden en Finland opnieuw bedreigden. Dat alles is geen non-agressie, doch het tegengestelde er van. Berlijn wist dit, doch zweeg. Eenerzijds omdat het het tijdstip, waarop definitieve opheldering noodig zou worden, zelf wilde kiezen, anderzijds omdat het zoo lang mogelijk de hoop wilde behouden, dat beteregevoelens te Moskou de overhand zouden krijgen en men op werkelijk mo reel te verantwoorden wijze de conse quenties uit het sluiten van het non-agres siepact zou trekken •Te Moskou overwonnen de betere ge voelens niet. Integendeel, de brutale eischen van Molotof, n.l. dat Duitschland en Italië hun garantie aan Roemenië zöii- den verloochenen, zoodra sovjet-Rusland Roemenië aanviel, dat Finland geheel aan Rusland zou worden prijsgegeven, idem Boelgarije, de Dardanellen en de Bospo rus, laten zien, hóe ver de afpersings- tactieken van de sovjet-machthebbers gaan hoe ze van de Europeesche situatie partij willen trekken en welke bedoelingen eigenlijk te Moskou bestaan. De minister van buitenlandsche zaken, von Ribbentrop, heeft gisterochtend te zes uur in aanwezigheid van de ver tegenwoordigers van de Duitsche en de buitenlandsche pers in de bondsraadzaal van het ministerie van buitenlandsche zaken de wereld per radio in kennis ge steld van de nota van het ministerie van buitenlandsche zaken aan de Sovjet- regeering In de eerste alinea herinnert de nota er aan, dat de Duitsche regeering, tot een regeling der belangen tusschen Duitschland en de Sovjet-Unie wenschte te komen, ich in den zomer van 1939 tot de Sovjet-regeering wendde, waarbij zij over de ernstige bedenkingen heen stapte, welke voortvloeien uit het prin- cipieele verschil tusschen het politieke 4pel van Duitschland en Sovjet-Rusland en uit de scherpe tegenstelling tusschen de wereldbeschouwing van nationaal-so- cialisme en bolsjewisme, welke diame traal tegenover elkaar staan. De Duitsche regeering, aldus vervolgt de nota, liet zich hierbij leiden door de xx, gedachte, dat de Uitschakeling van een weinig bekend*. In Spanje is gebleken, oorlog, waarvoor een toenadering tus- schen Duitschland en Rusland voorwaar de was en de daardoor bereikbare be veiliging der levensbehoeften van beide volken, die van oudsher op voet van, vriendschap hebben geleefd, de beste waarborg zouden zijn tegen een verdere uitbreiding van de. communistische leer stellingen van het internationale Joden dom naar Europa. In deze onderstelling werd zij gesterkt door het feit, dat het op grond van zekere gebeurtenissen in Rusland en zekere maatregelen der Rus sische regeering op internationaal gebied althans mogelijk leek, dat men zich zou In dit verband herinnert de nota aan de sluiting van het zoogenaamde pact van hulpverleening tusschen de sovjet-Unie en Estland, Letland en Litauen in Octo ber en November 1939 en de vestiging van miliaire steunpunten in déze landen, aan de vorming van de communistische Finsche pseudo-regeering Kousinen, aan het ultimatum aan Finland en den inval van het Roode leger eind November 1939. In Juli 1940, zoo vervolgt de verkla ring, trad de sovjet-Unie tegen de Oost- zeestaten op Litauen had, volgens het eerste verdrag van Moskou tot de Duit sche belangensfeer, behoord. Op verzoek van de sovjet-Unie gaf de Duitsche regeering' bij het tweede verdrag haar belangen in het overgroote deel van dit land ten gunste der sovjet-Unie prijs, terwijl een strook van dit gebied nog binnen de Duitsche belangensfeer bleef. Na een ultimatum van 15 Juni werd geheel Litauen, dat wil dus zeggen een deel van de Duitsche belangensfeer, door de sovjet-Unie bezet, zonder dat de Duitsche regeering hiervan eenig bericht ontving, zoodat nu de U.S.S.R. onmid dellijk doordrong tot de geheele Ooste lijke grens van Oost-Pruisen. Toen men zich naderhand hieromtrent tot Duitsch land wendde, liet de Duitsche regeering na moeizame onderhandelingen en om nogmaals iets te doen voor een vriend- In het eerste communiqué uit het hoofdkwartier van het Roemeensch Duitsche front wordt gezegd, dat de strijd van de bergen in de Boekowina tot aan de Zwarte Zee op 22 Juni is begonnen. Gisterochtend zijn de Roemeensche troepen over de Proeth getrokken. Aan het Zuidelijke front bezetten ge mechaniseerde Roemeensche troepen de stad Bolgrad. In de omgeving van Ga la tz werden 3 sovjet-vliegtuigen neerge- schoten. Antonescu generalissimo Stefani meldt uit Boekarest, dat de staatsleider, generaal Antonescu, tot opperbevelhebber der weermacht is be noemd. Michael Antonescu is benoemd _tot ministerpresident ad-interim. De Rijksberichtencentrale te Helsinki deelde gisteravond het volgende mede: Hedenochtend vroeg tusschen 6.00 en 7.00 uur zijn sovjet-Russische militaire vliegtuigen op verscheidene plaatsen het Finsche souvereine gebied binnenge drongen. Om 6.05 hebben verscheidene sovjet- Russische vliegtuigen, verdeeld in 2 groepen, Finsche gepantserde booten gebombardeerd, zonder schade aan te richten. Om 6.15 bestookten 4 sovjet- Russische vliegtuigen de kustverdedi ging van Alskar met bommen. Er ont stonden eenige branden. Aanzienlijke schade is niét aangericht. Om 6.45 uur hebben Russische vliegtuigen vanuit groote hoogte Finsche vaartuigen in de inhammen van Torko Abo met bom men aangevallen. Ook aan de Finsche zuidoostgrens zijn vanochtend vroeg sovjet-Russische vliegtuigen binnenge vlogen, zonder bommen neer te werpen. S.P.T. meldt uit Berlijn: Men verheelt zich in militaire kringen niet, dat de onderschatting van de ge- vechtswaarde van het sovjet-leger in de wereldpers den Rooden opperbevelheb bers niet onaangenaam is geweest. Duitsche soldaten, die na den veldtocht in Polen de gelegenheid hebben gehad de uitrusting der Russen te bezichtigen, zijn het er allen over eens, dat de wa pens der sovjet-soldaten voor hun eigen wapens niet onderdoen. Daartegenover staat echter, dat de Finsche veldtocht ook fouten aan het licht heeft gebracht, welke niet in kor ten tijd te herstellen zijn. Organisatie is nu juist niet het grootste talent der Russen. In. Finland zijn zij met het rijke materiaal op een werkelijk roekelooze en kwistige manier omgesprongen, welke ongunstig afsteekt bij de liefde, welke de Duitsche soldaat voor zijn oor logsmachine aan den dag legt. Over het Russische luchtwapen „hiertoe en niet verder” moeten spreken. En thans beslist het zwaard. Wij noemen het een bevrijding. Met de mannen, die eenmaal onder Lenin en Litwinof de bolsjewistisch-atheïstische wereldrevolutie begonnen en nog niet lang geleden in Spanje toonden, waartoe dit Aziatisch barbarisme in staat is, is geen wezenlijk verdrag mogelijk, tenzij zij van hun wereldrevnlutie-ideeën zich be- keeren en de Europeesche beschaving aanvaarden. Men kan de hoop voedert, dat dit gebeuren zou, maar die hoop is beschaamd. En alnaarmate dit gevoeld werd, ging de band met Rusland drukken, zij werd éen ban Thans is zuiverheid bereikt. De Aziaat kon zich niet verloochenen. Ook Europa verloochent zich niet. Thans staat de Europeesche beschaving tegenover het Aziatisch barbarisme., en is het in naam van de gansche blanke cultuurwereld noodig, dat het bolsjewisme uit ons we relddeel wordt verdreven en de Russische volksgemeenschap en met haar gansch Europa van dezen geesel wordt bevrijd. Een werkelijke unie tusschen nationaal»socialisme en bolsje wisme onmogelijk i De strijd zal offers kosten. Oorlog kost bloed en tranen, geld en goed. Doch het doel is de offers waard. Ook voor het nationaal-socialisme als wereld- en levens beschouwing is het beter, dat de band met Ruskind niet tot een blijvende unie gevoerd heeft, aangenomen, dat het bols jewisme bolsjewisme bleef. Deze twee levensbeschouwingen zijn immers diame traal verschillend. Een werkelijke unie is onmogelijk. Een van beide of beide moe ten dan ontaarden. De loop der dingen bevrijdt het natio naal-socialisme van deze angstwekkende verantwoordelijkheid. Het kan weer, zon der door politieke noodzakelijkheden be lemmerd te worden, voluit beginsel tegen over beginsel stellen en eigen wezen als exponent der Europeesche cultuur onge hinderd uitleven. Dit is uit Europeesch gezichtspunt har telijk toe te juichen Men wordt er vrijer, sterker door, de ban is weggenomen. Laten thans mr. Churchill en mr. Roo sevelt den lof van het bolsjewisme zin gen. Toen Duitschland het non-agressie pact met Rusland sloot, rilde het Chris telijk Engeland hoorbaar. Hoe kon het land van Luther met het Roode leger samengaan Maar wat van Duitschland verschrikkelijk werd gevonden, had Enge land zelve wat graag gedaan en zal het thans met innige blijdschap doen. Niettegenstaande alle Christelijke ril lingen zijn de Joodsch-kapltalistische kringen te Londen'en New York en de Joodsch-bolsjewistlsche kringen te Mos kou elkander als kinderen van één revo lutie verwant de interventie in Spanje bewees het en Rusland behoeft nu niet langer meer te knoeien. Het masker werd afgerukt. In ons vaderland en. in het bijzonder onder ons Christelijk volksdeel, waar het atheïstisch bolsjewisme als het eigenlijk anti-Christelijk gevaar steeds werd onder kend en het lijden van Finland diep werd medegevoeld. zal thans de positiekeuze veel gemakkelijker geworden zijn en zal er oorzaak gevonden worden voor velen om nu van harte in te stemmen met het slotwoord van den Führer„Moge God ons allen ook ons eigen vaderland in dezen strijd bijstaan.” Europa zelf staat op het spel én de gan sche Europeesche beschaving. Het totale beeld toont een in alle landen stelselmatig gevoerde campagne der Sov jet-Unie tegen het Duitsche streven tot het oprichten eener stabiele orde in Europa. Daarnaast is de directe propagan distische tegenactie gericht tegen de maat regelen der Duitsche politiek. In Boelga rije werd geageerd tegen de toetreding tot het Pact van Drie en vóór een garantie- verdrag met Rusland, in Roemenië werd door infiltratie in de Ijzeren Garde en misbruik van haar leiders, onder meer van den Roemeen Greza, de revolte-poging van 23 Januari 1941 geënsceneerd. Ten aanzien van Zuid-Slavië beschikt de Duitsche regeering over documenten, volgens welke dp Zuidslavische gedele geerde Georgewitsj reeds in Mei 1940 op grond van een onderhoud met Molotof te Moskou de overtuiging kreeg, dat men daar Duitschland beschouwde als „den machtigen vijand van morgen". Nog on dubbelzinniger was de Russische houding ten aanzien van de door Servische militai ren naar voren gebrachte wenschen op het gebied van bewapening. In November 1940 verklaarde de chef van den Russischen ge. neralen staf tegenover den Zuidslavischen militairen attaché: „Wij geven alles wat verlangd wordt en wel onmiddellijk”. Slechts één voorwaarde werd daarbij ge steld: geheimhouding tegenover Duitsch land. De voorbereiding van den putsch te Belgrado van 27 Maart 1941 vormde het hoogtepunt van dit complot van Servische samenzweerders en Engelsch-Russische agenten tegen Duitschland. De Servische leider van dezen putsch, de aanvoerder van de „Zwarte Hand”, Simitsj, bevindt zich thans nog te Moskou en ontplooit daar ook nu in zeer nauwe samenwerking met de Russische propaganda zijn activiteit tegen het Duitsche rijk. Om de buitenwereld een volledig over zicht van de werkzaamheden der Sovjet- Russische instanties sedert de tot standkoming van de Duitsch-Russische verdragen te geven, zal de Duitsche re geering het omvangrijke materiaal, waar over zij beschikt, bekendmaken. De Duitsche regeering moet constateeren, dat de Sovjet-regeering bij het sluiten der verdragen met Duitschland herhaal delijk de ondubbelzinnige verklaring heeft afgelegd, dat zij niet voornemens was, zich direct of indirect in Duitsche aangelegenheden te mengen. De waarde der Sovjet- Russische afspraken Bij het sluiten van het vriendschaps verdrag had zij plechtig verklaard, dat zij met Duitschland zou samenwerken, om in overeenstemming met de ware belan gen van alle volken een einde te maken aan den oorlogstoestand tusschen Duitschland eenerzijds en Engeland en Frankrijk anderzijds en om dit doel zoo spoedig mogelijk te bereiken. Deze Sov jet-Russische afspraken en verklaringen zijn een bewuste misleiding en een be wust bedrog gebleken. De Duitsche re geering heeft moeten constateeren, dat de stelling van Lenin, volgens welke „met eenige andere landen verdragen kunnen worden gesloten, wanneer zij dienstig zijn voor de belangen der Sov jet-regeering en voor het onschadelijk maken van den tegenstander” ook heeft gegolden bij het sluiten der verdragen van 1939. Het sluiten dezer vriendschaps verdragen was voor de Sovjet-regeering dus slechts een tactische manoeuvre. Het eigenlijke doel was, dat men voor Rus land voordeelige overeenkomsten wilde bereiken en daardoor tegelijkertijd een verdere machtspolitiek der Sovjet-Unie wilde voorbereiden. De leidende gedachte bleef de ver zwakking der nlet-bolsjewistische staten, omdat die gemakkelijker ondermijnd en op een zeker oogenblik overweldigd kon den worden De Russische regeering te Moskou heeft geen gehoor gegeven aan de stem van het Russische volk, dat met het Duitsche volk eerlijk in vrede en vriendschap wilde leven, maar heeft de oude bolsjewistische politiek van de twee aangezichten voortgezet en daardoor een groote verantwoordelijkheid op zich ge laden. Alinea drie houdt zich bezig metde houding van de Sovjet-regeering tegen over Duitschland op militair gebied en die van de buitenlandsche politiek sedert het sluiten van het Duitsch-Russische verdrag. Te Moskou had de Sovjet-Rus sische regeering bij de afbakening van de belangensferen aan den Duitschen mi nister van buitenlandsche zaken ver klaard, dat zij met uitzondering van de gebieden van den voormaligen Poolschen staat, die zich in staat van ontbinding bevonden, niet het voornemen koesterde, de staten binnen haar belangensfeer te bezetten, te bolsjewiseeren of te an- nexeeren. In waarheid 'is evenwel, naar uit het verloop der gebeurtenissen is ge bleken, de politiek van de Sovjet-Unie in deze periode uitsluitend gericht geweest op een doel, namelijk uitbreiding van de militaire macht van Moskou in het ge bied tusschen Ijszee en Zwarte Zee, in Westelijke richting, waar haar zulks maar mogelijk scheen, en verdere bolsjewi seering van Europa. gen en vernielingen aan te richten. De bevolking wordt derhalve opgeroepen de afweer van dergelijke pogingen te steu nen, waarbij hulp zich dient uit te strek ken tot het waarnemen van de landings en verblijfplaats van den vijand, terwijl de actieve afweer en het onschadelijk maken van vjjandelijke parachutetroe pen alleen door de weermacht, politie en gendarmerie geschiedt. Waarschuwing aan de scheepvaart Officieel is gisteren te Berlijn een waarschuwing aan de koopvaardij gepu bliceerd. Hierin wordt er op gewezen, dat schepen, welke verschillende nauwkeurig omschreven gebieden in de Noordelijke Ijszee, Zwarte Zee en Oostzee bevaren, zich blootstellen aan vernietiging door mijnen en andere oorlogsmiddelen. De Duitsche regeering waarschuwt daarom dtingend tegen het bevaren dezer ge bieden schappelijke regeling, ook dit deel van Litauen aan de sovjet-Unie over. Kort daarop werden op dezelfde wijze met misbruik van de met deze staten ge sloten bijstandspacten, ook Letland en Estland militair bezet. Het geheele Oost- zeegebied werd nu in tegenspraak met de uitdrukkelijke toezeggingen van Mos kou, gebolsjewiseerd en enkele weken na de bezetting, zonder omwegen door de sovjet-regeering geahnexeerd. Tegelijker tijd volgden in den geheelen Noorde lijken sector van de sovjet-Russische stelling tegen Europa de eerste aanzien lijke concentraties van het Roode leger. van voor niet

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1941 | | pagina 2