V eilingdrukte
ZILVER AAN DE
SANDAWAKU
AFfee VIRIUItlA?'
De V-actie in Praag - Gevangen genomen Sovjets - De Staphorsters halen
den oogst binnen - Zwemmen in de Scheveningsche haven
‘Ji
hu
■■Hi
if
X,
mi
w
re*'
HAAGSCHE COURANT
Vrijdag 25 Juli 1941 TWEEDE WEAD
FEUILLETON
(Wordt verwlfldj
Of? I A
J
I
(Polygoon)
(Polygoon)
(Nadruk verboden.)
We
Waar
HOOFDSTUK XIV
OP DE VEILINGEN IN „DE STREEK” heeft de aardappelaanvoer op het oogenblik het hoogtepunt bereikt.
Er heerscht dan ook een groote drukte op de veiling te Grootebroek-Bovenkarspel.
Voor het veilinggebouw.
zondersHij is zoo gezond als een visch
en heeft honger als een paard. Dien
heelen hertenbout wil hij verslinden.
En of! Ik heb de laatste acht da
gen niet anders dan „dooie wolf” gege
ten!
Niki schudt vol afschuw het hoofd,
doch Haaivischwillie lacht.
Wat is dat voor bijzonders?
vraagt hij. Dooie wolf smaakt best;
vooral als je honger hebt.
Eet nu maar je hertenbout, Haai
vischwillie. Straks kun je alles rustig
vertellen. Tenminste; als het je niet
te veel opwindt.
Haaivischwillie kijkt hem verwon
derd aan.
Opwinden? Geen kwestie van.
Ik ben weer gezond en dat is het voor
naamste.
Ja, dat hij gezond is, kan men hem
aanzien. Zijn van verbijstering groo-«
te oogen hebben nu weer hun gewone,
schelmsche uitdrukking. En niemand
kan betwisten, dat het hem aan eet
lust ontbreekt. Niki ziet sprakeloos
toe, hoe de hertenbout verdwijnt als
sneeuw voor de zon. En graaf Rouca
Gura merkt lachend op, dat men voor
taan dubbel werk voor de keuken moet
doen. Een zoo uitgemergeld, uitgehon
gerd, doch blijkbaar weer kernge
zond lichaam heeft een massa voed
sel noodig om weer op de oude krach
ten te komen.
Eindelijk kan Niki afruimen. Welis-
Zwijgend en onbeholpen staa. Haai
vischwillie voor het graf, totdat graaf
Rouca Gura hem alleen laat. Hij knikt
zwijgend en ernstig naar het eenvou
dige kruis; een laatste, eerbiedige en
trouwe groet. Dan gaat hij weer naar
binnen.
Inmiddels heeft Niki Gornenburg
thee gezet; een ketel vol. En om er
een behoorlijk brouwsel van te maken,
heeft hij er maar meteen een liter rum
bij gedaan. Rouca Gura treedt binnen
en onmiddellijk daarop verschijnt
Haaivischwillie. Beiden zijn stil en ern
stig. Niki zet de bekers op tafel.
Ja, zoo is ’t en niet anders. Daar bui
ten liggen de doode kameraden. Ze sla
pen stil en vreedzaam. En inmiddels
snelt het leven verder, heftiger en ont-
stuimiger dan ergens anders buiten de
wildernis. Hier mogen ze niet blijven
staan of achter zich blikken. Hier moe
ten ze onophoudelijk voorwaarts. Zoo
is het leven. Niet slap worden, Haai
vischwillie! Proost, op je gezondheid!
Proost, Niki!
De thee dampt in de bekers. Graaf
Rouca Gura’s kostbare blikje met si
garetten staat op tafel. Weldra is de
hut gevuld met blauwen, zoeten rook.
Spoedig gloeien de wangen der drie
mannen.
Buiten daalt de nacht over de wilder
nis. De paarden Haaivischwillie
heeft hun nog gauw ’n bezoek gebracht
en de warme, gladde huid gestreeld
waar maakt Haaivischwillie bezwaar,
dat Gornenburg het werk doet, doch
op zijn woorden wordt niet veel gelet.
Neen, jongen, vandaag ben je nog
de zieke. Morgen of overmorgen, als je
een beetje op krachten bent, kun je
me helpen vaten wasschen.
Haaivischwillie blikt eensklaps ern
stig.
Waar is de doctor?
Dezelfde vraag heeft hij reeds gis
teren gesteld. Doch dat gebeurde in
een toestand van volledige uitput
ting en waarschijnlijk zonder eenig
besef. Blijkbaar is hij het reed» verge
ten. In ieder geval: nu moet hij ant
woord hebben.
Hij kijkt naarden graaf.
Doctor Sillery is dood. Hij was al
lang ziek, men kon het hem aanzien.
Haaivischwillie staart peinzend voor
zich uit. Na twee, drie minuten ziet
hij den graaf diep in de oogen en zegt:
Dat had ik wel kunnen denken.
Zoo’n zwak kereltje, hier in de wilder-
ns... neen, dat was te zwaar,
hebt u hem begraven?
Bij den goudberk.
Kan ik er even heen?
Rouca Gura knikt.
Ik ga met je mee, Haaivisch-
willie.
Ze gaan naar buiten en staan ’n mi
nuut later voor het graf van doctor
Sillery. Een paar meter verder ligt
het „Keteltje”, die brave kerel!
de paarden trappelen in hun slaap.
Een lichte bries strijkt door het dal en
doet de taiga geheimzinnig ruischen.
Niki Gornenburg kan geen leege be
kers zien. En evenmin volle.
Drink uit, Haaivischwillie!
hebben nog voldoende in den ketel.
Met één teug ledigt de matroos zijn
beker. Tja, zoo kan hij niet blijven zit
ten. Hij voelt zich verplicht, den graaf
en Niki te vertellen, wat hij in de laat
ste zestien dagen heeft doorgemaakt.
Zestien dagen!
Niet te gelooven. Hij dacht werke
lijk, niet langer dan zeven of acht da
gen door de taiga te hebben gezwor
ven. Doch zelfs acht dagen zijn hem
dan voldoende; hij verlangt heusch
niet naar meer.
Hij vertelt. Kort en duidelijk. Voor
de beide luisterende vrienden eigen
lijk veel te kort. Want de ongelooflijk
ste avonturen vertelt hij, alsof het
dagelijksche gebeurtenissen waren
geweest.
Doch de graaf en vooral Niki laten
zich niet zoo gemakkelijk afschepen.
Hoe raakte je eigenlijk ver
dwaald? wil Niki Gornenburg weten.
Dat begrijp ik zelf niet. Ik ben
niet veel dommer dan andere men-
schen en toch raakte ik op een gege
ven moment het spoor bijster. En de
graaf heeft me zelf verteld, dat tegen
zoo’n ziekte geen kruid gewassen is,
Haaivischwillie slaapt bijna vier en
Mntig uur aan één stuk. De beide an
deren houden beurtelings trouw de
toacht. Ze loopen op de teenen door de
W en geen van beiden durft een mi-
huut langer dan noodzakelijk buiten
“lijven. Voor geen geld ter wereld wil-
34)
Met één sprong is hij uit bed.
Harry, je bent de vervelendste
kerel, dien ik ooit heb ontmoet. Waar
om liet je me zoo lang slapen’ Voor
uit: naar kooi!
Harry staat op en klopt hem lachend
“P den schouder.
Niet nijdig worden, Niki, ik had
toch niet kunnen slapen.
Dan moet je het nu maar probee-
ren, bijt Niki hem toe. Hij keert zich
°m en kijkt naar den slapenden Haai-
toschwillie. Die ademt rustig en regel
matig. Niki is tevreden.
len ze het ontwaken van Haaivisch
willie missen. Doch Haaivischwillie
stelt hun geduld op een zware proef.
Eindelijk. De schemer begint reeds
te vallen. Haaivischwillie slaat de oo
gen op. Zijn bleek, ingevallen gelaat
heeft een peinzende uitdrukking. Hij
staart roerloos naar de zoldering.
Eensklaps schiet een roode gloed naar
zijn wangen. Hij springt op, wakker,
volmaakt uitgerust, stralend van ge
luk.
Niki weet niet wat hij ervan moet
denken; de vroeger zoo rustige Haai
vischwillie is nu zoo uitgelaten als een
schooljongen met vacantie en een goed
rapport, 't Liefst was de kerel op zijn
handen gaan loopen, zoo dol van
vreugde is hij.
Tenslotte blijkt, dat Haaivischwillie
heelemaal niet weet, dat hij sedert
den vorigen avond in de hut is. Als Ni
ki vertelt, dat hij vier en twintig uur
geslapen heeft, begint hij te schate
ren. Hij heeft slechts een flauwe her
innering van de ontvangst in de hut,
van de thee en de rum.
Doch één ding heeft hij wel; een ra
zenden honger. Hij rukt zich allereerst
het hemd van zijn lijf, opent de deur
en loopt, slechts met z’n broek aan,
naar de rivier om zich behoorlijk te
wasschen.
Niki slaat wanhopig de handen in el
kaar. Doch Haaivischwillie lacht hem
uit. Wat is er aan de hand? Niets bij-
IN HET TEEKEN VAN DE NIEUWE EUROFEESCHE ORDE. Links bovenhet grootste koffiehuis van
Praag werd omgedoopt tot café „Viktoria”links onderhet V-teeken op courantenrechtshet raam van
DUITSCHE LUCHTAFWEER IN HET OOSTEN. Dadelijk
als een stad is veroverd, neemt het luchtafweergeschut de
bescherming tegen luchtaanvallen op zich. (Holland)
PRODUCTIESLAG TE STAPHORST. HET GRAAN IS RIJP EN DE STAPHORSTER BEVOLKING BE
IJVERT ZICH DEN OOGST BINNEN TE HALEN. DE BINDSTERS VOLGEN
MAAIER OP DEN WWt
ALS BRUINVISSCHEN spartelen de Scheve^
ningsche jongens om de loggers, welke in de
haven liggen, terwijl nijvere handen deze schepen
van een nieuw verfje voorzien (Schimmelpenningh)
DE OEKRAINSCHE BEVOLKING ULT DE DUITSCHE SOLDATEN TEGEMOET. Onderweg, tijdens den
opmarsch, waren er aangename verrassingen. De Oekraïnsche bevolking schonk den soldaten bloemen, eieren
en brood en hielp waar zij kon. (Holland)
EU STRIJDEN NIET MEER TEGEN DUITSCHLAND. Vier bolsje
wisten komen, met witte doeken zwaaiend, uit een korenveld te voor
schijn en worden nu naar het gevangenenkamp gebracht
/t «nn- Hoffmann
l
a
r A
l-
een boekhandel in Praag met het V-teeke
|X.
W,
w
OOI
w. -.
i
m
i
Ml i
HST --
■Li*
BL V
