Het bestormen van een Sovjet-pantserwerk - Reval veroverd - Kijkje in Blij-Dorp - Het sorteeren van bloembollen - De „goastokmaker” van Markelo w w f 1 I a Huwelijk met modern comfort TWEEDE BEAD HAAGSCHE COURANT Woensdag 3 Sepl. 1941' FEUILLETON (Polygoon-v. Bitsen) is langzamerhand verdwenen. NOWGOROD. STEEDS HULPVAARDIG. DUITSCHE HOSPITAALSOL- DUITSCHE TROEPEN RUKKEN REVAL BINNEN. (Telefoto Orbis-Holland) DAAT IN ZUN VRIJEN TIJD. Ook in zijn vrijen tijd verleent de Duitsche hospitaalsoldaat hulp. Het verbinden van een wond van een Ukrainisch meisje. (Atlantic-Holland) (Nadruk verboden) EEN DER EERSTE OPNAMEN UIT DE SOVJET-HAVENSTAD NIKOLAJEW, die door de Duitsche troepen werd veroverd. Het totaal uitgebrande station. (Atlantic-Holland) STRIJD OM NOWGOROD. MET STORMGESCHUT DOOR EEN ONDIEPTE EN RECHT HET VELD IN TER ONDERSTEUNING VAN DE INFANTERIE VOOR (Welibild-Polggoon) OP DE VEILING TE BOVENKARSPEL bestaat goede vraag naar bloem bollen. De bollenkweekers in de omgeving hebben het dan ook zeer druk met het „veiling-klaar” maken van de bollen. De bollen worden gesorteerd met behulp van een maatplankje, een plankje met gaten van verschillende grootten. Polygoon-Kuiper) al fraai uit met je dikke oogen en je rooden neus. Nee meisje, zoek jij nu hier op kantoor je zaakjes maar bij elkaar. En je geeft Vermolen je in structies voor vandaag en morgen. En dan ga je als de wip naar huis. Maandagmorgen kun je terugkomen om hier alles in te pakken en te red deren en dan vertrek je Dinsdagvan hier naar Amsterdam. Afgesproken? En dan gaat het allemaal zoo vlug, dat het een droom lijkt. Gauw op kan toor den boel afwerken, gauw ver- kleeden. In den trein naar huis. Die dagen thuis... dat lijkt pas echt een droom, maar een nare. Vader, ineens oud geworden, alle fut er uit. Mama, nerveus, doorloopend in tranen, ook over haar, Nick, dat ze nu zoo ver weg gaat, een meisje alleen in zoo’n groote stad. Rob, heelemaal rade loos... voor hem komt de misère van het examen er nog bij. En het stille verwijt in zijn vaders oogen, als Nick van haar succes vertelt. En dan is het allemaal voorbij, ook het afscheid van Doornenburg en zit Nick in den trein, die haar naar Am sterdam zal brengen, het nieuwe, nu het echte leven in. Groen en rood en geel, zegt de jongste klerk. En blauwtje is er ook weer bij gelukkig. Waar heb je het over? vraagt van Dijk, die zijn ochtendpijp aan het stoppen is.. MET HET MOOIE WEER VAN DE LAATSTE DAGEN heeft de Kotter- damsche Diergaarde Blij-Dorp niet over belangstelling te klagen. Een kijkje op het olifantenterras van den uitzichttoren af. (Polygoon^Hof) van den president... van cliënten na tuurlijk ook, de firma zus en N.V. zoo... allemaal zooals ’t hoort... Op het leege bureau van Mr. van West- hove wordt het stapeltje zorgzaam neerjfelegd en na een waakzamen blik in het rond, of de werkster geen onge rechtigheden heeft achtergelaten, gaat van Dijk verder. Voor Franks bureau blijft hij staan en laat de brie ven één voor één door zijn handen glijden. En blauwtje is er gelukkig ook weer bij, heeft die aap gezegd. Tja, wat kun je er aan doen? Ieder een heeft toch aanspraak op rechts kundigen bijstand, daar zijn de advo caten immers voor. Moeten ze ten slotte van bestaan. Hij ook als ’t er op aankomt. En die lummel beneden net zoo goed. Maar er zijn cliënten én cliënten... Vroeger kregen ze, behal ve de prodeanen, in een heel jaar soms nog geen twintig vrouwen op kantoor te zien. En die dan kwamen waren zakenvrouwen, of bijvoorbeeld alleenstaande dames, die moeilijkhe den hadden met huurders, of men- schen, die over een erfenis harrewar den. Maar sinds meneer Robbers er bij gekomen is... Nou, hij zal d’r niks van zeggen. Een geschikte baas, een beste kerel. Wel eens kort aange bonden... kan nogal eens uit zijn slof schieten als die kwajongen beneden den boel weer verknoeid heeft... wie zal ’t hem kwalijk nemen? En tegen hém is-ie altijd even vriéndelijk... Maar een échte advocaat... eentje van het authentieke slag, zooals meneer Westhove of meneer Renselaer... nee daar mankeert bij meneer Robberts nog het een en ander aan. Later mis schien, ’t is zoo gezegd nog een jong maatje, tegenover iemand als hij, die er de tweeënzestig al op heeft zit ten en die zoo langzamerhand naar zijn gouden dienstjubileum heensuk- kelt... Kom, hij zal maar weer naar beneden gaan, anders doet de Wit den heelen morgen niets anders dan ciga- retjes rooken en voetbalkrantjes le zen... De heeren zullen wél dadelijk komen. Ja, en nu kunnen ze haar binnenkort ook weer verwachten Blauwtje, verdraaid, hij raakt dien gekken naam niet meer kwijt, dat heb je ervan. Mag hij wel oppassen te gen dat ze komt aanzetten, ’t Is toch al zoo’n pretje als mevrouw de Faucourt op kantoor komt. Meneer Westhove, die niets doet dan op en neer loopen van boven naar beneden en dan op de gang hardop roepen: Is meester Robberts nu nóg in conferentie? En die vlegel van een de Wit dan telkens gedienstig aanbieden: Zal ik soms eens gaan kijken, meneer? Valt niks te kjjken, moet hij dan terug snauwen. En dan de Wit weer grinniken: Nou dat dacht u maar. En 25) Nick snikt in haar zakdoek. Oom Victor klopt haar bemoedigend op den schouder, probeert haar te troosten, met de verzekering, dat het nog niet zoo verschrikkelijk erg is, want dat haar ouders nog altijd behoorlijk kun nen leven van de inkomsten uit het kantoor. Maar jullie zult je natuurlijk wel erg moeten bekrimpen, zegt hij. Daarom is het zoo prachtig, dat jij nu voor je zelf kunt zorgen. Ik ging het maar gauw thuis vertellen, als ik jou was, Nicolientje. Ja... maar hoe moet het dan hier? Ik moet Woensdag al beginnen in Amsterdam. Ik zal je zaken hier allemaal netjes afwerken, hoor. Maak je daar maar geen zorg over. Om te begin nen zal ik maken, dat ik als een haas op de rol kom. Nee, laat u mij dat nu nog doen. Voor den laatsten keer, vraagt Nick. Geen sprake van. Je ziet er nog alles bij elkaar zijn dat toch geen din gen, die op een degelijk, ouderwetsch advocatenkantoor te pas komen, be sluit van Dijk en gaat zijn troost zoe ken bij zijn tweede pijp. Heb je het parket al opgfebeld, van Dijk? vraagt Frank, als hij ’s Maandagsmiddags het kantoor bin nen komt. Er is vanmorgen im mers uitspraak geweest in die zaak tegen Willems. Bel nu direct even, wil je? Frank loopt door naar zijn eigen kamer, kijkt verstrooid de stukken door, die op zijn bureau zijn neerge legd. Een brief van den rechte f-com missaris in het faillessement ,Leco- my”. Salarisbepaling natuurlijke. Hjj scheurt de enveloppe open, smijt na even inkijken den brief neer. Hon derd gulden salaris dat is wreinig! Het eenige faillissement, dat hij in bij na een jaar gehad heeft, negentig crediteuren, alle mogelijke geharre war om het actief bij elkaar te* slee- pen hij heeft notabene met de po litie moeten dreigen om de haeeren vennooten handelbaar te malr«n en nu krijgen crediteuren een behoor lijke uitkeering, waar ze anders geen sou gezien zouden hebben eïi hij zelf wordt afgescheept met een arm zalige honderd piek net honderd minder, dan waarop hij het salaris aan den matigen kant getaxeerd had. O jawel! Prettig is dat. (Wordt ven^olg^ IN MARKÊI^— woont de" 80-jarige boerGerrit RocBt dom, de „goastokmaker”. Deze gaostok, een soort wan delstok, werd vroeger veel in Twente gebruikt, maar Polygoon-Zeylemaker) Over de post van Robberts. Van mééster Robberts, bedoel je, verbetert van Dijk streng. En de rest van de praatjes kun je vóór je houden. Ik zou me maar met mijn eigen zaken bemoeien als ik jou was, vriendje. Daar heb je je handen vol aan. Hier! Van Dijk grijpt tusschen de papie ren op zijn bureau. Kijk dat exploit eens. Weer door het zegel heengetypt aan den achter kant. Dat is de derde keer in één week. Je kunt beter op je eigen werk letten, dan brutale praatjes verkoo- pen over je werkgever. Gut, ik zei alleen maar dat me neer Robberts net zoo’n post krijgt als de filmsterren uit Hollywood, sputtert de jongen tegen. Natuurlijk! Dacht ik het niet! Hollywood! De bioscoop. Voetballen. De zesdaagsche. Daar kunnen jullie over meepraten. Maar je werk be hoorlijk afleveren, ho maar. Geef maar hier die post; ik moet toch naar boven. Terwijl hij de trap oploopt, bekijkt de oude klerk hoofdschuddend de bei de stapeltjes brieven in het brieven mandje. Heelemaal ongelijk heeft hij niet, die vlegel beneden, met zijn ge grinnik. Kijk die post van meneer Westhove nu eens; dat zijn brieven, die op een advocatenkantoor thuis hooren... van andere advocaten... en EEN ZWAAR SOVJET-PANTSERWERK WORDT BESTORMD. Een pionier- troep kreeg het bevel een zwaar Sovjet-pantserwerk te bestormen, te vernielen en buiten gevecht te stellen. Met dappere prestaties van eiken soldaat afzonderlijk geschiedde dit onder inzet van eigen leven. De tevoren aangebrachte explosieve ladingen hebben hun uitwerking niet gemist en reeds bestormen pioniers de bunkerstelling. (Atlantic-Holland) Bk-* aop^oooto- '11 j A J uw go o» O OWr v K r *91^^ Ml gX— r ■F. W* VC s - x’ F XX A seT4»

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1941 | | pagina 5