VRIJHEIDSSTRIJD IN BESLISSEND STADIUM
Een belangrijk document
I
I i 1
Joachim
von
I
V
Rij
DE GROOTE REDE
'VAN RIJKSMINISTER
VON RIBBENTROP
slachtoffers
van
Ontstaan
Sovjet-Unie maakt zich op
van den oorlog
HAAGSCHE COURANT Woensdag 3 Dec. 1941 2e bl. pag. 1
ter
1.
2.
en
Rijksminister Joachim von Ribbentrop
(Foto-archief Haagsche Courant)
ENGELAND WILDE DEN
OORLOG
I
T) IJ het begin der vijandelijkhe-
den vatte de Engelschman zijn
oude spelletje weer op, dat hem in
hart en nieren is aangéboren. Andere
staten, dat wil dus zeggen, het eene
land na het andere in Europa, konden
voor hem vechten.
der beide volken in een paar maanden tijds gelukte
voor de wederzij dsche het de Duitsche weermacht, deze lan-
vinden en, den te bezetten, en Engeland kreeg
daarbij nog verder gaande, een nutti- Zjjn glorierijk Duinkerken. Italië ech-
ge belangengemeenschap t.o.v. de ove- ter, trad in dezen strijd der bezit-
rige wereld te grondvesten. Tegenover ters tegen de niet bezittenden aan de
1 zijde van Duitschland.
Maar nog had Engeland er niet ge
noeg van. Bezeten door de idee, dat
het zich in Europa kon vastnestelen,
richtte het zijn aandacht op den Bal
kan. De As spande zich in dezen tijd
op iedere mogelijke diplomatieke wij
ze in, om op den Balkan den vrede te
bewaren. Tevergeefs! Engeland pro-
reeds meermalen aangehaalde
rede van Rijksminister von Rib
bentrop in Hotel Kaiserhof te Berlijn
is genoemd een diplomatiek mo
nument. En inderdaad is haar be
teekenis van een buitengewoon
groote draagwijdte en moet men
haar beschouwen als gericht tot de
geheele wereld een appèl op allen,
zoowel hen, die een meer of
minder beslissende stem hebben in
de bepaling van den gang der ge
beurtenissen, als hen, die de tee-
kenen der tijden wenschen te ver
staan. ook al is hun invloed op den
loop der historie slechts indirect.
Allereerst denken wij hierbij aan
ons eigen werelddeel, dat thans zulk
een geweldige Spanning doormaakt
en zoo onmiddellijk bij die gebeur
tenissen van enormen omvang en
diepgaande beteekenis is betrokken,
want het is duidelijk, dat bij dit
alles het lot van Europa op het
spel staat Doch zóó ingrijpend is
hetgeen zich thans afspeelt en zóó
zeer dringt het tot in alle deelen
der aarde door, dat men moet spre
ken van een phase in de wereldge
schiedenis, en wel een phase, welker
beteekenis voor de toekomst niet
licht kan worden overschat
Zeer in het kort kan men zeggen,
dat de Rijksminister het verleden
(de directe voorgeschiedenis van
dezen oorlog), het heden (het ver
loop van den oorlog en de interna
tionale toestand) en de toekomst
(verdere aaneensluiting en vor
ming van het nieuwe Europa en
het vestigen van een nieuwe orde
ook in de overige wereld) aan de
hand van de feiten en gegevens op
diepgaande wijze heeft behandeld,
niet nalatend uit deze beschouwin
gen zijn duidelijke conclusies te trek
ken, waarop wij al eerder de aan
dacht hebben gevestigd. In de ver
strekte uittreksels kon dit natuur
lijk slechts onvolledig worden weer
gegeven. Daarom brengen wij den
letterlijken tekst van de belangwek
kende rede, die ter lezing wordt
aanbevolen.
dit alles heeft de Führer jegens En
geland een grootmoedige en lankmoe
dige politiek gevoerd, die, in vergelij
king met het onrecht dat het Duit
sche volk in het verleden door Enge
land was aangedaan, wel als voor
beeld mag gelden, en die daardoor
begrijpelijk wordt, dat de Führer, zich
consequent houdende aan zijn toen-
kerken ter harte te nemen, Grieken
land en Joego-Slavië voor zijn belan
gen in te spannen. Omdat hij de si
tuatie juist beoordeelde en met het
oog op de door deze staten reeds lang
gevoerde intriges, hun on-neutrale
handelingen tot zelfs militairen steun
tegen Italië bij zijn strijd in de Mid-
dellandsche Zee toe, begon dé Duce in
de eerste plaats den ook hier door
Engeland geprovoceerden strijd tegen
Griekenland en opende hij de militai
re operaties. Toen ook Joego-Slavië
uiteindelijk aan Engeland’s zijde trad
en Engeland nu ook zijn hulpvolken
uit Australië en Nieuw-Zeeland open
lijk inzette, heeft de As na de Intrede
van het betere jaargetijde ook dit deel
van Europa in weinige weken van de
Britten bevrijd. Zoo werden Servië,
Griekenland en Kreta het offer van
deze Engelsche strategie. Dat de pre
sident der V.S. ook bij dit nieuwe En
gelsche avontuur weer ijverig heeft
medegeholpen, zij slechts terloops ver
meld. Maar verder is er ook geen land
in Europa, dat Engeland niet gepoogd
heeft voor zich te winnen of voor zich
te laten strijden. Maar een juist in
zicht en een reëele beoordeeling van
den toestand hebben de verantwoor
delijke staatslieden in die landen aan
leiding gegeven, den juister, weg te
kiezen en geen gehoor te geven aan
de Engelsche garantie-aanbiedingen
en overige influisteringen.
Maar ook het beslissende militaire
échec, dat Engeland zich in het Noor
den, Westen, Zuiden en Zu1d-Oosten
van Europa op den hals had gehaald,
bracht het niet tot rust. De heele hoop
van mr. Churchill en zijn trawanten
in de Vereenigde Staten met mijnheer
Roosevelt aan het hoofd, was nu op
het Oosten gevestigd.
Eerst Polen. Had Engeland aan Po
len geen garantie verleend, dan was
het zonder twijfel met Duitschland
op vreedzame wijze tot overeenstem
ming gekomen. Maar Engeland, of
juister mijnheer Churchill, die, zooals
wij onlangs te weten zijn gekomen,
reeds toen achter den rug van zijn
eigen minister-president Chamberlain
om, met president Roosevelt een com
plot smeedde en op een conflict aan
stuurde, zette Polen tot tegenstand
aan, om zoo een aanleiding voor den
oorlog met Duitschland te hebben.
Tegelijkertijd moest Frankrijk, waar
mee Duitschland op weg was tot een
goede oplossing te komen, door het
Engelsche gestook daartoe aangezet,
er op losslaan. Stommelingen en mis
dadigers, die van Engeland afhanke
lijk waren, hebben dit land daartoe
gebracht.
Toen kwam Noorwegen aan de
beurt, vervolgens Nederland en België.
In een paar maanden tijds gelukte
Hiermede kom ik, mijne heeren, tot
die faze van den gemeenschappelijken
vrijheidsstrijd, welke, daar ben ik
zeker van, eens voorwaar beschouwd
zal worden als beslissend voor het lot
van Europa en daarmede voor de toe
komst van de heele beschaafde we-
reld den strijd tegen de Sovjet-Unie. S
Ik mag hier zeker eerst er aan her
inneren, hoe Duitschland in het jaar
1939 in de hoop toch nog een schik
king te kunnen treffen tusschen het
Duitsche en het Russische volk, met
Moskou een verdrag heeft gesloten, cn
wel op basis van wederzijds niet te
zullen aanvallen en met begrenzing
van beider belangensferen. Aangezien
de nationaal-socialistische en de com
munistische wereldbeschouwing lijn
recht tegenover elkaar staan was dat
destijds geen gemakkelijke stap voor
den Führer. Beslissend waren voor
hem hierbij de volgende overwegin
gen: In het kader van de steeds ver
der gaande politiek van omsingeling
had Engeland aan de meest verschei
den landen van Europa garanties aan
geboden onder het motief, dat deze
landen door Duitschen expansiedrang
bedreigd werden.
te winnen, door voor het Lagerhuis
te verklaren:
dat hij op grond van de door
den gezant Cripps te Moskou ge
voerde onderhandelingen de be
sliste toezegging had ontvanger},
dat Sovjet-Rusland aan Engel
sche zijde aan den oorlog zou
deelnemen;
dat president Roosevelt hem zon
der eenige beperking had toege
zegd, dat deze de Engelsche oor
logvoering zou steunen.
Op grond van de inlichtingen, wel
ke wij over deze geheime zittingen
verkregen hebben, is het den heer
Chiïrchill tenslotte alleen door deze
verklaringen gelukt, de bedenkelijke
stemming, die zich bij vele afgevaar
digden openbaarde, weg te nemen, en
hen aan den leiband te houden.
vrijwel
- -- -- dezen
oorlog tegen Duitschland op touw
gezet' omdat Duitschland door
<r<ekvan een vrije volksstemming
Ge Duitsche stad Dantzig in het rijks-
an“ terug wilde hebben en een
wllde aanleggen door den
Volksduitschers uit de grenslanden
naar Duitschland liet verhuizen. Ter
wijl de Duitsche regeerlng geloofde,
hierdoor een overeenkomstige houding
van de Sovjet-regeering tegenover
Duitschland zelf of ook tegenover de
omliggende landen te mogen ver
wachten, werd zij in dit opzicht, zoo
als wel algemeen bekend is, diep te
leurgesteld. In de nota, die het minis
terie van Buitenlandsche Zaken op
den 22 Juni 1941 aan de Sovjet^regee-
ring deed toekomen, heeft de Duitsche
regeering voor de heele wereld bekend
gemaakt, op welke smadelijke wijze
Duitschland door de Sovjet-regeering
om den tuin werd geleid, en dat de
Sovjets de afspraken van 1939 slechts
als tactische schaakzetten hadden be-
schouwd. Stalin voorzag, dat Enge-
als Frank- 1 land tot den oorlog tegen Duitsch-
njK, öovjei-ttusiana en r-ngeiand vijand besloten was. Hij hoopte op een
Duitschland een ontzaglijk gevaar en langen afmattings^riog tussche
Duitschland en de Westelijke demo-
cratieën, die het hem zonder bijzon
hét dere krachtsinspanning mogelijk zou
- maken, het bolsjewisme in Europa te
doen binnendringen. In deze hoop
zag hij zich bedrogen door de snelle
Duitsche overwinning op Frankrijk
en het verdrijven van de Engelschen
uit Europa. Thans wijzigde hij zijn
tactiek, bracht direct weer verbindin
gen tot stand met Engeland en Ame
rika en bespoedigde den militairen op-
marsch tegen Duitschland.
Het ministerie van Buitenlandsche
Zaken heeft destijds tot in bijzonder
heden aangetoond, hoe communisti
sche agenten ondanks het Duitsch—
Russische pact, ook verder ondermij-
hend werkten en spionnage en sabo
tage tegen Duitschland bedreven, en
hoe de Komintern in de Balkanlan-
den en verder in heel Europa haar
propaganda-activiteit voortzette. Het
heeft er verder op gewezen, hoe de
Sovjet-macht, in strijd met alle over
eenkomsten, de gebieden in Oost-Eu-
ropa verder bolsjewiseerde; hoe de
Sovjets in het Noorden het prijsgeven
van Finland, in het Zuid-Oosten van
Bulgarije, en verder de Duitsche toe
stemming tot het inrichten van mili
taire steunpunten aan de zee-engten
verlangden en hoe de Führer deze
aanspraken van de hand wees; hoe
de Sovjets het Roode leger van de
Noordelijke IJszee tot aan de Zwar
te Zee toe steeds meer naar het Wes
ten verplaatsten, totdat tenslotte de
geheele Russische strijdmacht tot aan
onze grens, de Finsche en Roemeen-
sche was opgemarcheerd en hoe de
Sovjets tenslotte begonnen geheel pa
rallel met hun militairen opmarsch
ook op diplomatiek terrein steeds
meer openlijk tegen Duitschland stel
ling te nemen. De intriges van de Sov
jets in Bulgarije, Hongarije, Roemenië
ENGELAND’S INTRIGES
Engelsche en Russische agenten
werkten in 19+0 reeds gemeenschap
pelijk tegen de Duitsche en Italiaan-
sche belangen. In het begin van 1941
neemt deze reeds genoemde Engelsch-
Sovjet-Russische samenwerking nog
steeds toe, totdat zij met de Balkan-
crisis in het begin van April van dit
jaar voor de heele wereld duidelijk
werd. Onomstootelijk heeft de nota
van het ministerie van Buitenland
sche Zaken eveneens vastgesteld, dat
tot den putsch, na de toetreding van
het toenmalige Joego-Slavië tot het
Driemogendhedenpact door Engeland
was aangezet, en dat deze door Enge
land met goedkeuring van Sovjet-
Rusland was geënsceneerd. Het doel
van dit EngelschRussische plan
was, de zich op den Balkan bevinden
de Duitsche troepen zoo mogelijk van
drie kanten aan te vallen, een plan,
dat, zooals bekend is, dank zij de hou
ding van onze Balkanvrienden en de
Turksche regeering door de snelle
overwinningen van de As werd verij
deld. De kort voor het uitbreken van
den DuitschRussischen oorlog be
kend geworden oproep van Lord
Beaverbrook om Rusland, met alle ter
beschikking staande middelen ’e
steunen en zijn tot de V.S. gericht be
toog, hetzelfde te doen, belichtte voor
de eerste maal heel openlijk den wa
ren stand van de EngelschRussische
betrekkingen, zoodat het kort na het
uitbreken van de Duitsch-Russische
vijandelijkheden tusschen Moskou en
Londen bekend gemaakte sluiten van
een verbond slechts de officleele be
vestiging was van een toestand, die
in werkelijkheid in het geheim reeds
langen tijd bestaan had.
Inderdaad is het thans de geheele
wereld duidelijk, dat de va banque-
speler Churchill, toen hij Sovjet-Rus
land tot een breuk met Duitschland
aanzette, waarbij zijn eigen wenschen
in de lijn vielen van die van Roose
velt en Stalin, zijn laatste kaart in
Europa tegen Duitschland uitspeelde,
en dat hij daarvan alles verwachtte.
Met Churchill liet nu ook de heele
Joodsch-Angelsaksische wereld het
masker vallen, gedragen door de hoop,
dat Rusland toch nog in staat zou
kunnen zijn, een verandering in de
voor Engeland zoo fatale militaire
situatie in Europa tot stand te
brengen.
Op zeldzaam onwaardige wijze ver
heerlijkten thans de Westersche de
mocratieën plotseling het agressieve
bondgenootschap met het bolsjewisme.
Engelsche conservatieven en Amerl-
kaansche milliardairs, die tot dusver
ieder contact met bolsjewisten als met
melaatschen gemeden hadden, ver
klaarden voor de wereld, dat Rusland
het land van de vreugde was, het land
van den lach en het goede, burgerlij
ke leven.
Engelsche en Amerikaansche vak-
vereenigings- en boerenleiders bewe
zen hun verbaasden toehoorders haar
fijn, dat de Sovjets een waar paradijs
van goed doorvoede en tevreden ar
beiders geschapen hadden en dat de
kolchozen het fundament waren voor
het in stand houden van een welge-
stelden op vruchtbare hoeven leven
den boerenstand. Joodsche en Brit-
sche geleerden en leden van culturee-
le vereenigingen verklaarden gezeten
in clubfauteuils te Londen en New
York, dat de Sovjet-Unie van oudsher
een bolwerk van wetenschappeljjken
en cultureelen scheppingsarbeid ge
weest was. Aartsbisschoppen, bis
schoppen en kardinalen, die voor kort
nog Rusland in heiligen ijver als de
bakermat van het atheïsme bestreden
hadden, verkondigden plotseling, dat
de Sovjet-Unie altijd de wieg van hef
Christendom was geweest en ook thans
zjjn beschermer was, en de aartsbis
schop van Canterbury bad tijdens een
ofLcieele godsdienstoefening voor het
Scvjet-leger en zijn vriend Stalin,
Churchill en Roosevelt vertelden aan
hun volken, dat geen regeeringsvorm
de door hen geproclameerde heilig*
grondvesten der democratie meer na
bijkwam dan juist het bolsjewistisch,
sytteem. Alles ging zich in de Wester
sche democratieën te bulten aan er-
barmelijke liefdes- en sympathiebe
tuigingen voor den joodsch-bolsjewls-
tischen mlsdadlgersstaat, terwijl de
materieele hulp, waarop Stalin vlaste
toch nog uitbleef. Het had Inderdaad
een realistische noot, toen Churchill
en Stalin elkaar voor kort wederzijds
als „old warhorses” bestempelden. Het
wil mij voorkomen, dat dit hun ware
houding ten opzichte van elkaar ha**
wat nader komt.
stellen om te pogen met Engeland tot
een schikking te komen, welke voor
beide landen nut zou afwerpen en
voordeelig zou zijn. Wanneer men
zich de voordeelen voor Engeland van
deze politiek van den Führer voor
oogen stelt, welke niet alleen het En
gelsche eilandenrijk zoowel territoriaal
i als maritiem wilde veilig stellen,
maar zelfs nog verder ging. n.l. be
leid was, het Engelsche Imperium
door Duitsche machtsmiddelen in
stand te houden, dan zal ieder
verstandig mensch zich voor zijn
hoofd slaan, hoe de Britsche staatslie
den zóó blind hebben kunnen zijn
Het werd ons ook toen tijdens de on
derhandelingen wel reeds duidelijk,
dat beslissende, voor alles joodsche
invloeden, in Engeland de meening
waren toegedaan, dat Duitschland óf
met de hem door Engeland toege
dachte rol in Europa genoegen zou
nemen, dat is de rol van een inferieu
re natie, en het dooi Engeland als
passend beoordeelde levensniveau zou
accepteeren, onverschillig of deze le
vensstandaard te verdragen was of
niet, óf er komt oorlog.
Bij de onderhandelingen, die des
tijds gevoerd werden, waren deze ver
kapte of openlijk uitgesproken oor-
logsdreigementen steeds de laatste
wijsheid van de Britsche staatslieden.
Ik kan hier met een gerust geweten
als kroongetuige optreden, aangezien
ik in de jaren na de overname van de
macht telkens weer de aanbiedingen
van den Führer aan Engeland over
bracht en telkens weer terug kon kee-
ren om den Führer te melden, dat zij
door de Engelschen halsstarrig waren
afgewimpeld en dat Engeland ons wel
bij de eerste de beste gunstige ge
legenheid den oorlog zou verklaren.
Die dwaze halsstarrigheid was on
begrijpelijk. Zij versterkte ons echter
in ons oordeel over de ware gevoelens
van de Engelsche regeerders tegen
over Duitschland.
Wie zulke ongekend gunstige voor
stellen van de hand wijst, is tot oorlog
besloten.
Of die verschrikkelijk knappe En
gelsche propagandisten gelijk hebben,
wanneer ze beweren, dat ik, omdat ik
het Engelsche wezen niet kende en
het Engelsche karakter verkeerd be
oordeelde, den Führer had medege
deeld, dat Engeland nooit tot den oor
log zou overgaan, dat wil ik met alle
genoegen aan het oordeel van de toe
komst overlaten. Maar de toekomst
zal ook iets anders, dat van veel groo-
ter belang is, uitwijzen, namelijk of
die Engelsche staatslieden toenter
tijd een verstandige politiek gevoerd
hebben of niet. Ik voor mij geloof,
dat de beslissing daaromtrent reeds is
gevallen. Want het verschil tusschen
toen en nu, dat moet zelfs den meest
bekrompen Engelschman wel duide
lijk zijn.
Toen: het aanbieden van ’n Duitsch
bondgenootschap waardoor Engeland
en zijn imperium beveiligd zouden
zijn in ruil voor de erkenning van de
bekende Duitsche herziening van Ver
sailles en de teruggave van de Duit
sche koloniën. En nu: Engeland in een
hopeloozen strijd gewikkeld tegen de
sterkste machtscoalitle ter wereld.
"I7ERDER gaven Engeland en
V Frankrijk zich in dien tijd moei
te om de Sovjet-Unie door middel van
het aanbieden van een pact van bij
stand als een laatsten hoeksteen aan
hun tegen Duitschland gerichte omsin-
gelingspolitiek toe te voegen. In het be
sef. dat het gelukken van een dergelijk
plan, d.w.z. het tot stand brengen van
een coalitie van machten i_L -
rijk, Sovjet-Rusland en Engeland voor
evenzeer voor Hfeel Europa en daar
mee ook vóór alles voor de kleine na-
buur-landen in het Zuiden en 1
Noorden zou beteekenen, heeft de
Führer Moskou op de hoogte gesteld
van het onhoudbare van de aan
Duitschland toegeschreven expansie-
wenschen. Op het oogenblik, dat de
Duitsche delegatie te Moskou aan
kwam. hadden de onderhandelingen
van de Engelsche en Fransche mili
taire missies met de Sovjet-regeering
haar hoogtepunt berel’t. Terwijl het
nu aan de Duitsche delegatie geluk
te, om van haar kant een ontspan
ning in de betrekkingen met Rusland
teweeg te brengen, heeft Duitschland
althans op zijn minst bereikt, dat het
onmiddellijke binnendringen van het
bolsjewisme in Europa werd verhin
derd. Daarbij koesterde de Führer de
hoop, welke op grond van zekere ver
schijnselen in Rusland, waarover van
daar bepaalde berichten waren ver
kregen, gewettigd scheen, dat de ver
dere uitwerking van de betere ver
standhouding met Rusland de Sovjets
ei toe zou brengen hun denkbeeld
van een wereldrevolutie op te geven,
daardoor de Sovjet-Unie ook overi
gens geleidelijk aan een vreedzame
nabuur van Duitschland en ook voor
de andere aan Rusland grenzende
landen van Europa kon worden.
Duitschland heeft dan ook loyaal
en geheel in overeenstemming met
zijn verklaringen sinds den zomer van
1939 een volkomen andere politiek
ten opzichte van Rusland doorge
voerd. Het heeft zich daarbij steeds
beperkt tot zuiver Duitsche belangen
sferen en het heeft met veel geduld
gepoogd in alle opkomende kwesties
een minnelijke schikking met de Sov
jets te treffen. Ingevolge zijn wensch
alle mogelijkheden tot conflicten bij
voorbaat weg te nemen, en geen en
kele verdenking op zich te laden, Is
het zelfs zoo ver gegaan, dat het alle
1* <IJNE heeren, ik zou van deze ge-
IV1 legenheid gebruik willen maken
om u een kort overzicht te geven van
het ontstaan en het verloop van den
oorlog, benevens over de opvatting van
de Duitsche regeering over de huidige
situatie op het gebied der buitenland
sche politiek. Door het heldendom
van de Duitsche weermacht en de
verbonden troepen van Italië, Roe
menië, Hongarije en Slowakije, van
het dappere volk in het Noorden en
de vrijwilligerscontingenten uit Span,
je, Frankrijk, Kroatië, Denemarken.
Noorwegen, Nederland en Bel
gië is de staatkundige macht van het
communisme gebroken en zal deze
zich naar het woord van den Füh-
trer nooit meer verheffen.
Twee groote mannen, de Fjihrer van
Duitschland en de Duce van Italië,
hebben het eerst meer dan 20 jaar
geleden het bolsjewistische gevaar ge
constateerd, den strijd aangebonden
tegen deze laatste uiting van verval
in de opvattingen en zeden van een
stervend tijdperk, en hun gezonde vol
ken van den opdoemenden afgrond
teruggesleurd. Die daad behoort thans
reeds tot de geschiedenis.
Nadat de beide leiders door hun
voorbeeld en de leer van het natio-
naal-socialisme en het fascisme de
eigenlijke voorwaarden voor het be
staan van hun volken geschapen had
den,* ontmoetten zij bij hun tweeden
stap, n.l. het ook naar buiten bevei
ligen van de toekomst hunner volke
ren, een bijna onoverkomelijke vij
andschap van de buitenwereld. De
westelijke democratieën die geleid wer
den door een naar verhouding klei
ne laag uitbuiters van hun eigen volk,
en die verstard waren in de egoïsti
sche denkwijze der bezitters, en ge
wend als zij waren aan de ultbuitings-
paragrafen van het verdrag van Ver
sailles, dat niet anders was dan een
naad van waanzin, wilden van een
herziening daarvan, ook van de aller
noodzakelijkste, niets weten. Van den
beginne af aan waren zij tegen iedere
verstandige poging van den Führer of
den Duce gekant, om aan het Duit
sche en het Italiaansche volk die bei
de in het verleden bij de vèrdeeling
der goederen dezer aarde te kort wa
ren gekomen, zelfs maar het funda
ment van het leven, n.l. het dagelljk-
sche brood, te verzekeren.
Mijne heeren. het is than
onbegrijpelijk, dat Engeland
oorlog tegen Duitschland op
heeft - -
en in Finland en de overeenkomst met
Servië mogen hier nogmaals vermeld
worden.
In het bijzonder echter heeft de
nota van het ministerie van Buiten
landsche Zaken er destijds reeds op
gewezen, dat de Duitsche regeering
over de bewijsstukken beschikte,
waaruit bleek, dat de Engelsche ge
zant Cripps het heele jaar 1940 in
Moskou toch nog gepoogd had de
Sovjets voor de Engelsche doeleinden
te winnen en met hoeveel succes deze
pogingen bekroond waren. Inmiddels
bad de Duitsche regeering ook precie-
se inlichtingen verkregen over de ge
heime zittingen van het Engelsche
Lagerhuis in 1940. Uit deze bewijs
stukken blijkt zonneklaar, dat het
Lagerhuis na de ineenstorting van
Frankrijk over den voortgang en de
kansen van den oorlog begrijpelijker
wijze buitengewoon bezorgd was. De
heer Churchill heeft toen, blijkens de
ons ter beschikking staande gegevens
gepoogd, de onrust van het Lager
huis te bezweren en het Engelsche
volk opnieuw voor zijn oorlogspolitiek
Joachim von Ribbentrop werd op 30 April 1893 te Wezel geboren als zoon
van een officier. Zijn studietijd bracht hij grootendeels in het buitenland
door. Zoo verbleef hij langen tijd in Zwitserland, Frankrijk en Engeland.
Het uitbreken van den wereldoorlog verraste hem in Canada, vanwaar hij
met groote moeite naar zijn land terugkeerde om dienst te nemen. Bij
den vrede kwam hij aan het ministerie van Oorlog.
In 1918 werd hij als adjudant van den gevolmachtigde van den minister
van Oorlog naar Turkije gezonden. In dezelfde functie maakte hij deel uit
van de Duitsche vredesdelegatie, die in het voorjaar van 1919 naar Ver
sailles reisde. Na zijn huwelijk met de dochter van den groot-industrieel
Henkell nam hij zijn koopmansloopbaan, waarvoor hij was opgeleid, op en
belastte zich met de leiding van een groote import- en exportmaatschappij.
In 1932 trad von Ribbentrop toe tot de N.S.D.A.P., hoewel hij reeds twee
jaar lang relaties met de partij had onderhouden.
Tijdens zijn reizen in Frankrijk en Engeland trad
hij veelvuldig op als verdediger van Adolf Hitler
en liet hij niet na, een herziening van het verdrag
van Versailles te bepleiten. In Duitschland zelf
was zijn politieke werkzaamheid niet minder be-
n*1 F 1.^. langrijk. Hij werkte mee aan de machtsovername
l\ 11) UTJlTlr O[) ^oor Adolf Hitler en trachtte door persoonlijke re-
laties een bemiddeling tusschen Hitler en de toen
malige regeering tot stand te brengen. Zijn bemoeiingen hadden tot gevolg,
dat een samenwerking tot stand kwam tusschen Adolf Hitler en den toen-
maligen rijkskanselier von Papen In Ribbentrop’s huis te Berlijn hadden
gewichtige besprekingen plaats, die over het lot van Duitschland beslisten.
Hierbij kon von Ribbentrop al zijn gaven als diplomaat ontplooien.
Na de machtsovername in 1933 wendde von Ribbentrop zich geheel tot de
buitenlandsche politiek. In opdracht van den Führer voerde hij tal van
vertrouwelijke besprekingen met buitenlandsche staatslieden. In 1934 werd
hij benoemd tot speciaal gevolmachtigde voor ontwapeningsproblemen. In
1936 werd hij Duitsch gezant te Londen, waar hij veel tegenwerking onder
vond. Von Ribbentrop was ook de voorbereider van het anti-komintern-
pact, dat hij in November 1936 namens Duitschland onderteekende. Zijn
huidige functie als minister van buitenlandsche zaken, tot welke functie
hij in 1938 werd geroepen, had en heeft hij een overwegend aandeel in
de wereldpolitiek. In dit verband moge, om een enkel voorbeeld te noe
men, herinnerd worden aan het sluiten van het Driemogendhedenverdrag.
ft«««««««««<«««««««««««««««««««'«««««««««<««««««««««<««««««^
JJIJNE heeren, mijne partij-
11 /I genootenIk dank u, dat
I 1/ I gij zijt verschenen op deze
A V X bijeenkomst, die er toe dient
om de in Berlijn aanwezige leden van
de Rijksregeering. van staat partij en
weermacht, de vertegenwoordigers van
kunsten en wetenschappen, de indus
trie en mannen uit alle gebieden van
het Duitsche leven in de gelegenheid
te stellen kennis te maken met onze
zeer welkome buitenlandsche gas
ten. Ik begroet ook in het bijzonder in
ons midden de binnen- en buitenland
sche vertegenwoordigers van de pers
en de radio. Mijne heeren, wij heb
ben de eer de ministers van Buiten
landsche Zaken van de meeste Euro-
peesche staten alsmede vertegen
woordigers van met ons bevriende sta
ten van het Verre Oosten thans in de
hoofdstad van het Rijk te zien, n.l. de
vertegenwoordigers van Italië, Japan,
Hongarije, Mandsjoekwo, Spanje, Roe
menië, van Slowakije, Kroatië, Fin
land en Denemarken.
Met de vertegenwoordigers van deze
staten, die de ordening beoogen, waar
bij ook nog China gekomen is, hebben
wij gisteren een heilig pact tegen de
Komintern bevestigd, dat den wil van
hun volken tot uitdrukking brengt om
tot de definitieve vernietiging van het
communisme samen te werken en
daarbij niet eerder te rusten tot ook
het laatste symptoom van deze vree-
selijkste geestesziekte der menschheid
verdwenen is.
Nogmaals zij hier ter gelegenheid
van deze bijzondere gebeurtenis onze
vreugde en voldoening er over uitge
drukt, dat een nieuwe mijlpaal werd
bereikt op den weg tot aaneensluiting
en vorming van het nieuwe Europa en
tot het grondvesten van een meer
rechtvaardige orde ook in de overige
wereld.
Dat was weliswaar slechts de voor
gewende aanleiding voor de Engelsche
oorlogsverklaring aan Duitschland
van 3 September 1939, doch In werke
lijkheid gunden de machthebbers van
het toen nog de wereld beheerschende
Engeland, die bijzonder pleizier had
den in de rol van gouvernante van
Europa, aan Duitschland niet de
plaats, welke aan een groot volk in
Europa toekwam, of welke daaraan
ook maar een eenigszins zorgenvrij
bestaan had gewaarborgd. Men vraagt
zich af: waarom? Het antwoord kan
slechts luiden: Uit de reinste machts-
aanmatiging van Groot-Brittannië,
dat zelf met 45 millioen Engelschen
een derde van de aarde beheerscht,
en daartegenover aan het Duitsche
volk met meer dan 80 millioen zielen
niet zijn noodzakelijke, waarlijk aller,
bescheidenste, levensruimte gunde. En
uit bezorgdheid van zijn regeerders
voor de Duitsche flinkheid en voor|
het sociale voorbeeld van een weer
sterker geworden Duitschland, geloof
den dezen, die toen de regeering in
handen hadden, dat zij slechts door
Duitschland opnieuw te onderdruk
ken hun onrechtvaardige heerschers-
aanspraken konden beveiligen, in
plaats van dat zij de Duitsche gelijk
gerechtigdheid weer invoerden en op
basis van pariteit
een vergelijk 1
belangen trachtten te vinden
Ril
I
EUROPA OP WEG NAAR EENWORDING
A
A
A
A
A
A
A
A
A
ft
A
ft
A
A
ft
A
ft
A
ft
ft
A
A
A
A
ft
A
A
A
ft
A
i
A
ft
ft
A
ft
A
ft
ft
A
A
A
A
A
ft
A
A
ft
A
ft
A
ft
A
ft
A
A
1
A
ft
A
V
V
V
V
s
V
V
V
V
V
V
8
V
V
V
V
5
V
V
y
v
v
v
v
v
v
v
V
s
V
V
V
i
V
i
V
V
i
V
I
V
v
v
V
V
X/
.“1
ft»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»>»»»»»»»»»»»»^
A V
- v