19 i ■ouden Jan Jacobsen kunnen hooren roepenBravo An dries bravozoo moeten de deernen op heur plaats worden gezet. Gij moet haar een dubbele poene opleggen. Maar Andries meende, dat het al genoeg was geweest. Hij hernam zijn plaats op de bank, hield den dikken waard, die onder deze scherts was binnengekomen zijn kroes voor, ledigde hem met een teug en wenkte Geerte, terwijl haar vader bij de anderen rond ging om hem nog eenmaal te vullen. Geerte schudde lachende van neen, doch deze min of meer uitdagende beweging, die waarschijnlijk bij velen en bij Gijs van Maestricht zeker, doel zou hebben getroffen, had niet het gewenschte gevolg. De plagerij werd niet voortgezet, en Andries luisterde weder naar hetgeen werd verhandeld, vooral ook omdat Wouter Claesz, die naast hem zat, spottend deed hooren «Meisjesgekken hebben geen armen aan 't lijf om de bijl te hanteeren en daarop kon het nog wel eens aankomen. Jan Jacobsen sprak onderwijl luide en luider. Zijn grijze haren hingen verward en ontdaan om zijn hoofd. Hij was bovenmate opgewonden en beaamde ten volle de woorden welke zijn zoon, die tegenover hem zatsprak en met nadruk en vuur verdedigde. Hoewel de oude man eerst weifelde om zijne meening te doen kennen, en hij steeds vergoelijkend oordeelde over de zaken, die hun toorn hadden uitgelokt, was hij echter van lieverlede opgewondener geworden, vooral door dat zijn zoon hem voortdurend den gevulden beker had toegeschoven en ■door zijn noodend aanstooten had opgewekt. En Jan Jacobsen had niet veel noodig. Hij was prikkel-

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1890 | | pagina 102