van
en
Een Sovjet-vliegtuig neergeschoten - In de haven
Het verbouwen van koolzaad - Bessen- en frambozenpluk in „De Bangert”
van Libau ten onder gegaan
M
Huwelijk met
modern comfort
I
^31-
Rit-
te
1941’ TWEEDE BLAD
ïHAAUSCHE 'COURANT Vrijdag 3 Aug.
o
9
FEUILLETON
(Wordt vervolflél
K
t i
«JTF i
V .4
w-.
hl w
-'dW
ia
I
->
SOVJET.
VERNIELDE
IN
LIBAU.
(Orbis-Holland)
de tuin-
Die
ge-
een
ONDERZEEBOOT
DE HAVEN VAN
OP DE BOERDERIJEN is men op het oogen-
blik druk bezig met het wasschen van lammeren.
Zij worden in een kuip met chemische vloeistoffen
ondergedompeld, waarbij men goed oppast, dat
het hoofd vrijblijft en dan flink gewasschen.
Polygoon- Kuiper)
kerd. Én op een middag had Lies,
om Frank te verrassen, de gordijnen
willen ophangen.
hobby van me.
Mooie hobby, tiert Frank. Ik
de heele week met vuile schoenen
en jij van ’s morgens tot
’s avonds aan je nagels zitten knoeien
ze heel Amsterdam hebben afgerend,
om dit allemaal te koopen? Franks
jongensachtig plezier: Zeg, dat
kleine stoeltje voor jou, of vind je
dit mooier? Jij mag kiezen, hoor. Je
moet het zoo gezellig mogeljjk heb
ben, schat, het zal wel stil voor je
zijn zoo alleen. En dan had Frank
haar arm vaster gedrukt en ze had
den elkaar aangekeken en gezegd:
Niet voor lang...
De inrichting had een grooten hap
uit hun spaarpot verslonden en daar
om hadden ze al het werk zelf wil
len doen. Werken hadden ze impiers
geleerd op „de Waeldonck”. Frank
had iederen dag na kantoortijd lam-
VAN HET GEVECHTSTERREIN IN HET OOSTEN. Reusachtige rookwolken
duiden, reeds uit de verte zichtbaar, de plaatsen aan
waar gevochten wordt. (Orbis-Holland)
Ze
en
je
en
ver-
DE PRODUCTIESLAG 1941, onder de leuze „Nederland voedt zich zelf”
is in vollen gang en wil deze productieslag het beoogde resultaat hebben
dan dienen de boeren in den a.s. nazomer te beginnen met den uitzaai van
koolzaad. In den uitgestrekten Wieringermeerpolder werd reeds jaren kool
zaad verbouwd en is men met den oogst hiervan begonnen. Het gedroogde
koolzaad wordt verzameld ert wordt direct naar de op het veld staande
dorschmachines vervoerd om gedorscht te worden. Op den voorgrond het
verzamelen van het gedroogde koolzaad en op den achtergrond een dorsch-
machine in actie. (Polygoon-Kuiper)
en je gezicht volkliederen, tot je er
uitziet als een straatmeid. Maar ik
heb er genoeg van, zeg ik je...
Toe maar, denkt Lies. Met de
vuist op tafel, ’s morgens half negen,
’t kan weer goed worden vandaag.
Maar ze kruipt toch overeind, vischt
de schoenen op en kleppert op haar
muiltjes naar de keuken.
Alsjeblieft, zegt ze even later.
Kijk ze eens glimmen, zeg. Nog
mooier dan mijn nagels. Je kunt je
er in spiegelen.
Ze komt achter zijn stoel staan,
strijkt door zijn haar. Maar Frank is
verdiept in het ochtendblad, werkt
tegelijk zijn boterham naar binnen en
zwijgt.
Kom je thuis koffiedrinken? pro
beert ze nog eens.
Weet ik niet. Ik moet naar de
rechtbank. Ik bel je nog wel.
Hij vliegt overeind, rent het hal
letje in. Met jas aan en hoed op
komt hij weer binnen stuiven.
Die stukken, zeg, zoo’n lange
gele enveloppe, je weet wel. Help
eens zoeken.
Lies tilt kalm een stapel kranten
op en steekt hem de enveloppe toe.
Een ordelijke huisvrouw weet
altijd alles onmiddellijk te vinden,
oreert ze.
Frank moet nu toch even lachen.
Zooals ze daar voor hem staat, de
3)
Werken is alleen goed voor vrouwen,
die geen man kunnen krijgen. Alle
maal ouwe koek. Ik wil werken, om
dat ik er zin in heb, zegt ze heftig.
En mijn studie opgeven doe ik
vast en zeker niet, voor niemand. Ik
wil afstudeeren en dan wil ik iets
gaan uitvoeren ik wil leven, écht
leven.
Ja, zegt Han, zoo treurig, dat
Nick zich bijna schaamt over haar
heftige woorden, ja als je daar
zoo naar verlangt, dan moet ik
wel aannemen, dat je niets om me
geeft...
Verslagen zit hij naast haar, elle
bogen op de knieën, het hoofd in de
handen. Nick haat zichzelf. Ze strijkt
hem schuldbewust over zijn haar.
Lieve jongen, het spijt me zoo... houding. Dat is tegenwoordig
Het volgende oogenblik heeft ze be
rouw van haar uiting van medelijden,
want Han kijkt haar aan met een
blik, welke haar tegelijk bedroefd en loopen
angstig maakt.
Warempel, Lies, nu heb je weer
mijn schoenen niet gepoetst.
Nijdig keilt Frank Robberts zijn
schoenen de zitkamer binnen.
Lies, in een kimono,'zit met
kruiste beenen'op den divan en lakt
haar nagels.
Morgen komt Marie, zegt ze la
coniek. Die poetst de heele verza
meling tegelijk. Acht paar heb ik al
klaar staan. Moderne arbeidsbespa
ring, weet je. Efficiency in de huis-
een
Ze staat op, loopt naar
deuren.
Ik heb liever, dat je nu maar
naar huis gaat, Han, zegt ze.
Hij staat bedremmeld midden in de
kamer.
Ik ik kan er niets aan doen,
hakkelt hij.
Ja, goed. Ga nu maar. Na de
vacantie zien we elkaar terug. Vanaf
den drempel steekt ze hem haar
hand toe. Tot ziens, Han. Prettige
vacantie.
Ik geef het niet op. Nooit, zegt
Han gesmoord.
Hij knijpt haar hand, holt dan de
deur uit.
(Nadruk verboden.)
AAN DEN RAND VAN EEN WEG waarlangs de Duitsche troepen in de
Sovjet-Unie oprukken^ bevinden zich boeren, die tijdens de middagrust met
belangstelling toekijken. (Hoffmann)
NEERGESCHOTEN Twee zwaargewonde leden van de bemanning van een Sovjet-
vliegtuig konden zich uit de brandende machine redden. De dokter van een in de na
bijheid gelegen vliegveld was direct ter plaatse, om de gewonde Sovjet-piloten te ver
binden. De onderste foto toont Duitsche hospitaalsoldaten, die met hun motorrijwiel een
gewonden Sovjet-soldaat naar de dichtstbijzijnde verbandplaats brengen.
(Associated Press),
ZONDER OPHOUDEN KNALLEN DE SCHOTEN UIT DE MACHINE.*
GEWEREN. Spoedig zullen de laatste uit het Oekraïnsche dorp wijkende
Sovjets zijn teruggedreven. (Atlantic-Holland)
VACANTIEGANGERS ALS BESSENPLUKKERS
(STERS). In „De Bangert” in de omgeving van
Hoorn komt men handen te kort met den pluk van
aalbessen en frambozen, welke voornamelijk bestemd
zijn voor de jamfabrieken. Vele scholieren helpen in
hun vacantie met het binnenhalen van den oogst.
zigheden op hun flatje met modem
comfort...
Het flatje met wat een verruk
king zijn ze er ingetrokken. Weer een
eigen home na veertien maanden
niets dan de keuken op „de Wael-
donck”. Makkelijke stoelen en een
schemerlamp des avonds samen
bij den haard zitten, handwerken,
lezen, de radio... een echt sprookje
had het geleken. Ze kijkt de kleine,
gezellige eetkamer rond. Is het wer-
drijven in hun avontuur... Toen
Frank, na zijn ontslag bij de Oliefa-
brieken, waar hij vijf jaar als jurist
gewerkt had, maanden en maanden
tevergeefs naar een nieuwe betrek-
ge-
weest, die het plan had doorgezet,
het aanvankelijk krankzinnig lijken
de, maar zoo prachtig geslaagde
plan, om samen in betrekking te
gaan, als echtpaar z.k. hij chauf
feur en zij keukenmeisje... Die veer
tien maanden op „de Waeldonck” kelijk pas een goed jaar geleden, dat
zou ze dien tijd ooit kunnen verge
ten? Hun leven daar, dat wel vol
moeilijkheden van hard en ongewoon
werk, maar ook vol afwisseling, vol
prettig-avontuurlijke belevenissen
was... En nu is er alleen maar een
leegte, een niet te vullen leegte.
Frank heeft zijn werk. Voor Frank
is het een vooruitgang geweest, een
onbegrijpelijk-fortuinlijke sprong naar
boven: ...van chauffeur bij jonk
heer de Goedelaer op „de Wael
donck” tot jongste medewerker op
het advocatenkantoor van mrs. van
Westhove Abbing en Renselaer in
Amsterdam. Maar voor haar... van
huishoudster-keukenmeisje op „de
Waeldonck”, een ondergeschikte, pen opgehangen en matting gespjj-
maar o zoo prettig-verantwoordelijke
betrekking, terug naar het mevrou-
wenleventje van vroeger, alleen on
eindig saaier nu, hier in Amsterdam,
waar ze bijna niemand kent, waar ze
heele dagen alleen is en zonder be-
verwarde krullebol boven de bonte
kimono.
Ja, jjj bent het type van een
ordelijke huisvrouw, zegt hij. Vol
maakt ben je. Dag hoor.
Krijg ik geen zoen? bedelt ze. king had gezocht, was zij het
Als je tenminste niet van dat
smerige tuig aan je lippen hebt. Dat
is afgeloopen voortaan. Begrepen?
zegt Frank en is meteen de deur uit.
Voor het raam kijkt Lies hem na.
De dot, wat is hij toch knap.
ulster staat hem eenig. Toch niet zoo
leuk als zijn chauffeursuniform,
denkt ze met een zucht. Die goeie
ouwe tijd... Alles bij elkaar is het
leven er niet leuker op geworden.
Frank is nooit bepaald een makke
lijk type geweest, maar den laatsten
tijd wordt het toch al heel erg.
maakt het er ook wel naar, af
toe. Dat kan ze niet helpen
wordt hier vanzelf zoo. Zoo lui
zoo lusteloos. Alles is even
velend...
Heeft ze ooit kunnen denken, dat
het zóó zou tegenvallen, het nieuwe
leven, dat hun allebei een sprookje
had toegeschenen, te mooi om echt
waar te zijn? En nu, na amper een
jaar, weet ze het al: haar heeft het
niet gegeven, wat ze ervan verwacht
te. Frank wel. Frank is weer terug
in zijn eigen werk, zijn eigen milieu,
waaruit hij zich destijds onwillig en
met tegenzin door haar heeft laten
f 4
if
fe
W w
whf
4
