het Zuidelijke front - Volksdansen op de kaasmarkt te Alkmaar
Controle op de groenten veiling te Amsterdam - Restauratie van gevels te Hoorn
o
De Führer aan
Ej. -1
Huwelijk met
modern comfort
Sr
HA’AGSCHE COURANT Zafer'dag 16 A'ug. 1941 TWEEDE BLAD
FEUILLETON
r'A'i
TELEFOONDRADEN WORDEN AFGESNEDEN
te verrassen.
Polygoon-Zeylemaker
(Orbis-Holland)
(Nadruk verboden.)
(Wordt vervolgd/
om verraad te verhinderen en de Sovjets
(P.K. Wetterau-Hoffmann)
OP EEN DUITSCH VLIEGVELD IN DE SOVJET-UNIE. DADELIJK NA EEN
VLUCHT WORDT WEER GETANKT.
(P.K. Wiedemann-Hoffmann)
DE CONTRóLE OP DE GROENTENVEILING TE AMSTER-
DAM. Een winkelier heeft te veel betaald voor een mand
snijboonen. Hij moet den controleurs wijzen bij welken
grossier hij de boonen gekocht heeft De grossier krijgt een
proces-verbaal en zijn waren worden in beslag genomen.
Polygoon-Noske)
EEN BUITGEMAAKTE VLAG. MET VOLDOENING WORDT DE BUIT
GEMAAKTE TROPHEE BEKEKEN.
12 SEPTEMBER A.S. hoopt de heer Jan van Loenen te Oud-Loos-
drecht zijn lOOsten verjaardag te vieren. Opa van Loenen mag nog graag
een wandeling maken langs de plassen, meestal vergezeld van eenige
jolige zeilstertjes. (Polygoon-Utrechtsch Persbureau)
advocatenkamer. Ik zal gauw den
concierge om een toga voor u gaan
vragen.
Ze holt weg.
Nadat ze haar plicht heeft gedaan
en meester Robberts netjes aan de
Rechtbank heeft voorgesteld, nestelt
Nick zich makkelijk op haar plaatsje
schuin achter hem.
Lekker lezen en niet luisteren,
denkt ze.
Maar ze kan haar oogen en haar
gedachten niet bij het boek houden,
al begrijpt ze heelemaal niet, waar
i het pleidooi over gaat. Ze moet alleen
maar kijken kjjken. Die donkere
kop boven de witte bef die een
zeldzaam regelmatig profiel heeft.
Het jongensachtig gebaar, waarmee
hij door zijn haar strijkt... Nu raakt
hij in vuur, gooit zijn hoofd achter
over, breeduit gebaren zijn armen in
de wijde togamouwen...
De geachte tegenpleiter is daarna
maar een zielige verschijning. Het
Ja, zegt Nick, nu moet ik u
nog eens de excuses van ons kantoor
aanbieden, want oom Victor is na
tuurlijk ook niet in staat, zijn plich
ten als gastheer waar te nemen.
Prachtig gezegd, prijst Frank.
Maar aangezien u het kantoor ver
tegenwoordigt, zult u zich toch niet
aan uw plichten in deze willen ont
trekken? De rol van gastheer is voor
mij natuurlijk. In goed Hollandsch,
waar zullen we gaan lunchen?
Het spijt mij, stamelt Nick.
maar ik kan heusch niet... ik beaoel,
dat zou oom Victor niet goedkeuren.
Dezelfde woorden van gisteren,
schiet het door haar heen. En giste
ren heeft ze zich laten overhalen. Nu
weer? Als hij aandringt?... Ze voelt
met angst en verbazing, hóe graag
ze wil, hoe ze hoopt, dat hij zal aan
dringen.
Kom, kom, zegt Frank lachend.
Zoo hardvochtig zal het kantoor
me toch wel niet behandelen. U stelt
toch prijs op het behoud van de re
latie?
Ze aarzelt nog even.
Als het dan moet in het be
lang van het kantoor, in vredesnaam
dan, zegt ze zoo onverschillig mo
gelijk.
Iets hartelijker kon het wel, ver-
wijt Frank.
Hartelijkheid is niet ter zake i
dienende bij zakelijke relaties, keft ze.
Een echt juristenantwoord.
„Royal” zeker maar?
ik ben er nog wel expres voor aan
den trein gekomen. Wacht even
ze grabbelt in haar tasch oom
Victor heeft me dit en dit meegege
ven, dat moest u eerst nog inkijken.
Dank u zeer. Mooi... schitte
rend... prevelt Frank, vluchtig de do
cumenten doorlezend. Zijn we er
al?
Inderdaad. En ’t is vijf minuten
voor elf. Netjes gedaan, Willem. Je
hoeft niet te wachten. Wij zijn de
eerste uren nog niet klaar.
Frank lacht om den diepen zucht,
waarmee ze, na een verlangenden
blik op de gracht in het lentegroen,
de deur binnengaat.
U hoort hier eigenlijk niet, zegt
hü, op zoo’n prachtigen voorjaars
morgen.
U ook niet, zegt Nick. ’t Is
hier alleen maar een goed oord voor
oude heeren, die nergens meer aan
kunnen denken, dan aan conserva
toire derdenarresten en incidenteele
conclusies van repliek.
Zullen we er tusschen uitknij
pen? vraagt Frank en zijn oogen
lachen in de hare.
Nick voelt zich kleuren.
Oppassen, zegt ze tot zichzelf.
Grapjes maken met iemand, dien je
precies tien minuten kent... die ver
draaid ongegeneerde omgangsmanie-
ren uit haar studententijd moet ze
langzamerhand eens gaan afleeren.
Zal ik even voorgaan? vraagt ze
gereserveerd en loopt door naar de
dat afgenomen wordt en dat, in de
rechterhand met kleine tikjes op en
neer gemanoeuvreerd, moet dienen
om het betoog te accentueeren. Al
die ouwe heeren hebben blijkbaar de
zelfde gestes. Zou de President het
nu ook geen leuke afwisseling vinden,
eens een jongen pleiter in actie te
zien, die niet met zulke afgezaagde
trucjes werkt? Onzin, de President is
geen meisje. Geen meisje, dat... Geen
meisje, dat zich stom verveelt tus-
Natuurlijk, zegt Nick.
Lunchen in „Royal”. Twee dagen
achtereen telkens met een anderen
meneer. Ze hebben weer stof voor de
conversatie, de inboorlingen. Van
middag om vijf uur op de soos. En
vanavond in de huiskamers. Stil aan
laten kletsen.
Franks hand, welke haar de spijs
kaart aanreikt.
Bestelt u maar, ik vind alles
goed.
Is het een dag of een jaar geleden,
dat ze ditzelfde antwoord aan Han
heeft gegeven?
Ze praten. Over Utrecht. De band
van dezelfde Alma Mater. Hij heeft
ook in zoo’n oud grachtenhuis ge
woond. Dezelfde herinneringen. Exa
mens. Proffen.
Ik ben al zeven jaar afgestu
deerd, zegt Frank.
Een soortgelijke conversatie zou
oom Victor ook met meester van
Westhove gevoerd hebben, denkt Nick,
’t Kon niet onschuldiger. Maar zou
het Victoriawater oom Victor ook ge
smaakt hebben als Champagne? Zou
oom Victor ook niets geproefd hebben
van wat hij at, moeite gehad hebben
met ieder hapje?
Frank ziet haar oogen glanzen, ziet
haar gezichtje telkens blozen. Ver
beeldt hij het zich of ziet hij goed,
dat zij ook al... precies als al die
anderen...?
schen niets dan ouwe prenten en ouwe
paperassen en daarom de afwisse
ling wèl apprecieert, formuleert ze
vlug voor zichzelf. Verder niets. Uit.
Punt.
De repliek al... Wat schieten ze
vlug op vandaag. Wat heeft hij een
mooie stem... Charmeerend. Het
woord vliegt door haar gedachten,
blijft hangen. Hoe komt ze er aan,
zeker uit een of ander mal roman
netje... De charmeerende klank
van zjjn stem en de blik van zijn
donkere oogen hielden haar gevan
gen... Brrr, wat een apekool.
Wilt u veertien dagen voor pro
ductie van stukken vragen?
Frank heeft zich naar haar toege
bogen. Ze springt met een schokje
overeind, ze had heelemaal niet ge
merkt, dat het uit was.
Nee, ik sliep niet, verweert ze
zich, als Frank haar met een pla
gend lachje aankjjkt.
’t Zou heusch geen wonder zijn,
stereotiepe gebaar van een lorgnet, zegt hij. We hebben het onbehoor
lijk lang gemaakt. Het is half twee.
Al zóó laat? verwondert Nick
zich. Ik vond, dat het maar zoo
kort duurde.
Dan hebt u vast en zeker zitten
slapen, gelooft u ook niet, confrère?
De geachte tegenpleiter lacht stijf
jes, begint meteen weer over „de
zaak”. Frank maakt er zich gauw
van af.
Ziezoo, zegt hij, als ze buiten
staan. En wat nu?
DE FÜHRER bezoekt het Hoofdkwartier van
de groep Zuid Generaal-Veldmaarschalk von
Rundstedt. De Führer en Generaal-Veldmaarschalk
von Rundstedt verlaten het Hoofdkwartier. In
het midden Generaal-Veldmaarschalk Keitel.
(Hoffmann)
10)
Niet bepaald zachtzinnig, hè?
lacht Nick, als ze haar hoed weer
in den vereischten schuinen stand
heeft gewurmd. Dat komt, omdat
oom Victor er niet bij is. Ik bedoel
meneer van Eyckeveld, legt ze uit.
*- Ik zeg altijd oom Victor, dat klinkt
gezelliger. Ik heb nog op zijn knie
gezeten, toen ik drie was.
Frank lacht.
Zoo’n gezamenlijk verleden lijkt
me erg bevorderlijk voor de colle
giale verhouding op kantoor.
Is het ook, stemt Nick toe. Ik
ben er nu al een maand of vier en
ik vind het er nog steeds leuk. Be
halve het werk dan af en toe. Vindt
u de advocaterij ook niet een afgrij
selijk taaie beweging soms?
Afgrijselijk, beaamt Frank. U
lult zich vanmorgen ook wel weer
*rg moeten vervelen bij het gepraat
*an mijn geachten tegenpleiter... en
Van mij zelf natuurlijk.
Goeie genade, schrikt Nick.
Daar was ik ’t hjjna vergeten. Ea
VOOR DE BEZOEKERS VAN DE KAASMARKT IN ALK
MAAR was het een verrassing, dat op de markt volks
dansen in West-Friesch costuum werden gehouden, georga
niseerd door de V.V.V. Op den achtergrond het beroemde
Waaggebouw.
WAT DE BUITENLANDSCHE JOURNALISTEN IN SMOLENSK ZAGEN. Op uitnoodiging van de Duit-
sche regeering werd den Berlijnschen vertegenwoordigers van de buitenlandsche pers gelegenheid gegeven
zich er persoonlijk van te overtuigen, dat de Sovjet-stad Smolensk zich in Duitsche handen bevindt en door
de Sovjets in brand werd gestoken. Vluchtelingen keeren onder bescherming van de Duitsche Weermacht
naar Smolensk terug. (Hoffmann)
DE RESTAURATIE van de twee oude
pakhuizen van de voormalige Oostindische
Compagnie te Hoorn is reeds zoover gevorderd,
dat de voorgevels gereed zijn. (Pol.-Kuiper)
11
ij
I
J
-
A'.
