van
het Oosten
in
ZILVER AAN DE
SANDAWAKU
De bijeenkomst van het Agrarisch Front te Rolde - De Lotta’s zijn weer
actief - Tentoonstelling te Amsterdam geopend - De strijd
I
’I
a
I
Ml
w
KSS
I
I
BI
V'.J
3
UAAGSCHE COURANT Maandag 7 Juli 1941'
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
moet
op
'(Wordt vervolgd.),
DE STRIJD TEGEN DE SOVJETS. DE WEGEN, WAARLANGS DE OPMARSCH ZICH VOLTREKT,
WORDEN BEWAAKT. (Hoffmann)
ingepakt. Nu mag de regen door het
dak der hut sijpelen; eer het ernstig
wordt, is men al lang onderweg.
Allen zijn even druk in de weer.
HaaiVischwillie lacht van ’s mor
gens vroeg tot laat in den avond; hij
is uitgelaten en de gelukkigste van
allen. Zijn oogen glinsteren schelmser
dan ooit en hij vertelt den heelen dag
grapjes. De sombere stemming is weg
gevaagd alsof ze nooit had bestaan.
Zelfs Niki Gornenburg glimlacht
tevreden en voldaan. Wassil Michai-
lowitsch Tschikoff heeft de tentzei
len op den vloer uitgespreid en naait
en lapt waar het noodig is.
Slechts één is er, die zich niet
den terugkeer naar de beschaafde
wereld schijnt te verheugen: doctor
Sillery. Het is, alsof zijn wetenschap-
pelijken arbeid meer en meer gestoord
wordt door andere dingen. Hetgeen
hij in zijn dagboek opteekent, be
gint meestal met „Lieve Susanne”.
En wat daarop volgt is wanneer
men het goed bekijkt niets anders
dan een afscheid voor eeuwig.
Het zijn weemoedige, klagende
woorden, die de geleerde in zijn boek
schrijft.
Bijvoorbeeld:
Lieve Susanna, dit boek is het
eenige, dat je van mij zult terugzien, woorden veranderen niets aan mijn
VERDER GAAT HET NAAR HET OOSTEN Met de opmarcheerende Duitsche
soldaten keeren de gevluchte bewoners in de door de Sovjets vóór hun vlucht
verwoeste dorp terug. (Associated Press-Recla)
geen sprake meer. Want op de aan-
teekening betreffende de zeldzame
plant volgt onmiddellijk:
Lieveling, ik ben de volgende.
En om deze gedachte groepeeren
zich al zijn klachten.
Doctor Sillery vergist zich echter;
hij is niet de eerstvolgende, die op
even snelle als onverwachte wijze de
vrienden moet verlaten. De eerst
volgende is Wassil Michailowitsch
Tschikoff.
Nauwelijks twaalf uur nadat doc
tor Sillery met zoo groote zekerheid
aan zijn vrouw heeft geschreven, dat
hij de volgende zou zijn, gebeurde
het.
Graaf Rouca Gura is reeds vroeg op
jacht gegaan; hij zal zooveel moge
lijk trachten te schieten, opdat zij
de eerste dagen van de reis voldoen
de versch vleesch hebben. Niki Gor
nenburg en Haaivischwillie pakken
de voorraden erwten en boonen
Tschikoff gaat de hut uit om de paar
den los te koppelen; de dieren zijn
gewend zelf hun voedsel te zoeken.
schenk des hemels, het spoor van
een mensch gevonden. Niet van „een”
mensch, maar van „den” mensch.
Voor hem staat het vast: het voet
spoor aan den oever is dat van den
promyschlennik. En de richting van
het spoor bewijst, dat de bandiet
het dal verlaten heeft. Het spoor
voert immers naar een doorwaad
bare plaats aan de rivier.
Het spoor is nog niet oud; Hoogstens
twee dagen. Men kan er duidelijk uit
opmaken, dat de moordenaar uit de
richting van de blokhut kwam. Hij
heeft eenige malen op den oever
heen en weer geloopen om zich er van
te overtuigen, dat hier werkelijk de
doorwaadbare plaats is. Vervol
gens is hij de rivier overgestoken.
Graaf Rouca Gura zoekt spiedend
den oever af. In beide richtingen
heeft de rivier haar gewone diepte;
de bandiet moet dus hier zijn over
gestoken.
Als Rouca Gura in de hut vertelt,
wat hij heeft ontdekt, is ieder even
verheugd. De promyschlennik is dus
vertrokken en heeft zijn moordplannen
opgegeven. Binnen drie, hoogstens
vier dagen heeft men alle toebereid
selen voor den terugtocht getrof
fen; de tenten worden na gezien, ge
reedschappen en de levensmiddelen
18)
Onophoudelijk stroomt de regen;
de rivier zwelt aan tot een machtigen
vloed, die bladeren en takken en ver
ongelukte dieren met onweerstaan
baar geweld meesleurt.
In het blokhuis aan de Sandawa-
ku brandt het haardvuur in laaienden
gloed. Het is koud geworden. De re
gen sijpelt door het dak, dat noodig
gerepareerd moet worden. Of zal de
reparatie niet meer noodig zijn?
Over een paar dagen, zoodra de
eerste najaarsstormen hebben uitge
raasd, zullen de vrienden het kamp
opbreken. Waar immers schuilt het
gevaar, dat een langer oponthoud in
het dal geraden doet schijnen?
Bij de vervolging van een troep
wildzwijnen is graaf Rouca Gura ver
scheidene mijlen stroomafwaarts
gekomen. Daar heeft hij, als ’n ge-
Ik schrijf deze woorden enkel en al
leen voor jou, opdat je zult weten,
dat ik in deze hel voortdurend aan je
gedacht heb; aan^jou alleen. Susanne,
ik ben voortdurend bij je; niemand
weet het, niemand vermoedt het en
toch is het zoo. Mijn vrienden lachen;
de hoop maakt hén zoo blij als klei
ne kinderen. Maar ik, lieve vrouw,
ik weet, dat ik in deze wildernis ten
onder ga. Susanne, ik voel en ik weet,
dat ik de’ eerstvolgende ben, die door
een kogel getroffen, door een wild
dier verscheurd of door een ander on
geluk getroffen word...
Lieveling, je kunt onmogelijk be
seffen wat het beteekent, hier, in deze
hel, te moeten sterven en jouw lieve
oogen nooit meer te mogen zien.
Was je slechts bij me, kon je in het
nu snel naderende stervensuur je
goede handen op mijn voorhoofd druk
ken, dan zou alle pijn nog te dragen
zijn.
Nu echter ben ik alleen. Ik ben een
zaam en verlaten. Mijn vrienden of
feren zich voor me op. Ze doen
hun uiterste best, me een beetje op
te monteren en me te doen gelooven,
dat ik me vergis. Maar ik weet, dat
het waar is; dat het de onafwend
bare waarheid is. En al hun troostende
TE HAARLEM had de 14<Se jaarlijksche ont
moeting plaats in den stedenhonkbalwedstrijd
HaarlemAmsterdam. De oud-intemationaal
Wilders aan slag. (Polygoon)
TE ROLDE IN DRENTE werd Zaterdag een massale bijeenkomst ge
houden van het Nederlandsch Agrarisch Front. Deze groote landelijke
bijeenkomst stond in het teeken van de vraag „Bolsjewisme of boeren
orde”. Waar een plaatsje te krijgen was, werd dit bezet. (Polygoon)
DE ZUID-HOLLANDSCHE WINDHONDENVEREENIGING hield nationale renwedstrijden in het V.U.C.-stadion te
den Haag. Tijdens den ren voor Whippets bleef het „poesje” hangen, waardoor de Whippets den ren onderbraken
en zich er op stortten. Met veel moeite wist de jury de orde te herstellen. (Polygoon)
zekerheid, dat het noodlot zich over
mij voltrekt, hier, in deze trooste-
looze verlatenheid.
Lieveling, mijn vrienden gaan
nu slapen. Ik ben de eenige, die nog
wakker is. Buiten huilt de storm en
striemt de regen planten en dieren.
Ik zit hier en denk aan jou en ween.
Lieve, goede Susanna, ’t zal niet lang
meer duren en dan heeft men ook
voor mij een graf gedolven in deze
afgrijselijke, natte, kille aarde.
Wat moet er dan van jou terecht
komen?
Susanna, lieveling, waarom
ik de volgende zijn, die door het on
barmhartige noodlot gegrepen wordt?
Ik wil niet sterven! Ik wil leven! Ik
heb het leven lief omdat jij leeft; ik
heb het leven lief, omdat ik jou lief
heb...
Zulken onzin schrijft doctor Sillery
in zijn dagboek. En daaronder of er
tusschen staat bijvoorbeeld: heden,
den 2en September, een bupleurum
longeradiatum en corydalis ochoten-
sis. Merkwaardige exemplaren, ge
zien het feit...
Waarop dan de aanteekeningen
van den nauwgezetten geleerde vol
gen. Doch uit alles is’op te maken,
dat Sillery zijn werk slechts als plicht
heeft verricht; van enthousiasme is
ZATERDAG WERD IN HET STEDELIJK MUSEUM TE AMSTERDAM
de tentoonstelling „In Holland staat een huis” geopend. De bezoekers in
een oude 17de eeuwsche kamer. (Polygoon)
HET FINSCHE VOLK GRIJPT NAAR DE WAPENS. De
soldaten van het Finsche leger worden in hun kampen door
Lotta’s verzorgd. (Hoffmann)
1
I 1
at
i J
O
k.
Ski
ihf
>:>x.
yBKgssBF
K
-
J z' 4
-!■
