VRIJHEIDSSTRIJD IN BESLISSEND STADIUM Een belangrijk document I I i 1 Joachim von I V Rij DE GROOTE REDE 'VAN RIJKSMINISTER VON RIBBENTROP slachtoffers van Ontstaan Sovjet-Unie maakt zich op van den oorlog HAAGSCHE COURANT Woensdag 3 Dec. 1941 2e bl. pag. 1 ter 1. 2. en Rijksminister Joachim von Ribbentrop (Foto-archief Haagsche Courant) ENGELAND WILDE DEN OORLOG I T) IJ het begin der vijandelijkhe- den vatte de Engelschman zijn oude spelletje weer op, dat hem in hart en nieren is aangéboren. Andere staten, dat wil dus zeggen, het eene land na het andere in Europa, konden voor hem vechten. der beide volken in een paar maanden tijds gelukte voor de wederzij dsche het de Duitsche weermacht, deze lan- vinden en, den te bezetten, en Engeland kreeg daarbij nog verder gaande, een nutti- Zjjn glorierijk Duinkerken. Italië ech- ge belangengemeenschap t.o.v. de ove- ter, trad in dezen strijd der bezit- rige wereld te grondvesten. Tegenover ters tegen de niet bezittenden aan de 1 zijde van Duitschland. Maar nog had Engeland er niet ge noeg van. Bezeten door de idee, dat het zich in Europa kon vastnestelen, richtte het zijn aandacht op den Bal kan. De As spande zich in dezen tijd op iedere mogelijke diplomatieke wij ze in, om op den Balkan den vrede te bewaren. Tevergeefs! Engeland pro- reeds meermalen aangehaalde rede van Rijksminister von Rib bentrop in Hotel Kaiserhof te Berlijn is genoemd een diplomatiek mo nument. En inderdaad is haar be teekenis van een buitengewoon groote draagwijdte en moet men haar beschouwen als gericht tot de geheele wereld een appèl op allen, zoowel hen, die een meer of minder beslissende stem hebben in de bepaling van den gang der ge beurtenissen, als hen, die de tee- kenen der tijden wenschen te ver staan. ook al is hun invloed op den loop der historie slechts indirect. Allereerst denken wij hierbij aan ons eigen werelddeel, dat thans zulk een geweldige Spanning doormaakt en zoo onmiddellijk bij die gebeur tenissen van enormen omvang en diepgaande beteekenis is betrokken, want het is duidelijk, dat bij dit alles het lot van Europa op het spel staat Doch zóó ingrijpend is hetgeen zich thans afspeelt en zóó zeer dringt het tot in alle deelen der aarde door, dat men moet spre ken van een phase in de wereldge schiedenis, en wel een phase, welker beteekenis voor de toekomst niet licht kan worden overschat Zeer in het kort kan men zeggen, dat de Rijksminister het verleden (de directe voorgeschiedenis van dezen oorlog), het heden (het ver loop van den oorlog en de interna tionale toestand) en de toekomst (verdere aaneensluiting en vor ming van het nieuwe Europa en het vestigen van een nieuwe orde ook in de overige wereld) aan de hand van de feiten en gegevens op diepgaande wijze heeft behandeld, niet nalatend uit deze beschouwin gen zijn duidelijke conclusies te trek ken, waarop wij al eerder de aan dacht hebben gevestigd. In de ver strekte uittreksels kon dit natuur lijk slechts onvolledig worden weer gegeven. Daarom brengen wij den letterlijken tekst van de belangwek kende rede, die ter lezing wordt aanbevolen. dit alles heeft de Führer jegens En geland een grootmoedige en lankmoe dige politiek gevoerd, die, in vergelij king met het onrecht dat het Duit sche volk in het verleden door Enge land was aangedaan, wel als voor beeld mag gelden, en die daardoor begrijpelijk wordt, dat de Führer, zich consequent houdende aan zijn toen- kerken ter harte te nemen, Grieken land en Joego-Slavië voor zijn belan gen in te spannen. Omdat hij de si tuatie juist beoordeelde en met het oog op de door deze staten reeds lang gevoerde intriges, hun on-neutrale handelingen tot zelfs militairen steun tegen Italië bij zijn strijd in de Mid- dellandsche Zee toe, begon dé Duce in de eerste plaats den ook hier door Engeland geprovoceerden strijd tegen Griekenland en opende hij de militai re operaties. Toen ook Joego-Slavië uiteindelijk aan Engeland’s zijde trad en Engeland nu ook zijn hulpvolken uit Australië en Nieuw-Zeeland open lijk inzette, heeft de As na de Intrede van het betere jaargetijde ook dit deel van Europa in weinige weken van de Britten bevrijd. Zoo werden Servië, Griekenland en Kreta het offer van deze Engelsche strategie. Dat de pre sident der V.S. ook bij dit nieuwe En gelsche avontuur weer ijverig heeft medegeholpen, zij slechts terloops ver meld. Maar verder is er ook geen land in Europa, dat Engeland niet gepoogd heeft voor zich te winnen of voor zich te laten strijden. Maar een juist in zicht en een reëele beoordeeling van den toestand hebben de verantwoor delijke staatslieden in die landen aan leiding gegeven, den juister, weg te kiezen en geen gehoor te geven aan de Engelsche garantie-aanbiedingen en overige influisteringen. Maar ook het beslissende militaire échec, dat Engeland zich in het Noor den, Westen, Zuiden en Zu1d-Oosten van Europa op den hals had gehaald, bracht het niet tot rust. De heele hoop van mr. Churchill en zijn trawanten in de Vereenigde Staten met mijnheer Roosevelt aan het hoofd, was nu op het Oosten gevestigd. Eerst Polen. Had Engeland aan Po len geen garantie verleend, dan was het zonder twijfel met Duitschland op vreedzame wijze tot overeenstem ming gekomen. Maar Engeland, of juister mijnheer Churchill, die, zooals wij onlangs te weten zijn gekomen, reeds toen achter den rug van zijn eigen minister-president Chamberlain om, met president Roosevelt een com plot smeedde en op een conflict aan stuurde, zette Polen tot tegenstand aan, om zoo een aanleiding voor den oorlog met Duitschland te hebben. Tegelijkertijd moest Frankrijk, waar mee Duitschland op weg was tot een goede oplossing te komen, door het Engelsche gestook daartoe aangezet, er op losslaan. Stommelingen en mis dadigers, die van Engeland afhanke lijk waren, hebben dit land daartoe gebracht. Toen kwam Noorwegen aan de beurt, vervolgens Nederland en België. In een paar maanden tijds gelukte Hiermede kom ik, mijne heeren, tot die faze van den gemeenschappelijken vrijheidsstrijd, welke, daar ben ik zeker van, eens voorwaar beschouwd zal worden als beslissend voor het lot van Europa en daarmede voor de toe komst van de heele beschaafde we- reld den strijd tegen de Sovjet-Unie. S Ik mag hier zeker eerst er aan her inneren, hoe Duitschland in het jaar 1939 in de hoop toch nog een schik king te kunnen treffen tusschen het Duitsche en het Russische volk, met Moskou een verdrag heeft gesloten, cn wel op basis van wederzijds niet te zullen aanvallen en met begrenzing van beider belangensferen. Aangezien de nationaal-socialistische en de com munistische wereldbeschouwing lijn recht tegenover elkaar staan was dat destijds geen gemakkelijke stap voor den Führer. Beslissend waren voor hem hierbij de volgende overwegin gen: In het kader van de steeds ver der gaande politiek van omsingeling had Engeland aan de meest verschei den landen van Europa garanties aan geboden onder het motief, dat deze landen door Duitschen expansiedrang bedreigd werden. te winnen, door voor het Lagerhuis te verklaren: dat hij op grond van de door den gezant Cripps te Moskou ge voerde onderhandelingen de be sliste toezegging had ontvanger}, dat Sovjet-Rusland aan Engel sche zijde aan den oorlog zou deelnemen; dat president Roosevelt hem zon der eenige beperking had toege zegd, dat deze de Engelsche oor logvoering zou steunen. Op grond van de inlichtingen, wel ke wij over deze geheime zittingen verkregen hebben, is het den heer Chiïrchill tenslotte alleen door deze verklaringen gelukt, de bedenkelijke stemming, die zich bij vele afgevaar digden openbaarde, weg te nemen, en hen aan den leiband te houden. vrijwel - -- -- dezen oorlog tegen Duitschland op touw gezet' omdat Duitschland door <r<ekvan een vrije volksstemming Ge Duitsche stad Dantzig in het rijks- an“ terug wilde hebben en een wllde aanleggen door den Volksduitschers uit de grenslanden naar Duitschland liet verhuizen. Ter wijl de Duitsche regeerlng geloofde, hierdoor een overeenkomstige houding van de Sovjet-regeering tegenover Duitschland zelf of ook tegenover de omliggende landen te mogen ver wachten, werd zij in dit opzicht, zoo als wel algemeen bekend is, diep te leurgesteld. In de nota, die het minis terie van Buitenlandsche Zaken op den 22 Juni 1941 aan de Sovjet^regee- ring deed toekomen, heeft de Duitsche regeering voor de heele wereld bekend gemaakt, op welke smadelijke wijze Duitschland door de Sovjet-regeering om den tuin werd geleid, en dat de Sovjets de afspraken van 1939 slechts als tactische schaakzetten hadden be- schouwd. Stalin voorzag, dat Enge- als Frank- 1 land tot den oorlog tegen Duitsch- njK, öovjei-ttusiana en r-ngeiand vijand besloten was. Hij hoopte op een Duitschland een ontzaglijk gevaar en langen afmattings^riog tussche Duitschland en de Westelijke demo- cratieën, die het hem zonder bijzon hét dere krachtsinspanning mogelijk zou - maken, het bolsjewisme in Europa te doen binnendringen. In deze hoop zag hij zich bedrogen door de snelle Duitsche overwinning op Frankrijk en het verdrijven van de Engelschen uit Europa. Thans wijzigde hij zijn tactiek, bracht direct weer verbindin gen tot stand met Engeland en Ame rika en bespoedigde den militairen op- marsch tegen Duitschland. Het ministerie van Buitenlandsche Zaken heeft destijds tot in bijzonder heden aangetoond, hoe communisti sche agenten ondanks het Duitsch— Russische pact, ook verder ondermij- hend werkten en spionnage en sabo tage tegen Duitschland bedreven, en hoe de Komintern in de Balkanlan- den en verder in heel Europa haar propaganda-activiteit voortzette. Het heeft er verder op gewezen, hoe de Sovjet-macht, in strijd met alle over eenkomsten, de gebieden in Oost-Eu- ropa verder bolsjewiseerde; hoe de Sovjets in het Noorden het prijsgeven van Finland, in het Zuid-Oosten van Bulgarije, en verder de Duitsche toe stemming tot het inrichten van mili taire steunpunten aan de zee-engten verlangden en hoe de Führer deze aanspraken van de hand wees; hoe de Sovjets het Roode leger van de Noordelijke IJszee tot aan de Zwar te Zee toe steeds meer naar het Wes ten verplaatsten, totdat tenslotte de geheele Russische strijdmacht tot aan onze grens, de Finsche en Roemeen- sche was opgemarcheerd en hoe de Sovjets tenslotte begonnen geheel pa rallel met hun militairen opmarsch ook op diplomatiek terrein steeds meer openlijk tegen Duitschland stel ling te nemen. De intriges van de Sov jets in Bulgarije, Hongarije, Roemenië ENGELAND’S INTRIGES Engelsche en Russische agenten werkten in 19+0 reeds gemeenschap pelijk tegen de Duitsche en Italiaan- sche belangen. In het begin van 1941 neemt deze reeds genoemde Engelsch- Sovjet-Russische samenwerking nog steeds toe, totdat zij met de Balkan- crisis in het begin van April van dit jaar voor de heele wereld duidelijk werd. Onomstootelijk heeft de nota van het ministerie van Buitenland sche Zaken eveneens vastgesteld, dat tot den putsch, na de toetreding van het toenmalige Joego-Slavië tot het Driemogendhedenpact door Engeland was aangezet, en dat deze door Enge land met goedkeuring van Sovjet- Rusland was geënsceneerd. Het doel van dit EngelschRussische plan was, de zich op den Balkan bevinden de Duitsche troepen zoo mogelijk van drie kanten aan te vallen, een plan, dat, zooals bekend is, dank zij de hou ding van onze Balkanvrienden en de Turksche regeering door de snelle overwinningen van de As werd verij deld. De kort voor het uitbreken van den DuitschRussischen oorlog be kend geworden oproep van Lord Beaverbrook om Rusland, met alle ter beschikking staande middelen ’e steunen en zijn tot de V.S. gericht be toog, hetzelfde te doen, belichtte voor de eerste maal heel openlijk den wa ren stand van de EngelschRussische betrekkingen, zoodat het kort na het uitbreken van de Duitsch-Russische vijandelijkheden tusschen Moskou en Londen bekend gemaakte sluiten van een verbond slechts de officleele be vestiging was van een toestand, die in werkelijkheid in het geheim reeds langen tijd bestaan had. Inderdaad is het thans de geheele wereld duidelijk, dat de va banque- speler Churchill, toen hij Sovjet-Rus land tot een breuk met Duitschland aanzette, waarbij zijn eigen wenschen in de lijn vielen van die van Roose velt en Stalin, zijn laatste kaart in Europa tegen Duitschland uitspeelde, en dat hij daarvan alles verwachtte. Met Churchill liet nu ook de heele Joodsch-Angelsaksische wereld het masker vallen, gedragen door de hoop, dat Rusland toch nog in staat zou kunnen zijn, een verandering in de voor Engeland zoo fatale militaire situatie in Europa tot stand te brengen. Op zeldzaam onwaardige wijze ver heerlijkten thans de Westersche de mocratieën plotseling het agressieve bondgenootschap met het bolsjewisme. Engelsche conservatieven en Amerl- kaansche milliardairs, die tot dusver ieder contact met bolsjewisten als met melaatschen gemeden hadden, ver klaarden voor de wereld, dat Rusland het land van de vreugde was, het land van den lach en het goede, burgerlij ke leven. Engelsche en Amerikaansche vak- vereenigings- en boerenleiders bewe zen hun verbaasden toehoorders haar fijn, dat de Sovjets een waar paradijs van goed doorvoede en tevreden ar beiders geschapen hadden en dat de kolchozen het fundament waren voor het in stand houden van een welge- stelden op vruchtbare hoeven leven den boerenstand. Joodsche en Brit- sche geleerden en leden van culturee- le vereenigingen verklaarden gezeten in clubfauteuils te Londen en New York, dat de Sovjet-Unie van oudsher een bolwerk van wetenschappeljjken en cultureelen scheppingsarbeid ge weest was. Aartsbisschoppen, bis schoppen en kardinalen, die voor kort nog Rusland in heiligen ijver als de bakermat van het atheïsme bestreden hadden, verkondigden plotseling, dat de Sovjet-Unie altijd de wieg van hef Christendom was geweest en ook thans zjjn beschermer was, en de aartsbis schop van Canterbury bad tijdens een ofLcieele godsdienstoefening voor het Scvjet-leger en zijn vriend Stalin, Churchill en Roosevelt vertelden aan hun volken, dat geen regeeringsvorm de door hen geproclameerde heilig* grondvesten der democratie meer na bijkwam dan juist het bolsjewistisch, sytteem. Alles ging zich in de Wester sche democratieën te bulten aan er- barmelijke liefdes- en sympathiebe tuigingen voor den joodsch-bolsjewls- tischen mlsdadlgersstaat, terwijl de materieele hulp, waarop Stalin vlaste toch nog uitbleef. Het had Inderdaad een realistische noot, toen Churchill en Stalin elkaar voor kort wederzijds als „old warhorses” bestempelden. Het wil mij voorkomen, dat dit hun ware houding ten opzichte van elkaar ha** wat nader komt. stellen om te pogen met Engeland tot een schikking te komen, welke voor beide landen nut zou afwerpen en voordeelig zou zijn. Wanneer men zich de voordeelen voor Engeland van deze politiek van den Führer voor oogen stelt, welke niet alleen het En gelsche eilandenrijk zoowel territoriaal i als maritiem wilde veilig stellen, maar zelfs nog verder ging. n.l. be leid was, het Engelsche Imperium door Duitsche machtsmiddelen in stand te houden, dan zal ieder verstandig mensch zich voor zijn hoofd slaan, hoe de Britsche staatslie den zóó blind hebben kunnen zijn Het werd ons ook toen tijdens de on derhandelingen wel reeds duidelijk, dat beslissende, voor alles joodsche invloeden, in Engeland de meening waren toegedaan, dat Duitschland óf met de hem door Engeland toege dachte rol in Europa genoegen zou nemen, dat is de rol van een inferieu re natie, en het dooi Engeland als passend beoordeelde levensniveau zou accepteeren, onverschillig of deze le vensstandaard te verdragen was of niet, óf er komt oorlog. Bij de onderhandelingen, die des tijds gevoerd werden, waren deze ver kapte of openlijk uitgesproken oor- logsdreigementen steeds de laatste wijsheid van de Britsche staatslieden. Ik kan hier met een gerust geweten als kroongetuige optreden, aangezien ik in de jaren na de overname van de macht telkens weer de aanbiedingen van den Führer aan Engeland over bracht en telkens weer terug kon kee- ren om den Führer te melden, dat zij door de Engelschen halsstarrig waren afgewimpeld en dat Engeland ons wel bij de eerste de beste gunstige ge legenheid den oorlog zou verklaren. Die dwaze halsstarrigheid was on begrijpelijk. Zij versterkte ons echter in ons oordeel over de ware gevoelens van de Engelsche regeerders tegen over Duitschland. Wie zulke ongekend gunstige voor stellen van de hand wijst, is tot oorlog besloten. Of die verschrikkelijk knappe En gelsche propagandisten gelijk hebben, wanneer ze beweren, dat ik, omdat ik het Engelsche wezen niet kende en het Engelsche karakter verkeerd be oordeelde, den Führer had medege deeld, dat Engeland nooit tot den oor log zou overgaan, dat wil ik met alle genoegen aan het oordeel van de toe komst overlaten. Maar de toekomst zal ook iets anders, dat van veel groo- ter belang is, uitwijzen, namelijk of die Engelsche staatslieden toenter tijd een verstandige politiek gevoerd hebben of niet. Ik voor mij geloof, dat de beslissing daaromtrent reeds is gevallen. Want het verschil tusschen toen en nu, dat moet zelfs den meest bekrompen Engelschman wel duide lijk zijn. Toen: het aanbieden van ’n Duitsch bondgenootschap waardoor Engeland en zijn imperium beveiligd zouden zijn in ruil voor de erkenning van de bekende Duitsche herziening van Ver sailles en de teruggave van de Duit sche koloniën. En nu: Engeland in een hopeloozen strijd gewikkeld tegen de sterkste machtscoalitle ter wereld. "I7ERDER gaven Engeland en V Frankrijk zich in dien tijd moei te om de Sovjet-Unie door middel van het aanbieden van een pact van bij stand als een laatsten hoeksteen aan hun tegen Duitschland gerichte omsin- gelingspolitiek toe te voegen. In het be sef. dat het gelukken van een dergelijk plan, d.w.z. het tot stand brengen van een coalitie van machten i_L - rijk, Sovjet-Rusland en Engeland voor evenzeer voor Hfeel Europa en daar mee ook vóór alles voor de kleine na- buur-landen in het Zuiden en 1 Noorden zou beteekenen, heeft de Führer Moskou op de hoogte gesteld van het onhoudbare van de aan Duitschland toegeschreven expansie- wenschen. Op het oogenblik, dat de Duitsche delegatie te Moskou aan kwam. hadden de onderhandelingen van de Engelsche en Fransche mili taire missies met de Sovjet-regeering haar hoogtepunt berel’t. Terwijl het nu aan de Duitsche delegatie geluk te, om van haar kant een ontspan ning in de betrekkingen met Rusland teweeg te brengen, heeft Duitschland althans op zijn minst bereikt, dat het onmiddellijke binnendringen van het bolsjewisme in Europa werd verhin derd. Daarbij koesterde de Führer de hoop, welke op grond van zekere ver schijnselen in Rusland, waarover van daar bepaalde berichten waren ver kregen, gewettigd scheen, dat de ver dere uitwerking van de betere ver standhouding met Rusland de Sovjets ei toe zou brengen hun denkbeeld van een wereldrevolutie op te geven, daardoor de Sovjet-Unie ook overi gens geleidelijk aan een vreedzame nabuur van Duitschland en ook voor de andere aan Rusland grenzende landen van Europa kon worden. Duitschland heeft dan ook loyaal en geheel in overeenstemming met zijn verklaringen sinds den zomer van 1939 een volkomen andere politiek ten opzichte van Rusland doorge voerd. Het heeft zich daarbij steeds beperkt tot zuiver Duitsche belangen sferen en het heeft met veel geduld gepoogd in alle opkomende kwesties een minnelijke schikking met de Sov jets te treffen. Ingevolge zijn wensch alle mogelijkheden tot conflicten bij voorbaat weg te nemen, en geen en kele verdenking op zich te laden, Is het zelfs zoo ver gegaan, dat het alle 1* <IJNE heeren, ik zou van deze ge- IV1 legenheid gebruik willen maken om u een kort overzicht te geven van het ontstaan en het verloop van den oorlog, benevens over de opvatting van de Duitsche regeering over de huidige situatie op het gebied der buitenland sche politiek. Door het heldendom van de Duitsche weermacht en de verbonden troepen van Italië, Roe menië, Hongarije en Slowakije, van het dappere volk in het Noorden en de vrijwilligerscontingenten uit Span, je, Frankrijk, Kroatië, Denemarken. Noorwegen, Nederland en Bel gië is de staatkundige macht van het communisme gebroken en zal deze zich naar het woord van den Füh- trer nooit meer verheffen. Twee groote mannen, de Fjihrer van Duitschland en de Duce van Italië, hebben het eerst meer dan 20 jaar geleden het bolsjewistische gevaar ge constateerd, den strijd aangebonden tegen deze laatste uiting van verval in de opvattingen en zeden van een stervend tijdperk, en hun gezonde vol ken van den opdoemenden afgrond teruggesleurd. Die daad behoort thans reeds tot de geschiedenis. Nadat de beide leiders door hun voorbeeld en de leer van het natio- naal-socialisme en het fascisme de eigenlijke voorwaarden voor het be staan van hun volken geschapen had den,* ontmoetten zij bij hun tweeden stap, n.l. het ook naar buiten bevei ligen van de toekomst hunner volke ren, een bijna onoverkomelijke vij andschap van de buitenwereld. De westelijke democratieën die geleid wer den door een naar verhouding klei ne laag uitbuiters van hun eigen volk, en die verstard waren in de egoïsti sche denkwijze der bezitters, en ge wend als zij waren aan de ultbuitings- paragrafen van het verdrag van Ver sailles, dat niet anders was dan een naad van waanzin, wilden van een herziening daarvan, ook van de aller noodzakelijkste, niets weten. Van den beginne af aan waren zij tegen iedere verstandige poging van den Führer of den Duce gekant, om aan het Duit sche en het Italiaansche volk die bei de in het verleden bij de vèrdeeling der goederen dezer aarde te kort wa ren gekomen, zelfs maar het funda ment van het leven, n.l. het dagelljk- sche brood, te verzekeren. Mijne heeren. het is than onbegrijpelijk, dat Engeland oorlog tegen Duitschland op heeft - - en in Finland en de overeenkomst met Servië mogen hier nogmaals vermeld worden. In het bijzonder echter heeft de nota van het ministerie van Buiten landsche Zaken er destijds reeds op gewezen, dat de Duitsche regeering over de bewijsstukken beschikte, waaruit bleek, dat de Engelsche ge zant Cripps het heele jaar 1940 in Moskou toch nog gepoogd had de Sovjets voor de Engelsche doeleinden te winnen en met hoeveel succes deze pogingen bekroond waren. Inmiddels bad de Duitsche regeering ook precie- se inlichtingen verkregen over de ge heime zittingen van het Engelsche Lagerhuis in 1940. Uit deze bewijs stukken blijkt zonneklaar, dat het Lagerhuis na de ineenstorting van Frankrijk over den voortgang en de kansen van den oorlog begrijpelijker wijze buitengewoon bezorgd was. De heer Churchill heeft toen, blijkens de ons ter beschikking staande gegevens gepoogd, de onrust van het Lager huis te bezweren en het Engelsche volk opnieuw voor zijn oorlogspolitiek Joachim von Ribbentrop werd op 30 April 1893 te Wezel geboren als zoon van een officier. Zijn studietijd bracht hij grootendeels in het buitenland door. Zoo verbleef hij langen tijd in Zwitserland, Frankrijk en Engeland. Het uitbreken van den wereldoorlog verraste hem in Canada, vanwaar hij met groote moeite naar zijn land terugkeerde om dienst te nemen. Bij den vrede kwam hij aan het ministerie van Oorlog. In 1918 werd hij als adjudant van den gevolmachtigde van den minister van Oorlog naar Turkije gezonden. In dezelfde functie maakte hij deel uit van de Duitsche vredesdelegatie, die in het voorjaar van 1919 naar Ver sailles reisde. Na zijn huwelijk met de dochter van den groot-industrieel Henkell nam hij zijn koopmansloopbaan, waarvoor hij was opgeleid, op en belastte zich met de leiding van een groote import- en exportmaatschappij. In 1932 trad von Ribbentrop toe tot de N.S.D.A.P., hoewel hij reeds twee jaar lang relaties met de partij had onderhouden. Tijdens zijn reizen in Frankrijk en Engeland trad hij veelvuldig op als verdediger van Adolf Hitler en liet hij niet na, een herziening van het verdrag van Versailles te bepleiten. In Duitschland zelf was zijn politieke werkzaamheid niet minder be- n*1 F 1.^. langrijk. Hij werkte mee aan de machtsovername l\ 11) UTJlTlr O[) ^oor Adolf Hitler en trachtte door persoonlijke re- laties een bemiddeling tusschen Hitler en de toen malige regeering tot stand te brengen. Zijn bemoeiingen hadden tot gevolg, dat een samenwerking tot stand kwam tusschen Adolf Hitler en den toen- maligen rijkskanselier von Papen In Ribbentrop’s huis te Berlijn hadden gewichtige besprekingen plaats, die over het lot van Duitschland beslisten. Hierbij kon von Ribbentrop al zijn gaven als diplomaat ontplooien. Na de machtsovername in 1933 wendde von Ribbentrop zich geheel tot de buitenlandsche politiek. In opdracht van den Führer voerde hij tal van vertrouwelijke besprekingen met buitenlandsche staatslieden. In 1934 werd hij benoemd tot speciaal gevolmachtigde voor ontwapeningsproblemen. In 1936 werd hij Duitsch gezant te Londen, waar hij veel tegenwerking onder vond. Von Ribbentrop was ook de voorbereider van het anti-komintern- pact, dat hij in November 1936 namens Duitschland onderteekende. Zijn huidige functie als minister van buitenlandsche zaken, tot welke functie hij in 1938 werd geroepen, had en heeft hij een overwegend aandeel in de wereldpolitiek. In dit verband moge, om een enkel voorbeeld te noe men, herinnerd worden aan het sluiten van het Driemogendhedenverdrag. ft«««««««««<«««««««««««««««««««'«««««««««<««««««««««<««««««^ JJIJNE heeren, mijne partij- 11 /I genootenIk dank u, dat I 1/ I gij zijt verschenen op deze A V X bijeenkomst, die er toe dient om de in Berlijn aanwezige leden van de Rijksregeering. van staat partij en weermacht, de vertegenwoordigers van kunsten en wetenschappen, de indus trie en mannen uit alle gebieden van het Duitsche leven in de gelegenheid te stellen kennis te maken met onze zeer welkome buitenlandsche gas ten. Ik begroet ook in het bijzonder in ons midden de binnen- en buitenland sche vertegenwoordigers van de pers en de radio. Mijne heeren, wij heb ben de eer de ministers van Buiten landsche Zaken van de meeste Euro- peesche staten alsmede vertegen woordigers van met ons bevriende sta ten van het Verre Oosten thans in de hoofdstad van het Rijk te zien, n.l. de vertegenwoordigers van Italië, Japan, Hongarije, Mandsjoekwo, Spanje, Roe menië, van Slowakije, Kroatië, Fin land en Denemarken. Met de vertegenwoordigers van deze staten, die de ordening beoogen, waar bij ook nog China gekomen is, hebben wij gisteren een heilig pact tegen de Komintern bevestigd, dat den wil van hun volken tot uitdrukking brengt om tot de definitieve vernietiging van het communisme samen te werken en daarbij niet eerder te rusten tot ook het laatste symptoom van deze vree- selijkste geestesziekte der menschheid verdwenen is. Nogmaals zij hier ter gelegenheid van deze bijzondere gebeurtenis onze vreugde en voldoening er over uitge drukt, dat een nieuwe mijlpaal werd bereikt op den weg tot aaneensluiting en vorming van het nieuwe Europa en tot het grondvesten van een meer rechtvaardige orde ook in de overige wereld. Dat was weliswaar slechts de voor gewende aanleiding voor de Engelsche oorlogsverklaring aan Duitschland van 3 September 1939, doch In werke lijkheid gunden de machthebbers van het toen nog de wereld beheerschende Engeland, die bijzonder pleizier had den in de rol van gouvernante van Europa, aan Duitschland niet de plaats, welke aan een groot volk in Europa toekwam, of welke daaraan ook maar een eenigszins zorgenvrij bestaan had gewaarborgd. Men vraagt zich af: waarom? Het antwoord kan slechts luiden: Uit de reinste machts- aanmatiging van Groot-Brittannië, dat zelf met 45 millioen Engelschen een derde van de aarde beheerscht, en daartegenover aan het Duitsche volk met meer dan 80 millioen zielen niet zijn noodzakelijke, waarlijk aller, bescheidenste, levensruimte gunde. En uit bezorgdheid van zijn regeerders voor de Duitsche flinkheid en voor| het sociale voorbeeld van een weer sterker geworden Duitschland, geloof den dezen, die toen de regeering in handen hadden, dat zij slechts door Duitschland opnieuw te onderdruk ken hun onrechtvaardige heerschers- aanspraken konden beveiligen, in plaats van dat zij de Duitsche gelijk gerechtigdheid weer invoerden en op basis van pariteit een vergelijk 1 belangen trachtten te vinden Ril I EUROPA OP WEG NAAR EENWORDING A A A A A A A A A ft A ft A A ft A ft A ft ft A A A A ft A A A ft A i A ft ft A ft A ft ft A A A A A ft A A ft A ft A ft A ft A A 1 A ft A V V V V s V V V V V V 8 V V V V 5 V V y v v v v v v v V s V V V i V i V V i V I V v v V V X/ .“1 ft»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»>»»»»»»»»»»»»^ A V - v

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1941 | | pagina 5