Z/iNQ
HET MOOISTE
VOOR OEM PUZZELAAR.
L
r
I
r
r
Zenders doen
examen
'i
ii
ii
<i
ii
<i
ii
ii
rxr
2
3
2
I
5
6
8
9
7
II
12
13
14
15
17
18
19
20
19*
21
22
-27
30
32
31
34
35
36
37
38
40
39
4/
42
43
44
45
46
33
29
128
n
ii
ii
if
H
ii
ii
ii
ii
ii
it
u
ii
If
If
Ii
ii
II
ii
ii
ii
ii
ii
ii
i
ii
'i
ii
ii
n
i>
ii
verhaal aan!
25 2.6
r
/W
ii
II
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
11
ii
ii
,ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
it
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
n
H
■I
<1
11
ii
't
i
II
li
II
ii
ii
:i
it
i
'i
11
II
11
II
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
T
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
II (P. Siers)
ii
ii
ii
II
ii
ii
ii
ii
ii
16
(Annie v. d. Ruit)
il
bij
maar niemand was er rouwig om.
\wlto
Zoo’n
DE MACHT DER GEWOONTE
Daar kan dat meubel
KERSTCADEAU
(Doeve)
uitpakken.
moest
de
De badman gaat trouwen
I I
was. Ieder jaar werd het moeilijker om
wa-
ii
en
ii
De bam<> -
(Oplossing in de courant van Maandag)
(Annie v. d. Ruit)
W«4B-H8-Hi*». Hg»
Ii
11
II
II
II
11
il
il
II
ii
n
il
ii
ii
if
ii
if
if
if
if
ii
s
if
if
if
if
if
it
it
ii
T
It
II
II
If
Ii
It
II
il
II
It
it
it
H
if
ii
it
ii
it
feest
vieren
Toen het dan tóch donker was gewor-
zelfs ’t mooiste weer kon daar
liep ik, vóór den eten,
-J ”--71' P
Doordat hij geruimen tijd in het buiten-
Tante, ik dank u wel voor uw Kerst
cadeautje.
trein ineens rijden, dus gingen ze met
alles naar Paul’s studeerkamer. Al gauw
weerklonken uit die richting verheugde
kreten.
Zoo, vroeg ik benieuwd.
Je hebt het zóó maar op te schrijven!
Wacht! Wil je 'n glas port. Ik heb een
Ik zal
reclame-aanbieding.
Ze had wel kunnen jubelen en den vol-
s ze direct naar de
stad gegaan en had de boeken voor hem
Geamuseerd èn, al wou ik het mezelf
niet bekennen, een beetje opgewonden,
keek ik naar den stoel, dien Harold later
blijkbaar weer in elkaar had laten zetten
Ik wou er óók wel even op zitten, zei
ik met een lach. Maar Harold weerde af:
Ben je nóg niet tevreden? Je hebt
nu toch je verhaèl! Heusch, méér zit er
voor jou niet in!
Haast eerbiedig nam Harold een oogen-
blik plaats op het oude meubel, dat kraak-
...De lach van tante Sophie!”
fantaseerde ik, wat me een pracht slot
leek voor een Kerstverhaal.
II
11 500 bladzijden voor slechts 7.90.
I genden morgen was
de hij guitig. Erg mooi is hij anders
-1-t Tante Sophie heeft hem me nage
laten.
Verrast keek ik op
Is die goeie vrouw dan gestorven?
Dat wist ik niet
Ja, bijna anderhalf jaar geleden. Aan
Dat zal ik je vertellen Jij, als schrijver,
zal je er natuurlijk voor interesseeren. Als
te voorschijn,
i--x
te gaan vervullen.
Tja, het valt niet mee een prima zen
der te worden!
H
Ii
11
Ii
ii
i ii
Dus bleef Paul thuis en terwijl Elze de
boel opruimde, ging hij met zijn nieuwe
boeken naar zijn eigen kamer. Onder het
afwasschen doorleefde Elze nogmaals het
moment, toen hij de boeken uitpakte, zijn
gezicht met de stralende oogen stond
haar duidelijk voor den geest, evenals de
spontane, hartelijke manier, waarop hij
haar bedankt had. Ze genoot er nog volop
van En terwijl ze de schoongewasschen
kopjes en schaaltjes in het dressoir op
borg, stelde ze zich voor hoe hij nu
achter zijn bureau zou zitten met de boe
ken voor zich. Hoe hij er in zou zitten
lezen en bladeren, in één woord, hoé hij
er van zou genieten.
Ze deed haar schort af, liep op haar
teenen naar zijn kamer en opende voor
zichtig de deur. Verbouwereerd bleef ze
staan. Daar zat haar Paul, de ernstige,
strenge vader, de serieuze echtgenoot,
midden op den vloer en speelde met den
electrischen trein. En hoe! Alles wat maar
mogelijk was, liet hij het miniatuur-trein-
tje doen. Hij werkte met wissels en sein
lampen en ging er heelemaal in op, zoo,
dat hij zich van haar aanwezigheid niet
eens bewust was. Ze wierp een mee-
warigen blik op de boeken, welke, gedeel
telijk nog ingepakt, achteloos op zijn bu
reau lagen.
Heel zachtjes sloot ze de deur, ging naar
de keuken terug, opende de tuindeur en
trok deze extra hard dicht. Ze wachtte
even en begaf zich dan ten tweede male
Een aan mij geadres
seerd couvert
n_ar Paul’s kamer. Ze opende de deur
en moest haar glimlach bedwingen. Kalm
en rustig zat hij achter zijn bureau en las
in één der boeken. De andere drie ston
den tusBChen twee boekensteunen op een
bijzettafeltje.
Ze staan daar goed, vind je niet? Zoo
heb ik ze altijd direct bij de hand als ik
iets op wil zoeken
Ja, je hebt gelijk, zei Elze.
Dan bukte ze zich en raapte het pak
papier op, dat hij in zijn haast achter het
bureau had gegooid.
Verticaal: 2 Gedachtenis, 3 Smient,
4 Waarschuwing, 5 Populaire Spaansche
dans, 6 Schets, kort overzicht,® Liefdadig
heidsloterij, 9 Geen mensch, 10 Steensoort,
18 Zuidvrucht, 19a Germ. myth, god der
zee. 21 Groot hert, 26 Handelaar, 27 Be
schrijving v h oor. 29 In elk opzicht 30
Respectvol, 33 Kaap, 34 Alleen. 36 Wa
pen, 37 Diploma.
ZONDAGSBLAD
EEN KLEINIGHEID gekocht. Nu prijkten ze, eveneens in
Kerstpapier verpakt, onder de tafel,
waar de boom op stond Het was een
veel te groot pak om onder den boom
te leggen, evenals de doos, bevattende
een electrischen trein voor Pieter. Ja
renlang had het kind er naar verlangd
en nu eindelijk hadden ze bet dure
speelgoed gekocht, met z’n allen, de
heele familie had een steentje er toe bij
gedragen. Wat zou de jongen straks ge-
ninfonl
II
i l in gehad, maar dit jaar had ze er weer
I j op ouderwetsche manier kaarsen in
ii
Ii
zaten we pleizie-
zig! En Harold
vervolgde:
Ze zat eeu
wig op dien
stoel. Dat ding
was oud, kraak
te soms onrust
barend, maar ze
kon er niet van
scheiden.
Lachend vroeg te, kraakte!
ik wel eens, of
ik er niet op
mocht zitten.
Maar dan
weerde ze vroo-
Horizontaal: 1 Geneesmiddel, 4 Sa
menhangend, 7 Wisselgebed, 11 Met (It
12 Onbeschaafd, 13 Van God (Lat.) 14
Meisjesnaam,15 Zielsziekte. 16 Bid (Lat
17 Neven, 18 Lidwoor’d, 19 Stad in N -
Holland, 20 Als 18 hor., 22 Electrode. 23
Vlug, bewegelijk, 24 Begeerig. 25 Zending
(Fr 28 Stof, 31 Fr. lidwoord. 32 Trof
fel (Litterair), 35 Uitgave (Afk.), 38
Vlecht, 39 Metaal, 40 Ooievaar (Dicht), 41
Meisjesnaam, 42 Oceaan, 43 Meisjesnaam,
44 Aanw. v n woord, 45 Jaarsalaris, 48
Plaats, 47 Palmmeel.
lijk af: „Jij bent veel te dik! Je zou er
dorheen zakken En wacht je tijd toch af:
Die stoel is later voor jou.
Kom, zei ik schertsend, u overleeft
me nog! U zal het zien. En gauw bracht
ik het gesprek op een ander onderwerp
Maar het is, wat trouwens voor de hand
lag, gegaan, zooals ze zei. Na een heel
korte ziekte. Gelukkig maar!
Natuurlijk ik had het wel gezegd -
liet ze niets na Het was voor de familie
een tegenvallertje. Mij alleen deerde het
niet.
En, waarachtig, ik kreeg den stoel,
hoor! Dat had ze schriftelijk vastgesteld.
Niemand maakte eenig bezwaar.
oud meubel dan ook! Van het verdere
boeltje wou ik niets hebben, behalve een
portret Ik had mijn erfenis immers al
beet, haha
En daar zat ik met het ding Het valt
heelemaal uit den stijl van deze kamer
Maar uit eerbied voor haar heb ik het
ding toch een plaatsje gegeven Alleen
durfde ik er niet op te zitten Ze had me
genoeg gewaarschuwd!
Een enkele maal echter zette ik me er
toch voorzichtig in neer. Een gekraak als
dat gaf! Ach ja, met mijn zwaarte hè?
Dan had ik het gevoel, of ze weer tegen
me praatte als van ouds. Een beetje sen
timenteel van me, zal je zeggen? Maar
we hadden het dan ook samen dikwijls
zoo gezellig gehad!
En nu kom ik op den Kerst-avond van
het vorige jaar, een paar dagen voor ik het
land uitging Ik voelde me, ik weet niet
waardoor, 'n tikje treurig en vooral erg
eenzaam. Dat laatste overvalt me een en
kelen keer. Maar dat duurt nooit lang
gelukkig
Ik keek eens naar den stoel, verschool
hem. om er een oogenblik in te gaan zit
ten Wat kraakte dat ding! Of ik tante
weer hoorde!
Ik werd afgeleid door de telefoon, had
een vervelend gesprek, dat verder niet ter
zake doet Daardoor was ik echter wat
uit mijn doen geraakt en onnadenkend,
zonder mijn gewone omzichtigheid, plófte
ik neer in den stoel Je begrijpt het ge
volg. met mijn omvang! De stoel begaf
zich en ik zat in de ruïne.
Toen ik me er uit had gewrongen, was
het eerste, wat ik zag de zitting was
heelemaal door een aan mij geadres
seerd couvert. Verbaasd maakte ik het
open en vond... vijf biljetten van duizend
en dezen brief.
Harold liep naar zijn schrijftafel
haalde een epistel uit zijn afgesloten la
Daarna las hij voor:
Beste jongen, zie je nu wel, dat je
er door heen bent gezakt. Maar hier heb
ik dan toch een verrassing voor je. Ja, ja
je tante, zooals ze altijd zeiden, zat op
de duiten En hoe dikwijls heb jij er daar
na op gezeten? Zoo zuinig ben je anders
niet, hè G luk er mee!
deze een beetje achteraf.
Nee. niet op zitten! waarschuwde hij
met een lach:
niet tegen
Ik zette me dus ergens anders, vroeg
alleen nog: O, staat die dan voor sie
raad?
Als je het zoo noemen wilt, antwoord-
11 niet
ii
11 dien stoel zit een heele geschiedenis vast.
T\«4 ««1 41- 4« «—4.«H«~» T44 1- 1 :4
ik me goed bedenk, heb je er een Kerst-
ii
ii
11 merk, dat je best bevallen zal
maar goed vol schenken, hè? En hier of
freer ik je een sigaar, waar ik niet ieder-
één op trakteer. Zoo’n ouwe vriend dan
II
II
I I
De examinandus, de radiozender, is nog
jong, maar de wereld staat voor hem
open, als hij goed door zijn examen komt.
En zoo treedt hij, nauwelijks aan een
gescherpt brein ontsproten en gevormd
door een vaardige hand, piepjong, voor
een akelige crititsche examencommissie,
die zal beslissen, of hij zijn intrede in de
wereld mag maken
Op het rapport mag geen enkele onvol
doende voorkomen en niet alleen dat,
maar voor alle vakken is het praedicaat
„zeer goed” absoluut vereischt, anders
wordt hij onherroepelijk teruggestuurd ter
aanvulling of verbetering van zijn tekort
komingen.
De exameneischen zijn niet altijd de
zelfde, want in de practijk zal het op zeer
verschillende dingen aankomen. De zen
der b.v. die zijn werk op het vasteland
te doen krijgt, heeft geheel andere moei
lijkheden te overwinnen, dan een vlieg-
tuiginst ->t! welke bestand moet zijn
tegen groote temp^fctuursverschillen.
vochtigheid, luchtdruk en tegen mechani
sche schokken.
De examencommissie nu overdrijft deze
omstn- gheden op bijna sadistische wijze
Om het certificaat „geslaagd" te verkrij
gen. worden de slachtoffers in een grie-
zellige kamer met warmte-isoleerende
wanden, dubbele deuren en vensters
blootgesteld aan een door een koelmachi
ne veroorzaakte nijpende Noordpoolkoude
1
I
I l
I I
I l
ii
ii
H
ii
ii
H
behoorende bij de Haagsche Courant van 20 December 1941. No. 18063H
Toen Paul na een poosje weer binnen
kwar zag hij net, hoe Elze de fijne, por
seleinen soepkoppen uitpakte.
Oh Paul, wat een prachtstukken!
En z°lf gekocht? Neen, maar, je over
treft jezelf. Nu moet je ook eens zoeken.
Vol spanning zag ze hem de pakjes
opnemen. Natuurlijk was hij op zoek
naar een das of sigaren. Toen hij het
pak met zijn naam vond, stond de
nieuwsgierigheid omtrent den tahoud
duidelijk op zijn gezicht te lezen.
Els, kü dat is een verrassing. Dat
je daaraan gedacht hebt. En hij sloot
haar in zijn armen en kuste haar uit
bundig
Het werd een geslaagd Kerstfeest. Elze
had zelf een stolle gebakken, welke
voortreffelijk met de punch smaakte.
Allen genoten er volop van. Alleen Pieter
deed aan ’t smullen nauwelijks mee; die
w niet meer uit Paul’s studeerkamer
weg te slaan Totdat het bedtijd voor hem
was. Slechts de belofte, dat de trein met
de rails en toebehooren op den grond
mochten blijven liggen, maakte dat hij
zich direct liet uitkleeden en onder de
wol stoppen.
De ouderen bleven nog wat gezellig
over alles napraten, doch toen de kaar
sen zoowat waren opgebrand, werd beslo
ten huiswaarts te gaan. Paul stelde voor
hen te brengen, maar de ouders ant
woordden in koor, dat ze nog kwiek ge
noeg waren en geen nachtelijk geleide
noodig hadden
onthouden.
Hij was de eerste, die mocht zoeken
en vloog direct op het pak af. Paul hielp
hem uitpakken. Natuurlijk moest de
nieten!
De rakker had het groote pak zoo
in de gaten en terwijl ze met z’n allen,
om den Kerstboom staand, de Kerstlie
deren zongen, zag ze hoe zijn oogen
voortdurend naar dat eene pak afdwaal
den. Weten kon hij het niet, maar vermoe
den natuurlijk wel
Als je een mooi rapport hebt,
brengt het Kerstmannetje misschien wel
zoo iets moois, had Paul gezegd.
Pieter was inderdaad met goede cijfers
naar huis gekomen en Paul vond, dat
ze hem het beloofde nu niet mochten
II
ii
ii
ii
ii
ii
it
De stationchef leert tennissen
(Alex) J
op
gedaan
Ze schikte nog wat rood papier om het
houten voetstuk van den boom en begon
dan daaromheen de diverse cadeautjes
i te leggen Alles keurig in speciaal Kerst-
papier verpakt met roode lintjes er om
heen. Duidelijk stond op ieder pakje de
j naam van dengene, voor wie het bestemd
was. Ieder jaar werd het moeilijker om
II voor de vaders en moeders wat te ne-
denken maar dit jaar was >e er al heel
vroeg mee begonnen. Voor de beide moe-
11 ders had ze een mooie theemuts gebor-
duurd en voor de vaders had ze een paar
fijne, wollen wanten gebreid. Alleen
voor Paul had ze niets origineels kun
nen bedenken. Hij bezat de meest uiteen-
loopende dingen en het dreigde reeds voor
hem wederom op sigaren uit te loopen,
toen hij haar op een avond zelf op een
idéé bracht.
Zeg, dat is niet duur, zei hij. haar
de advertentie in de courant voorhou
dend. Een beknopte encyclopaedic, be
staande uit vier deelen van elk over de
Een
Voldaan trad Else wat achteruit en
bezag met critischen blik den opgetuig
den Kerstboom. Ja, al was het maar een
11 klein boompje, hp zag er toch snoezig
uit met z’n kleurige ballen, zijn gouden
5 slingers, het fijne engelenhaar en daar
tusschendoor de helroode kaarsjes. Vorige
jaren hadden ze altijd electrisch licht er
ii
ii
i i O, dat hoeft niet, ’t Was maar een klei-
nigheidje.
Ik ben ’t volkomen met u eens, tante!
r Maar ’t moest beslist van mammie.
of aan de moordende hitte der tropische
woestijngebieden, welke toestroomende
heete lucht veroorzaakt.
Alsof dit temperatuurverschil van 400 C
onder nul tot 70° boven nul nog niet vol
doende was, gaan de candidaten, die daar
voor in aanmerking komen, in een andere
folterkamer, waarin zij getest worden op
hun ongevoeligheid voor een zeer vochtige
of een zeer droge omgeving, terwijl zij
tevens kunnen toonen hoe hun houding
is bij vermindering van luchtdruk (dit
laatste is b.v. voor vliegtuiginstallaties bij
het vliegen op groote hoogten van be
lang). De examenkamer is hier een sta
len cel, welke luchtdicht wordt afgeslo
ten en waarin vervolgens de vochtigheid
en de luchtdruk varieeren.
Zenders, die hun werk tusschen de wol
ken moeten verrichten, dienen nog een
afschuwelijke proef te doorstaan, namelijk
het verblijf op de schokmachine. Dit mee-
doogenlooze werl 'uig, dat toekijkers reeds
een akeligen draai in de maag bezorgt, 1 i
heeft iets van een cakewalk op de ker- X
mis.
Aan uren van smartelijk geschud en
geslinger, heviger en langduriger dan ooit
de ergste onweersbui in het luchtruim
kan veroorzaken, staan de zenders bloot.
Maar hebben zij eindelijk deze proeven
naar behooren afgelegd, dan komen zij
als- uit een Turksch bad, frisch en monter
te voorschijn, om hun belangrijke taak
met onvergelijkelijke kracht in de wereld 11
II
Ii
Ii
Ii
I I
1 I
I I
I I
I I
il
ii
it
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
ii
Het sneeuwde niet, er stond geen mist,
I integendeel, ’n vroolijk zonnetje scheen.
I j Dat hoorde eigenlijk niet bij Kerstmis,
maar niemand was er rouwig om. Zon-
i i der die traditioneele stemming kon men
I j hvt feest immers des te opgewekter
ii
i i den
niets aan doen _L_,
j even bij m’n goeden’ vriend Harold op
Doordat hij geruimen tijd in het buiten-
land had vertoefd, was het ruim een jaar
geleden, dat we elkaar voor het laatst
zagen. Hij ontving me met zijn gewone
i I hartelijkheid. En zijn interieur was nog
jaltijd even gezellig. Natuurlijk miste men
er wel een beetje de vrouwenhand in <Ha-
rold was een verstokt vrijgezel), maar
f overigens deed alles behaaglijk aan
Nadat we elkaar een paar maal sterk
de hand hadden gedrukt, wou ik plaats
nemen in een makkelijken stoel, al stond
ii
ii
ii
ii
ii
ook! En nu steek ik die schemerlamp aan
Je weet, ik houd van intimiteit
Toen we dan volledig geïnstalleerd
ren, begon hij met zijn historie.
Je hebt tante Sophie gekend. Een
best, aardig mensch. Ze was, net als ik,
alleen, kon er van haar jaargeldje goed
komen. Zelfs zeiden ze, omdat ze erg zui
nig leefde, dat ze een klein spaarduitje
had Maar ik geloofde er niet aan
Het interesseerde me dan ook heele
maal niet Ik heb nooit op een erfenis
geloerd Dat vóélde ze bepaald, want ze
behandelde me veel onbevangener dan de
overige familie. Daarom juist konden we
het zamen zoo goed vinden. Wil je ge-
looven, dat ik haar nü nog wel eens mis?
We genoten van onzen uitstekenden
port en niet minder heerlijke sigaar. Wat
SC
IO
CONVERSATIE
H. Bronsgeest jr
Gaat u nog met vacantie dit jaar
Ja, ik ga een voetreis maken, is 't nu goed!
'N DAGJE OP HET WATER
Is het niet te zwaar voor uw man?
Hij is altijd dol op roeien geweest
(Henri Bronsgeest jr.)
