en
R
am
De opmarsch in de Sovjet-Unie - Rennen en draverijen op Duindigt-Nationale
golf wedstrijden te Huis ter Heide - 25 jaar organist van de Theresiakerk
w
I
Huwelijk met
modern comfort
J lii
O!
FEUILLETON
i
Éifc" t L
K' 'f?
HAAGSCHE COURANT Maandag 1 Sept. 1941 TWEEDE BLAD
in de Sovjet-Unie in
DE
BESTUURDER
VERANTWOORDELIJKHEIDSBESEF,
VOORZICHTIGHEID EN MOED DIENT DEGENE TE BEZITTEN, DIE
ZULKE GEVAARTEN MET HUN BEMANNING MET ZEKERE HAND
Atlant ic-H olland
WIL BESTUREN.
(Polygoon-v. Bilsen)
OP DUINDIGT WERDEN ZONDAG COURSES GEHOUDEN. Mo-
SOVJET PANA&JWiWAGENS, DIE DOOR DUITSCH PANTSERAFWEEKGEÜCHUT ONSCHADELIJK
(Hoffmann)
GEMAAKT WERDEN.
of
(Wordt vervolg^
ment uit den ren om den Curaqaoprijs, gewonnen door Guignols
Pride van D. Siem Jr. (Polygoon-MeyerJ
een diep moeras veranderd, en alle handen moeten mee aanpakken om de
weggezakte voertuigen weer vlot te krijgen. (Hoffmann)
(Nadruk verboden)
BIJ HET DU1TSCHE AFRIKA-CORPS. EEN DUITSCH LANGE AFSTANDS-
KANON GEREED OM TE VUREN BIJ TOBROEK.
(Orbis-Holland)
Ze schatert.
Vertel het dan gauw, dan kan ik
tenminste meelachen, zegt Boy.
Vooruit dan maar, begint Nick
opnieuw. Weet je nog wel, dien
eenen avond, een jaar of anderhalf
geleden, toen we zoo’n knallende fuif
bij jou gehad hebben, vanwege die
erfenis van je?
Van oom Berend, vult Boy aan.
Nou, of ik het nog weet.
En toen zei je... gaat Nick door.
’t Is toch moeilijker dan ze dacht.
Misschien is het maar een grapje in
het wilde weg geweest, misschien
heeft hij wel niets te zeggen in die
fabriek...
Toen zei jij, hervat ze, dat,
als we later een van allen soms een
baantje zochten, dat we dan maar
bij jou moesten komen. En nu dacht
ik, zie je ik heb vorige week examen
typen en steno gedaan, omdat ik zoo
graag een echte baan wilde hebben,
maar ik weet heelemaal niet hoe ik
daaraan moet komen en toen dacht
ik aan jou...
O, zegt Boy en probeert het te
verwerken. O juist, je wou dus...
eh...
Een betrekking zien te krijgen
als particulier secretaresse of secre
taresse van de directie van een ven
nootschap of iets dergelijks. En zoo-
iets krijg je momenteel absoluut niet,
als je geen connecties hebt. Dus als
NATIONALE GOLFWEDSTRIJDEN op
de golfbanen van de Utrechtsche Golfclub
„De Pan”. In de finale van de nationale
heeren foursomes. W. van Lanschot in een
moeilijke situatie in een bunker.
'Polyaoon-v. Bilsen)
NA EEN KORTE ONWEERSBUI zijn de „wegen”
23)
Boy wil het blijkbaar een beetje
rekken, begint direct druk te vertel
len. Over alle mogelijke menschen,
die examen gedaan hebben. Over de
interacademiale tenniswedstrijden.
Nick toch geïnteresseerd, luistert,
vraagt, lacht mee om een gek ver
haal. Dan raapt ze al haar moed bij
elkaar.
Zeg Boy, begint ze, je hebt
er zeker totaal geen vermoeden van,
Wat ik je eigenlijk kom vragen.
O jawel, zegt Boy. Ik weet
het al lang.
Hij kucht onhandig, kijkt dan met
een nog rooder hoofd langs haar heen
de zaal in.
Je hebt natuurlijk geklets ge
hoord over die geschiedenis van Han
hiet dat lunchroom juffie en nou kom
ie mij vragen, wat er van aan is en
je hem moet laten schieten. Is het
dat niet?
Half opgelucht, half triomfantelijk
Wtt hij haar aan.
jÜ nu je invloed eens zoudt willen
aanwenden bij die maatschappij van
jou, dat is te zeggen, als je tenminste
invloed hebt en als je er voor voelt
om me te helpen natuurlijk.
Wat het eerste punt betreft, kun
je gerust zijn, zegt Boy, een tikje
hautain. Volkomen. Als ik iemand
helpen wil, dan is er daar altijd wel
een plaatsje te maken. Natuurlijk een
min of meer bescheiden plaatsje,
want crisis is het overal. En dat ik
jou graag wil helpen, spreekt ook
vanzelf. Alleen... ik zou je eerst nog
iets anders willen vragen, eindigt hij
aarzelend.
En dat is?
Ja, zie je, zegt Boy, ik heb
nu uit je eigen mond gehoord, hoe de
zaken staan tusschen jou en Han. En
dat heb ik nooit eerder geweten, wij
geen van allen trouwens. De laatste
weken hebben we Han hier weer
doorloopend zien ronddazen met dat
meisje, waarmee hij vroeger...
Hij stokt.
Ga maar door, zegt Nick. Ik
ben geen schaap van zestien. Hij
heeft weer een oud vriendinnetje op
geduikeld, wil je zeggen.
Ja, en daar maakt hij de laatste
weken veel werk van. En natuurlijk
vragen ze hem nu links en rechts:
Is het uit met Nick? En dan bekt
hij terug: nooit aan geweest. En dat
geloofde niemand. Maar nu je het
ETEN VOOR DE SOVJET-BEVOLKING. OVERGEBLEVEN ETEN UIT
DE VELDKEUKEN BETEEKENT VOOR DE BEVOLKING STEEDS EEN
WELKOM LEKKER HAPJE. (SS.P.K, Schulz-Hoffmann)
Hèè? Waatt?? zegt Nick suf.
Wat vertel je me daar allemaal?
Alle góden, schrikt Boy. Was
het dat niet? Nee maar, dan heb ik...
dan heb ik...
Radeloos blijft hij steken.
Nick haalt diep adem.
Het is niet zoo erg als jij denkt,
zegt ze eindelijk. Tusschen Han en
mij staat het nog precies eender, als
toen ik hier wegging. Gewoon vriend
schap, verder niets. Maar dat neemt
niet weg, dat ik het toch verschrikke
lijk lam zou vinden, als hij stomme
dingen ging doen. Vooral omdat...
Ze zwijgt. Ze hoeft Boy niet te gaan
vertellen, dat het haar schuld is.
Trouwens, is het haar schuld wel?
Waarom krijgt het meisje, dat een
jongen weigert, altijd de schuld, als
de jongen, uit wanhoop over die wei
gering, met een dollen kop onver
standig wordt? Enfin... ’t is toch el
lendig, ze moet toch van Boy zien
te weten te komen, of dat al langer
geleden begonnen is.
schien een gevolg is van haar stil
zwijgen op Hans laatsten brief.
Ze kijkt Boy aan. Hij zit onbehaag
lijk te draaien op zijn stoel, wanho
pig verlegen over zijn blunder. Ze
schiet in een lach.
Kijk toch niet zoo als een uil
in doodsnood, zegt ze. O Boy, als
je eens wist, wat ik je werkelijk kom
vragen...
TER GELEGENHEID VAN ZIJN 25-JARIG JUBILEUM ALS ORGANIST
VAN DE THERESIAKERK TE DEN HAAG werd de heer Beijersbergen
van Henegouwen in de kapel van de kerk gehuldigd. De heer Rietbergen
spreekt den jubilaris en zijn familie toe. (Polygoon-v. d. Werff)
zelf zegt... Nick, als ik dat geweten
had, dan... nou, dat snap je wel...
dan was ik al lang eerder op de
proppen gekomen.
Boy! zegt Nick verbijsterd.
Jij? Bedoel je...?
Dat ik je hierbij ten huwelijk
vraag. Ja, zegt Boy plechtig. Had
je dat niet verwacht?
Nooit van m’n leven, zegt Nick.
Je meent het toch niet, hè?
’t Is me bloedige ernst, zegt
Boy. Al jaren lang. Heb je daar
nooit iets van gemerkt?
De tranen springen Nick in de
oogen.
O Boy, wat spijt me dat, ik vind
het zoo ellendig.
Ik dacht het wel, zegt Boy ne
derig. Maar ’t kón toch altijd, zie
je... nu het Han niet is.
Nick schudt treurig het hoofd.
Nee, zegt ze. Han niet. En
jij ook niet. En ik vind jullie allebei
toch zoo verschrikkelijk aardig.
Huil d’r maar niet om, troost
Boy. Ik... ik... ’t is natuurlijk wel
een klap voor me, zie je, want ik
kreeg straks ineens hoop, toen je dat
zei van Han. Maar ik kom er wel
overheen.
O ja, zegt ze luchtig. Een ge
broken hart, daar kom- je wel over
heen. Jullie jongens zeker. Jullie
kunt je tenminste makkelijk laten
troosten links en rechts.
Boy kijkt haar opmerkzaam aan.
Wat zeg je dat eigenaardig. Pre
cies, alsof je zelf...
Ook een gebroken hart hebt, vult
ze aan. Heb ik ook. In gruzele
menten. Serieus, ik meen het, zegt
ze, als ze zijn ongeloovig lachje ziet.
En wie is dan die onnoemelijk
stomme ezel, neem me niet kwalijk,
zeg...
Iemand, die er geen blasse
Ahnung van heeft. Iemand, die ter
nauwernood weet, dat ik besta. Ik
heb er nog met geen sterveling ooit
over gesproken. En ik vertel het
alleen aan jou, omdat ik het zoo ver
schrikkelijk vind, dat ik je verdriet
heb moeten doen. En om je te laten
begrijpen, dat die baantjeszoekery
niet zoo maar een bevlieging van
me is.
Boy schudt peinzend het hoofd.
Krankzinnige boel is het toch in
de wereld. Die ouwe Heine was er
nog zoover niet naast, zeg. Maar
daarom niet getreurd. Weet je wat
we doen, zeg? We gaan naar mijn
kast en dan open ik van daaruit on
middellijk een telefonisch offensief
op de directie van de Noord-Neder-
landsche Zeepfabrieken. Wat zeg je
daarvan?
het mis-
.MM
-
14
>64
- -e
4
•-
SU 'IST
