over
den Dnjestr - De
land-Oogst in het Limbnrgsche heuvelland
Zeer vele gevangenen bij Smolensk - De overtocht
oudste spinnewielmaker in ons
w
Huwelijk met
modern comfort
Bi
BT -S'\V
Pt
(P.K. Weber-Hoffmann)
DEN DNJESTR OVER.
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
van
Maar als een half uur later de zoo-
wenkbrauwen
en het
I
-- "HAAGSCHE COURANT Dinsdag 12 A'ug. 1941 TWEEDE BLAD
daarin
van
SPINNEWIELMAKER VOSSIËN TE 'STAPHORST WORDT ZATERDAG
A.S. 90 JAAR. Vossiën is in Nederland waarschijnlijk de oudste ver
tegenwoordiger van een verdwijnend ambachtde spinnewielmakerij. Daar
de huisspinnerij zoo goed als verdwenen is, worden zijn spinnewielen steeds
minder verkocht. De oude baas is nog kras en staat eiken dag
aan de draaibank. (Polygoon-Sagert)
EEN REUSACHTIGE PARASOL. De oudste bladeren van de
Victoria Regia in de Diergaarde Blij-Dorp te Rotterdam moeten
van tijd tot tijd verwijderd worden, hetgeen bovenstaand
effect geeft. (Polygoon-Hof),
REGIMENTSGEWIJS
IN GEVANGENSCHAP.
Onoverzienbaar is de
menigte gevangenen, die
door de Duitsche troe
pen bij Smolensk zijn
gemaakt
(Weltbild-Polygoon)
WIE ZAAIT ZAL OOGSTEN. Op de golvende heuvels van het Limburgsche land heerscht thans een stoere be-
drijvigheid van de oogstende boeren, die dankbaar de vruchten van hun noesten arbeid binnenhalen.
Een mooie opname bij Hulsberg. (Het Zuiden-F onteijn)
Nou ja jalousie de métier, ’t be
taalt immers goed. En werk heb je
er practisch met mee.
Confrère van Westhove vindt het
niet overeenkomstig de standing en
de tradities van het kantoor best;
dan moet hij hem maar op een an
dere manier meer laten verdienen.
Hij kan toch zijn leven lang niet voor
dat hongerloontje blijven werken. Een
jonge kracht, die zaken aanbrengt,
dat is toch de bedoeling geweest. En
dat het nu juist echtscheidingen zijn,
ja, hij heeft het ook niet voor het
zeggen. Hij had ook liever een stuk
of wat stevige civiele of handels-
quaesties, waar je wat aan te klui
ven en uit te zoeken hebt en welke
je de voldoening van een eerlijke
overwinning kunnen geven. Ofschoon
amusant is het dikwijls wel er er
zit toch wel een echt menschelijke
kant aan de meeste echtscheidings-
gevallen. Juist als aan strafzaken...
ook al beneden de waardigheid van
confrère van Westhove. Maar die kan
warempel wel, of ze elkaar naar hemkieskeurig zijn: geld en geen vrouw,
toesturen. Specialiteit in echtschei- En bij hem is ’t precies omgekeerd,
dingen ’t begint er aardig op te
lijken. In de advocatenkamer hebben veelste gepermanente mevrouw met
ze er af en toe al zure grapjes over, de geplukte
ZWARE EN LICHTE MUNITIE WORDT IN
FINLAND UITGELADEN.
(P.K. Krumme-Hoffmann)
HET SLECHTE WEER SCHRIKT DE BADERS AF. Gistermorgen was
er in het bad van de Mij. Zeebad Scheveningen slechts één koene
zwemmer, die zich van het weer niets aantrok.
Polygoom-Meyer)
gen? In die eene zaak van u, Hen
driks contra van Dam, hebben we
acht dagen peremptoir.
Heb ik gezien. Ik zal de conclu
sie deze week nog klaar maken.
Maar nu iets anders. Volgende week
hebben we dat pleidooi inzake Zeep
fabrieken contra Muller. Het was im
mers afgesproken, dat jij
zoudt gaan pleiten? zegt mr.
Westhove weifelend.
Ja, hoezoo? Vertrouwt u ’t me
soms liever niet toe? vraagt Frank
direct geprikkeld.
Daar is geen sprake van. Je
weet heel goed, dat ik jouw inzicht
ip octrooiquaesties altijd gewaar
deerd heb. Alleen nu je belang
stelling den laatsten tijd zoo’n totaal
andere richting uitgaat...
Hm, meneer van Westhove, vaït
Frank uit, wat wilt u nu eigenlijk
van me? U denkt toch hopelijk niet,
dat ik voor mijn genoegen in die on
verkwikkelijke scheidingshistories zit
te wroeten? De menschen komen toch
uit zichzelf bij me. Moet ik ze dan
wegsturen? Mijn omstandigheden zijn
er nog al naar, dat ik pretentieus
kan zijn.
Hoor eens, Frank, zegt mr. van
M
Westhove kalm, ik verwijt je niets
in dezen. Daar heb ik overigens het
recht niet toe. Zoolang je je houdt
aan je verplichtingen als fatsoenlijk
advocaat en als onze medewerker en
geen onbehoorlijke of dubieuze zaken
aanneemt, hebben wij niets te zeggen.
Maar ik vind het jammer van je,
jongen. Van je capaciteiten en nu
ja, überhaupt. Enfin sans ran
cune, hè?
Natuurlijk, zegt Frank.
...conclusie bepaald op elf
Maart, zegt de president van de
Doornenburgsche rechtbank. De oud
ste rechter naast hem mompelt iets
voor zich heen.
Verzoek veertien dagen, meneer
de president... Geen bezwaar, me
neer de president... klinkt het twee
stemmig van de advocatenbanken.
Veertien dagen...
Geen bezwaar...
Elf Maart...
Veertien dagen...
Geen bezwaar...
Elf Maart...
Het eentonige vraag-en-antwoord-
refrein van de rolzitting.
[.Wordt vervolgd.))
W'
DE DUITSCHE INFANTERIE STEEKT IN RUBBERBOOTEN
SMOLENSK DOOR DE DUITSCHE TROEPEN GENOMEN. De stad, welke door de vluchtende bolsjewisten
in brand werd gestoken, staat in vlammen. Toch is oppassen nog de boodschap, daar er nog franc-tireurs
tusschen de huizen schuilen. (Orbis-Holland)
kanten zakdoekje voor de bij gewerk
te oogen tegenover hem zit en het
stereotype verhaal over elkaar niet
begrijpen enzoovoort begint af te
draaien, wordt Frank inwendig toch
kriebelig, ’t Is toch eigenlijk geen
mannenwerk. En al die confidenties,
die étalage van intimiteiten het
maakt hem altijd onbehaaglijk. En
’t heeft er soms warempel den schijn
van, alsof ze ’t daarop aanleggen.
En dit is nog het ergste niet. Zoo
op je kantoor, tusschen je vier mu
ren, kun je je nog wel een houding
geven. Maar daarna, als ze met hun
request naar den president in raad
kamer moeten en hij moet ze dan op
wachten en vóór en na de comparitie
opkikkeren en moed inspreken, want
dat hoort er nota bene bij, daar
wordt hij voor betaald...
Is meneer Robberts nog in con
ferentie? hoort Frank de stem
mr. van Westhove op de gang.
Nee ik ben klaar.
Frank doet zijn deur open.
Mr. van Westhove komt binnen,
even onmerkbaar snuivend.
Damesbezoek gehad?
Een cliënte, ja, zegt Frank kort
af. Hebt u de rol al doorgekre-
6)
Wel ja, dat kan best. En ik
hoef geen nieuwe jurk te hebben,
hoor. Die zwarte kan nog best.
Nou merk ik pas, dat het je
bloedige ernst is met je goeie voor
nemens, zegt Frank.
En ik heb mijn lippenstift in den
vuilnisbak gegooid, vertelt Lies.
Dat is te veel op één dag, zegt
Frank. Zeg, loop nu niet te hard
van stapel, want dan hou je het nooit
vol.
Voor jou kan ik alles volhouden,
zegt Lies beslist.
Vanmorgen nog iemand voor mij
geweest, van Dijk? vraagt Frank aan
den klerk, als hij des middags op
kantoor komt, ’t Is weer een latertje
geworden met de rolzitting, hij heeft
weer geen tijd gehad om thuis te
gaan koffiedrinken.
Jawel, meneer. De klerk bladert
in de agenda. Drie cliënten en een
prodeaan, meneer.
Wanneer heb je ze terug be
steld? Geef eens hier die agenda.
Hier, ziet u, meneer. De vinger
van den ouden klerk wijst: Van
middag om half vier en hier... mor
gen om tien uur en een om elf uur.
Morgenochtend hebt u toch niets an
ders, wel?
Nee, ’t is goed; dank je wel,
van Dijk.
Frank, de agenda voor zich, lacht
even. Drie cliënten, dat beteekent te
genwoordig drie vrouwen of dames,
al naar je ’t noemen wilt. En min
stens drie keer een hatelijke opmer
king van den baas o neen, van
confrère van Westhove. Alsof hij het
helpen kan. Alsof het zijn schuld is,
dat den laatsten tijd al die malle
vrouwen, die van haar mannen af wil
len, bij hem om hulp komen, ’t Lijkt
Im m
-
F
wtr®
- a -
WK
I
1 J
'-'’l
I Ué tiS
w
i
■■■pn
't'
