Appèl tot de Duitsche W eermacht Europa Strijd toekomst van om Göring getuigt Dan de onbuigzame strijdvaardigheid Van alle Duitschers Totale Plechtigheid te Berlijn De camonflage-oorlog tegen Finland het Duitsche Volk bereidheid van Rede Kolonel-generaal Paulus bevorderd tot generaal-veldmaarschalk Nieuwe chef van generalen staf der Italiaansche Weermacht Twee machtige factoren Het lichtende groote voorbeeld generaal-veldmaarschalk. De strijd der wereldopvatting Dönitz opperbevelhebber le bl. pag. 2 -isgg Admiraal Rader marine- inspecteur van dr. Göbbels HAAGSCHE COURANT Maandag 1 Februari 1943 Het genie van den Führer De harde strijd .*1 tweede de leiding daarover in den Groot- als van de rots ver- van ons met burcht Wolga. Rusland. ste den van het noo- Later zullen zij eens uitspreken, wat zij thans inwendig weten Europa is voor het bolsjewisme een springplank en voor Rus land een aanhangsel. Maar deze beide za ken eerst dan. wanneer er geen Duitsch Volk en geen Duitsche Weermacht meer is. Zoolang die bestaan, is Europa voor het bolsjewisme het grootste gevaar, de waarop de bloedgolf zal breken. Hevige aardbeving in Peru Vrijdagnacht rijn de Peruaan sche sne den^ Yanacoa en Pampa-Marea door een hevige aardbeving verwoest. Te Yanacoa alleen werden tot. dusver 80 dooden 300 gewonden geteld. Een eensgezind blok. Ik wil niet zeggen, dat hij thans zwaar der is. De strijd was toen ook oneindig moeilijk, zij het ook op een kleiner plat form. Maar hij eischte van de strijders dezelfde innerlijke hardheid en het vurige geloof. Daaruit vloeit voort, hoe belang rijk het is, dat de Duitsche Weermacht een eensgezind hecht gesmeed blok van Nationaal-Socialistische wereldopvatting vormt. Dan zullen wij ook de hardste^ zijn. Dan zal evenals in het binnenland, ook hier eens het zegevierende Haken kruis geheschen worden boven het teeken der knechting. En dat is immers in laat ste instantie de meest innerlijke beteeke- nis van dezen strijd. De Führer heeft ö_n kolonel-generaal Paulus, den opperbe- elhebber van. het roemrijke 6de leger, den heldhaftiger! verdediger van Stalingrad bevorderd tot de Führer den generaal der artillerie Heitz, den bevelvoerenden generaal van een in de vesting Stalingrad strijdend le gercorps bevorderd tot kolonel-generaal. Nieuwe Duitsche maarschalken De Führer heeft met ingang van 1 Fe bruari de volgende legerleiders tot gene raal-veldmaarschalk bevorderd Kol.-gen. Kleist, opperbevelhebber van’ een leger groep, kol.-gen. Freiherr von Weichs, idem, en kol.-gen. Busch, opperbevelheb ber van een armee. Vrouwelijke arbeidskrachten in Italië In verband met het gebrek aan manner lijke arbeidskrachten in belangrijke tak ken van de bewapeningsinduswie heeft de Italiaainsche minister van' de corporaties een verordening uitgevaardigd, krachtens welke de inzet van vrouwelijke arbeids- .1 krachten ter vervanging van mannelijke arbeiders sterker wordt doorgevoerd. In een groot aantal bedrijfstakken, o.a. in 1 het verkeer- en transportwezen, in de kleeding-, mode- en levensmiddelenbedrij- I S ven zullen de mannelijke arbeidskrachten worden vervangen door vrouwelijke. Bin- nenkort zullen nieuwe maatregelen wor den afgekondig^n. ten einde gespeciali seerde handarbeiders op andere plaatsen i in te zetten, waar zij nuttiger diensten kunnen bewijzen voor de Italiaansche be- wapeningsindustrie. Hitler ontvangt fascistische delegatie De Führer heeft gisteren een delegatie van de fascistische partij, onder leiding van vice-secretaris Tarabini, ontvangen. Deze delegatie vertoeft in Duitschland ter gelegenheid van het tienjarig nat.-soc. be wind. Aanwezig waren von Ribbentrop, de leider dér partijkanselarij, Reichsleiter Bormann, en de Italiaansche ambassadeur te Berlijn, Alfieri. De delegatie had reeds een bezoek aan von ^.Ribbentrop ge bracht. Toen onze tegenstanders geloofden zelf sterk genoeg te zijn en fantastische ver wachtingen voedden ten aanzien van nieuwe revoluties in Duitschland. begon deze meest beslissende aller oorlogen. Ik behoef niet te herinneren aan de gewel dige slagen, aan de unieke overwinningen in Polen. Noorwegen. België. Frankrijk, op den Balkan, op zee en onder zee. Het Duitsche Volk begon te gelooven, dat de overwinningen vanzelf spraken. Het lot echter schenkt zoo gemakkelijk niets en vooral niet Let groote. Toen geloofden wij, dat de oorlog spoedig ten einde kon zijn. Het was zeer moeilijk en daartoe was heel de hardheid van den vorigen winter noodig om in te zien, dat de eerste oorlog der Sovjets tegen Finland wellicht de handigste en grootste camouflage in de wereldgeschiedenis is geweest. Terwijl de Rus eenige legers in Finland liet, strijden had hij allang gedurende vijftien jaren de meest .geweldige bewapening opge- bouwd. die ooit een Volk te voorschijn heeft gebracht. Het ”’olk werd geknecht en in ellende gestort, de algeheele in dustrie van dit reuzenrijk arbeidde slechts voor één enkel doel. En ook hier had men uit onze gevechten de consequentie ge trokken, dat het zwaartepunt vooral ge legd moest worden op vier wapens tanks en tankkanonnen. vliegtuigen en luchtafweer. Alleen in de nieuwe gebie den van Polen, die wij hem moesten over laten, is hij bijna duizend vliegvelden be gonnen aan te leggen. Dat alles vernamen wij en dat alles gaf te denken In een dwaze kortzichtigheid zagen de Volken van Europa n et, dat Europa slechts kan bestaan, wanneer het een sterk Duitschland tot hart heeft. Te Rome wordt officieel medegedeeld: I De chef van den generalen staf van de Italiaansche Weermacht. maarschalk graaf Ugo Cavallero is op zijn verzoek van zijn functie ontheven. Tot zijn op volger is benoemd legergeneraal Vittorio I Ambrosio, thans chef van den generalen staf van het Italiaansche lege?;. Als op- I volger van generaal Ambrosio is leger- t generkal Ezio Rossi benoemd tot chef van den generalen staf van het Italiaan sche leger. Dezelfde tegenstanders, die in het Volk waten overwonnen, traden thans in an dere formatie van buitenaf weer tegen ons aan: de plutocratieën, d.w.z. het sy steem der uitbuiting van het arbeidende volk en het bolsjewisme, d.w.z. het ka- potslaan van het volk en zijn knechting in ellende De Rijksmaarschalk wierp de vraag op hoe het mogelijk was, dat tien jaren vol doende waren om zoo’n principieels wij ziging te voltrekken. De voorwaarden daartoe ziet hij in twee feiten: een in den grond hoogst fatsoenlijk, braaf en dapper Volk en een Leider, die de grootste Duit- scher der historie is Deze feiten, zoo zeide hij, gelden in het bijzonder voor de Weermacht en hier weer zeer in het bijzonder voor de lei ders. De voornaamste misdaad der leiding van het Volk voor de ineenstorting van 1918, zeide de Rijksmaarschalk, zal steeds in de geschiedenis blijven, dat de geest van deze leiding het einde van den we reldoorlog reeds overschaduwde en zich hier reeds de schuldigen afteekenden, die dit grhwelijke einde van den eersten we reldoorlog tot stand brachten. Nooit of te nimmer zou de soldaat, ondanks de zwsatste gevechten, toen zich het zwaard uit ae hand hebben laten wringen. De ge huichelde. leugenachtige beloften van bui ten, de lafheid der gezindheid van de lei ding des Volks in het binnenland, brach ten deze ineenstorting teweeg, die door niets militairs bepaald was. Stellig, de tijd was toen zwaar, hard, maar in geen geval zóó. dat zij een capitulatie eischte. Het hart van Europa. De Rijksmaarschalk ging toen in op de buitenlandsche politieke gevechten van (ie afgeloopen tien jaren. In de tien jt- ren van den opbouw begon ook tegelij kertijd weer de strijd van buitenaf. Tel kens, wanneer het Duitsche Rijk, begun stigd door een sterke leiding, sterk werd en tot eenheid kwam, stuitte het steeds op dezelfde tegenstanders. geëischt kan worden. De zin van deze offervaardigheid moet ieder duidelijk worden door het voorbeeld van de strij ders in Stalingrad. Wanneer zij zich niet opgeofferd hadden, zouden de Russen waarschijnlijk hun doel hebben bereikt. Thans echter komt de vijand te laat. De Duitsche weerstand is georganiseerd. De Duitsche linies zijn gevestigd, maar zij konden slechts gevestigd worden, doordat daarbuiten in dit ruïneveld van deze stad helden streden en nog strijden. De Rijksmaarschalk vergeleek xervol- gens de worsteling bij Stalingrad met den slag in de Thermopylae. Ook toen was een bestorming uit het Aziatisch O<rsten gestrand op heldhaftigen tegenstand en plichtbewuste offervaardigheid. Deze strijd heeft thans na duizenden jaren nog geldigheid als voorbeeld vain hoogste sol datendom in den zin van de inscriptie: „Wandelaar, komt gij naar Sparta, meldt dan. dat gij ons hier hebt zien liggen, zoo- als de wet het beval”. Zoo zal ook eet - maal gezegd worden; Komt gij naar Duitschland, meldt- dan, dat gij ons in Stalingrad hebt zien liggen, zooals de wet beval, d.w.z.: de wet der veiligheid van ons Volk. Deze wet drage ieder in zijn hart, n.l. de wet voor Duitschland te ster, ven, wanneer het leven' van Duitschland dezen eisch stelt. De Rijksmaarschalk zeide verder dat het heldhaftig optreden niet alleen de plicht van den soldaat, maar van het ge- heele Duitsche Volk is. Het Duitsche Volk zal het aanvaarden en begrijpen, zooals het begrepen moet worden. De zin van den strijd van thans is slechts overwin ning of vernietiging. Het is waanzin te gelooven, dat men een of ander arrange ment zou kunnen aangaan. Dat kan men doen met een gentleman, maar niet met- eep bolsjewiek. De Rijksmaarschalk,riep de soldaten op, in uren van bedrukking steeds naar den Führer te blikken en aan hem te den ken. Laat hem. zoo zeide hij met verhef fing van stem, steeds voor u verschijnen als lichtend, groot voorbeeld: deze man, die geen rust heeft, op wien in laatste instantie alle zorgen instormen, die alles als laatste man moet dragen en beslissen. Er is een logica in de wereldgeschiede nis. Wanneer de Voorzienigheid het Duit sche Volk een man van deze grootte heeft gezonden, wien- het gelukt is ons uit onze vroegere onmacht omhoog te leiden, en te maken tot de sterkste natie ter wereld, dan zijn dat waarborgen, die ons het recht geven aan de overwinning te gelooven. De situatie kan nooit zoo erg bij ons wor den, dat wij niet de kracht zouden heb ben haar meester te worden. Wanneer de Weermacht zich kristalli seert als de incarnatië van den hardsteri wil en wanneer thuis man en vrouw, zon der aanzien van leeftijd, denzelfden vast beraden wil hebben om hun hardheid in dezen strijd te bewijzen, dan hebben wij de overwinning volledig verdiend Vergelding der terreur-aanvallen In het verdere verloop van zijn rede zeide de maarschalk dat menigeen wel licht denkt, waarom de vijandelijke lucht aanvallen op Duitsche woonplaatsen niet gewroken worden. Het zwaartepunt van het Duitsche luchtwapen, zoo verklaarde hij in dit verband, ligt in het Zuiden, Oosten en Noprden. Maar deze strijd in het Oosten zal naar zijn heiligste overtui ging, eens een einde vinden, waarop, de laatste weerstandskracnt van het bolsje wisme is gebroken en dan wordt ook de macht vrij, die vergelden kan. Op dien dag zal hij zich zeer nauwkeurig herinne ren, wat de vijand in Duitschland heeft aangericht. Ik ben er absoluut van over tuigd, ging de Rijksmaarschalk voort, dat wanneer de zon weer hoog aan den hemel zal staan, zij de Duitsche troepen, evenals vorig jaar, weer in den aanval zal zien. En deze aanval zal niet zwakker zijn. In tegendeel, er zullen nieuwe, nog betere wapens in den strijd gebracht worden, er zullen gestaalde divisies aanvallen, die in zich de verplichting medebrengen: wij ma ken Stalingrad thans goed. Ik kan, zoo zeide hij verder, op mijn vingers uitreke nen, hoe het er aan den anderen kant moet uitzien. Over het algemeen gunnen wij dan constateeren: wie heeft den moed te twijfelen aan onze overwinning? De Rijksmaarschalk besloot met de ver zekering van zijn onverwoestbaar geloof aan de Duitsche overwinning. Dit geloof, zoo zeide hij, komt voort uit het diepste inzicht in den samenhang der dingen. Maar het is ook het meest innige geloof aan de rechtvaardigheid der Almaeht. kan standhouden en houdt stand. Dappere bondgenooten In dit verband wijdde de Rijksmaar schalk woorden aan de dappere Finnen en de andere wapenbroeders en bondge nooten, die vaak Verder van het Vader land verwijderd in een ongewoon klimaat strijden. De Rus heeft zoo herhaalde de maarschalk het laatste bijeenge gaard om ons aan te vallen. Ik ben er echter van overtuigd; dat dit ook de laat ste inspanning is, die hier slechts er Uit geperst kon worden, juist omdat deze hardheid reeds geen hardheid meer is, maar barbarisme, omdat de Rus in het geheel geen eerbied meer heeft voor het menschelijke leven. Ondanks deze tot het uiterste brutale leiding hebben wij hen tot dusver verslagen en zullen wij hen ook weer verslaan. Het komt er op aan hun plan, zich in het bezit te stellen van de grondstoffengebieden, te verijdelen en hen terug te slaan. En dat geschiedt over de geheele linie. Wel is thans de hard heid van den strijd tot het reusachtige toegenomen. Aan de Wolga strijdt en bloedt, maar zegeviert Duitschland. Boven heel dezen reusachtigen strijd steekt Stalingrad uit. Het zal eenmaal de groot ste heroische strijd zijn, die zich ooit heeft afgespeeld in onze geschiedenis. Wat daar thans door onze grenadiers, pioniers artilleristen en wie er verder in de stad 's, van den generaal tot den laatsten man gepresteerd wordt, is uniek. Voortgaande wees de Rijksmaarschalk ér op, dat Engeland thans het geweldig ste verraad pleegt jegens het geheele lot van het Avondland dunsche Offervaardigheid Vervolgens keerde de Rijksmaarschalk zich met een beroep tot de jonge soldaten van de Dujtsche Weermacht, om des te trotscher en vreugdevoller vervuld te zijn van het bewustzijn, te behopren tot een Volk en een Weermacht, die thans de groote. geweldige garant vormen, dat Duitschland en Europa kunnen bestaan. Duitschland zoo riep hij uit is de waarborger van het Europeesche lot ge worden, van zijn vrijheid, zijn cultuur en zijn leven. Dit is de hoogere zin van dit offer. En dit offer is iets, dat van ieder uwer elk oogenblik en overaleveneens Npg meer maatregelen Partij en Staat zullen in de voorberei ding van den totalen oorlog voorbeeldig voorop staan. Er zijn maatregelen geno men en in de komende dagen zullen er nog meer tot stand komen, om de totale oorlogvoering te organiseeren en prac- tischuit te voeren. Nadat de minister de proclamatie den Führer aan het Duitsche Volk had voorgelezen, vervolgde hij: Deze proclamatie behelst alles wat wij op dit uur moeten weten, en de beve len, waarop het Duitsche Volk met onge duld gewacht heeft. Hier vinden wij de parolen van den strijd en van een wilde vastberadenheid, die onze harten verhef fen. Wij gelooven in de overwinning, -óm dat de Duitsche Natie ditmaal weet, waar het om gaat. Wij zijn besloten hard te blijven en verbeten te werken, totdat de overwinning in onze handen is. Wij geloo ven in de overwinning, omdat wij den Führer hebben. Wanneer wij thans naar hem opzien, dan zien wij juist in hem de veilige garantie van de komende eind overwinning. Wij weten heel nauwkeurig, dat het wereldbeslissende conflict van de zen oorlog gaat tusschen het Nationaal- Socialistische Rijk en de bolsjewistische Sovjet-Unie. Tegen het einde van zijn rede zeide dr. Göbbels: In dit dramatisch uur van onzen reusachtigen strijd tegen onze oude vijan den willen wij slechts de eene bede tot den Almachtige richten, ons den Führer gezond en vol kracht en besluitvaardig heid te behouden. Wij weten, dat wij dan alle gevaren te boven zullen komen en tenslotte overwinning en vrede zullen ver krijgen. Zoo roep ik dan den Führer uit naa,m van het geheele Duitsche Volk voor den zwaarsten strijd om onze vrijheid naar buiten, ons oude parool toe als bevesti ging van onze bereidwilligheid die tot alles in staat is: Führer beveel, wij vol gen. Zoowel tijdens het begin als aan het eind van de rede van den minister, weerklonk eindelooze bijvel. Tijdens de rede van Rijksmaarschalk Hermann Göring (Telefoto Weltbild-Polygoon) Ook slechts een soort parlementaire politie wacht. Geei buiten op eênigerlei wijze eens de moge lijkheid te bezitten op te treden tegen vijandelijke'-aanvallen. Deze Rijksweer is hervormd tot een geweldig volksleger. Dit kon slechts worden opgebouwd op den breedeh grondslag van de nieuwe Volks gemeenschap. Zooals bij de vorming van deze Volks gemeenschap moest worden gebroken met oude opvattingen, was dit bok noodzake lijk voor de strijders der nieuwe Weer macht. tóen heeft vroeger gezegd, dat de Weermacht zich moest vrijhouden van iedere politiek, maar alleen hij kan strij den, die met hartstochtelijke ziel deel neemt aan de totale wording van ons Volk èn dat is in laatste instantie de groote politiek, en vooral aan de wereld opvatting op grond waarvan de groote politiek vorm krijgt. Wanneer het ooit in eenigerlei gemeen schap van ons Volk noodzakelijk is hard en kristalhelder een wereldopvatting in zich op te nemen en te vertegenwoordigen moet dat het geval zijn in het gewapend deel van het Volk, in zijn Volksleger, in zijn Weermacht. Alleen wie hier tot klaar heid komt, wie den gedachten-schat. van deze wereldopvatting van onzen Führer in zich heeft opgenomen, zal ook daaruit die laatste kracht ontvangen, die zij vermag te schenken. Onze wereldopvatting vindt haar toppunt er in, dat het Volk eeuwig is en dat ieder individu van dit Volk ver plicht is alles ook zijn leven, op ieder oogenblik op het spel te zetten voor het bestaan van zijn Volk, ja, het op te offe ren. üe Jeugd De Rijksmaarschalk verklaarde, dat hoe krachtig ook de jeugd van thans in de schooljaren, in de Hitlerjugend, in deze nieuwe wereldopvatting vastgegroeid is, deze jeugd alleen dan in de Weermacht, in het Volksleger, een eenheid kap vor men, wanneer zij ook een leidersschaar vindt die duidelijk en hecht vermag te staan op het fundament en vermag te lei den. De afgeloopen tien jaren hebben ge- toond/welke kracht huist in onze wereld opvatting ^Idus Göring, en welke zege ningen zij vermag te schenken. De Rijksmaarschalk zette vervolgens uiteen, dat het niet zijn taak is een op somming te geven van alle gebeurtenissen dezer tien jaren. Hij verzocht den aanwe zigen in gedachten den weg zelf langs te gaan om te kunnen inzien welk een her- cullschen arbeid de Führer heeft verricht om uit d< het toenmalige Duitsche Volk verscheurde partijen, confessies, standen en klassen, die elkander wederkeerig haat ten en bestreden, die. in buitenlandsch po litiek opzicht machteloos waren een staal harde natie te laten worden. Zaterdag, op het middaguur, dus op hetzelfde tijdstip, waarop 10 jaar geleden de macht in Duitschland in de handen van Adolf Hitler werd gelegd, is in de eerezaal van het Ministerie van Lucht vaart te Berlijn, een waardige plechtig heid van militair karakter in den vorm van een appèl gehouden. Rijksmaarschalk Hermann Göring maakte zich hier met een tot de geheele Weermacht en daarmede tevens tot het1 Voik zelf gerichte rede tot woordvoerder van de onbuigzame strijdvaardigheid van alle Duitschers. De hoogste autoriteiten van Weermacht en Partij waren hierbij tegenwoordig. De Rijksmaarschalk verklaarde, dat deze rede een appèl wil zijn, dat gerichLwordt tot alle kameraden der Weermacht,-waar die op dit oogenblik ook staan, om den dag indachtig te zijn, waarop het lot het Duitsche Rijk van den grond af heeft ge wijzigd. Millioenen onder u, zoo verklaar de de Rijksmaarschalk,-' hadden toentertijd al de ellénde te dragen, die op het Duit sche Volk drukte en in de eerste plaats op de werkende lagen van ons Voik. Het was een tijd, toen de Duitscher zijn hoofd moest laten zinken van schaamte over hetgeen in de laatste twintig jaar na den wereldoorlog zich had afgespeeld. De groei van het Leger kleine Rijksweer was toen voortschrijdende verval tegengehouden. Hij heeft Duitschland van den afgrond teruggetrokken, heeft het eenheid en vorm gegeven en daarmede voor het bols. .1 jewisme een onoverwinlijken dam opge, worpen. De ..Montag” schrijft, dat Chur- I chili eiook Roosevelt in hooge mate van I Stalin afhankelijk zijn. Zij zijn niet in I staat hem te beïnvloeden. De middelen, 1 waarover de Britsche en Amerikaansche I politiek beschikt, hebben noch in den tijd van den Volkenbond, noch nadien Europa of den volken in Engeland en de Ver. Sta- I ten op eenigerlei wijze kunnen helpen. De machten, die Churchill en Roosevelt in hun eigen landen en ten Oosten van ons hebben opgeroepen, woeden, tot zij door ons worden neergeworpen. En beide leidde en vereenigde de jood. Ieder van u, kameraden, moet inzien: in dezen strijd hebben wij tenslotte een strijd der wereldopvatting en der ras sen te zien Laten wij niet vergeten, ging de Rijksmaarschalk o.m. voort, dat er on der onze tegenstanders ook ééh is die door zijn wereldopvatting tot eenheid ge komen is en vorm heeft gekregen. Weest er van overtuigd: dit Rusland zou allang onder de slagen ineengestort zijn, wan neer niet door de brutale stempeling der bolsjewistische wereldopvatting deze weerstand gegeven was. De Rijksmaarschalk wees er op, dat de eenige tegenstander, met wien een conflict indertijd in het binnenland ontstaan moest, eveneens het communisme was. Het lot van Duitschland. zoo zeide hij, was er van afhankelijk, welke dezer beide wereldopvattingen, die der vernieling of die van den opbouw, zou zegevieren. Van daag tien jaar geleden besliste toen het lot van *t Duitsche volk, doordat op onze groote steden de banier van den opgang, van de overwinning en het geloof aan de toekomst het Hakenkruis, geheschen werd en niet hamer en sikkel. Thans gaat het om hetzelfde naar buiten, alleen wordt de strijd thans in andere vormen ge» voerd. gist hij zich sterk. Deze slagen waren en zijn voor ons slechts een alarm-signaal tot den totalen oorlog. Op de aanmatigen de dreigementen der overwinning van het bolsjewisme en van de plutocratie ant woorden wij met een nationale krachts inspanning van het geheele Volk. Niets zal ons er toe brengen ook slechts met de kleinste gedachte te prakkizeeren over toegeeflijkheid, gezien het feit, dat de schitterende overwinningen van onze sol daten ons en onzen bondgenooten bijna het geheele Europeesche werelddeel aan de voeten gelegd hebben. Wij zijn vast besloten van deze overwinningen een vol komen gebruik te maken Duitsche persstemmen over de proclamatie In hun commentaren op de proclamatie van den Führer houden de Duitsche och. tendbladen van heden Zich in het bijzon der bezig met de vraag, wat er van Europa zou zijn geworden, wanneer de nationaal, socialistische opstand het machtelooze Duitschland niet tot hqt bastion van Euro, i pa zou hebben gemaakt. Onder het systeem i van Versailles, zoo schrijft de ,,Völkischer I Beobachter”. zou had. bolsjewisme een ge. makkelijk spel heboen gehad. De econo, mische verwording in Europa liet in alle staten den klassestrijd tot uiterste scherp, te toenemen. De afdeelingen der Komin, tern ondermijnden de Europeesche lan- den als voorhoede der bolsjewistische - oorlogsmachine. Adolf Hitler heeft dit - Om het bezit van Europa Wat is voor Rusland Europa eigenlijk? Wanneer men het geweldige rijk op den aardbol ziet en Europa daarmede verge lijkt. moet men de vraag stellen of wij ons terecht een werelddeel noemen. Deze vraag heeft een Russisch officier, die in zeer nauw contact stond met Stalin1, dui delijk beantwoord„Europa is op zijn best een groote Russische provincie, een conglomeraat van taltooze staten, die el kander onderling beoorlogen. Het waren de Duitschers. die ons tot dusverre den toegang naar Europa ontzegd hebben. Al het andere beteekent voor ons niets. Wan neer wij Duitschland overwinnen, bezitten wij Europa”. Of nu. zoo ging de Rijksmaarschalk verder, in dit Europa bondgenooten en vrienden of neutrale of ons vijandig ge zinde staten zijn, steeds meer moeten zij inzien, en zij weten het ook. dat, wanneer dit Duitschland ineen zou storten, de Rus sen niet uit innerlijke hoogachting voor de Zweedsche of Zwitsersche of welke andere neutraliteit ook, zouden blijven staan. Het bolsjewisme zou op hetzelfde oogenblik tot den laatsten spit door geheel Europa geraasd zijn. Er heerscht in Duitschland slechts de toestand eener totale bereidheid van ons Volk tot concentratie van zijn krach ten voor den oorlog en voor het behalen van de overwinning. Van nu af aan wil len wij alles wat slechts denkbaar is, doen om de overwinning te bespoedigen. Vol komen onverschillig is het ons daarbij, wanneer onze vijanden ons in onze vast beradenheid niet serieus nemen. Door den vijand onderschat te worden, is in den oorlog altijd een goede hulp. Men zal de resultaten van onzen fana- tieken arbeid eerder dan men denkt aan de vijandelijke zijde reeds in het verdere verloop van den oorlog bespeuren. In En- gelsche bladen viel dezer dagen te lezen, dat de Duitsche leiding zich in haar hui- digen toestand van nood en druk beroe pen heeft op de weerstandskracht van het Engelsche Volk na de catastrophe van Duinkerken, teneinde het Duitsche Volk moed in te spreken. Ik verklaar ten aan zien daarvanGeen enkele Duitsche staatsman en geen enkele Duitsche cou rant hebben zich tot zooiets verlaagd. Ik zou ook geen reden weten, waarom het Duitsche Volk zich juist op het Engelsche Volk zou moeten beroepen om het met de reusachtige moeilijkheden van dezen tweeden winteroorlog klaar te spelen. Een Volk in wiens geschiedenis een Fre- derik de Groote voorkomt, behoeft niet naar voorbeelden te gaan zoeken in de Engelsche geschiedenis; Geen mensch denkt er aan de moeilijkheden van dezen wereldstrijd te bagatelliseeren. Die strijd is uiterst hard en stelt bovenmenschelijke eischen aan onze troepen en hun leiding. Wakker geschud. Oprichting Fransche militie In de wet over de oprichting eener Fransche militie wordt o.a. gezegdDe I militie, die alle Franschen omvat, die besloten zijn deel te nemen aan den 1 politieken, socialen, economischen. intel- j lectueelen en moreelen opbouw van 1 Frankrijk, is gebaseerd op grondslag der vrijwilligheid. De leden moeten zich ver plichten door hun optreden den staat te beschermen en eventueel bij te dragen tot handhaving van de binnenlandsche orde. De militie staat onder leiding van een secretaris-generaal. die benoemd wordt door het hoofd van de regeering. HOOFDKWARTIER VAN DEN FOTT- I RER. 30 Jan. (D.N.B.) De Führer heeft heden in zijn hoofdkwartier ontvangen den opperbevelhebber van de Marine, groot- i admiraal Rader en heeft hem uit erkente lijkheid en uit respect voor zijn histori sche verdiensten ten aanzien van den op bouw der nieuwe marine en ten aanzien van de leiding daarover in den Groot- Duitschen vrijheidsstrijd, benoemd tot ad- miraal-inspecteur der Marine van het Groot-Duitsche Rijk. De Führer heeft op verzoek van den I gA>ot-admiraal hiertoe besloten om hem j te ontlasten van het dagelijksche werk in 1 de leiding van de Marine, doch hem te- i vens te behouden als zijn eersten adviseur 3 in vraagstukken van de marinepolitiek. Tevens heeft de Führer den bevelhebber van de onderzeebooten, admiraal Dönitz I bevorderd tot groot-admiraal en benoemd I tot opperbevelhebber van de Marine. De hooge eer, die aan groot-admiraal j Rader ten deel is geworden, legt den na- druk op den omvang en de grootte van I het levenswerk, waarop de groot-admiraal die sinds 1 October 1928 aan het hoofd van de Marine gestaan heeft, kan terug- I blikken. De groei en de strijd, de onder- I nemingszin en de overwinningen van de I Marine zullen, te allen tijde verbonden zijn met den naam van den eersten groot-ad- 1 miraal van het Groot-Duitsche Rijk. verdrie- en verviervoudigd Zoo wordt de Russische soldaat den dood inge dreven. Wat kan het Stalin schelen, wanneer hij hecatomben dooden heeft geëischt Wij hebben thans een waar beeld der Russische verliezen, dat te zijner tijd be kend gemaakt zal worden. Maa*r het was ook een geweldig menschenmateriaal, dat hij ter beschikking had. Hij heeft het uiterste eruit gehaald. Zijn tanks zijn maar z>j waren slechter geworden, maar zij waren er. Hij laat zijn Volk geen rust. En met deze geweldige massa’s maakte hij hier en daar bressen, maar de'Duitsche strijder Ter gelegenheid van, den tienden jaardag der aanvaarding van de macht heeft minister dr. Göbbels Zaterdagmid dag in het Sportpaleis te Berlijn een redevoering gehouden, in welker verloop hij de elders afgedrukte proclamatie van den Führer aan het Duitsche Volk voor las s De minister begon zijn rede met te be- toogen. dat het sinds de aanvaarding van de macht in het jaar 1933 traditie ge weest is, dat de Führer elk jaar persoon lijk aan het Duitsche Volk het parool gaf voor het komende jaar van strijd. □e Führer heeft mij opgedragen, zoo vervolgde dr. Göbbels, u mede te deelen, dat het zijn vurigste wensch geweest is ook heden tot de Natie te spreken. Hij betreurt het, evenals wij, dat hij dit jaar de ons allen tot een innerlijke behoefte geworden traditie der viering van dien gedenkdag, moet onderbreken. Maar de harde noodzakelijkheid van de oorlog voering staat hem op dit oogenblik niet toe zijn hoofdkwartier te verlaten, van waar hij de groot^, afweerslagen in het Oosten leidt. Hij richt zich derhalve in plaats van in een redevoering, in een proclamatie tot het Duitsche Volk. Met een terugblik op de gebeurtenis sen der afgeloopen jaren wees de minis ter er op, dat Duitschland het met alle gevaren en crises heeft klaargespeeld. En zooals het in het verleden was, zoo zal het ook in het heden en in de toekomst zijn. Voor ons was het sinds van ouds een vaststaand en onomstootelijk begin sel, dat het woord capitulatie in ons woordenboek niet bestond. Daar blijven wij en zullen wij altijd bij blijven. Strijd was het parool van de Nationaal-Socia listische beweging van het begin af aan cn strijd is ons parool gebleven tot op den dag van heden. Evenals ons destijds niets cadeau is gedaan, zoo zal ons ook thans niets geschonken worden. Alles moeten wij ons zelf veroveren en door werk ver krijgen. Thans in het uur van de zwaarste gevechten in het Oosten meent de tegen stander weer eens over ons te kunnen triomfeeren. De vijandelijke dagbladen liegen er •jar op los. Zij beweren, dat in Duitsch- nd de uitzonderingstoestand is afgekon- digd, dat de Natie begint uiteen te vallen enz. Ik kan daartegen als vaststaande feiten het volgende constateerenN De héér Molotof heeft eens bij laten doorschemeren, dat toch Duitschland verder een zeer goede over eenstemming mogelijk is wanneer wij de oogen zouden sluiten bij een tweeden aanval op Finland. Dat zou de definitieve vernietiging van Finland hebben betee- kend. Bovendien zou de Rus uiteraard terstond doorgetrokken zijn naar de Zweedsche ertsgebieden en zich hebben meester gemaakt van de ijsvrije havens, die hij van oudsher heeft gezocht. Aan den anderen kant wilde hij Roemenië tot zijn invloedssfeer verklaren. Hij wilde de Roemeensche olievelden in zijn zak ken en van Roemenië via Bulgarije Balkan doordringen, als bevrijder alle Slaven Hij verschijnt «onder masker, dat hij voor de gelegénheid dig acht. Nu eens als Pan-Slavist, dan weer als bolsjewiek. Zoo moest geleide lijk aan den rechter- en aan den linker vleugel het opdringen beginnen. Wanneer hij eenmaal op de flanken en in den rug van Duitschland stond, stond hij ook in den rug van Europa. En thans kameraden, veldmaarschalk of recruut, verzoek ik u te overleggen, in welke situatie onze Führer was. toen hij in zijn politiek genie volkomen dui delijk het doodelijk gevaar moest inzien. Onze Führer stond voor het zwaarste besluit van zijn leven, maar ook voor het historisch meest beteekenisvolle besluit. Het is hem niet gemakkelijk gevallen het Duitsche Volk dezen strijd in te lei den. Hij met zijn verzienden blik, zijn politiek en strategisch genie, wist, dat dit de zwaarste van alle gevechten zou zijn; Er werd door hem een besluit geno men. omtrent bestaan of ondergang van het Avondland. Men heeft in de geschie denis menigen slag en vele gevechten beschouwd als beslissend voor het Avond land. Men zal eenmaal in de geschiedenis moeten constateeren, dat ér slechts één besluit is geweest dat werkelijk beslis send was voor het Avondland. Dat was het besluit om zich in den weg te stellen aan de bolsjewistische bloedgolf, en tenslotte datgene te vernietigen, wat zelfs vroeger of later bij ons tot vernie tiging moest leiden. Op 22 Juni 1941 werd het geweldigste historisch meest beteeke nisvolle, maar ook stoutmoedigste en be- wonderenswaardigste besluit door een sterken man genomen. Nadat de Rijksmaarschalk op diep gaande wijze de geweldige moeilijkheden had--aangetoond waarmede de Duitsche Weermacht bij haar zegevierenden op, marsch te kampen had. ging hij in op de reacties van den vorigen winter in den Oostelijken veldtocht. Het lot. zoo zeide hij. stelde dit van overwinning naar overwinning snellende volk op de proef Niet de vijand, de elementen verhieven zich. De ijzige Russische winter brak met ondenkbare kracht door. Maar bovenal was het weder de Führer, die ondanks alle zwakkelingen, met zijn kracht het Oostelijk front in stand gehouden heeft en uit deze kracht en zijn genie trad met de opstijgende zonnedagen de Duit sche Weermacht aan voor nieuwe gewel dige stormloopen en wierp opnieuw den tegenstander in veldslag na veldslag on- derstbooven. Geen mensch had het moge lijk geacht, dat na dezen winter zoo’n offensief zou volgen. Het is diep, diep doorgestooten in de ruimte en heeft den tegenstander onvervangbare hulpbronnen zijner bewapening definitief ontnomen Toen kwam de dag waarop voor de eerste maal Duitsche tankgrenadiers en pioniers doorstieten in den burcht van Stalingrad en zich aan de Wolga. den nopdlotsstroom van Rusland. vast klampten. En toen begon de tweede Russische winter. De élementen maakten hem wel iswaar niet even hard als de eerste, maar daarvoor kwam in de plaats, dat een ontzaglijke bocht overspannen moest worden en dat daarmede de laatste man noodig was om te behouden. -Al was deze winter- ook niet zoo streng als verleden jaar, hij was toch nog ijzig genoeg, om alles, wat vroeger. ir. het voorjaar, in den zomer en in den herfst een hinder paal voor den tegenstander beteekende de rivieren, meren en moerassen in zijn ijzigen ban te slaan. Nu stonden de com pagnieën niet meer achter een geweldige natuurhindernis, maar thans konden nog slechts hun moed en hun wapen de hin derpaal voor den tegenstander zijn. En deze tegenstander is hard. Hij is in zijn leiding barbaars hard. De uitvoering zijner bpvelen wordt aldus geëischt dat niet-uitvoering gelijkgesteld kan worden met den dood. Voor het Russische Volk, dat sedert 20 jaren aan slaag gewend is, dat kreunt onder de zware vuist van zijn tiran, was dat niets nieuws. Maar, zoo ging de Rijksmaarschalk voort, ook de Duitsche soldaten zijn hard geworden. Zij zagen in dat in het Oosten alleen de wet der hardheid geldigheid heeft. De Rus wist duidelijk dat hij. wat er ook mocht komen, zijn bewape ning niet meer in stand kon houden. Want in den grootsten omvang waren hem daarvoor fundamenteelë voorwaar den, steenkool en ijzer, ontnomen. Hij moest dus, wanneer hij den strijd wilde voortzetten, een poging doen om zijn steenkool- en ijzergebied terug te halen. Thans zien wij, hoe hij laatste, zij het reusachtige, inspanningen in het werk steltnieuwe divisies worden opgesteld of aangevuld. Maar het zijn geen nieuwe lichtingen, die Juichend naar de vanen snellen, neen, moéde grijsaards, 16-jarige jongens worden geschaard in de voorste gevechts- bataljons en achter hen worden de ’machinegeweren der commissarissen Wanneer de vijand zich beroept op mi litaire successen in dezen winder, dan kunnen wij daarop slechts antwoorden, dat juist die ons hebben wakker geschud uit de laatste begrippen van behaaglijk heid en gemakkelijkheid. Het Duitsche Volk wil van dit uur af aan nog slechts vechten en werken voor de overwin ning. In Londen hoopt men, dat wij geen reserves meer ter beschikking hebben. Het is niet alleen een strijd om het bestaan en de veiligheid van de Duitsche Natie, doch ook een geweldig conflict om het toekomstige lot van Europa, ja. van het geheele beschaafde Avondland. Wan neer de vijand meent ons door eenige slagen te kunnen ontmoedigen, dan ver- :n mensch dacht er aan naar «1 lijkheid te bezitten op te treden tegen

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1943 | | pagina 2