Gruweldaden
het Oosten
in
SANDAWAKU
Gewonde Sovjet-soldaten worden verzorgd
Vrijwilligers voor het Nederlandsche Legioen - Onderhoud oude fundamenten
w
ZILVER AAN DE
iff
w
IH3
d <1
llpo
- B
iHAAGSCHE COURANT Vrijdag 18 Juli 1941
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
I®
L
Mr;
1
ik
w
HET HUIS VAN DEN AFSCHUW. VROUWEN HERKENNEN IN DE VER
MINKTEN MEESTAL SLECHTS AAN DE KLEEDINGSTUKKEN HAAR
HUN AANGEBODEN WATER.
P£.Z.-Polygoon)
MANNEN EN VADERS.
I
(Wordt vervolgd)
^verwacht en zonder reden op
:k
II
1.
28)
Niet zoo vreemd als u denkt. Toen
ik in Russische krijgsgevangenschap
Was, werd mijn vrouw abusievelijk
medegedeeld, dat ik den dood op het
slagveld had gevonden. Ze was jong
«n hertrouwde. Toen ik terugkwam,
bad ze haar tweeden man oprecht lief
gekregen. Wat kon ik doen? We ga-
EERSTE HULP VOOR DE GEVANGEN GENOMEN SOVJET-RUSSEN. GRETIG DRINKEN ZIJ HET
(Atlantic-Holland)
NIEUWE POSTZEGELS IN NOORWEGEN.
In Noorwegen zijn deze vier fraaie post
zegels uitgegeven ter gelegenheid van het
5O-jarig bestaan van het Reddingswezen.
(Stap/)
(Nadruk verboden.)
*en elkaar de hand en ik ging heen.
I
I
HAAR MANNEN WERDEN DOOR DE SOVJETS DOODGESCHOTEN. In de talrijke dorpen en
steden, welke de Duitsche troepen in het Oosten bezetten, moesten de Duitsche soldaten vaststellen,
dat de Sovjets vele honderden en duizenden menschen brutaal en volgens echt bolsjewistische mar-
telmethoden vermoord hadden. Ook in dit dorp in het Oosten was dit zoo. Hier vertellen Poolsche
boerinnen, wier mannen door de Sovjets kort voor hun vlucht doodgeschoten waren, den Duitschen
soldaten over de gruweldaden. (Scherl-Polygoon)
Hoe het echter ook zij: het was de
moeite waard, het spoor te blijven
volgen. Een tweede overval op de
paarden moest tot eiken prijs worden
voorkomen. Ze beschikten weliswaar
nog over drie rijpaarden en vier pak-
beesten, doch ze moesten rekening
houden met de mogelijkheid, dat een
of meer dieren onderweg stierven.En
ofschoon in de taiga niet aan rijden
te denken was, zou het op den terug
weg verstandig zijn, de lasten over
zooveel mogelijk paardenruggen te
verdeelen.
Bovendien bood het jachtavontuur
een welkome afleiding van het zenuw-
sloopende wachten op den terugkeer
van Haaivischwillie. Doch Niki Gor-
nenburg moest van de partij zijn.
Natuurlijk was Niki met het voor
stel van den graaf ingenomen. Beter
gezegd: hij blaakte van’ enthousias
me. En nu: Morgenochtend trekken
ze er in alle vroegte op uit.
Ze blijven den heelen dag en zoo
noodig een gedeelte van den nacht bui
ten. Misschien hebben ze echter
geluk en krijgen ze reeds in den loop
van den dag vriend Teddy onder schot.
Wat is doctor Sillery van plan? Heeft
hij lust, de jagers te vergezellen?
Neen, de doctor dankt voor de uit-
moeite een paar stappen naar de ri
vier te doen, waar aan den oever nog
een paar magere sprietjes groeien.
Graaf Rouca Gura is nu dikwlijs op
jacht. Hij beweert weliswaar, zoo
veel mogelijk vleesch te willen in
slaan voor den terugtocht, maar Niki
Gornenburg weet, wat hij van die zoo
genaamde jachttochten moet denken;
de graaf zoekt nog steeds naar sporen
van Haaivischwillie. Doch inplaats van
het spoor van den verdwenen kame
raad, vindt hij dat van een beer.
Het eerste spoor was reeds eenige
dagen oud en half uitgewischt. Rou
ca Gura sloeg er weinig acht op. Be
rensporen zijn in de taiga geen zeld
zaamheid. Doch op zekeren dag, Rou
ca Gura zwierf juist door ’t dal van
het Goudriviertje, waar De Vegaz
was gevallen onder het moordend
lood van den promyschlennik, vond
de graaf ’n versch spoor, dat klaar
blijkelijk door denzelfden beer was
achtergelaten. Hij volgde het spoor,
dat tenslotte naar het dichtste gedeel
te van de rimboe leidde.
Verbaasd blijft hij staan. Zou hij
werkelijk op het spoor zijn van den
lomowik, den veeroover, die een paar
weken geleden de paarden overviel?
Ónmogelijk was het niet.
-
snelt dan naar buiten. Urenlang blijft
hij in de taiga ronddolen of staat onbe
weeglijk aan den oever der rivier
Komt Niki voorbij, dan ziet hij den
geleerde staan, met in den wind wap
perende haren, lichtelijk voorover
gebogen, heftig gesticuleerend en blijk
baar niet bewust van zijn omgeving.
Welk drama speelt zich af in zijn
ziel?
De heldere, blauwe zonnige dagen
zijn voorbij; de hemel betrekt en op
nieuw is ’t land in dichte nevels ge
huld. De boomen staan kaal en naakt;
de stormen der laatste weken hebben
ze van den laatsten tooi beroofd.
Slechts aan de dahurische eiken han
gen nog eenige bladeren, die in de
koele avondwinden geheimzinnig fluis
teren.
Sedert de verdwijning van Haai
vischwillie zijn nu acht dagen verstre
ken. Acht dagen van martelende, pij
nigende onzekerheid. Niemand hoopt
meer op zijn behouden terugkeer.
Want bij gebrek aan munitie kon hij
geen wild schieten en moest hij dus
wel van honger omkomen. Neen, men
durft nauwelijks bedenken, welk ont
zettend drama zich in de wildernis
heeft afgespeeld. Arme Haaivischwil
lie!
noodiging. Hij dankt met een allerin
nemendst lachje, doch Niki krijgt den
indruk, alsof dc doctor ieder oogenblik
in tranen kan uitbarsten.
Kom, kom, doctor, probeert hij
den geleerde op te monteren. U zit
den laatsten tijd veel te veel in hui&<
Ga met ons mee; de wandeling zal u
goed doen.
Doch Sillery wil er niets van weten«
Maakt u zich om mij geen zon
gen, beste vriend, antwoordt hij glim
lachend. U weet, dat ik op de jacht
een heel ongelukkig figuur sla. En op
een berenjacht... brr! Nee, nee; u zou
slechts hinder van mij hebben.
Gornenburg haalt de schouders op.
Eigenlijk moet hij doctor Sillery ge
lijk geven.
Hebt u dan geen bezwaar den
heelen dag alleen thuis te blijven, doc
tor?
Geen kwestie van, m’n beste. Om
mij behoeft u niet bezorgd te zijn. Van
den promyschlennik behoef ik geluk
kig niets meer te vreezen. Ik moet nog
een massa aanteekeningen maken.
De mannen zullen nog een week
wachten. Niet omdat ze nog een vonk
je hoop koesteren, doch enkel omdat
ze het elkaar beloofd hebben. Dan zul
len ze den terugtocht aanvaarden.
Het wordt trouwens hoog tijd. Want
niet alleen dat de winter voor de deur
staat, ook de paarden, die in de taiga
geen voedsel meer vinden, beginnen
zorg te baren. In den loop der laatste
week zijn reeds twee dieren gestorven;
de andere staan moe en mager bij de
hut. Ze laten de koppen hangen en sta
ren met hun groote, zwarte oogen
droevig naar den grond.
Niki, die de misère der arme dieren
niet langer kan aanzien, brengt in stil
te wat erwten en boonen; ’n hand vol
voor ieder. Harry mag het natuurlijk
niet weten.
De dieren eten de lekkernijen, hin
niken en verlangen nieuwen voorraad.
Helaas, Niki kan hen niet helpen.
Hoe uitgelaten en dartel waren ze de
afgeloopen zomermaanden! Met wap
perende manen galoppeerden ze door
de taiga, als stoeiende schooljongens,
blakend van levenslust. Doch van al
die overmoedigheid is nu niets meer
te bekennen. Mager en onverschil
lig staan ze urenlang roerloos op de
zelfde plaats en geven zich amper
HÊT AANMONSTEREN VAN VRIJWILLIGERS TE AMSTERDAM VOOR HET NEDERLANDSCHE LEGIOEN, DAT
ZAL DEELNEMEN AAN DEN STRIJD TEGEN DE SOVJET-UNIE. (Stapt)
STOOTTROEP BIJ DE INNEMING VAN EEN SOVJET-VERSTERKINGS-
WERK. LANGS DRAADLOOZEN WEG WORDEN VECHTWAGENS
TER VERSTERKING AANGEVRAAGD.
(Atlantic-Holland)
DE FUNDAMENTEN VAN HET KASTEEL VAN DE GRAVEN VAN EGMOND TE EGMOND aZd’m1W’.it=
welke eenige jaren geleden gerestaureerd werden en bestaan uit resten van kasteeltorens, kasteelmuren en
waterputten, worden goed onderhouden» Arbeiders bezig met de onderhoudswerkzaamheden. .(Polygoon).
Sillery had met gespannen aandacht
beluisterd. Plotseling begon hij te be-
yen, werd doodsbleek en zou gevallen
!>jn, indien Niki hem niet bijtijds had
begrepen.
Een kind kan nu wel zien, dat zich in
ziel van den Franschen geleerde
'’teemde, gevaarlijke dingen afspe-
*h. Hij eet nauwelijks, staat dikwijls
--van
'in stoel, steekt het cahier, waarin
juist zat te schtijven, bij zich en
r
1
WH
I 1
rJr ‘Vil
I
4
9
I
jj
t
V Cvl HdvAWCllJlVij, OLduL vlJ
i
i
■0
RtOMNOSSUSKAPET
1891 1941
s
J
