Appèl tot de Duitsche
W eermacht
Europa
Strijd
toekomst
van
om
Göring getuigt Dan de onbuigzame
strijdvaardigheid Van alle Duitschers
Totale
Plechtigheid te Berlijn
De camonflage-oorlog tegen Finland
het Duitsche Volk
bereidheid
van
Rede
Kolonel-generaal Paulus bevorderd
tot generaal-veldmaarschalk
Nieuwe chef van generalen staf der
Italiaansche Weermacht
Twee machtige factoren
Het lichtende groote voorbeeld generaal-veldmaarschalk.
De strijd der wereldopvatting
Dönitz opperbevelhebber
le bl. pag. 2 -isgg
Admiraal Rader marine-
inspecteur
van dr. Göbbels
HAAGSCHE COURANT Maandag 1 Februari 1943
Het genie van den Führer
De harde strijd
.*1
tweede
de leiding daarover in den Groot-
als
van
de
rots
ver-
van
ons
met
burcht
Wolga.
Rusland.
ste
den
van
het
noo-
Later zullen zij eens uitspreken, wat zij
thans inwendig weten Europa is voor het
bolsjewisme een springplank en voor Rus
land een aanhangsel. Maar deze beide za
ken eerst dan. wanneer er geen Duitsch
Volk en geen Duitsche Weermacht meer
is. Zoolang die bestaan, is Europa voor het
bolsjewisme het grootste gevaar, de
waarop de bloedgolf zal breken.
Hevige aardbeving in Peru
Vrijdagnacht rijn de Peruaan sche sne
den^ Yanacoa en Pampa-Marea door een
hevige aardbeving verwoest. Te Yanacoa
alleen werden tot. dusver 80 dooden
300 gewonden geteld.
Een eensgezind blok.
Ik wil niet zeggen, dat hij thans zwaar
der is. De strijd was toen ook oneindig
moeilijk, zij het ook op een kleiner plat
form. Maar hij eischte van de strijders
dezelfde innerlijke hardheid en het vurige
geloof. Daaruit vloeit voort, hoe belang
rijk het is, dat de Duitsche Weermacht
een eensgezind hecht gesmeed blok van
Nationaal-Socialistische wereldopvatting
vormt. Dan zullen wij ook de hardste^
zijn. Dan zal evenals in het binnenland,
ook hier eens het zegevierende Haken
kruis geheschen worden boven het teeken
der knechting. En dat is immers in laat
ste instantie de meest innerlijke beteeke-
nis van dezen strijd.
De Führer heeft ö_n kolonel-generaal
Paulus, den opperbe- elhebber van. het
roemrijke 6de leger, den heldhaftiger!
verdediger van Stalingrad bevorderd tot
de Führer den generaal der artillerie
Heitz, den bevelvoerenden generaal van
een in de vesting Stalingrad strijdend le
gercorps bevorderd tot kolonel-generaal.
Nieuwe Duitsche maarschalken
De Führer heeft met ingang van 1 Fe
bruari de volgende legerleiders tot gene
raal-veldmaarschalk bevorderd Kol.-gen.
Kleist, opperbevelhebber van’ een leger
groep, kol.-gen. Freiherr von Weichs,
idem, en kol.-gen. Busch, opperbevelheb
ber van een armee.
Vrouwelijke arbeidskrachten in Italië
In verband met het gebrek aan manner
lijke arbeidskrachten in belangrijke tak
ken van de bewapeningsinduswie heeft de
Italiaainsche minister van' de corporaties
een verordening uitgevaardigd, krachtens
welke de inzet van vrouwelijke arbeids- .1
krachten ter vervanging van mannelijke
arbeiders sterker wordt doorgevoerd. In
een groot aantal bedrijfstakken, o.a. in 1
het verkeer- en transportwezen, in de
kleeding-, mode- en levensmiddelenbedrij- I S
ven zullen de mannelijke arbeidskrachten
worden vervangen door vrouwelijke. Bin-
nenkort zullen nieuwe maatregelen wor
den afgekondig^n. ten einde gespeciali
seerde handarbeiders op andere plaatsen i
in te zetten, waar zij nuttiger diensten
kunnen bewijzen voor de Italiaansche be-
wapeningsindustrie.
Hitler ontvangt fascistische delegatie
De Führer heeft gisteren een delegatie
van de fascistische partij, onder leiding
van vice-secretaris Tarabini, ontvangen.
Deze delegatie vertoeft in Duitschland ter
gelegenheid van het tienjarig nat.-soc. be
wind. Aanwezig waren von Ribbentrop,
de leider dér partijkanselarij, Reichsleiter
Bormann, en de Italiaansche ambassadeur
te Berlijn, Alfieri. De delegatie had reeds
een bezoek aan von ^.Ribbentrop ge
bracht.
Toen onze tegenstanders geloofden zelf
sterk genoeg te zijn en fantastische ver
wachtingen voedden ten aanzien van
nieuwe revoluties in Duitschland. begon
deze meest beslissende aller oorlogen. Ik
behoef niet te herinneren aan de gewel
dige slagen, aan de unieke overwinningen
in Polen. Noorwegen. België. Frankrijk,
op den Balkan, op zee en onder zee. Het
Duitsche Volk begon te gelooven, dat de
overwinningen vanzelf spraken. Het lot
echter schenkt zoo gemakkelijk niets en
vooral niet Let groote. Toen geloofden
wij, dat de oorlog spoedig ten einde kon
zijn. Het was zeer moeilijk en daartoe was
heel de hardheid van den vorigen winter
noodig om in te zien, dat de eerste oorlog
der Sovjets tegen Finland wellicht de
handigste en grootste camouflage in de
wereldgeschiedenis is geweest. Terwijl de
Rus eenige legers in Finland liet, strijden
had hij allang gedurende vijftien jaren
de meest .geweldige bewapening opge-
bouwd. die ooit een Volk te voorschijn
heeft gebracht. Het ”’olk werd geknecht
en in ellende gestort, de algeheele in
dustrie van dit reuzenrijk arbeidde slechts
voor één enkel doel. En ook hier had men
uit onze gevechten de consequentie ge
trokken, dat het zwaartepunt vooral ge
legd moest worden op vier wapens
tanks en tankkanonnen. vliegtuigen en
luchtafweer. Alleen in de nieuwe gebie
den van Polen, die wij hem moesten over
laten, is hij bijna duizend vliegvelden be
gonnen aan te leggen. Dat alles vernamen
wij en dat alles gaf te denken
In een dwaze kortzichtigheid zagen de
Volken van Europa n et, dat Europa
slechts kan bestaan, wanneer het een
sterk Duitschland tot hart heeft.
Te Rome wordt officieel medegedeeld: I
De chef van den generalen staf van de
Italiaansche Weermacht. maarschalk
graaf Ugo Cavallero is op zijn verzoek
van zijn functie ontheven. Tot zijn op
volger is benoemd legergeneraal Vittorio I
Ambrosio, thans chef van den generalen
staf van het Italiaansche lege?;. Als op- I
volger van generaal Ambrosio is leger- t
generkal Ezio Rossi benoemd tot chef
van den generalen staf van het Italiaan
sche leger.
Dezelfde tegenstanders, die in het Volk
waten overwonnen, traden thans in an
dere formatie van buitenaf weer tegen
ons aan: de plutocratieën, d.w.z. het sy
steem der uitbuiting van het arbeidende
volk en het bolsjewisme, d.w.z. het ka-
potslaan van het volk en zijn knechting
in ellende
De Rijksmaarschalk wierp de vraag op
hoe het mogelijk was, dat tien jaren vol
doende waren om zoo’n principieels wij
ziging te voltrekken. De voorwaarden
daartoe ziet hij in twee feiten: een in den
grond hoogst fatsoenlijk, braaf en dapper
Volk en een Leider, die de grootste Duit-
scher der historie is
Deze feiten, zoo zeide hij, gelden in
het bijzonder voor de Weermacht en hier
weer zeer in het bijzonder voor de lei
ders. De voornaamste misdaad der leiding
van het Volk voor de ineenstorting van
1918, zeide de Rijksmaarschalk, zal steeds
in de geschiedenis blijven, dat de geest
van deze leiding het einde van den we
reldoorlog reeds overschaduwde en zich
hier reeds de schuldigen afteekenden, die
dit grhwelijke einde van den eersten we
reldoorlog tot stand brachten. Nooit of
te nimmer zou de soldaat, ondanks de
zwsatste gevechten, toen zich het zwaard
uit ae hand hebben laten wringen. De ge
huichelde. leugenachtige beloften van bui
ten, de lafheid der gezindheid van de lei
ding des Volks in het binnenland, brach
ten deze ineenstorting teweeg, die door
niets militairs bepaald was. Stellig, de
tijd was toen zwaar, hard, maar in geen
geval zóó. dat zij een capitulatie eischte.
Het hart van Europa.
De Rijksmaarschalk ging toen in op
de buitenlandsche politieke gevechten van
(ie afgeloopen tien jaren. In de tien jt-
ren van den opbouw begon ook tegelij
kertijd weer de strijd van buitenaf. Tel
kens, wanneer het Duitsche Rijk, begun
stigd door een sterke leiding, sterk werd
en tot eenheid kwam, stuitte het steeds
op dezelfde tegenstanders.
geëischt kan worden. De zin van deze
offervaardigheid moet ieder duidelijk
worden door het voorbeeld van de strij
ders in Stalingrad. Wanneer zij zich niet
opgeofferd hadden, zouden de Russen
waarschijnlijk hun doel hebben bereikt.
Thans echter komt de vijand te laat. De
Duitsche weerstand is georganiseerd. De
Duitsche linies zijn gevestigd, maar zij
konden slechts gevestigd worden, doordat
daarbuiten in dit ruïneveld van deze stad
helden streden en nog strijden.
De Rijksmaarschalk vergeleek xervol-
gens de worsteling bij Stalingrad met den
slag in de Thermopylae. Ook toen was
een bestorming uit het Aziatisch O<rsten
gestrand op heldhaftigen tegenstand en
plichtbewuste offervaardigheid. Deze
strijd heeft thans na duizenden jaren nog
geldigheid als voorbeeld vain hoogste sol
datendom in den zin van de inscriptie:
„Wandelaar, komt gij naar Sparta, meldt
dan. dat gij ons hier hebt zien liggen, zoo-
als de wet het beval”. Zoo zal ook eet -
maal gezegd worden; Komt gij naar
Duitschland, meldt- dan, dat gij ons in
Stalingrad hebt zien liggen, zooals de wet
beval, d.w.z.: de wet der veiligheid van
ons Volk. Deze wet drage ieder in zijn
hart, n.l. de wet voor Duitschland te ster,
ven, wanneer het leven' van Duitschland
dezen eisch stelt.
De Rijksmaarschalk zeide verder dat
het heldhaftig optreden niet alleen de
plicht van den soldaat, maar van het ge-
heele Duitsche Volk is. Het Duitsche Volk
zal het aanvaarden en begrijpen, zooals
het begrepen moet worden. De zin van
den strijd van thans is slechts overwin
ning of vernietiging. Het is waanzin te
gelooven, dat men een of ander arrange
ment zou kunnen aangaan. Dat kan men
doen met een gentleman, maar niet met-
eep bolsjewiek.
De Rijksmaarschalk,riep de soldaten op,
in uren van bedrukking steeds naar den
Führer te blikken en aan hem te den
ken. Laat hem. zoo zeide hij met verhef
fing van stem, steeds voor u verschijnen
als lichtend, groot voorbeeld: deze man,
die geen rust heeft, op wien in laatste
instantie alle zorgen instormen, die alles
als laatste man moet dragen en beslissen.
Er is een logica in de wereldgeschiede
nis. Wanneer de Voorzienigheid het Duit
sche Volk een man van deze grootte heeft
gezonden, wien- het gelukt is ons uit onze
vroegere onmacht omhoog te leiden, en te
maken tot de sterkste natie ter wereld,
dan zijn dat waarborgen, die ons het recht
geven aan de overwinning te gelooven.
De situatie kan nooit zoo erg bij ons wor
den, dat wij niet de kracht zouden heb
ben haar meester te worden.
Wanneer de Weermacht zich kristalli
seert als de incarnatië van den hardsteri
wil en wanneer thuis man en vrouw, zon
der aanzien van leeftijd, denzelfden vast
beraden wil hebben om hun hardheid in
dezen strijd te bewijzen, dan hebben wij de
overwinning volledig verdiend
Vergelding der terreur-aanvallen
In het verdere verloop van zijn rede
zeide de maarschalk dat menigeen wel
licht denkt, waarom de vijandelijke lucht
aanvallen op Duitsche woonplaatsen niet
gewroken worden. Het zwaartepunt van
het Duitsche luchtwapen, zoo verklaarde
hij in dit verband, ligt in het Zuiden,
Oosten en Noprden. Maar deze strijd in
het Oosten zal naar zijn heiligste overtui
ging, eens een einde vinden, waarop, de
laatste weerstandskracnt van het bolsje
wisme is gebroken en dan wordt ook de
macht vrij, die vergelden kan. Op dien
dag zal hij zich zeer nauwkeurig herinne
ren, wat de vijand in Duitschland heeft
aangericht. Ik ben er absoluut van over
tuigd, ging de Rijksmaarschalk voort, dat
wanneer de zon weer hoog aan den hemel
zal staan, zij de Duitsche troepen, evenals
vorig jaar, weer in den aanval zal zien.
En deze aanval zal niet zwakker zijn. In
tegendeel, er zullen nieuwe, nog betere
wapens in den strijd gebracht worden, er
zullen gestaalde divisies aanvallen, die in
zich de verplichting medebrengen: wij ma
ken Stalingrad thans goed. Ik kan, zoo
zeide hij verder, op mijn vingers uitreke
nen, hoe het er aan den anderen kant
moet uitzien. Over het algemeen gunnen
wij dan constateeren: wie heeft den moed
te twijfelen aan onze overwinning?
De Rijksmaarschalk besloot met de ver
zekering van zijn onverwoestbaar geloof
aan de Duitsche overwinning. Dit geloof,
zoo zeide hij, komt voort uit het diepste
inzicht in den samenhang der dingen.
Maar het is ook het meest innige geloof
aan de rechtvaardigheid der Almaeht.
kan standhouden en houdt stand.
Dappere bondgenooten
In dit verband wijdde de Rijksmaar
schalk woorden aan de dappere Finnen
en de andere wapenbroeders en bondge
nooten, die vaak Verder van het Vader
land verwijderd in een ongewoon klimaat
strijden. De Rus heeft zoo herhaalde
de maarschalk het laatste bijeenge
gaard om ons aan te vallen. Ik ben er
echter van overtuigd; dat dit ook de laat
ste inspanning is, die hier slechts er Uit
geperst kon worden, juist omdat deze
hardheid reeds geen hardheid meer is,
maar barbarisme, omdat de Rus in het
geheel geen eerbied meer heeft voor het
menschelijke leven. Ondanks deze tot het
uiterste brutale leiding hebben wij hen
tot dusver verslagen en zullen wij hen
ook weer verslaan. Het komt er op aan
hun plan, zich in het bezit te stellen van
de grondstoffengebieden, te verijdelen en
hen terug te slaan. En dat geschiedt over
de geheele linie. Wel is thans de hard
heid van den strijd tot het reusachtige
toegenomen. Aan de Wolga strijdt en
bloedt, maar zegeviert Duitschland. Boven
heel dezen reusachtigen strijd steekt
Stalingrad uit. Het zal eenmaal de groot
ste heroische strijd zijn, die zich ooit
heeft afgespeeld in onze geschiedenis. Wat
daar thans door onze grenadiers, pioniers
artilleristen en wie er verder in de stad
's, van den generaal tot den laatsten man
gepresteerd wordt, is uniek.
Voortgaande wees de Rijksmaarschalk
ér op, dat Engeland thans het geweldig
ste verraad pleegt jegens het geheele lot
van het Avondland
dunsche Offervaardigheid
Vervolgens keerde de Rijksmaarschalk
zich met een beroep tot de jonge soldaten
van de Dujtsche Weermacht, om des te
trotscher en vreugdevoller vervuld te zijn
van het bewustzijn, te behopren tot een
Volk en een Weermacht, die thans de
groote. geweldige garant vormen, dat
Duitschland en Europa kunnen bestaan.
Duitschland zoo riep hij uit is de
waarborger van het Europeesche lot ge
worden, van zijn vrijheid, zijn cultuur
en zijn leven. Dit is de hoogere zin van
dit offer. En dit offer is iets, dat van ieder
uwer elk oogenblik en overaleveneens
Npg meer maatregelen
Partij en Staat zullen in de voorberei
ding van den totalen oorlog voorbeeldig
voorop staan. Er zijn maatregelen geno
men en in de komende dagen zullen er
nog meer tot stand komen, om de totale
oorlogvoering te organiseeren en prac-
tischuit te voeren.
Nadat de minister de proclamatie
den Führer aan het Duitsche Volk had
voorgelezen, vervolgde hij:
Deze proclamatie behelst alles wat wij
op dit uur moeten weten, en de beve
len, waarop het Duitsche Volk met onge
duld gewacht heeft. Hier vinden wij de
parolen van den strijd en van een wilde
vastberadenheid, die onze harten verhef
fen. Wij gelooven in de overwinning, -óm
dat de Duitsche Natie ditmaal weet, waar
het om gaat. Wij zijn besloten hard te
blijven en verbeten te werken, totdat de
overwinning in onze handen is. Wij geloo
ven in de overwinning, omdat wij den
Führer hebben. Wanneer wij thans naar
hem opzien, dan zien wij juist in hem de
veilige garantie van de komende eind
overwinning. Wij weten heel nauwkeurig,
dat het wereldbeslissende conflict van de
zen oorlog gaat tusschen het Nationaal-
Socialistische Rijk en de bolsjewistische
Sovjet-Unie.
Tegen het einde van zijn rede zeide dr.
Göbbels: In dit dramatisch uur van onzen
reusachtigen strijd tegen onze oude vijan
den willen wij slechts de eene bede tot
den Almachtige richten, ons den Führer
gezond en vol kracht en besluitvaardig
heid te behouden. Wij weten, dat wij dan
alle gevaren te boven zullen komen en
tenslotte overwinning en vrede zullen ver
krijgen. Zoo roep ik dan den Führer uit
naa,m van het geheele Duitsche Volk voor
den zwaarsten strijd om onze vrijheid naar
buiten, ons oude parool toe als bevesti
ging van onze bereidwilligheid die tot
alles in staat is: Führer beveel, wij vol
gen.
Zoowel tijdens het begin als aan het eind
van de rede van den minister, weerklonk
eindelooze bijvel.
Tijdens de rede van Rijksmaarschalk
Hermann Göring
(Telefoto Weltbild-Polygoon)
Ook
slechts een soort parlementaire politie
wacht. Geei
buiten op eênigerlei wijze eens de moge
lijkheid te bezitten op te treden tegen
vijandelijke'-aanvallen. Deze Rijksweer is
hervormd tot een geweldig volksleger. Dit
kon slechts worden opgebouwd op den
breedeh grondslag van de nieuwe Volks
gemeenschap.
Zooals bij de vorming van deze Volks
gemeenschap moest worden gebroken met
oude opvattingen, was dit bok noodzake
lijk voor de strijders der nieuwe Weer
macht. tóen heeft vroeger gezegd, dat de
Weermacht zich moest vrijhouden van
iedere politiek, maar alleen hij kan strij
den, die met hartstochtelijke ziel deel
neemt aan de totale wording van ons
Volk èn dat is in laatste instantie de
groote politiek, en vooral aan de wereld
opvatting op grond waarvan de groote
politiek vorm krijgt.
Wanneer het ooit in eenigerlei gemeen
schap van ons Volk noodzakelijk is hard
en kristalhelder een wereldopvatting in
zich op te nemen en te vertegenwoordigen
moet dat het geval zijn in het gewapend
deel van het Volk, in zijn Volksleger, in
zijn Weermacht. Alleen wie hier tot klaar
heid komt, wie den gedachten-schat. van
deze wereldopvatting van onzen Führer in
zich heeft opgenomen, zal ook daaruit die
laatste kracht ontvangen, die zij vermag
te schenken. Onze wereldopvatting vindt
haar toppunt er in, dat het Volk eeuwig
is en dat ieder individu van dit Volk ver
plicht is alles ook zijn leven, op ieder
oogenblik op het spel te zetten voor het
bestaan van zijn Volk, ja, het op te offe
ren.
üe Jeugd
De Rijksmaarschalk verklaarde, dat
hoe krachtig ook de jeugd van thans in
de schooljaren, in de Hitlerjugend, in deze
nieuwe wereldopvatting vastgegroeid is,
deze jeugd alleen dan in de Weermacht,
in het Volksleger, een eenheid kap vor
men, wanneer zij ook een leidersschaar
vindt die duidelijk en hecht vermag te
staan op het fundament en vermag te lei
den. De afgeloopen tien jaren hebben ge-
toond/welke kracht huist in onze wereld
opvatting ^Idus Göring, en welke zege
ningen zij vermag te schenken.
De Rijksmaarschalk zette vervolgens
uiteen, dat het niet zijn taak is een op
somming te geven van alle gebeurtenissen
dezer tien jaren. Hij verzocht den aanwe
zigen in gedachten den weg zelf langs te
gaan om te kunnen inzien welk een her-
cullschen arbeid de Führer heeft verricht
om uit d< het toenmalige Duitsche Volk
verscheurde partijen, confessies, standen
en klassen, die elkander wederkeerig haat
ten en bestreden, die. in buitenlandsch po
litiek opzicht machteloos waren een staal
harde natie te laten worden.
Zaterdag, op het middaguur, dus op
hetzelfde tijdstip, waarop 10 jaar geleden
de macht in Duitschland in de handen
van Adolf Hitler werd gelegd, is in de
eerezaal van het Ministerie van Lucht
vaart te Berlijn, een waardige plechtig
heid van militair karakter in den vorm
van een appèl gehouden. Rijksmaarschalk
Hermann Göring maakte zich hier met een
tot de geheele Weermacht en daarmede
tevens tot het1 Voik zelf gerichte rede
tot woordvoerder van de onbuigzame
strijdvaardigheid van alle Duitschers. De
hoogste autoriteiten van Weermacht en
Partij waren hierbij tegenwoordig.
De Rijksmaarschalk verklaarde, dat deze
rede een appèl wil zijn, dat gerichLwordt
tot alle kameraden der Weermacht,-waar
die op dit oogenblik ook staan, om den
dag indachtig te zijn, waarop het lot het
Duitsche Rijk van den grond af heeft ge
wijzigd. Millioenen onder u, zoo verklaar
de de Rijksmaarschalk,-' hadden toentertijd
al de ellénde te dragen, die op het Duit
sche Volk drukte en in de eerste plaats
op de werkende lagen van ons Voik. Het
was een tijd, toen de Duitscher zijn hoofd
moest laten zinken van schaamte over
hetgeen in de laatste twintig jaar na den
wereldoorlog zich had afgespeeld.
De groei van het Leger
kleine Rijksweer was toen
voortschrijdende verval tegengehouden.
Hij heeft Duitschland van den afgrond
teruggetrokken, heeft het eenheid en
vorm gegeven en daarmede voor het bols. .1
jewisme een onoverwinlijken dam opge,
worpen. De ..Montag” schrijft, dat Chur- I
chili eiook Roosevelt in hooge mate van I
Stalin afhankelijk zijn. Zij zijn niet in I
staat hem te beïnvloeden. De middelen, 1
waarover de Britsche en Amerikaansche I
politiek beschikt, hebben noch in den tijd
van den Volkenbond, noch nadien Europa
of den volken in Engeland en de Ver. Sta- I
ten op eenigerlei wijze kunnen helpen. De
machten, die Churchill en Roosevelt in
hun eigen landen en ten Oosten van ons
hebben opgeroepen, woeden, tot zij door
ons worden neergeworpen.
En beide leidde en vereenigde de jood.
Ieder van u, kameraden, moet inzien:
in dezen strijd hebben wij tenslotte een
strijd der wereldopvatting en der ras
sen te zien Laten wij niet vergeten, ging
de Rijksmaarschalk o.m. voort, dat er on
der onze tegenstanders ook ééh is die
door zijn wereldopvatting tot eenheid ge
komen is en vorm heeft gekregen. Weest
er van overtuigd: dit Rusland zou allang
onder de slagen ineengestort zijn, wan
neer niet door de brutale stempeling der
bolsjewistische wereldopvatting deze
weerstand gegeven was.
De Rijksmaarschalk wees er op, dat de
eenige tegenstander, met wien een conflict
indertijd in het binnenland ontstaan
moest, eveneens het communisme was.
Het lot van Duitschland. zoo zeide hij,
was er van afhankelijk, welke dezer beide
wereldopvattingen, die der vernieling of
die van den opbouw, zou zegevieren. Van
daag tien jaar geleden besliste toen het
lot van *t Duitsche volk, doordat op onze
groote steden de banier van den opgang,
van de overwinning en het geloof aan de
toekomst het Hakenkruis, geheschen werd
en niet hamer en sikkel. Thans gaat het
om hetzelfde naar buiten, alleen wordt
de strijd thans in andere vormen ge»
voerd.
gist hij zich sterk. Deze slagen waren
en zijn voor ons slechts een alarm-signaal
tot den totalen oorlog. Op de aanmatigen
de dreigementen der overwinning van het
bolsjewisme en van de plutocratie ant
woorden wij met een nationale krachts
inspanning van het geheele Volk. Niets zal
ons er toe brengen ook slechts met de
kleinste gedachte te prakkizeeren over
toegeeflijkheid, gezien het feit, dat de
schitterende overwinningen van onze sol
daten ons en onzen bondgenooten bijna
het geheele Europeesche werelddeel aan
de voeten gelegd hebben. Wij zijn vast
besloten van deze overwinningen een vol
komen gebruik te maken
Duitsche persstemmen over de
proclamatie
In hun commentaren op de proclamatie
van den Führer houden de Duitsche och.
tendbladen van heden Zich in het bijzon
der bezig met de vraag, wat er van Europa
zou zijn geworden, wanneer de nationaal,
socialistische opstand het machtelooze
Duitschland niet tot hqt bastion van Euro, i
pa zou hebben gemaakt. Onder het systeem i
van Versailles, zoo schrijft de ,,Völkischer I
Beobachter”. zou had. bolsjewisme een ge.
makkelijk spel heboen gehad. De econo,
mische verwording in Europa liet in alle
staten den klassestrijd tot uiterste scherp,
te toenemen. De afdeelingen der Komin,
tern ondermijnden de Europeesche lan-
den als voorhoede der bolsjewistische -
oorlogsmachine. Adolf Hitler heeft dit -
Om het bezit van Europa
Wat is voor Rusland Europa eigenlijk?
Wanneer men het geweldige rijk op den
aardbol ziet en Europa daarmede verge
lijkt. moet men de vraag stellen of wij
ons terecht een werelddeel noemen. Deze
vraag heeft een Russisch officier, die in
zeer nauw contact stond met Stalin1, dui
delijk beantwoord„Europa is op zijn
best een groote Russische provincie, een
conglomeraat van taltooze staten, die el
kander onderling beoorlogen. Het waren
de Duitschers. die ons tot dusverre den
toegang naar Europa ontzegd hebben. Al
het andere beteekent voor ons niets. Wan
neer wij Duitschland overwinnen, bezitten
wij Europa”.
Of nu. zoo ging de Rijksmaarschalk
verder, in dit Europa bondgenooten en
vrienden of neutrale of ons vijandig ge
zinde staten zijn, steeds meer moeten zij
inzien, en zij weten het ook. dat, wanneer
dit Duitschland ineen zou storten, de Rus
sen niet uit innerlijke hoogachting voor
de Zweedsche of Zwitsersche of welke
andere neutraliteit ook, zouden blijven
staan. Het bolsjewisme zou op hetzelfde
oogenblik tot den laatsten spit door geheel
Europa geraasd zijn.
Er heerscht in Duitschland slechts de
toestand eener totale bereidheid van
ons Volk tot concentratie van zijn krach
ten voor den oorlog en voor het behalen
van de overwinning. Van nu af aan wil
len wij alles wat slechts denkbaar is, doen
om de overwinning te bespoedigen. Vol
komen onverschillig is het ons daarbij,
wanneer onze vijanden ons in onze vast
beradenheid niet serieus nemen. Door
den vijand onderschat te worden, is in den
oorlog altijd een goede hulp.
Men zal de resultaten van onzen fana-
tieken arbeid eerder dan men denkt aan
de vijandelijke zijde reeds in het verdere
verloop van den oorlog bespeuren. In En-
gelsche bladen viel dezer dagen te lezen,
dat de Duitsche leiding zich in haar hui-
digen toestand van nood en druk beroe
pen heeft op de weerstandskracht van het
Engelsche Volk na de catastrophe van
Duinkerken, teneinde het Duitsche Volk
moed in te spreken. Ik verklaar ten aan
zien daarvanGeen enkele Duitsche
staatsman en geen enkele Duitsche cou
rant hebben zich tot zooiets verlaagd. Ik
zou ook geen reden weten, waarom het
Duitsche Volk zich juist op het Engelsche
Volk zou moeten beroepen om het met de
reusachtige moeilijkheden van dezen
tweeden winteroorlog klaar te spelen.
Een Volk in wiens geschiedenis een Fre-
derik de Groote voorkomt, behoeft niet
naar voorbeelden te gaan zoeken in de
Engelsche geschiedenis; Geen mensch
denkt er aan de moeilijkheden van dezen
wereldstrijd te bagatelliseeren. Die strijd
is uiterst hard en stelt bovenmenschelijke
eischen aan onze troepen en hun leiding.
Wakker geschud.
Oprichting Fransche militie
In de wet over de oprichting eener
Fransche militie wordt o.a. gezegdDe I
militie, die alle Franschen omvat, die
besloten zijn deel te nemen aan den 1
politieken, socialen, economischen. intel- j
lectueelen en moreelen opbouw van 1
Frankrijk, is gebaseerd op grondslag der
vrijwilligheid. De leden moeten zich ver
plichten door hun optreden den staat te
beschermen en eventueel bij te dragen
tot handhaving van de binnenlandsche
orde. De militie staat onder leiding van
een secretaris-generaal. die benoemd
wordt door het hoofd van de regeering.
HOOFDKWARTIER VAN DEN FOTT- I
RER. 30 Jan. (D.N.B.) De Führer heeft
heden in zijn hoofdkwartier ontvangen den
opperbevelhebber van de Marine, groot- i
admiraal Rader en heeft hem uit erkente
lijkheid en uit respect voor zijn histori
sche verdiensten ten aanzien van den op
bouw der nieuwe marine en ten aanzien
van de leiding daarover in den Groot-
Duitschen vrijheidsstrijd, benoemd tot ad-
miraal-inspecteur der Marine van het
Groot-Duitsche Rijk.
De Führer heeft op verzoek van den I
gA>ot-admiraal hiertoe besloten om hem j
te ontlasten van het dagelijksche werk in 1
de leiding van de Marine, doch hem te- i
vens te behouden als zijn eersten adviseur 3
in vraagstukken van de marinepolitiek.
Tevens heeft de Führer den bevelhebber
van de onderzeebooten, admiraal Dönitz I
bevorderd tot groot-admiraal en benoemd I
tot opperbevelhebber van de Marine.
De hooge eer, die aan groot-admiraal j
Rader ten deel is geworden, legt den na-
druk op den omvang en de grootte van I
het levenswerk, waarop de groot-admiraal
die sinds 1 October 1928 aan het hoofd
van de Marine gestaan heeft, kan terug- I
blikken. De groei en de strijd, de onder- I
nemingszin en de overwinningen van de I
Marine zullen, te allen tijde verbonden zijn
met den naam van den eersten groot-ad- 1
miraal van het Groot-Duitsche Rijk.
verdrie- en verviervoudigd Zoo wordt
de Russische soldaat den dood inge
dreven. Wat kan het Stalin schelen,
wanneer hij hecatomben dooden heeft
geëischt
Wij hebben thans een waar beeld der
Russische verliezen, dat te zijner tijd be
kend gemaakt zal worden. Maa*r het was
ook een geweldig menschenmateriaal, dat
hij ter beschikking had. Hij heeft het
uiterste eruit gehaald. Zijn tanks zijn
maar z>j waren
slechter geworden, maar zij waren er.
Hij laat zijn Volk geen rust. En met deze
geweldige massa’s maakte hij hier en
daar bressen, maar de'Duitsche strijder
Ter gelegenheid van, den tienden
jaardag der aanvaarding van de macht
heeft minister dr. Göbbels Zaterdagmid
dag in het Sportpaleis te Berlijn een
redevoering gehouden, in welker verloop
hij de elders afgedrukte proclamatie van
den Führer aan het Duitsche Volk voor
las s
De minister begon zijn rede met te be-
toogen. dat het sinds de aanvaarding van
de macht in het jaar 1933 traditie ge
weest is, dat de Führer elk jaar persoon
lijk aan het Duitsche Volk het parool gaf
voor het komende jaar van strijd.
□e Führer heeft mij opgedragen, zoo
vervolgde dr. Göbbels, u mede te deelen,
dat het zijn vurigste wensch geweest is
ook heden tot de Natie te spreken. Hij
betreurt het, evenals wij, dat hij dit jaar
de ons allen tot een innerlijke behoefte
geworden traditie der viering van dien
gedenkdag, moet onderbreken. Maar de
harde noodzakelijkheid van de oorlog
voering staat hem op dit oogenblik niet
toe zijn hoofdkwartier te verlaten, van
waar hij de groot^, afweerslagen in het
Oosten leidt. Hij richt zich derhalve in
plaats van in een redevoering, in een
proclamatie tot het Duitsche Volk.
Met een terugblik op de gebeurtenis
sen der afgeloopen jaren wees de minis
ter er op, dat Duitschland het met alle
gevaren en crises heeft klaargespeeld. En
zooals het in het verleden was, zoo zal
het ook in het heden en in de toekomst
zijn. Voor ons was het sinds van ouds
een vaststaand en onomstootelijk begin
sel, dat het woord capitulatie in ons
woordenboek niet bestond. Daar blijven
wij en zullen wij altijd bij blijven. Strijd
was het parool van de Nationaal-Socia
listische beweging van het begin af aan
cn strijd is ons parool gebleven tot op den
dag van heden. Evenals ons destijds niets
cadeau is gedaan, zoo zal ons ook thans
niets geschonken worden. Alles moeten
wij ons zelf veroveren en door werk ver
krijgen. Thans in het uur van de zwaarste
gevechten in het Oosten meent de tegen
stander weer eens over ons te kunnen
triomfeeren.
De vijandelijke dagbladen liegen er
•jar op los. Zij beweren, dat in Duitsch-
nd de uitzonderingstoestand is afgekon-
digd, dat de Natie begint uiteen te vallen
enz. Ik kan daartegen als vaststaande
feiten het volgende constateerenN
De héér Molotof heeft eens bij
laten doorschemeren, dat toch
Duitschland verder een zeer goede over
eenstemming mogelijk is wanneer wij
de oogen zouden sluiten bij een tweeden
aanval op Finland. Dat zou de definitieve
vernietiging van Finland hebben betee-
kend. Bovendien zou de Rus uiteraard
terstond doorgetrokken zijn naar de
Zweedsche ertsgebieden en zich hebben
meester gemaakt van de ijsvrije havens,
die hij van oudsher heeft gezocht. Aan
den anderen kant wilde hij Roemenië tot
zijn invloedssfeer verklaren. Hij wilde de
Roemeensche olievelden in zijn zak
ken en van Roemenië via Bulgarije
Balkan doordringen, als bevrijder
alle Slaven Hij verschijnt «onder
masker, dat hij voor de gelegénheid
dig acht. Nu eens als Pan-Slavist, dan
weer als bolsjewiek. Zoo moest geleide
lijk aan den rechter- en aan den linker
vleugel het opdringen beginnen. Wanneer
hij eenmaal op de flanken en in den rug
van Duitschland stond, stond hij ook in
den rug van Europa.
En thans kameraden, veldmaarschalk
of recruut, verzoek ik u te overleggen,
in welke situatie onze Führer was. toen
hij in zijn politiek genie volkomen dui
delijk het doodelijk gevaar moest inzien.
Onze Führer stond voor het zwaarste
besluit van zijn leven, maar ook voor het
historisch meest beteekenisvolle besluit.
Het is hem niet gemakkelijk gevallen
het Duitsche Volk dezen strijd in te lei
den. Hij met zijn verzienden blik, zijn
politiek en strategisch genie, wist, dat
dit de zwaarste van alle gevechten zou
zijn; Er werd door hem een besluit geno
men. omtrent bestaan of ondergang van
het Avondland. Men heeft in de geschie
denis menigen slag en vele gevechten
beschouwd als beslissend voor het Avond
land. Men zal eenmaal in de geschiedenis
moeten constateeren, dat ér slechts één
besluit is geweest dat werkelijk beslis
send was voor het Avondland.
Dat was het besluit om zich in den weg
te stellen aan de bolsjewistische bloedgolf,
en tenslotte datgene te vernietigen, wat
zelfs vroeger of later bij ons tot vernie
tiging moest leiden. Op 22 Juni 1941 werd
het geweldigste historisch meest beteeke
nisvolle, maar ook stoutmoedigste en be-
wonderenswaardigste besluit door een
sterken man genomen.
Nadat de Rijksmaarschalk op diep
gaande wijze de geweldige moeilijkheden
had--aangetoond waarmede de Duitsche
Weermacht bij haar zegevierenden op,
marsch te kampen had. ging hij in op
de reacties van den vorigen winter in
den Oostelijken veldtocht. Het lot. zoo
zeide hij. stelde dit van overwinning naar
overwinning snellende volk op de proef
Niet de vijand, de elementen verhieven
zich. De ijzige Russische winter brak met
ondenkbare kracht door. Maar bovenal
was het weder de Führer, die ondanks
alle zwakkelingen, met zijn kracht het
Oostelijk front in stand gehouden heeft
en uit deze kracht en zijn genie trad
met de opstijgende zonnedagen de Duit
sche Weermacht aan voor nieuwe gewel
dige stormloopen en wierp opnieuw den
tegenstander in veldslag na veldslag on-
derstbooven. Geen mensch had het moge
lijk geacht, dat na dezen winter zoo’n
offensief zou volgen. Het is diep, diep
doorgestooten in de ruimte en heeft den
tegenstander onvervangbare hulpbronnen
zijner bewapening definitief ontnomen
Toen kwam de dag waarop voor de
eerste maal Duitsche tankgrenadiers en
pioniers doorstieten in den burcht van
Stalingrad en zich aan de Wolga. den
nopdlotsstroom van Rusland. vast
klampten.
En toen begon de tweede Russische
winter. De élementen maakten hem wel
iswaar niet even hard als de eerste,
maar daarvoor kwam in de plaats, dat
een ontzaglijke bocht overspannen moest
worden en dat daarmede de laatste man
noodig was om te behouden. -Al was deze
winter- ook niet zoo streng als verleden
jaar, hij was toch nog ijzig genoeg, om
alles, wat vroeger. ir. het voorjaar, in
den zomer en in den herfst een hinder
paal voor den tegenstander beteekende
de rivieren, meren en moerassen in zijn
ijzigen ban te slaan. Nu stonden de com
pagnieën niet meer achter een geweldige
natuurhindernis, maar thans konden nog
slechts hun moed en hun wapen de hin
derpaal voor den tegenstander zijn. En
deze tegenstander is hard. Hij is in zijn
leiding barbaars hard. De uitvoering
zijner bpvelen wordt aldus geëischt dat
niet-uitvoering gelijkgesteld kan worden
met den dood. Voor het Russische Volk,
dat sedert 20 jaren aan slaag gewend is,
dat kreunt onder de zware vuist van zijn
tiran, was dat niets nieuws.
Maar, zoo ging de Rijksmaarschalk
voort, ook de Duitsche soldaten zijn hard
geworden. Zij zagen in dat in het Oosten
alleen de wet der hardheid geldigheid
heeft. De Rus wist duidelijk dat hij.
wat er ook mocht komen, zijn bewape
ning niet meer in stand kon houden.
Want in den grootsten omvang waren
hem daarvoor fundamenteelë voorwaar
den, steenkool en ijzer, ontnomen. Hij
moest dus, wanneer hij den strijd wilde
voortzetten, een poging doen om zijn
steenkool- en ijzergebied terug te halen.
Thans zien wij, hoe hij laatste, zij
het reusachtige, inspanningen in het
werk steltnieuwe divisies worden
opgesteld of aangevuld. Maar het zijn
geen nieuwe lichtingen, die Juichend
naar de vanen snellen, neen, moéde
grijsaards, 16-jarige jongens worden
geschaard in de voorste gevechts-
bataljons en achter hen worden de
’machinegeweren der commissarissen
Wanneer de vijand zich beroept op mi
litaire successen in dezen winder, dan
kunnen wij daarop slechts antwoorden,
dat juist die ons hebben wakker geschud
uit de laatste begrippen van behaaglijk
heid en gemakkelijkheid. Het Duitsche
Volk wil van dit uur af aan nog slechts
vechten en werken voor de overwin
ning. In Londen hoopt men, dat wij geen
reserves meer ter beschikking hebben.
Het is niet alleen een strijd om het
bestaan en de veiligheid van de Duitsche
Natie, doch ook een geweldig conflict om
het toekomstige lot van Europa, ja. van
het geheele beschaafde Avondland. Wan
neer de vijand meent ons door eenige
slagen te kunnen ontmoedigen, dan ver-
:n mensch dacht er aan naar
«1
lijkheid te bezitten op te treden tegen