Het bestormen
van
een
Sovjet-pantserwerk - Reval veroverd - Kijkje
in Blij-Dorp - Het sorteeren van bloembollen - De „goastokmaker” van Markelo
w
w
f 1
I
a
Huwelijk met
modern comfort
TWEEDE BEAD
HAAGSCHE COURANT Woensdag 3 Sepl. 1941'
FEUILLETON
(Polygoon-v. Bitsen)
is langzamerhand verdwenen.
NOWGOROD.
STEEDS HULPVAARDIG. DUITSCHE HOSPITAALSOL-
DUITSCHE TROEPEN RUKKEN REVAL BINNEN.
(Telefoto Orbis-Holland)
DAAT IN ZUN VRIJEN TIJD. Ook in zijn vrijen tijd
verleent de Duitsche hospitaalsoldaat hulp. Het verbinden
van een wond van een Ukrainisch meisje. (Atlantic-Holland)
(Nadruk verboden)
EEN DER EERSTE OPNAMEN UIT DE SOVJET-HAVENSTAD NIKOLAJEW,
die door de Duitsche troepen werd veroverd. Het totaal uitgebrande station.
(Atlantic-Holland)
STRIJD OM NOWGOROD. MET STORMGESCHUT DOOR EEN ONDIEPTE EN
RECHT HET VELD IN TER ONDERSTEUNING VAN DE INFANTERIE VOOR
(Welibild-Polggoon)
OP DE VEILING TE BOVENKARSPEL bestaat goede vraag naar bloem
bollen. De bollenkweekers in de omgeving hebben het dan ook zeer druk met
het „veiling-klaar” maken van de bollen. De bollen worden gesorteerd met
behulp van een maatplankje, een plankje met gaten van verschillende grootten.
Polygoon-Kuiper)
al fraai uit met je dikke oogen en je
rooden neus. Nee meisje, zoek jij nu
hier op kantoor je zaakjes maar bij
elkaar. En je geeft Vermolen je in
structies voor vandaag en morgen.
En dan ga je als de wip naar huis.
Maandagmorgen kun je terugkomen
om hier alles in te pakken en te red
deren en dan vertrek je Dinsdagvan
hier naar Amsterdam. Afgesproken?
En dan gaat het allemaal zoo vlug,
dat het een droom lijkt. Gauw op kan
toor den boel afwerken, gauw ver-
kleeden. In den trein naar huis. Die
dagen thuis... dat lijkt pas echt een
droom, maar een nare. Vader, ineens
oud geworden, alle fut er uit. Mama,
nerveus, doorloopend in tranen, ook
over haar, Nick, dat ze nu zoo ver
weg gaat, een meisje alleen in zoo’n
groote stad. Rob, heelemaal rade
loos... voor hem komt de misère van
het examen er nog bij. En het stille
verwijt in zijn vaders oogen, als
Nick van haar succes vertelt.
En dan is het allemaal voorbij, ook
het afscheid van Doornenburg en zit
Nick in den trein, die haar naar Am
sterdam zal brengen, het nieuwe, nu
het echte leven in.
Groen en rood en geel, zegt de
jongste klerk. En blauwtje is er
ook weer bij gelukkig.
Waar heb je het over? vraagt
van Dijk, die zijn ochtendpijp aan het
stoppen is..
MET HET MOOIE WEER VAN DE LAATSTE DAGEN heeft de Kotter-
damsche Diergaarde Blij-Dorp niet over belangstelling te klagen. Een kijkje
op het olifantenterras van den uitzichttoren af. (Polygoon^Hof)
van den president... van cliënten na
tuurlijk ook, de firma zus en N.V.
zoo... allemaal zooals ’t hoort... Op
het leege bureau van Mr. van West-
hove wordt het stapeltje zorgzaam
neerjfelegd en na een waakzamen blik
in het rond, of de werkster geen onge
rechtigheden heeft achtergelaten,
gaat van Dijk verder. Voor Franks
bureau blijft hij staan en laat de brie
ven één voor één door zijn handen
glijden. En blauwtje is er gelukkig
ook weer bij, heeft die aap gezegd.
Tja, wat kun je er aan doen? Ieder
een heeft toch aanspraak op rechts
kundigen bijstand, daar zijn de advo
caten immers voor. Moeten ze ten
slotte van bestaan. Hij ook als ’t er
op aankomt. En die lummel beneden
net zoo goed. Maar er zijn cliënten én
cliënten... Vroeger kregen ze, behal
ve de prodeanen, in een heel jaar
soms nog geen twintig vrouwen op
kantoor te zien. En die dan kwamen
waren zakenvrouwen, of bijvoorbeeld
alleenstaande dames, die moeilijkhe
den hadden met huurders, of men-
schen, die over een erfenis harrewar
den. Maar sinds meneer Robbers er
bij gekomen is... Nou, hij zal d’r niks
van zeggen. Een geschikte baas, een
beste kerel. Wel eens kort aange
bonden... kan nogal eens uit zijn slof
schieten als die kwajongen beneden
den boel weer verknoeid heeft... wie
zal ’t hem kwalijk nemen? En tegen
hém is-ie altijd even vriéndelijk...
Maar een échte advocaat... eentje van
het authentieke slag, zooals meneer
Westhove of meneer Renselaer... nee
daar mankeert bij meneer Robberts
nog het een en ander aan. Later mis
schien, ’t is zoo gezegd nog een jong
maatje, tegenover iemand als hij,
die er de tweeënzestig al op heeft zit
ten en die zoo langzamerhand naar
zijn gouden dienstjubileum heensuk-
kelt... Kom, hij zal maar weer naar
beneden gaan, anders doet de Wit den
heelen morgen niets anders dan ciga-
retjes rooken en voetbalkrantjes le
zen... De heeren zullen wél dadelijk
komen. Ja, en nu kunnen ze haar
binnenkort ook weer verwachten
Blauwtje, verdraaid, hij raakt dien
gekken naam niet meer kwijt, dat heb
je ervan. Mag hij wel oppassen te
gen dat ze komt aanzetten, ’t Is
toch al zoo’n pretje als mevrouw de
Faucourt op kantoor komt. Meneer
Westhove, die niets doet dan op en
neer loopen van boven naar beneden
en dan op de gang hardop roepen:
Is meester Robberts nu nóg in
conferentie? En die vlegel van een de
Wit dan telkens gedienstig aanbieden:
Zal ik soms eens gaan kijken,
meneer?
Valt niks te kjjken, moet hij
dan terug snauwen. En dan de Wit
weer grinniken:
Nou dat dacht u maar. En
25)
Nick snikt in haar zakdoek. Oom
Victor klopt haar bemoedigend op den
schouder, probeert haar te troosten,
met de verzekering, dat het nog niet
zoo verschrikkelijk erg is, want dat
haar ouders nog altijd behoorlijk kun
nen leven van de inkomsten uit het
kantoor.
Maar jullie zult je natuurlijk wel
erg moeten bekrimpen, zegt hij.
Daarom is het zoo prachtig, dat jij
nu voor je zelf kunt zorgen. Ik ging
het maar gauw thuis vertellen, als ik
jou was, Nicolientje.
Ja... maar hoe moet het dan
hier? Ik moet Woensdag al beginnen
in Amsterdam.
Ik zal je zaken hier allemaal
netjes afwerken, hoor. Maak je daar
maar geen zorg over. Om te begin
nen zal ik maken, dat ik als een
haas op de rol kom.
Nee, laat u mij dat nu nog doen.
Voor den laatsten keer, vraagt Nick.
Geen sprake van. Je ziet er nog
alles bij elkaar zijn dat toch geen din
gen, die op een degelijk, ouderwetsch
advocatenkantoor te pas komen, be
sluit van Dijk en gaat zijn troost zoe
ken bij zijn tweede pijp.
Heb je het parket al opgfebeld,
van Dijk? vraagt Frank, als hij
’s Maandagsmiddags het kantoor bin
nen komt. Er is vanmorgen im
mers uitspraak geweest in die zaak
tegen Willems. Bel nu direct even, wil
je? Frank loopt door naar zijn eigen
kamer, kijkt verstrooid de stukken
door, die op zijn bureau zijn neerge
legd. Een brief van den rechte f-com
missaris in het faillessement ,Leco-
my”. Salarisbepaling natuurlijke. Hjj
scheurt de enveloppe open, smijt na
even inkijken den brief neer. Hon
derd gulden salaris dat is wreinig!
Het eenige faillissement, dat hij in bij
na een jaar gehad heeft, negentig
crediteuren, alle mogelijke geharre
war om het actief bij elkaar te* slee-
pen hij heeft notabene met de po
litie moeten dreigen om de haeeren
vennooten handelbaar te malr«n
en nu krijgen crediteuren een behoor
lijke uitkeering, waar ze anders geen
sou gezien zouden hebben eïi hij
zelf wordt afgescheept met een arm
zalige honderd piek net honderd
minder, dan waarop hij het salaris
aan den matigen kant getaxeerd had.
O jawel! Prettig is dat.
(Wordt ven^olg^
IN MARKÊI^— woont de" 80-jarige boerGerrit RocBt
dom, de „goastokmaker”. Deze gaostok, een soort wan
delstok, werd vroeger veel in Twente gebruikt, maar
Polygoon-Zeylemaker)
Over de post van Robberts.
Van mééster Robberts, bedoel
je, verbetert van Dijk streng.
En de rest van de praatjes kun
je vóór je houden. Ik zou me maar
met mijn eigen zaken bemoeien als
ik jou was, vriendje. Daar heb je je
handen vol aan. Hier!
Van Dijk grijpt tusschen de papie
ren op zijn bureau.
Kijk dat exploit eens. Weer door
het zegel heengetypt aan den achter
kant. Dat is de derde keer in één
week. Je kunt beter op je eigen werk
letten, dan brutale praatjes verkoo-
pen over je werkgever.
Gut, ik zei alleen maar dat me
neer Robberts net zoo’n post krijgt
als de filmsterren uit Hollywood,
sputtert de jongen tegen.
Natuurlijk! Dacht ik het niet!
Hollywood! De bioscoop. Voetballen.
De zesdaagsche. Daar kunnen jullie
over meepraten. Maar je werk be
hoorlijk afleveren, ho maar. Geef
maar hier die post; ik moet toch naar
boven.
Terwijl hij de trap oploopt, bekijkt
de oude klerk hoofdschuddend de bei
de stapeltjes brieven in het brieven
mandje. Heelemaal ongelijk heeft hij
niet, die vlegel beneden, met zijn ge
grinnik. Kijk die post van meneer
Westhove nu eens; dat zijn brieven,
die op een advocatenkantoor thuis
hooren... van andere advocaten... en
EEN ZWAAR SOVJET-PANTSERWERK WORDT BESTORMD. Een pionier-
troep kreeg het bevel een zwaar Sovjet-pantserwerk te bestormen, te vernielen en
buiten gevecht te stellen. Met dappere prestaties van eiken soldaat afzonderlijk
geschiedde dit onder inzet van eigen leven. De tevoren aangebrachte explosieve
ladingen hebben hun uitwerking niet gemist en reeds bestormen pioniers de
bunkerstelling. (Atlantic-Holland)
Bk-*
aop^oooto-
'11
j A
J
uw
go
o»
O
OWr
v
K
r *91^^
Ml
gX—
r
■F.
W*
VC s
-
x’
F
XX
A
seT4»