naar
van
ZILVER AAN DE
SANDAWAKU
Oude molen uit Noord-Holland naar Duitschland verkocht - Vaart door
den Isthmus
Korinthe - De strijd tegen de Sovjet-unie - Kaatswedstrijd
-k
- s
o
FEUILLETON
COURANT Donderdag 26 Juni 1941 TWEEDE BLAD
J’
I
li
I
VERMAAK OP SCHEVEN1NGEN.
(Hoffmann)
DE STRIJD IN NOORD-AFR1KA. GENERAAL ROMMEL VOOR TOBROEK.
TURKIJE. HET GEBOUW VAN DEN GENERALEN STAE TE ANKARA.
(Hoffmann)
MODERN
(Nadruk verboden.)
HOOFDSTUK V
het
wist,
iederen dag
(Wordt vervolgd.}
weet
ver-
DE EERSTE KAATSWEDSTRIJD IN DEN NOORD-OOSTPOLDER. In
het drooggevallen gebied bij Lemmer werd deze wedstrijd gehouden door
de kaatsvereeniging „Sudwal”. Overzicht tijdens het spel. (Holland)
POOTJE BADEN, HET ALOUDE
NA EEN DAG HARD WERKEN, IS EEN VERFRISSCHING MET DE
WARMTE ZEER WELKOM. (Polygoon)
Hij
hij
De hut was heelemaal vervallen,
Niki, en zoo van buiten bezien zou je
denken, dat het ding in geen jaren be
woond was. Ik ging naar binnen en
vond versch gras, twijgen en bladeren,
alles keurig bij elkaar op een hoopje
en als ’t ware tot slapen noodigend.
De hut is dus wel bewoond?
Zooals je zegt.
Promyschennik?
Natuurlijk.
Wederom zwijgen, langer en druk
kender dan den vorigen keer.
Ik bleef tot diep in den nacht op
hem wachten, Niki. En ik verzeker je,
bij mij had hij geen kans gekregen
om zijn geweer in aanslag te brengen.
Maar de vent schijnt op de eeii of an
dere manier lont geroken te hebben
en liet zich niet zien. Enfin: wat in
een goed vat is, verzuurt niet.
Van nu af aan wordt de bewaking
nog scherper opgevat dan te voren.
lowitsch den ganschen dag oeroude,
weemoedige liedjes, waarin sprake is
van lachende korenvelden en van ein-
delooze steppen.
Hij heeft een fraaie bariton en dik
wijls gebeurt het, dat Gornenburg of
Sillery luisterend blijven staan, wan
neer de berghellingen het lied van
den Rus weerkaatsen. Dan is het,
alsof al het weemoedige verlangen
naar het land van Wolga en Dnjepper
het dal van de Sandawaku vult.
Graaf Rouca Gura hoort echter
niets van deze weemoedige liederen;
hij zwerft aan gene zijde van de ber
gen, daar, waar het ruischen der ri
vier niet meer wordt gehoord.
Harry, graaf Rouca Gura, is des
nachts tegen drie uur thuisgekomen
en toen de van angst bevende dr.
Sillery hem vroeg, of hij een spoor
van den moordenaar had gevonden,
haalde hij glimlachend de schouders
even op.
Inderdaad doctor; ik heb het
spoor van een moordenaar gevonden
en tot nu toe gevolgd. Maar van een
moordenaar, die vreeselijk bromt en
liever honing lust dan een stuk wild
braad.
Sillery kijkt hem verbijsterd aan.
Doctor, herneemt de graaf en
steekt lachend een sigaret op, ik
heb het spoor van een geweldigen
staat in geen geval. Niemand komt
op de gedachte de beide schatg^vers
te bespionneeren. Hetgeen niet te ver
wonderen is als men bedenkt, dat De
Vegaz en Haaivischwillie nog niets an
ders hebben gevonden dan steenen
en nog eens steenen.
De vier overige leden der expedi
tie zijn er dan ook van overtuigd, dat
de schatgravers nooit iets anders zul
len vinden.
Het dal waarin de opgravingen wor
den verricht, is eigenlijk een afgeslo
ten deel van het groote Sandawaku-
dal. In het midden stroomt een beek
je, dat de Spanjaard en de Deen voor
het vermaarde Goudriviertje houden.
Dag in, dag uit zwoegen De Vegaz
en Haaivischwillie onverdroten verder
met een ijver, een betere zaak waar
dig. Reeds om tien uur ’s morgens,
wanneer de zon boven den bergkam
rijst, is de hitte schier ondraaglijk.
En vooral vandaag, den 28en Augus
tus, schijnt alles in laaienden gloed
te staan.
De Vegaz en Haaivischwillie hebben
ontdaan. Naakt tot aan de heupen,
hakken en graven ze verder, gehuld in
’n wolk van muskieten, zand en steen
gruis.
Geen woord wordt tusschen beide
mannen gewisseld. Slechts af en toe
Het dal, waarin De Vegaz en Haai- F 1
vischwillie aan het werk zijn, ligt bij- zich reeds lang van hun bovenkleeren
na een uur van de blokhut. Ze zwoe
gen dagelijks in een bijna moorden
de hitte, doch weigeren de hulp der an
dere kameraden te aanvaarden. Wan
trouwen? Misschien!
Doch reden voor wantrouwen be-
LN DEN ISTHMUS VAN KORINTHE. Na de vaart door de Mid-
dellandsche Zee heeft het troepentransportschip met Duitsche troepen
Korinthe bereikt en komt door den Isthmus. Hooge zandsteenwanden
begrenzen het kanaal. (Atlantic-Holland)
beer ontdekt. Jammer genoeg heb ik
het beest niet kunnen vinden. Hoe
staat het overigens met uw collectie?
Sillery, nu geheel gerustgesteld, be
richt dolgelukkig, dat ook hij iets bij
zonders heeft gevonden. Ongelooflijk:
een blauwe anjelier, waarvan de
kroon...
Hij vertelt alle bijzonderheden en
krijgt werkelijk den indruk, alsof de
graaf met alle aandacht luistert. Doch
Niki weet beter. Niki kent den graaf
lang genoeg om te zien, dat er iets
bijzonders, iets heel ernstigs is ge
beurt.
Doch om den doctor niet te veront
rusten, houdt hij zich voorloopig stil.
Eerst den volgenden morgen, wan
neer ze beiden naar de rivier gaan
om te zwemmen, vertelt Rouca Gura.
Harry, wat is er aan de hand?
De graaf kijkt Niki aan en knikt
ernstig.
Ik heb gisteren aan de andere
zijde der bergen het spoor van een
beer gevolgd. En eer ik
stond ik voor een hut.
Een hut?
Prëcies.
Niki vraagt niets meer,
voldoende. Beter gezegd:
moedt alles.
Eerst enkele minuten later vat de
graaf het gesprek weer op.
Wassil Michailowitsch Tshikoff is
derhalve de eenige, die overdag thuis
blijft. De Rus is een stevig gebouw
de veertiger met zwarten baard en
dito hoofdhaar. Met de gebalde vuist
kan hij een os vellen en zijn oogen
stralen in kinderlijke onschuld. Wassil
is het „meisje” voor alles; hij ver
zorgt de paarden, kookt, wascht de
vaten, naait kapotte hemden en stopt
de gaten in de sokken van alleman,
houdt de blokhut aan kant en kapt
hout voor den haard.
Zorg of angst zijn hem ten eenen-
malc vreemd. De hooge en hooggebo
ren heeren trekken dagelijks het
woud in en vormen om de blokhut een
keten, die geen promyschlennik kan
doorbreken.
Als gevolg van dit prettige, gerust
stellende gevoel, zingt Wassil Michai-
IN DE GEMEENTE URSEM, NABIJ ALKMAAR, js een niet meer in
gebruik zijnde molen verkocht naar Duitschland. Deze molen zal weder
in het Rijnland worden opgebouwd en in gebruik gesteld worden. De
zware balken van het gestel worden met zorg uit elkaar gehaald. (Pol.)
slaakt Haaivischwillie een langgerek
te verwensching. Doch deze uitbar
sting van woede en ongeduld is niet
tegen den schijnbaar hopeloozen ar
beid gericht; ze geldt de duizenden
muskieten, die hen zonder onderbre
king pijnigen.
De Vegaz geeft geen geluid. Hü
heeft kaken en lippen stijf op elkaar
geklemd; dikke droppels parelen op
het donkere haar, dat zijn borst be
dekt.
Eindelijk: twaalf uur. De zon straalt
loodrecht op het dal. Houweel en spa
de vliegen terzijde. De beide schat
gravers klimmen uit hun kuil, loopen
een honderd meter verder en wer
pen zich neer in de schaduw der taiga,
en eerst een kwartier later zijn ze zoc>
ver hersteld, dat ze het door Tschikoff
bereide en meegegeven middagmaal
kunnen nuttigen.
Ze denken beiden ernstig na.
Zelfs nu, terwijl ze eten, rusten hun
blikken op de plaats, waar zij de rijke
schatten hopen te vinden. Gelukt het
niet, dan zullen zij het morgen twin
tig meter verderop probeeren. Doch
ze zullen niet rusten, voor ze iederen
vierkanten meter van het dal hebben
doorzocht. Wordt niet
hun kans grooter?
>*■-
DE STRIJD TEGEN DE SOVJET-LEGERSDUITSCHE STOOTTROEP
AAN HET OOSTFRONT.
(TelefotoHoffmann-Stapf)
Ai,
